Aylurofobiya: τι είναι και πώς να το ξεφορτωθείτε;

Αστείες γάτες και χαριτωμένα γατάκια απολαμβάνουν τα μάτια των περισσότερων ανθρώπων. Και είναι ακόμη δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι υπάρχουν άτομα που φοβούνται τρομερά αυτά τα ζώα. Ο φόβος τους ονομάζεται ισυροφοβία και αυτή είναι μια από τις σπανιότερες ανθρώπινες φοβίες. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, περίπου το 0,2% του πληθυσμού υποφέρει σε ένα ή άλλο βαθμό.

Ο φόβος από τις γάτες έχει πολλά ονόματα που είναι συνώνυμα μεταξύ τους - galeofobiya, gatofobiya. Αλλά πιο συχνά αυτή η ψυχική διαταραχή ονομάζεται χλωροφοβία - από την ελληνική "α" λουοος - γάτα. Το δεύτερο μέρος της λέξης αντιπροσωπεύεται από τη λέξη "φοβία" - είναι ένας παθολογικός φόβος.

Οι γάτες, οι γάτες και τα γατάκια προκαλούν μια πραγματική φρίκη στην Iilofoba, την οποία ένα άτομο δεν μπορεί να ελέγξει ο ίδιος. Είναι πιθανό η έναρξη μιας επίθεσης πανικού, στην οποία ο ασθενής μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, να χάσει συνείδηση, ισορροπία. Το όνομα αυτής της φοβίας αναφέρεται σε βιβλία αναφοράς για την ψυχιατρική ως μια από τις ποικιλίες της ζωοφοβίας (φόβος των ζώων). Αυτή είναι μια ψυχική διαταραχή στην οποία σχηματίζεται ανεπαρκής συμπεριφορά αποφυγής, καθώς και σωματικές αντιδράσεις, δυσανάλογοι βαθμοί κινδύνου.

Στο βλέμμα μιας γάτας (όχι απαραίτητα μαύρης), το αληθινό γαλεόφοβο χάνει τον έλεγχο των ενεργειών του. Ταυτόχρονα, διατηρεί την αυτοκριτική και την κατανόηση της πραγματικότητας και ως εκ τούτου δεν καίγεται με την επιθυμία να γίνει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης λόγω της «αδυναμίας» του, ανησυχεί ότι εντείνει μόνο τις εκδηλώσεις πανικού.

Aylurofobiya γνωστή για πολύ καιρό. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ιστορικό γεγονός ότι ο Ναπολέων Βοναπάρτη υπέφερε από φόβο πανικού για γάτες. Οι σύγχρονοι του έφυγαν από μνήμες, στα απομνημονεύματά τους και στα γράμματα τους, όπου δήλωσαν ότι «ο Ναπολέοντας κατάφερε να νικήσει ένα λιοντάρι αν ήταν απαραίτητο, αλλά ποτέ δεν θα νικήσει μια γάτα». Ο διοικητής είχε φόβο γι 'αυτούς από την παιδική ηλικία, σε πολύ τρυφερή ηλικία μια γάτα μόλις πήδηξε πάνω του, που φαινόταν στο παιδί ένα τεράστιο πλάσμα.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ναπολέων εφίδρωσε τρομερά και άρχισε να κουνιέται με τη θέα μιας γάτας. Σε μια μάχη με τους Βρετανούς, ο Nelson, ο οποίος γνώριζε για την αδυναμία του Bonaparte, έστειλε αρκετές δεκάδες γάτες μπροστά από τους στρατιώτες του. Ο Ναπολέων ζήτησε αμέσως από τον βοηθό του να αναλάβει τη διοίκηση της μάχης, αφού απλά δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα παρά τον εφιάλτη των ονείρων του από την παιδική του ηλικία. Περιττό να πούμε ότι αυτή η μάχη ο Ναπολέων έχασε με ένα κτύπημα. Στη συνέχεια, οι Βρετανοί αστειεύονταν ότι ήταν οι γάτες που είχαν κερδίσει το μεγάλο Bonaparte.

Άλλα "koshkonaenavistnikov" περιλαμβάνουν τον διοικητή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, τον Γερμανό πολιτικό της εποχής του Τρίτου Ράιχ, Γιόζεφ Γκόμπελς, τον αρχηγό του σοβιετικού κόμματος και τον επαναστατικό Λαυρέντι Μπέρια.

