Υπόχοντες: Αιτίες, συμπτώματα και θεραπεία

Η φροντίδα της υγείας σας είναι φυσιολογική. Είναι ανώμαλη όταν αυτή η ανησυχία ξεπερνά τα ορθολογικά όρια και γίνεται μια ιδεοληπτική ιδέα για πιθανές υπάρχουσες ασθένειες. Ένα άτομο αρχίζει να επινοεί ασθένειες για τον εαυτό του και μετά από λίγο αισθάνεται πραγματικά όλα τα συμπτώματα σοβαρών ασθενειών. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται υποχονδρικοί ή φανταστικοί ασθενείς.

Εμφανίζεται το Hypochondria (Σύνδρομο Υπόχονδριας) η παθολογική κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής, στην οποία είναι παράλογη, ανησυχεί υπερβολικά για την υγεία του. Και όλα δεν θα ήταν τίποτα εάν η ανησυχία αυτή περιοριζόταν στη λήψη βιταμινών, την επαρκή πρόληψη και το πλύσιμο των χεριών. Το υποχωρούν δεν είναι αρκετό - είναι κυριολεκτικά βέβαιος ότι έχει μία ή περισσότερες σπάνιες, θανατηφόρες ασθένειες, οι οποίες για κάποιο λόγο παραμένουν απαρατήρητες από τους γιατρούς.

Ο υποχωρητικός διαμαρτύρεται για μια ποικιλία συμπτωμάτων και δεν εξαπατάει, γιατί αισθάνεται πραγματικά σχεδόν όλα όσα περιγράφει. Το γεγονός είναι ότι οι συνηθισμένες αισθήσεις στις οποίες δεν δίνουμε προσοχή στην υποχωρητρία κερδίζουν δύναμη, δύναμη και σημασία. Σε κάθε περισπασμό της κοιλιάς, μπορεί να δει πειστικές ενδείξεις σοβαρής ασθένειας.

Η επωνυμία υποχοδονία έλαβε από την ελληνική λέξη ὑπο-χόνδριον, η οποία μεταφράζεται ως «υποχονδρίου». Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν απόλυτα βέβαιοι ότι ήταν κάπου στο υποχωρούν, όπου βρισκόταν η πηγή των ταλαιπωριών της υποχονδριακής. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι με τέτοια ψυχική διαταραχή διαμαρτύρονται για τον πόνο σε αυτόν τον τομέα.

Κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της υποοδοντίας, ονομάστηκε περισσότερο διαφορετικές νευρωτικές, ψυχικές καταστάσειςμέχρις ότου η διατύπωση μειωθεί σε μια συγκεκριμένη και κατανοητή έννοια - μια φανταστική ασθένεια στην οποία ένα άτομο είναι πεπεισμένο. Η Διεθνής Ταξινόμηση των Νόσων, που λειτουργεί σήμερα (ICD-10), αναφέρεται στην υποχώρηση των ψυχολογικών διαταραχών σωματομορφικού τύπου. Για τη νόσο είναι σταθερός ο κωδικός F45.

Η Υχοχόνδρεια είναι ευρέως διαδεδομένη: Οι ειδικοί λένε ότι μέχρι και το 15% όλων όσοι πηγαίνουν στην πολυκλινική και τα νοσοκομεία για ιατρική περίθαλψη υποφέρουν από αυτή τη διαταραχή σε διάφορους βαθμούς. Είναι δύσκολο να προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά φύλου, μερικοί ειδικοί είναι βέβαιοι ότι η διαταραχή είναι πιο χαρακτηριστική για τους άνδρες, άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η ψυχική διαταραχή εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα τόσο μεταξύ των εκπροσώπων του ισχυρότερου φύλου όσο και μεταξύ των γυναικών. Ωστόσο, σημειώνεται ότι στους άνδρες η νόσος αρχίζει συνήθως μετά από 30 χρόνια, και στις γυναίκες μετά από 40 χρόνια.

