Ατυφοφοβία: περιγραφή και θεραπεία

Σε κάποιο βαθμό, ο καθένας μας χρειάζεται αναγνώριση και επιτυχία. Και οι σκέψεις για την πιθανή ήττα, το ανεπιτυχές αποτέλεσμα οποιασδήποτε επιχείρησης δεν μπορεί να θεωρηθεί ευχάριστο. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που ο φόβος της αποτυχίας σας κάνει να εγκαταλείπετε τις υποθέσεις και τις επιχειρήσεις, γενικά. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται ατιφιόμ.

Ατυφοβικός αντιπροσωπεύει παθολογικός παράλογος φόβος αποτυχίας. Το όνομα αυτής της ψυχικής διαταραχής έλαβε από τα λατινικά αράχνια - "δυστυχισμένο" και ελληνικό φόβο - "φόβο". Αυτή η διαταραχή θεωρείται μία από τις πιο συνηθισμένες στον σύγχρονο κόσμο, αλλά παρά αυτό, μόνο ένα μικρό μέρος του atihyfobov έρχεται στους ψυχοθεραπευτές και τους ψυχιάτρους να λάβουν την κατάλληλη θεραπεία. Τα υπόλοιπα συνήθως διαγράφουν τι συμβαίνει με το δικό τους χαρακτήρα.

Σε όλες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει ακόμη και η παραμικρή ένδειξη ανταγωνισμού, οι άνθρωποι με αντιϋφοβία βλέπουν στενή σχέση με τον κίνδυνο, πιστεύουν ότι θα αποτύχουν και θα βιώσουν το δικό τους φιάσκο.

Ένα άτομο δεν είναι σίγουρο για τα δυνατά σημεία, τις γνώσεις, τις ικανότητες, τις ικανότητές του και ως εκ τούτου επιρρεπείς στην κατάθλιψη και την εμφάνιση πιο σοβαρών διανοητικών παθολογιών. Η αμφιβολία θεωρείται καταστροφική φοβική διαταραχή. Δεν μπορεί μόνο να καταστρέψει τη ζωή ενός ατόμου σε διάφορες πτυχές, αλλά και να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία του. Στο πλαίσιο της συνεχούς προσδοκίας αποτυχίας, πολλοί αρχίζουν να χρησιμοποιούν το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, για να χαλαρώσουν προσωρινά, να σταματήσουν να σκέπτονται τις προοπτικές για τις ήττες τους και να θρηνήσουν τις χαμένες ευκαιρίες που ένα άτομο δεν τολμούσε να χρησιμοποιήσει ενώ υπήρχε μια ευκαιρία.

Αυτή η φοβία από ειδικούς ανήκει στην κατηγορία των κοινωνικών. Στην παιδική ηλικία, όλοι περιμένουμε τον έπαινο από τους γονείς για ένα όμορφο σχέδιο, με επιτυχία κατασκευάζονται χειροτεχνίες, εκτιμήσεις στο σχολείο. Όταν μεγαλώσουμε, η ανάγκη για έπαινο δεν μειώνεται, και σε ορισμένα σημεία της ζωής μας, μπορεί να κλιμακωθεί.

Είναι εκείνη που στηρίζει τον φόβο της να μην γίνει ο καλύτερος, να αποτύχει. Ένα υγιές άτομο διαφέρει από το atyphifob στην ικανότητα να θεραπεύει φιλοσοφικά την ήττα. Οι άνθρωποι με τέτοια ψυχική διαταραχή δεν μπορούν να κρίνουν την κατάσταση με λογικό τρόπο, δοκιμάζοντας οδυνηρά ακόμη και τα μικρότερα λάθη τους. Ακριβώς η σκέψη ότι η αποτυχία μπορεί να συμβεί και πάλι προκαλεί τον πανικό φρίκη, έναν φοβερό ενθουσιασμό, για την atihihipa, είναι δύσκολο για αυτόν να αντιμετωπίσει αυτά τα συναισθήματα.

Ο ενθουσιασμός πριν από την πιθανή αποτυχία (που δεν συμβαίνει ακόμα) αναγκάζει ένα άτομο να αποφύγει προσεκτικά τις καταστάσεις που σχετίζονται με τον ανταγωνισμό. - εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, συνεντεύξεις για δουλειά, συμμετοχή σε δημιουργικούς διαγωνισμούς και αθλητικούς αγώνες και ακόμη και από την προοπτική δημιουργίας στενής σχέσης με το αγαπημένο σας πρόσωπο, ο atihyfob θα αρνηθεί αμέσως εάν ένας αντίπαλος εμφανιστεί στον ορίζοντα.