Ο παθολογικός φόβος των γάτων μπορεί να είναι δύο τύπων - ασυνείδητος παράλογος φόβος και υπερτροφία, υπερβολική εκδήλωση του προστατευτικού μηχανισμού στην εφαρμογή του ένστικτου αυτοσυντήρησης. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, η βάση μιας τέτοιας φοβίας είναι η εμπειρία των παιδιών. Πιστεύεται ότι η παθολογική φοβία μπορεί να αναπτυχθεί υπό διάφορες συνθήκες.

Η γάτα είναι μικρή, αλλά εξακολουθεί να είναι αρπακτικό, και ως εκ τούτου τα νύχια και τα δόντια της μπορούν να προκαλέσουν πολύ πόνο σε ένα άτομο. Εάν ο ίδιος ο άνθρωπος είναι μικρός, η επίθεση ή άλλες επιθετικές ενέργειες από την γάτα μπορεί να του φανεί απειλή για τη ζωή. Τα παιδιά συχνά αδιαφορούν για τις οικιακές γάτες - βασανίζουν, σέρνουν τα αυτιά, τα μουστάκι και την ουρά τους και επομένως η επιθετικότητα από ένα κατοικίδιο προς το παιδί δεν είναι πάντα αβάσιμη. Αλλά το παιδί δεν μπορεί να το καταλάβει και να το κατανοήσει λογικά.

Εάν ο φόβος προήλθε και συνδεόταν με ένα επεισόδιο πανικού, τότε είναι πιθανό η εικόνα της γάτας να στερεωθεί σταθερά στο υποσυνείδητο των παιδιών ως απειλητική, επικίνδυνη, τρομακτική. Δεν είναι απαραίτητο το ζώο να έχει επιθέσεις, τσιμπήματα ή γρατζουνιές. Μερικές φορές ο φόβος πανικού προκαλεί την ξαφνική εμφάνιση μιας γάτας που μπορεί να πηδήξει σε ένα παιδί για να χαϊδεύει (όπως συνέβη με τον Ναπολέοντα).

Εντυπωσιακά και ευάλωτα παιδιά με ανησυχητική ψυχραιμία μπορεί να εντυπωσιάσουν υπερβολικά από μια εμπειρία που δεν έζησαν ούτε καν προσωπικά. Για παράδειγμα, για να δείτε τα χέρια ενός άλλου προσώπου άσχημα γρατζουνισμένα, τις συνέπειες των τραυματισμών που προκαλούνται από μια γάτα, βλέποντας μια ταινία ή ένα δελτίο ειδήσεων, όπου η γάτα παρουσιάζεται ως επιθετικός και παράσιτο.

Στην περίπτωση αυτή, σχηματίζεται μια λανθασμένη λογική σύνδεση μεταξύ της εικόνας της γάτας και του βαθμού του πραγματικού κινδύνου για τον άνθρωπο. Ο κίνδυνος του Ιγιόφωμπ είναι κάπως υπερβολικός σε ασυνείδητο επίπεδο.

Είναι δύσκολο να πούμε εάν ο φόβος των γατών είναι κληρονομικός, επειδή ένα τέτοιο γονίδιο δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί. Αλλά είναι απολύτως δυνατό να πούμε ότι οι γονείς, που οι ίδιοι φοβούνται τις γάτες, σχηματίζουν στο παιδί ένα παρόμοιο πρότυπο συμπεριφοράς, το οποίο σταδιακά γίνεται μέρος του, του χαρακτήρα του.

Μερικοί γονείς λαμβάνουν υπερβολική φροντίδα για την ευημερία των παιδιών τους, κατηγορηματικά τους απαγορεύουν να χτυπήσουν γάτες στο δρόμο. ("Μπορούν να είναι άρρωστοι, μεταδοτικοί!"), Κρατήστε ένα τέτοιο ζώο στο σπίτι ("μια γάτα μπορεί να γρατσουνίσει, δάγκωμα"). Ταυτόχρονα, το παιδί σχηματίζει σταδιακά έναν επιβληθέντα παράλογο φόβο των ζώων, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτα κακό με τον ίδιο και τους συγγενείς του.