Είναι επικίνδυνη η υποχώδρεια; Πιθανότατα, ναι, επειδή είναι ισχυρότερη από άλλες ψυχικές διαταραχές επηρεάζει τη φυσική κατάσταση, εμπλέκονται οι λεγόμενοι ψυχοσωματικοί μηχανισμοί (σκεφτόμαστε την ασθένεια, ένα άτομο τελικά δημιουργεί μια ασθένεια). Η ψυχολογία των υποχοδονιστών δεν αλλάζει πολύ: αφού μάθουν για την πραγματική διάγνωση, πολλοί λένε κάτι σαν "το γνώριζα!". Δεδομένου ότι η υποχώρηση είναι γνωστή στην ανθρωπότητα για περισσότερο από 2 χιλιάδες χρόνια, στην ιστορία υπάρχουν πολλά ονόματα μεγάλων ανθρώπων που υπέφεραν από αυτή τη διαταραχή.

• Συγγραφέας Edgar Alan Poe επανειλημμένα έγραψε επιστολές στους συγγενείς του με αναφορές ότι δεν είχε χρόνο να ζήσει, ο θάνατός του ήταν αναπόφευκτος, επειδή ήταν θανάσιμα άρρωστος. Ήταν πραγματικά σίγουρος ότι είχε μόνο δύο εβδομάδες για να ζήσει, αλλά οι γιατροί βρήκαν τον Edgar Allan Poe αρκετά υγιή.
• Ο καλλιτέχνης Edwin Henry Landseer - ένας από τους πιο αγαπημένους ζωγράφους της Βασίλισσας Βικτώριας - ήταν πεπεισμένος ότι ήταν άρρωστος και θανατηφόρος. Προσπάθησε να "σκοτώσει" την ασθένεια με το αλκοόλ και το όπιο, πράγμα που τον κατέστρεψε. Ως αποτέλεσμα, κατέληξε σε ένα ασυνήθιστο άσυλο, αλλά δεν μπορούσε να θεραπευτεί.
• Συγγραφέας Charlotte Bronte (Ο συγγραφέας της θρυλικής «Jane Eyre») ως παιδί επέζησε μια σειρά από θάνατο αγαπημένων, με αποτέλεσμα να φοβάται να πεθάνει και να υποφέρει από υποχομονία καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής της (η ασθένεια αυτή στη βικτοριανή Αγγλία ονομάστηκε «ο σκοτεινός εχθρός της ανθρωπότητας»). Πάνω απ 'όλα, η Σαρλόττα φοβόταν να πεθάνει από τη φυματίωση. Πιθανώς, πέθανε από αυτόν (η ακριβής αιτία του θανάτου του συγγραφέα δεν ήταν ποτέ καθιερωμένη).
• Διάσημος μεταρρυθμιστής, δημόσιος αριθμός και Η αδελφή ελεημοσύνης της Φλωρεντίας Ντικίνγκαλ, για τα οποία τα στρατιωτικά νοσοκομεία του πολέμου της Κριμαίας έγιναν το δεύτερο σπίτι, αρρώστησε με τον πυρετό της Κριμαίας. Αυτό το έπεισε ότι πρέπει να πεθάνει σύντομα. Ως αποτέλεσμα, η Φλωρεντία, σε ηλικία 38 ετών, έριξε τα πάντα και πήγε στο κρεβάτι, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της (έζησε μέχρι το 90) - φοβόταν να σηκωθεί για να μην προκαλέσει επαναλαμβανόμενη επίθεση πυρετού.
• Ο εξελικτικός επιστήμονας Charles Darwin μετά την αποστολή στα νησιά Γκαλαπάγκος, επέστρεψε με την πεποίθηση ότι υπέφερε από μια ανίατη και τρομερή ασθένεια που προκαλεί κοιλιακό άλγος, πονοκεφάλους, κόπωση και έμετο. Με τη σιγουριά ότι μια παράξενη τροπική ασθένεια θα τον σκοτώσει σίγουρα, ο Δαρβίνος έζησε για 40 χρόνια. Διατήρησε ένα ημερολόγιο, περιγράφοντας τις παρατηρήσεις των συμπτωμάτων του, συμπεριλαμβανομένου του μετεωρισμού. Οι γιατροί είχαν ήδη υποψιαστεί ότι ο συγγραφέας της θεωρίας της εξέλιξης ήταν μια υποχώδρεια.

