Kumpunofobiya: συμπτώματα και χαρακτηριστικά της θεραπείας

Οι καλύτεροι επιστήμονες στο μυαλό του δέκατου τρίτου αιώνα, η Γερμανία δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι τα λειτουργικά και χρήσιμα κουμπιά που παρουσίαζαν στην ανθρωπότητα θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά από κάποιον ως πλάσμα τρόμου. Kumpunofobiya - είναι ένας φόβος πανικού των κουμπιών. Πρόκειται για μάλλον σπάνια φοβία, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, συμβαίνει σε μία περίπτωση σε 75 χιλιάδες άτομα. Και σε όλους γύρω από ένα τέτοιο φόβο μοιάζει γελοίο, εκτός από τον πολύ κωφοφορόφοβο.

Kumpunofobiya - ψυχική διαταραχή, η οποία συνοδεύεται από παθολογικό φόβο κουμπιών. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καν ακούσει για μια τέτοια ασθένεια, και μπορεί να φαίνεται αστείο για αυτούς. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει τίποτα αστείο για αυτή την ψυχική διαταραχή. Σε κάθε περίπτωση, για το άτομο που επηρεάζεται περισσότερο από τη νόσο.

Η Διεθνής Ταξινόμηση των Νοσημάτων (έκδοση ICD-10) περιλαμβάνει cumpunophobia στον κατάλογο των φοβικών διαταραχών κάτω από τον κώδικα F-40. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που φοβούνται τα κουμπιά πρέπει να παρέχουν επαγγελματική ιατρική φροντίδα, επειδή η σπάνια και ασυνήθιστη διαταραχή τους μπορεί να μειώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής και να προκαλέσει συνακόλουθες ψυχικές διαταραχές. Το όνομα πήρε την απογοήτευσή του από το λατινικό κουμπουνού - "κουμπί".

Ανεξάρτητα από το πώς είναι, αλλά το γεγονός παραμένει - υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται κουμπιά, προσπαθούν να μην φορούν ρούχα με τέτοια εξαρτήματα, αποφεύγουν προσεκτικά την επαφή με άλλους ανθρώπους που έχουν μεγάλα, αισθητά κουμπιά στα ρούχα τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφράσετε αυτόν τον φόβο.

Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που ζουν στον κόσμο - φιλόβουνοι. Αυτοί είναι συλλέκτες κουμπιών, ψυχές σε αυτό το αξεσουάρ. Και είναι πολύ καλό ότι τόσο τα kumpunofobiya όσο και τα phylobutonistics είναι μάλλον σπάνια φαινόμενα, αλλιώς είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θλιβερό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι για τις ξαφνικές συναντήσεις του kumpnofobov με τους ιδιοκτήτες πλούσιων συλλογών κουμπιών.

Τι θα μπορούσε να είναι τρομερό στα συνήθη κουμπιά; Το Kumpunophob γνωρίζει ακριβώς την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Αυτά τα αντικείμενα φαίνονται στον ασθενή αηδιαστικό, η εμφάνισή τους είναι δυσάρεστη, είναι δυσάρεστα στην αφή. Τα περισσότερα κουμπιά, τόσο πιο έντονο είναι το άγχος και η ασυνείδητη προσδοκία για τον κίνδυνο.

Kumpunofoby καταλαβαίνουν ότι ο φόβος τους είναι παράλογος χαρακτήρα, είναι δύσκολο να το εξηγήσω λογικά. Αλλά σε μια κατάσταση φρίκης όταν αντιμετωπίζουν κουμπιά και βρίσκονται σε μια επικίνδυνη κατάσταση για τον εαυτό τους, οι άνθρωποι με μια τέτοια φοβία απλά χάνουν την ικανότητα να ελέγχουν τις ενέργειές τους, τις αντιδράσεις τους και την κατάσταση γύρω τους. Οι σοβαρές μορφές φοβίας μπορούν να επιδείξουν κρίσεις πανικού.

Για να ζήσουν ειρηνικά, οι φαβοί προσπαθούν να οργανώσουν τη ζωή τους, εξαλείφοντας από αυτό πιθανές καταστάσεις στις οποίες εμφανίζεται ο φόβος. Φυσικά, μπορείτε να αγοράσετε και να φορέσετε μόνο ρούχα με φερμουάρ, χωρίς κουμπιά. Αλλά πώς να ταξιδεύουν σε μεταφορές, να επισκέπτονται καταστήματα, να επικοινωνούν με τους ανθρώπους στην εργασία, αν ο καθένας είναι ο πρώτος στον εαυτό του έχει αντικείμενα που προκαλούν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων - από τον ενθουσιασμό μέχρι τον πανικό;

Ως εκ τούτου, μπορούμε να το πούμε με ασφάλεια αυτή η φοβία αποτελεί κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και τη ζωή, διότι προκαλεί τον περιορισμό της καθημερινής ζωής, την αίσθηση του άγχους και του άγχους, τη μείωση των κοινωνικών επαφών και των επισκέψεων σε δημόσιους χώρους.