Λοιπόν, το παιδί έπαιξε με ένα γατάκι, καλά, το κατοικίδιο ζώο του γδαρμένο. Μπορείτε να το πάρετε εύκολα. Ορισμένες μητέρες και γιαγιάδες φωνάζουν καρδιάς, ρίχνοντας ένα γατάκι γύρω από το σπίτι με ένα πάνινο ύφασμα, και στη συνέχεια να αρπάξουν ένα φοβισμένο παιδί και να το σύρετε αμέσως για να το ξύσει με αλκοόλ, αν και αυτή η θεραπεία προκαλεί το παιδί περισσότερο πόνο από γρατζουνιές. Αλλά η πράξη γίνεται - μια οδυνηρή διασύνδεση μεταξύ της εικόνας της γάτας και των επακόλουθων δυσάρεστων και τρομερών συνεπειών θραύεται στο μυαλό.

Μερικές φορές ο φόβος είναι μυστικιστικός, αν και επίσημα η Iylofobiya δεν εφαρμόζεται στις θεματικές μυστικιστικές φοβίες. Ένα άτομο μπορεί να φοβάται τις γάτες, αν από την παιδική ηλικία πιστεύει στις παραφυσικές ικανότητές του και τις μαγικές ικανότητές του. Μια γάτα στην κατανόηση ενός τέτοιου προσώπου μπορεί να είναι και οδηγός πνευμάτων, κακός δαίμονας και βοηθός μάγισσας. Υπάρχουν πολλά δεισιδαιμονία γύρω από αυτά τα ζώα.

Ο φόβος μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους. Η ισλουροφοβία είναι πολύ πλούσια σε συμπτώματα ή μάλλον στη μεταβλητότητα τους. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται κατ 'αρχήν τις γάτες - όπως εκείνοι που μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση και όλοι οι άλλοι που υπάρχουν στον κόσμο. Υπάρχουν galleophobes που φοβούνται μια γάτα μόνο τη στιγμή που βλέπουν σημάδια μιας πιθανής απειλής ή επίθεσης σε αυτήν - οι τρίχες γάτας, καμάρες την πλάτη, καμάρες, δικοί της και με άλλους τρόπους δείχνει την ετοιμότητά της να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Υπάρχουν ιδιαίτερες μορφές Αϊλοφοβίας, όταν ο πανικός και το άγχος προκαλούνται από τη γούνα μιας γάτας, κάποιος φοβάται μόνο το φτέρημα ή το μαλλί. Υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι φοβούνται τις γάτες μόνο στο δρόμο, οι οικιακές γάτες δεν τους προκαλούν πανικό. Και υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται πολύ να τρέξουν σε μια γάτα στο σκοτάδι. Περιγράφονται επίσης περιπτώσεις όπου ο φόβος προκάλεσε εικόνες (φωτογραφίες και βίντεο) από γάτες, καθώς και ζώα παιχνιδιών.

Σε κάθε περίπτωση, ένα άτομο, που μπαίνει σε μια κατάσταση που ο εγκέφαλός του θεωρεί αμέσως επικίνδυνη, βιώνει ακραίο φόβο, μετατρέποντας σε ψυχρή φρίκη. Το επίπεδο της αδρεναλίνης αυξάνεται στο σώμα, το οποίο προκαλεί πολλές σωματικές εκδηλώσεις:

• Ο Ailofobob παλαμάει, οι μαθητές του διευρύνουν.

• αυξάνεται ο ρυθμός της καρδιάς και η αναπνοή γίνεται ρηχή και συχνή.

• κρύος ιδρώτας, μπορεί να εμφανιστεί τρόμος των χεριών και των χειλιών.

• η πίεση του αίματος αυξάνεται, το αίμα «βγαίνει» στους μύες (ένας αντανακλαστικός μηχανισμός που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο σε περίπτωση κινδύνου, επειδή είναι πιθανό οι μύες να δοκιμάσουν - να τρέξουν ή να πολεμήσουν).

• ένα αίσθημα κρύου, σπασμός του στομάχου ή των εντέρων εμφανίζεται στο στομάχι.

• ναυτία, μπορεί να συμβεί ζάλη.

• ο έλεγχος της κατάστασης γύρω από αυτό χάνεται, η απώλεια συνείδησης δεν αποκλείεται.