Οι ψυχοθεραπευτές παρακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τους υποχοδοντικούς και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η ψυχική διαταραχή μπορεί να υπάρξει σε τρεις διαφορετικές μορφές.

Η ιδεοψυχία είναι ιδιόμορφη για τους υπερβολικά ευάλωτους και εντυπωσιακούς ανθρώπους, συνήθως συμβαίνει στο πλαίσιο έντονου άγχους, εμπειριών. Hypochondriac - ένα άτομο με μια πολύ πλούσια φαντασία. Η διαταραχή γεννάται εύκολα, ακόμα και τα απρόσεκτα εγκατεστημένα λόγια ενός γιατρού που δεν εννοούσαν κάτι τέτοιο, οι ιστορίες φίλων ή γνωστών για την ασθένεια, καθώς και η ανάγνωση της ιατρικής βιβλιογραφίας ή η παρακολούθηση σχετικών ταινιών και προγραμμάτων μπορεί να τον προκαλέσουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η μορφή συχνά αναπτύσσεται σε άτομα που έχουν ιδιαίτερη σχέση με την ιατρικήοι φοιτητές των ιατρικών πανεπιστημίων και ως εκ τούτου οι υποοδóνδρες συχνά αναφέρονται ως «ασθένεια τρίτου έτους».

Ένα πάθος για την ανάγνωση ιατρικών βιβλίων μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ήπια μορφή υποοδοντίας. (Ένα άτομο, εάν το επιθυμεί, βρίσκει στον εαυτό του τα συμπτώματα σχεδόν όλων των ασθενειών από τον κατάλογο του θεραπευτή - αυτό είναι αποδεδειγμένο γεγονός). Δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε μια τέτοια υποχοδóριακη διαταραχή: σχεδόν πάντοτε εκδηλώνεται απó ξαφνικές επιθέσεις ισχυρού άγχους πάνω απó την πολύτιμη υγεία του. Ο υποχοδóριακ φοβάται να πιάσει ένα κρύο, δηλητηρίαση, να μολυνθεί. Αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνει και συνειδητοποιεί ότι είναι σε θέση να αποφύγει την ασθένεια.

Υπερτροφική υγειονομική περίθαλψη. Όχι, τα πάντα είναι σαφή, όλα φαίνονται πολύ λογικά - ένα άτομο θέλει να παραμείνει υγιές, αλλά η ίδια η πρόληψη είναι σκόπιμα φιλόδοξη: η υποχώρηση πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να επιτύχει την κατάσταση της υγείας που θέλει. Τα μέτρα πρόληψης μιας ασθένειας έχουν τη φύση μιας γαλαξιακής επιχείρησης και καλύπτουν όλες τις σφαίρες της ζωής. Για παράδειγμα, ένα άτομο ανησυχεί ιδιαίτερα για την πρόληψη της ογκολογίας και για να μην αρρωστήσει τον καρκίνο, συνεχώς μελετά την εξέλιξη των επιστημόνων, τις συμβουλές της παραδοσιακής ιατρικής, τα ούρα των ούρων και την κηροζίνη της αεροπορίας ταυτόχρονα, τρώει φρέσκες ντομάτες σε χιλιόγραμμα μόνο επειδή κάποιος είπε ότι βοηθά καρκίνου.

Είναι επίσης εύκολο να διακρίνει κανείς ένα τέτοιο υποχοδάνειο - αυτό το πρόσωπο είναι το όνειρο οποιουδήποτε θεραπευτή, θεραπευτή, καθώς και κατασκευαστές ομοιοπαθητικών φαρμάκων και νανο-συσκευών που "πρέπει να βοηθήσουν από τα πάντα".

Ένα υπερτιμημένο υποχοδοντικό έχει πάντα αρκετές ψευδοεπιστημονικές θεωρίες που εξηγούν τα οφέλη από τα πόδια των βατράχων, την κηροζίνη και τις τομάτες. Εάν δεν υπάρχουν τέτοιες θεωρίες, η υποοδοντία θα τις εφεύρει. Για τέτοιους υποχονδρικούς, το πιο σημαντικό είναι η υγεία τους και είναι έτοιμοι να το εφαρμόσουν όλη την ώρα για να το διατηρήσουν και να τον ενισχύσουν. Οικογένεια, εργασία, φιλία, επικοινωνία, χόμπι - όλα μπαίνουν στο παρασκήνιο.

