Ερυθροφοβία: γιατί υπάρχει ο φόβος και πώς να το αντιμετωπίσετε;

Ο καθένας μπορεί να κοκκινίσει - από αμηχανία, ντροπή, από αμηχανία ή αγανάκτηση. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να κοκκινίσουν ακριβώς όπως αυτό, ξαφνικά το πρόσωπό τους "αναβοσβήνει", που κάνει τους άλλους να είναι αμηχανία. Αυτή είναι μια αρκετά κοινή διαταραχή που ονομάζεται ερυθροφοβία.

Η ερυθροφοβία ονομάζεται παθολογικός φόβος που προκαλείται από την προοπτική κοκκινίσματος στο κοινό στο κοινό. Είναι παράξενο, αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει στο τέλος. Υπάρχουν και άλλα ονόματα για το φόβο του ξεπλύματος του προσώπου, ονομάζεται σύνδρομο κοκκίνισμα ή ιδιοπαθή ερύθημα. Ο φόβος δεν μπορεί να αποκαλείται παράλογο, όπως οι περισσότερες φοβίες, επειδή Η ερυθροφοβία έχει λόγο να φοβάται την ερυθρότητα του προσώπου - έχουν τέτοια προδιάθεση.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αυξημένη διέγερση του συμπαθητικού μέρους του αυτόνομου νευρικού συστήματος και γι 'αυτό υπάρχει συχνά ροή αίματος στο δέρμα του προσώπου, των χεριών, του λαιμού. Αλλά δεν υπάρχει φόβος για το παρόν και μόνο όταν κάποιος (συνήθως ένας έφηβος) αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η ερυθρότητα του προκαλεί ερωτήσεις από άλλους, αρχίζει να φοβάται επαναλαμβανόμενα επεισόδια, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επηρεάσει την πιθανότητα εμφάνισής τους.

Μόνο όταν κανείς δεν βλέπει τον ασθενή, συνήθως δεν υπάρχει φόβος. Τέλος πάντων, ο φόβος είναι στενά συνδεδεμένος με το κοινωνικό περιβάλλον, το κοινό, με την απροθυμία να γίνει ένα γέλιο ή να αντιμετωπίσει δυσάρεστες ερωτήσεις από άλλους ανθρώπους.

Η ερυθρότητα του προσώπου (υπεραιμία) μπορεί να είναι ομοιόμορφη ή άνιση (στίγματα).

Η ερυθροφοβία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη ζωή ενός ατόμου - η επικοινωνία είναι δύσκολη, ο ασθενής δύσκολα μπορεί να κάνει επαφές και μερικές φορές αποφασίζει να απομονωθεί από τους άλλους. Ο Eritrofoby δεν μπορεί να συμμετάσχει σε δημόσιες δραστηριότητες, να μιλήσει σε ακροατήριο, να διδάξει. Πολλά επαγγέλματα που είναι κοντά τους στο πνεύμα, είναι επιθυμητά, καθίστανται διαθέσιμα - ο φόβος υπαγορεύει τις δικές του συνθήκες.

Ένας από τους πιο διάσημους Ερυθροβόους της εποχής μας είναι ένας ηθοποιός του Χόλιγουντ, ιδιοκτήτης αρκετών Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου των Bridget Jones, Renee Zellweger. Η ηθοποιός συχνά επισκέπτεται έναν ψυχοθεραπευτή και η υπερπηρία της, συχνά ασύμμετρη, έχει ήδη γίνει μέρος της εικόνας της. Έμαθε να ζει αρκετά ειρηνικά μαζί της. Αλλά αυτό το παράδειγμα είναι μια εξαίρεση. Οι περισσότεροι άνθρωποι με σύνδρομο κοκκινίσματος δεν καταφέρνουν να συμφωνήσουν με την ιδιαιτερότητα τους, και όμως υπάρχει ένας παθολογικός φόβος.