Οι αιτίες αυτής της διαταραχής δεν έχουν μελετηθεί αρκετά καλά, διότι η ίδια η φοβία αναγνωρίστηκε ως ψυχική διαταραχή μόλις πρόσφατα και ο σχετικά χαμηλός επιπολασμός της δεν επιτρέπει τη συλλογή μέγιστων πληροφοριών σχετικά με την παραβίαση. Αλλά υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορούν θεωρητικά να προκαλέσουν το φόβο των κουμπιών.

Τα παιδιά συχνά τραβούν διαφορετικά πράγματα στο στόμα τους και πολλά κουμπιά κατάποσης. Εάν το κουμπί είναι μικρό και φυσικά αφήνει το ίδιο το σώμα, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Αλλά μερικές φορές τα παιδιά καταπιούν και εισπνέουν τα κουμπιά είναι αρκετά μεγάλα. Στο υποσυνείδητο μυαλό, τη θλίψη των γονέων, η δυσφορία που συνδέεται με επακόλουθους ιατρικούς χειρισμούς για να εξαχθούν τα καταπιεσμένα κουμπιά μπορεί να επιμείνει για μια ζωή.

Η εμπειρία των παιδιών μπορεί επίσης να συνδέεται με τιμωρία για κουμπιά που είναι διάσπαρτα ή ληφθέντα χωρίς να ρωτάτε, κουμπιά που κόβονται από ένα περιπετειώδες παιδί από το μπροστινό παλτό της μητέρας κλπ. Εάν η τιμωρία ήταν σημαντική, είναι πιθανό η εικόνα των κουμπιών στο υποσυνείδητο να συνδέεται για πάντα με τα ακόλουθα περιμένοντας τον πόνο, την τιμωρία, τον κίνδυνο.

Η εμπειρία δεν είναι πάντα τραυματική και δεν είναι πάντα δική του. Ένα παιδί θα μπορούσε να έχει παιχνίδια με κουμπιά ραμμένα αντί για μάτια, θα μπορούσε να δει μια γελοιογραφία για την Caroline στη χώρα των εφιάλτων κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας ή κακής διάθεσης, όπου όλοι οι χαρακτήρες είχαν κουμπιά αντί για μάτια.

Πολύ συχνά, είναι πολύ δύσκολο για ένα άτομο να θυμάται ποιο γεγονός προκάλεσε το σχηματισμό μιας αρνητικής στάσης απέναντι στα κουμπιά στην παιδική ηλικία. Το ίδιο το τραυματικό συμβάν ψυχής μπορεί να διαγραφεί από τη μνήμη, αλλά ο μηχανισμός που ενεργοποιεί δεν είναι.

Οι άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε ενοχλητικές καταστάσεις που συνδέονται με τα κουμπιά και αν ένα άτομο είναι ευαίσθητο, ευάλωτο, αποδίδοντας μεγάλη σημασία στις απόψεις άλλων, μπορεί να βιώσει τα ισχυρότερα συναισθήματα που θα ξεκινήσουν την cumpunophobia. Για παράδειγμα, ένα κουμπιά που πετάχτηκε σε έναν έφηβο έσπασε σε λάθος χρόνο - στην τάξη, όταν απαντούσε στο μαυροπίνακα, κατά τη διάρκεια μιας δημόσιας ομιλίας, μπροστά σε ένα κορίτσι που του άρεσε πολύ.

Μερικές φορές ένα άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κουμπί - για να στερεώσει ή να ξεκαθαρίσει σε κάποια σημαντική κατάσταση. Αυτό προκαλεί τον ενθουσιασμό, τα χέρια αρχίζουν να τρέμουν και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο να ξεκλειδώσετε το κουμπί. Αυτό συμβαίνει στους νέους κατά τη διάρκεια της πρώτης σεξουαλικής επαφής και στη συνέχεια τα στοιχεία της kumpunophobia μπορούν να προκύψουν μαζί με ορισμένες στενές φοβίες και ιδεοληπτικές σκέψεις, οι οποίες μπορεί να περιπλέξουν τη σεξουαλική ζωή ενός ενήλικα.

Ένα άτομο που δεν μπορεί να ράψει με ένα κουμπί με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί επίσης να γίνει αντικείμενο γελοιοποίησης των άλλων, ενώ μπορεί να βιώσει έναν ισχυρό φόβο να χάσει την αξιοπιστία, το σεβασμό και η εικόνα του μισητού κουμπιού θα είναι στενά συνδεδεμένη με μια αίσθηση πανικού.