Όλα τα χρήματα πηγαίνουν στα βατράχια και την κηροζίνη, για να συμβουλευτείτε τους θεραπευτές. Συχνά σε αυτό το στάδιο οι οικογένειες καταρρέουν - είναι πολύ δύσκολο να ζουν κάτω από μια τέτοια οροφή με τέτοιους υπερτιμημένους υποχονδρικούς.

Αυτή η μορφή διαταραχής με βάση τα παθολογικά ευρήματα και τις πεποιθήσεις του ασθενούς. Τα συμπεράσματα του υποχοδονιστή είναι παράλογα, σε μια συνομιλία μπορεί να συνδέσει αυτό που είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί ("δώρο του Θεού και ομελέτα"). Οι υποχονδρικοί μιλούν επίσης για τη φοβερή ασθένεια τους με τον ίδιο παράλογο τρόπο, υποψιάζοντας τους γιατρούς να κρύβουν μια ακριβή διάγνωση. Τέτοιοι υποχονδρικοί αναζητούν τα πάντα και πάντα για έμμεση επιβεβαίωση της ασθένειας μου ("το σπίτι μου είναι χτισμένο από επικίνδυνα υλικά, έχω καρκίνο, γείτονες μένουν αριστερά, γείτονες στα δεξιά έχουν και κάποιον που είναι άρρωστος, πράγμα που σημαίνει ότι είμαστε σκόπιμα μολυσμένοι, είμαι επίσης άρρωστος" ").

Οι προσπάθειες αποτροπής μιας τέτοιας υποχώρησης είναι αρχικά καταδικασμένες σε αποτυχία - θα ακούσει υποψιασμένα και αμέσως θα σας κατηγορήσει για εξαπάτηση, συμπαιγνία με την κυβέρνηση, τη μαφία των γιατρών. Όταν μια άρνηση θεραπείας ή χειρουργική επέμβαση παραλαμβάνεται, για μια παραληρητική υποχονδρία, αυτό είναι απόδειξη της επικείμενης μοίρας της ("δεν πηγαίνουν στο νοσοκομείο επειδή είναι πολύ αργά για να θεραπευτούν").

Σε σχέση με την ανάπτυξη του Διαδικτύου και την προσβασιμότητά του για τον πληθυσμό, οι ψυχίατροι έχουν εισέλθει στο μητρώο των ασθενειών μια συνοδευτική διαταραχή στην οποία ένα άτομο προσπαθεί να κάνει διαγνώσεις για τον εαυτό του και να αντιμετωπιστεί με δημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο. Είναι cyber chondria (συνώνυμο - πληροφοριακή υποοχή). Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε από τους τρεις κύριους τύπους κλινικής διαταραχής.

Γιατί αναπτύσσεται μια τέτοια ψυχική διαταραχή είναι δύσκολο να απαντηθεί χωρίς αμφιβολία - υπάρχουν πολλές απόψεις και υποθέσεις σχετικά με αυτό. Πρώτη προβολή γενετική θεωρία - Ένα άτομο μπορεί να κληρονομήσει από τους γονείς του τη δυσπιστία, την εντύπωση, την πλούσια φαντασία, ένα υψηλό επίπεδο άγχους, ευαισθησία. Αυτό δεν είναι μόνο χαρακτηριστικά χαρακτήρα, αλλά και χαρακτηριστικά της οργάνωσης του νευρικού συστήματος.

Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι με υποοδοντία λάθος αντιλαμβάνονται τα σήματα του σώματός τους, δεν ερμηνεύονται και ερμηνεύονται με λάθος τρόπο. Ακόμη και ένα ελαφρύ τσούξιμο στα άκρα μπορεί να θεωρηθεί ως πόνος. Είναι προφανές ότι υπάρχει ένα σφάλμα είτε στο έργο του εγκεφάλου, το οποίο αναγνωρίζει εσφαλμένα το σήμα, είτε στα περιφερειακά νεύρα, αυτό το σήμα είναι λανθασμένο. Αυτή η ερώτηση παραμένει ανοικτή.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ακόμη και οι πιο αθώες αισθήσεις στο σώμα είναι τόσο σημαντικές για αυτούς και θεωρούνται ως ορισμένα σημάδια παθολογίας.