Η ερυθροφοβία είναι μία από τις φοβικές ψυχικές διαταραχές που αναγνωρίζονται επισήμως από την ιατρική και περιλαμβάνονται στη Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών.

Το ανθρώπινο πρόσωπο τροφοδοτείται με αίμα πιο έντονα από τα περισσότερα άλλα μέρη του σώματος. Και δεν είναι απλώς αυτή η φύση να το επιδιώκει. Στο πρόσωπο υπάρχει μια εντυπωσιακή ποσότητα μικρών μυών του προσώπου, οι οποίες στερεώνονται με ένα άκρο απευθείας στα στρώματα του δέρματος. Οι μυϊκοί μύες είναι σχεδόν πάντα σε κίνηση και γι 'αυτό χρειάζονται περισσότερο αίμα για κανονική λειτουργία. Το πλέγμα των αιμοφόρων αγγείων του προσώπου είναι πολύ ανεπτυγμένο, παρά το γεγονός ότι τα ίδια τα σκάφη είναι μάλλον μικρά.

Έτσι ώστε το δέρμα στο πρόσωπο να μην είναι κόκκινο ή μοβ όλη την ώρα, λόγω των φυσιολογικών χαρακτηριστικών αυτού του τμήματος του σώματος, υπάρχει ένα μικρό στρώμα ενδιάμεσου υγρού στον υποδόριο λιπώδη ιστό, το οποίο μειώνει την ένταση χρώματος εάν τα αγγεία επεκταθούν. Αλλά μέχρι το τέλος για να καλύψει τη ροή του αίματος, δεν μπορεί, και ως εκ τούτου είναι συνηθισμένο για ένα πρόσωπο να κοκκινίζει όταν το αίμα βυθίζεται στο πρόσωπό του: κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης, τρέξιμο, γρήγορο περπάτημα, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής έκλυσης, κατά τη διάρκεια της ζέστης, του κρυολογήματοςκαι επίσης με έντονα συναισθήματα, για παράδειγμα, όταν είναι επαίσχυντο, όταν ένα άτομο είναι πολύ συγκεχυμένο, πολύ ανήσυχο κλπ. Ο μηχανισμός αυτός είναι ιδιόμορφος για όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση.

Οι ερυθροβόλοι έχουν μια ελαφρώς διαφορετική οργάνωση του νευρικού συστήματος. Το συμπαθητικό τμήμα είναι ενθουσιασμένο όλο και πιο γρήγορα και δεν είναι καθόλου απαραίτητο για το άτομο να καταλήξει στις παραπάνω συνθήκες. Για να κοκκινίζει ένα άτομο με ερυθροφοβία μπορεί να είναι μόνο όταν ένα άτομο είναι εντελώς ήρεμο.

Μόλις ένας έφηβος αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι "έτσι ώστε να έχει μια τέτοια ιδιαιτερότητα, οι αρνητικές προσδοκίες αυξάνονται - είναι σχεδόν σε συνεχή ένταση, επειδή ξέρει ότι η ύπουλη ερυθρότητα μπορεί να χυθεί το πρόσωπο στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Υπάρχει φόβος για αυτό το φαινόμενο, το οποίο συνοδεύεται από την απελευθέρωση της αδρεναλίνης. Η αδρεναλίνη, με τη σειρά της, διεγείρει το νευρικό σύστημα ακόμα περισσότερο, και τι ερυθροβόβιο φοβόταν τόσο πολύ συμβαίνει στην πραγματικότητα. Με την πάροδο του χρόνου, τα επεισόδια υπεραιμίας γίνονται συχνότερα και ο φόβος αυξάνεται επίσης.