Το να υποφέρουμε από ένα παθολογικό τρόμο δεν είναι τρελό. Καταλαβαίνει πολύ καλά και λογικά ορθά σκέφτεται ότι ο φόβος του δεν έχει καμία βάση, είναι γελοίο, και μερικές φορές γελοίο. Είναι ντροπιασμένος γι 'αυτόν, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του στην αρχή μιας επίθεσης πανικού.

Προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι επιθέσεις φόβου και πανικού, οι Ilurophobes επιλέγουν, όπως και άλλα fobs, να αποφεύγουν συμπεριφορά. Προσπαθούν να οργανώσουν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει ούτε μια γάτα. Αλλά αν κάποιος μπορεί να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες στο δικό του διαμέρισμα, όταν βγαίνει στο δρόμο, η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη γι 'αυτόν - σε κάθε στιγμή από τη γωνία μπορεί να βγει το πιο τρομερό πλάσμα στον πλανήτη και μετά δεν μπορεί να αποφευχθεί μια δημόσια επίθεση πανικού.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, ένα άτομο είναι απολύτως προστατευμένο από οποιεσδήποτε καταστάσεις που μπορεί να δει μια γάτα ή να την συναντήσει αυτοπροσώπως - δεν βγαίνει, δεν βλέπει τηλεόραση (οι γάτες είναι συχνές χαρακτήρες ταινιών, διαφημιστικών μηνυμάτων), δεν βλέπουν εικόνες αυτών των ζώων στο Διαδίκτυο. Περιττό να πούμε ότι η ποιότητα ζωής ενός ατόμου που πάσχει από μια τέτοια φοβία μειώνεται αισθητά.

Πρώτα απ 'όλα, ένας ψυχίατρος ή ψυχοθεραπευτής βρίσκει τα αίτια του φόβου. Ακόμα κι αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν θυμάται γιατί φοβάται τις γάτες (ήταν μικρός), τότε η διάγνωση της ύπνωσης θα βοηθήσει να μάθει τον αληθινό λόγο. Αφού ο γιατρός καταρτίσει έναν λεπτομερή κατάλογο όλων των καταστάσεων και των εικόνων που φοβίζουν ένα άτομο, προχωρεί σε θεραπεία γνωστικής συμπεριφοράς.

Ο στόχος αυτής της μεθόδου είναι να βοηθήσει ένα άτομο να επανεξετάσει τις εγκαταστάσεις που παρέχουν μια μη φυσιολογική ανταπόκριση του εγκεφάλου σε ανύπαρκτο ή υπερβολικό κίνδυνο.

Σταδιακά, καθώς οι πεποιθήσεις αντικαθίστανται, ο γιατρός βυθίζει τον ασθενή σε μια κατάσταση όπου πρέπει να έρθει σε επαφή με αυτό το ζώο και να δει τις εικόνες του. Αυτό που ήταν ένας εφιάλτης γίνεται συνήθης και γίνεται αντιληπτός από την ψυχή λιγότερο επώδυνη.

Επιτρέπεται η υπνοθεραπεία, ενθαρρύνεται ο διαλογισμός και άλλες τεχνικές χαλάρωσης. Η θεραπεία θεωρείται ότι έχει ολοκληρωθεί εάν το χθεσινό ilophobic μπορεί να μην ερωτευτεί με χνουδωτά τετράπτερα, τότε τουλάχιστον θα μάθει να τα παρατηρεί ήρεμα.

Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιούνται φάρμακα κατά τη διάρκεια της θεραπείας, αλλά η χρήση τους ξεχωριστά από την πορεία της ψυχοθεραπείας θεωρείται αναποτελεσματική και αδικαιολόγητη. Με υψηλό άγχος, μπορούν να συνιστώνται αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά. Όταν αϋπνία - υπνωτικά χάπια. Οι ηρεμιστικές ουσίες δεν χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αλοφοβίας.

Πολλά εξαρτώνται από το αν η φοβία είναι ανεξάρτητη ή αν είναι απλώς ένα σύμπτωμα μιας άλλης ψυχικής ασθένειας. Έτσι, σε ορισμένες μορφές σχιζοφρένειας, νευρωτικές καταστάσεις, ψύχωση, συμπτώματα φοβιών μπορούν να εντοπιστούν. Και σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για illuobhobia που αντιμετωπίζεται, αλλά για την υποκείμενη ασθένεια.

Σχετικά με την παραφροσύνη μπορείτε να δείτε το παρακάτω βίντεο.