Από όλους τους τύπους φοβικών ψυχικών διαταραχών, η αθυφοβία έχει τον μεγαλύτερο αριθμό μορφών στις οποίες μπορεί να παρατηρηθεί, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι αλήθεια ότι είναι αδύνατο να αναγνωριστεί η αληθινή αθηναϊκή.

• Αυτοκαθορισμός και αυτο-απομόνωση - με αυτή τη μορφή, η atiphifob αρνείται να συμμετάσχει σε οποιεσδήποτε εκδηλώσεις που συνεπάγονται ανταγωνισμό (δεν πηγαίνει στη συνέντευξη, αρνείται να συμμετάσχει σε διάφορα γεγονότα και έργα, οποιοδήποτε, ακόμη και τα μικρότερα εμπόδια για την επίτευξη του στόχου γίνονται ανυπέρβλητα).

• Αυτόματη σαμποτάζ - ο φόβος της αποτυχίας έχει τη μορφή της επίμονης πεποίθησης, της εμπιστοσύνης ότι όλα θα τελειώσουν άσχημα. Ο ασθενής δεν αρνείται να συμμετάσχει στα γεγονότα, αλλά προσπαθεί να κάνει τα πάντα σε υποσυνείδητο επίπεδο για να μην επιτύχει θετικό αποτέλεσμα. Τότε λέει ότι «γνώριζε αυτό». Οι εντολές που λαμβάνουν οι εν λόγω αθηφόφοι συνήθως εκτελούνται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, καθυστερούν με επιμέλεια, το άτομο φτάνει στο σημείο παραλογισμού και αρχίζει να δείχνει σημάδια ανικανότητας.

• Ακινητοποίηση - με αυτή τη μορφή, η αντιϋφοβία λαμβάνεται από τον ασθενή ως χαρακτηριστικό χαρακτήρα. Δεν αγωνίζεται, δεν επιδιώκει να ξεπεράσει την ανασφάλεια του, παραμένει αδρανής και απαντά σε όλα τα ερωτήματα από την πλευρά του: "Ναι, είμαι έτσι". Αυτοί οι ασθενείς τείνουν να αποσυρθούν από τον εαυτό τους, δεν αναπτύσσονται, δεν αναπτύσσονται επαγγελματικά και προσωπικά.

Αυτοί λένε στον εαυτό τους ότι δεν έχουν την ικανότητα και ήταν οι τελευταίοι στη γραμμή όταν ο Θεός διανείμει τα ταλέντα και δεν είχαν αρκετό.

• Τελειοποίηση - το άτομο θέλει πραγματικά να είναι το καλύτερο, αλλά φοβάται να αποτύχει και ως εκ τούτου πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να αποτρέψει ακόμη και θεωρητικά καμία λανθασμένη ή εξευτελιστική ενέργεια. Η επιθυμία να γίνει ο καλύτερος γίνεται μια εμμονή. Οποιαδήποτε δουλειά για την οποία έχει ληφθεί ένας τέτοιος αθωφόρος μετατρέπεται σε άγχος γι 'αυτόν, αφού ρίχνει όλη του την ενέργεια για να κάνει τα πάντα "μέχρι το σημείο". Είναι αλήθεια ότι με αυτή τη μορφή φοβικής διαταραχής, ο ασθενής δεν παίρνει ποτέ την επιχείρηση από μια σφαίρα που δεν είναι εξοικειωμένη με αυτόν, περιορίζοντας τον εαυτό του σε ένα και μόνο βασικό πεδίο δραστηριότητας.

Για παράδειγμα, ένας επιτυχημένος προγραμματιστής με τελειομανία αναλαμβάνει τα πιο δύσκολα επαγγελματικά καθήκοντα, αλλά δεν μπορεί να αναγκάσει τον εαυτό του να ξεπεράσει τον φόβο και να συμμετάσχει στο "Merry Starts" στο σχολείο με το δικό του παιδί. Ή, για μια γυναίκα - δάσκαλο της λογοτεχνίας, η ιδέα να κάνεις ένα ταξίδι με τους μαθητές τα σαββατοκύριακα φαίνεται εντελώς απαράδεκτη, επειδή απλά φοβάται να γελοιοποιηθεί.

Όλοι οι τύποι αντιϋφοβίας είναι περίεργοι χαμηλή αυτοεκτίμηση και υψηλή αυτοκριτική.