Η φοβία εκδηλώνεται με μεγάλη ευκρίνεια - συχνή ερυθρότητα του δέρματος του προσώπου. Μερικοί ασθενείς με σύνδρομο κοκκίνισμα ισχυρίζονται ότι όλα τα δέρματα reddens εξίσου, άλλοι σημειώνουν τη λεγόμενη γεωμετρική υπεραιμία - ερυθρότητα εμφανίζεται με μεγάλα και μεσαία σημεία, που μοιάζουν με τα γεωγραφικά περιγράμματα των ηπείρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υπερπηκία περιορίζεται μόνο στο πρόσωπο, αλλά υπάρχουν εκείνοι που έχουν το λαιμό και τη ντεκολτέ περιοχή που συμμετέχουν στη διαδικασία. Συχνά, οι ερυθροφóβοι ισχυρίζονται óτι βιώνουν μια σαφή αίσθηση καυτού λάμψης στο πρόσωπο σε μια επίθεση, και αυτό είναι πλήρως δικαιολογημένο - η ροή του αίματος μπορεί να προκαλέσει μια αίσθηση ζεστασιάς.

Ο Eritrofoby χάνει γρήγορα την εμπιστοσύνη στις ικανότητές του και την επαρκή αυτοεκτίμηση. Μετατρέπονται σε αμήχανα, εκφοβισμένα άτομα, φοβισμένα και ανήσυχα. Παρά τις επιθυμίες και τα όνειρά τους, πρέπει να επιλέξουν επαγγέλματα στα οποία δεν θα πρέπει να ασχοληθούν με τους ανθρώπους. Είναι δύσκολο να κάνουν έρωτα και φιλία.

Όσο πιο καθημερινή ζωή υποφέρει, τόσο περισσότερο μειώνεται η ποιότητά της, τόσο πιο κλειστός και ενοχλητικός κόσμος υπόκειται σε σύνδρομο ερυθρότητας. Συχνά, οι συνέπειες που προκύπτουν από αυτό προστίθενται στο αρχικό πρόβλημα: ο ασθενής γίνεται μια πεπεισμένη κοινωνική φοβία, αρχίζει να υποφέρει από κατάθλιψη, κάθε επόμενη από την οποία γίνεται πιο παρατεταμένη και πιο σοβαρή από την προηγούμενη.

Στο σπίτι, η αντιμετώπιση του συνδρόμου κοκκίνισμα είναι αδύνατη. Ένα άτομο σίγουρα χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια. Για να το αποκτήσετε, μπορείτε να επικοινωνήσετε με έναν ψυχοθεραπευτή ή ψυχίατρο. Για να ξεκινήσετε, θα πρέπει να εξεταστείτε από έναν γυναικολόγο (αν είναι γυναίκα), να αποκλείσετε την πρόωρη εμμηνόπαυση και τις προκλιματικές αλλαγές, μπορεί επίσης να χρειαστείτε τις απόψεις ενός δερματολόγου, ενδοκρινολόγου και θεραπευτή.

Μέχρι σήμερα, η πιο ενθαρρυντική μέθοδος θεραπείας αναγνωρίζεται ως χειρουργική θεραπεία. Η λειτουργία ονομάζεται sympathectomy. Η αποτελεσματικότητά του υπολογίζεται σε 94-97%. Έτσι, πολλοί ασθενείς μετά την επέμβαση καταργούν εντελώς τα προβλήματά τους.

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι τέτοια υψηλή απόδοση παρατηρείται μόνο για όσους έχουν ερυθρότητα συλλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή προσώπου. Εάν το πρόσωπο γίνει κόκκινο, η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας δεν υπερβαίνει το 50%.

Η λειτουργία δεν εκτελείται από όλους. Δεν θα κάνει σε ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος και καρδιακή ανεπάρκεια. Ο στόχος των χειρουργών είναι να φτάσουν στον συμπαθητικό κορμό μέσω δύο μικροσκοπικών τομών κάτω από τα χέρια. Για να γίνει αυτό, εισάγουν μια μικρή βιντεοκάμερα και σε αυτή την ενδοσκοπική μέθοδο, οι γιατροί καταφέρνουν να πάρουν μια εικόνα στην οθόνη. Ο συμπαθητικός κορμός αποφράσσεται εν μέρει ή καταστρέφεται.