Συχνά η cumpunophobia δεν δρα ως ανεξάρτητη ασθένεια, αλλά ως σύμπτωμα άλλων ψυχικών προβλημάτων. Ο φόβος των κουμπιών εμφανίζεται στη σχιζοφρένεια, τις παραληρητικές διαταραχές, τις ψυχαναγκαστικές διαταραχές, την παράνοια. Σε αυτή την περίπτωση, μια περίεργη στάση απέναντι στους λαϊκούς συνδετήρες και τα διακοσμητικά κουμπιά δεν είναι η κύρια "παράξενη". Ένα άτομο μπορεί να είναι πεπεισμένο ότι τα κουμπιά είναι δηλητηριασμένα, κατοικημένα από μικρόβια, βρώμικα, θα αποφύγει να τα αγγίξει όχι μόνο στα ρούχα του.

Δεν εντοπίστηκε ένα συγκεκριμένο γονίδιο που θα μπορούσε να διασφαλίσει τη μετάδοση φοβιών με κληρονομικότητα, αλλά ο εκπαιδευτικός παράγοντας λαμβάνει χώρα. Εάν οι γονείς φοβούνται και αποφεύγουν κάτι πανικό, ο εγκέφαλος των παιδιών το αντιλαμβάνεται ως απειλή και επομένως ένα παιδί με την ίδια διανοητική διαταραχή μπορεί να μεγαλώσει σε γονικό-κυνοφοβικό γονέα.

Ο φόβος των κουμπιών μπορεί να είναι διαφορετικός: κάποιοι φοβούνται την εμφάνιση μεγάλων κουμπιών, άλλοι μόνο μικρά. Κάποιος φαίνεται τρομακτικός ήχος των κουμπιών που πέφτουν, να πάρει αρκετά κουμπιά ύπνου, άλλοι τρομοκρατημένοι από την προοπτική των ενεργειών με κουμπιά - στερεώνοντας ή αποσυνδέοντας, ράψιμο. Ορισμένοι φοβούνται μόνο τα ξύλινα προϊόντα, άλλοι φοβούνται τα πλαστικά ή μεταλλικά αξεσουάρ. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ένα άτομο μπορεί να φοβάται όλα τα αναφερόμενα αντικείμενα, καθώς και μπροστά από εικόνες, εικόνες, σχέδια, στα οποία απεικονίζονται κουμπιά.

Δεδομένου ότι τα κουμπιά είναι εξαιρετικά διαδεδομένα στα ρούχα των ανθρώπων, Ο Kumpunofoby προσπαθεί να αποφύγει να βρίσκεται σε μέρη μαζικών συγκεντρώσεων - σε πλήθος, σε μεταφορές σε ώρα αιχμής, σε δημόσιες εκδηλώσεις. Μια ξαφνική σύγκρουση με μια τρομακτική κατάσταση μπορεί να προκαλέσει βλαπτικά σημάδια: ο φόβος προκαλεί μια βιασύνη αδρεναλίνης, η οποία διαστέλλει τους μαθητές, προκαλεί ροή αίματος στους μύες, αλλαγές του καρδιακού παλμού, άλματα της αρτηριακής πίεσης.

Το Kumpunophob μπορεί να παρουσιάσει ναυτία, τα πόδια και τα χέρια του κουνώντας, η ναυτία, ο εμετός και η απώλεια συνείδησης είναι δυνατά. Οι εμπειρογνώμονες επισημαίνουν ότι πολύ συχνά η cumpunophobia συνοδεύεται από αυξημένη αηδία και ως εκ τούτου ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται μια συντριπτική επιθυμία να πλύνει και να πλύνει ακόμη και όλα τα ρούχα του μετά από μια επίθεση πανικού.

Με την πάροδο του χρόνου, μια μη-ανιχνευμένη και μη θεραπευμένη φοβία επιδεινώνεται.

Ανεξάρτητη αντιμετώπιση αυτής της φοβίας είναι αρκετά δύσκολη. Είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό - ψυχίατρο ή ψυχοθεραπευτή. Εξετάζεται η πιο αποτελεσματική μέθοδος υπέρβασης των φοβιών σήμερα ψυχοθεραπεία.

Σταδιακά, ο ασθενής αρχίζει να βυθίζεται με αυξανόμενο τρόπο σε μια κατάσταση που είχε προκαλέσει προηγουμένως τον πανικό - θα ράψει και θα ξεδιπλώσει κουμπιά, θα φέρει τα πράγματα μαζί τους. Αν η cumpunophobia συνοδεύεται από υψηλό άγχος, μπορεί να συνιστάται. αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Δεν πρέπει να περιμένετε ένα αποτέλεσμα από τα ναρκωτικά χωρίς ψυχοθεραπεία - η ανακούφιση θα είναι προσωρινή και όχι μακροχρόνια.