Η ψυχολογία και η ψυχιατρική δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη μελέτη των αιτιών της ανάπτυξης του φόβου της ήττας. Λαμβάνοντας υπόψη πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η φοβία, είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι βοήθειας. Οι ειδικοί τείνουν να το πιστεύουν Διάφοροι λόγοι μπορεί να προκαλέσουν ατροφική-φοβία, μεταξύ των οποίων και η ηγετική θέση στην προσωπική αρνητική εμπειρία.

Η εμπειρία των έμπειρων αποτυχιών μπορεί να είναι ιδιαίτερα οδυνηρή και τραυματική για ένα άτομο, εάν έχει μια τάση να γενικεύεται. Σε αυτή την περίπτωση, για κάποια ιστορία ή κατάσταση, ένα άτομο αρχίζει να κρίνει ένα φαινόμενο ή ένα γεγονός ως σύνολο. Έτσι, κάνοντας ένα λάθος μια φορά, έχοντας αποτύχει, ένα άτομο καταλήγει ότι, γενικά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα που αξίζει τον κόπο, ότι οι δυνατότητές του δεν είναι αρκετά μεγάλες, ότι δεν έχει τις γνώσεις και τις δεξιότητες και ότι είναι γενικά χαμένος. Αυτή η πεποίθηση ξεκινά μια σειρά αρνητικών αντιδράσεων, η επιθυμία να κάνει κάτι ή να επιτύχει κάτι σχεδόν στη ρίζα μπλοκάρεται.

Πρώτα απ 'όλα, οι γονείς μπορούν να επηρεάσουν τη χαμηλή αυτοεκτίμησή τους, πιο συγκεκριμένα, τους τη στάση απέναντι στις αποτυχίες και τις αποτυχίες του παιδιού. Εάν είναι συνηθισμένο στην οικογένεια να ζητήσει το παιδί να είναι το καλύτερο στο σχολείο, στο αθλητισμό, στο μουσικό σχολείο και στο στούντιο σχεδίασης, ενώ το παιδί έχει τις καλύτερες ποιότητες στην τάξη, το παιδί βρίσκεται σε συνεχή πίεση - είναι δύσκολο να παραμείνει παντού.

Εάν στην οικογένεια, ακόμη και η επιτυχία θεωρείται ως κάτι που θεωρείται δεδομένο και γι 'αυτό δεν υπάρχει ενθάρρυνση, το παιδί σχηματίζει μια παραμορφωμένη άποψη των δικών του επιτευγμάτων. Για αποτυχίες, οι γονείς τελειομανής μπορούν να επιπλήξουν σοβαρά και ακόμη και να τιμωρήσουν, γεγονός που επηρεάζει άμεσα την αντίληψη του εαυτού τους ως ανίκανης επιτυχίας.

Επιπλέον, δεν είναι καθόλου απαραίτητο οι ενέργειες και οι ενέργειες να αποτελέσουν κίνητρο για γελοιοποίηση, μερικές φορές κάνουν διασκέδαση από προσωπικές ιδιότητες, χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Αυτό συμβαίνει συχνά σε ομάδες παιδικών σταθμών, σε σχολεία, τμήματα και ακόμη και στα πρώτα χρόνια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σε οποιαδήποτε στιγμή, στο πλαίσιο μιας έντονης δυσαρέσκειας με το θύμα, η γελοιοποίηση μπορεί να προκαλέσει φόβο αποτυχίας.

Περισσότερο επιρρεπείς στο φόβο ευαίσθητοι άνθρωποι, ύποπτοι, επιρρεπείς στο άγχος.

Η Ατυχίφωβα είναι αρκετή για να μάθει ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Είναι πάντα ανήσυχος, πολύ ανήσυχος για σημαντικά γεγονότα. Εάν πρέπει να κάνετε κάτι, να συμφωνήσετε σε κάτι, να εκτελέσετε κάποια υπεύθυνη δουλειά, εκτός από το άγχος, το atihyfob βιώνει μια ολόκληρη σειρά βλαστικών συμπτωμάτων. Ο καρδιακός παλμός του επιταχύνεται, ένα δυσάρεστο συναίσθημα εμφανίζεται στο στομάχι, το δέρμα γίνεται πιο αλά και η εφίδρωση μπορεί να αυξηθεί.