Μετά από παρεμβολή στην εργασία του νευρικού συστήματος κατά τη διάρκεια και μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να εμφανιστούν ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες: η εφίδρωση στην περιοχή του σώματος, τα πόδια αυξάνεται, όταν τρώει πικάντικα τρόφιμα, εμφανίζεται επίσης εφίδρωση, οι παλάμες γίνονται πιο ξηρές και ο καρδιακός ρυθμός ελαττώνεται ελαφρώς. Ωστόσο, τα πιο συχνά αυτά τα φαινόμενα δεν είναι τόσο σημαντικά και δυσάρεστα για ένα ερυθροφικό παρά το πρόβλημα που τον οδήγησε στο τραπέζι λειτουργίας.

Η ψυχοθεραπεία για την ερυθροφοβία συνδυάζεται απαραιτήτως με την εκπαίδευση των ασθενών. τεχνικές χαλάρωσης, βαθιά χαλάρωση. Το καθήκον του ψυχοθεραπευτή είναι να καταστήσει το άτομο κατανοητό ότι μπορεί να παραμείνει ήρεμος και αυτό θα έχει κατ 'ανάγκη ένα θετικό αποτέλεσμα. Ο ασθενής προσφέρεται νέες εγκαταστάσεις που αντικρούουν τη ντροπή ή τη βλάβη των χαρακτηριστικών του, με άλλα λόγια τον διδάσκουν να ζει με αυτό το χαρακτηριστικό. Ο ψυχοθεραπευτής δεν μιλά μόνο για το πώς να αντιμετωπίσει σωστά το πρόβλημα, αλλά επίσης διδάσκει τεχνικές αυτόματης κατάρτισης ερυθροφοβίας, ασκήσεις αναπνοής - αυτό είναι ακριβώς αυτό που θα βοηθήσει, αν χρειαστεί, γρήγορα τραβήξτε τον εαυτό σας μαζί και να αποτρέψετε τον ενθουσιασμό.

Οι ομαδικές συνεδρίες αποδείχτηκαν πολύ καλές, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάστηκε ατομική εργασία με ειδικό. Η υπνοθεραπεία χρησιμοποιείται συχνά, καθώς και οι μέθοδοι σταδιακής εμβύθισης σε καταστάσεις άγχους, επιτρέποντας στον ασθενή, υπό την καθοδήγηση ενός ψυχοθεραπευτή, να ξαναζήσει καταστάσεις στις οποίες πρόσφατα γνώρισε ντροπή, εφιάλτη και τρόμο.

Μεταξύ των φαρμάκων δεν υπάρχει καθολικό φάρμακο για αυτή τη φοβία, δεν υπάρχει μαγικό χάπι ή πλάνα που θα βοηθούσαν στην επίλυση του προβλήματος. Ωστόσο, συχνά ο ψυχοθεραπευτής θεωρεί απαραίτητο να συνοδεύει την κατοχή με φάρμακα. Χρησιμοποιήστε αντικαταθλιπτικά για να διατηρήσετε μια θετική διάθεση, καθώς και φάρμακα από την ομάδα βήτα-αναστολέων, τα οποία μειώνουν ελαφρώς τον καρδιακό ρυθμό. Αυτό έχει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα - η σύνδεση μεταξύ του στρες, του καρδιακού παλμού και του κοκκινίσματος του δέρματος του προσώπου και του λαιμού έχει σπάσει.

Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και ακόμη περισσότερο οι β-αναστολείς έχουν έναν μεγάλο κατάλογο στερεών παρενεργειών, πολλοί από τους οποίους γενικά αντενδείκνυνται και ως εκ τούτου προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν φαρμακευτική θεραπεία για ριτοφοβία μόνο στις πιο ακραίες περιπτώσεις, όταν μόνο η ψυχοθεραπεία δεν λειτουργεί. η χειρουργική θεραπεία θεωρείται ακατάλληλη.