Σε μια κατάσταση φόβου, τα αθυφι-bobs συχνά σφίγγουν τα χέρια, οι μαθητές διασταλούν, ο παλμός γίνεται συχνός και η αναπνοή γίνεται ρηχή. Πολλοί λένε ότι υπάρχουν πιεστικοί πόνοι στην περιοχή της καρδιάς. Κάποιοι γίνονται απότομα νευρικοί, ενοχλημένοι, ευερεθισμένοι, ενώ άλλοι, αντίθετα, πέφτουν σε κατάσταση στοργής.

Για παράδειγμα, πριν από μια σημαντική εξέταση ή μια συνέντευξη ασθενούς μπορεί να χάσει τον ύπνο, δεν μπορεί να απαλλαγεί από ιδεοληπτικές σκέψεις, μετακινώντας στο κεφάλι του πιθανά σενάρια για την επικείμενη περίπτωση σε αρνητικό φως, διάρροια και ναυτία αναπτύσσονται. Από τη συνήθη ενθουσιασμό πριν από ένα σημαντικό γεγονός, το οποίο είναι χαρακτηριστικό για όλους τους ανθρώπους, η επίθεση της αμφιβολίας διαφέρει κυρίως στο γεγονός ότι όλες οι εκδηλώσεις βρίσκονται στα πρόθυρα μιας επίθεσης πανικού και οι επιθέσεις πανικού είναι δυνατές.

Την ίδια στιγμή, ένα άτομο το καταλαβαίνει δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε, τελικά, τίποτα δεν έγινε τρομερό, ίσως όλα θα είναι ωραία, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη φρίκη, οι εκδηλώσεις της αθιψοβίας δεν υπόκεινται σε εθελοντική επιρροή και έλεγχο.

Με αυτή τη φοβία, είναι πολύ σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό, αφού είναι σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστεί αυτή η μορφή κοινωνικού παθολογικού φόβου μόνος σου. Ζητώντας βοήθεια είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα προς την υπέρβαση του φόβου. Ο ψυχοθεραπευτής ή ο ψυχίατρος αρχίζει τη θεραπεία με την καθιέρωση της «παιδικής ιστορίας» - η συνέντευξη του ασθενούς για την παιδική του ηλικία, την γονική μέριμνα, για το τι και σε ποιες περιπτώσεις τιμωρήθηκε, πώς οικοδομήθηκαν οι σχέσεις του ατόμου με τους συμμαθητές, τους συμμαθητές και τους ανθρώπους του αντίθετου φύλου. Βοηθά στην εξεύρεση των βασικών αιτιών της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Ο γιατρός θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο ασθενής του σχετίζεται με τις αποτυχίες και τις αποτυχίες του, τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουν τα κίνητρα για την επιτυχία.

Μεταξύ των μεθόδων της ψυχοθεραπείας της συγκεκριμένης αποτελεσματικότητας έχει μέθοδος καταστάσεων μοντελοποίησης. Ο γιατρός δημιουργεί μια περιγραφή καταστάσεων που έχουν τελειώσει για τον ασθενή με πλήρη αποτυχία. Ο στόχος του ασθενούς είναι να περιγράψει με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες όλες τις αποχρώσεις των αισθήσεων και των συναισθημάτων που βίωσε κατά τη διαδικασία της ήττας και μετά από αυτό. Η θεραπεία βασίζεται στην ειλικρίνεια - αν δεν υπάρχει, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί η φοβία, να αρθούν οι εκδηλώσεις της.

Ομαδικά μαθήματα είναι χρήσιμα, από την επικοινωνία με ανθρώπους που φοβούνται να αποτύχουν - βοηθά ένα άτομο σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα να κοιτάξει το δικό του πρόβλημα από την πλευρά του.

Δεν υπάρχει φάρμακο για την καταπολέμηση της αντιϋφοβίας. Αλλά ο γιατρός μπορεί, κατά την κρίση του, να συστήσει αντικαταθλιπτικά αν παρατηρήσετε ότι ο ασθενής έχει καταθλιπτικές διαθέσεις, υπνωτικά σε περίπτωση διαταραχών ύπνου.

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας προς τον ασθενή Συνιστάται να αποφεύγετε το στρες, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά. Καλούνται να μάθουν περισσότερα για τις βιογραφίες επιτυχημένων ανθρώπων. Συνήθως, οι νίκες τους ήταν αποτέλεσμα πολλών αποτυχιών, οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση για μια τόσο πολύτιμη και σημαντική εμπειρία νίκης.

Πώς να ξεπεράσετε το φόβο της αποτυχίας, δείτε παρακάτω.