Επηρεάζουν την πιθανότητα εμφάνισης υποοδοντίας παιδικές ασθένειες - Αν ένα άτομο σε τρυφερή ηλικία είχε μια μακρά και σοβαρή ασθένεια, η εγκατάσταση σε αυτά μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Οι υπερβολικά φροντισμένοι γονείς, οι οποίοι ανησυχούν πολύ για την υγεία του παιδιού, μπορούν να κάνουν το παιδί έναν υποχοδóριο και σε κάθε συνήθη γρατζουνιά κάνουν μια τέτοια φασαρία ζητώντας τον ιατρό και αγοράζοντας πολλά φάρμακα που απλά δεν μπορούν να είναι διαφορετικά για ένα παιδί -

Το ευγενικό έδαφος για την ανάπτυξη της υποοδοντίας θεωρείται παρατεταμένη καταθλιπτική κατάσταση, παρουσιάζει έντονο στρες, νευρωτική κατάσταση. Όταν ένα άτομο βρίσκεται σε τέτοια κράτη, η ψυχή του εξαντλείται και κυριολεκτικά στο φυσικό επίπεδο αρχίζει να αισθάνεται αδύναμος, ευάλωτος. Μεγάλο ποσοστό ψυχιάτρων θεωρεί το σύνδρομο της υποοδοντίας υπερβολικό, υπερτροφικό ένστικτο αυτοσυντήρησης, αλλά και ακραίο βαθμό εκδήλωσης. από την αταφοβία (παθολογικός φόβος θανάτου).

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποχοδονιστές συχνά εξαπατούν τον δικό τους εγκέφαλο: δεν ξέρουν πώς να βλάψουν, αν και προσπαθούν να το κάνουν.

Οι Υπόχοντες διαμαρτύρονται. Ό, τι πονάει, τίποτα δεν βοηθάει - είναι γι 'αυτούς. Και οι καταγγελίες μπορεί να είναι επίπονες σε διάφορα όργανα: σήμερα η καρδιά πονάει, αύριο - το κεφάλι, σε μια εβδομάδα - τα νεφρά. Ορισμένοι (καταλαβαίνω) έρχονται στην υποδοχή στο θεραπευτή με μια εύκολη θεραπεία διάγνωσης και θεραπείας και ο γιατρός αναμένεται να εγκρίνει και να επιβεβαιώσει τις υποψίες. Εάν ο γιατρός διαπιστώσει άλλη διάγνωση ή λέει ότι ο ασθενής είναι υγιής, αυτό προκαλεί δυσαρέσκεια, αίσθημα δυσαρέσκειας.

Συχνά αυτός ο ασθενής εκφράζει αμφιβολίες στην προετοιμασία του γιατρού και πηγαίνει σε άλλο ειδικό. Και ούτω καθεξής μέχρι το όνομα του ασθενούς να γίνει γνωστό σε όλους τους γιατρούς στο νοσοκομείο ή στην πόλη. Το κύριο σύμπτωμα που πρέπει να προειδοποιεί τον έμπειρο θεραπευτή - ασυνέπεια. Σε μία υποδοχή, ο ασθενής λέει με βεβαιότητα ότι έχει «ακριβώς τον καρκίνο του εντέρου» και το επόμενο, με την ίδια πειστικότητα λέει ότι έχει εντερική απόφραξη.

Τις περισσότερες φορές, οι υποοδοντικοί διαμαρτύρονται για το έργο της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων, των νεφρών, της ουροδόχου κύστης, του στομάχου, των εντέρων και του εγκεφάλου. Στη δεύτερη θέση όσον αφορά τη συχνότητα - μολυσματικές ασθένειες (ηπατίτιδα, HIV), καθώς και ογκολογικές παθήσεις.

Οι πόνους με υποχωρούν είναι πολύ ενδιαφέρουσες: συνήθως δεν ταιριάζουν στην κλινική εικόνα μιας μόνο ασθένειας. Αυτό είναι συνήθως παραισθησία - μυρμήγκιασμα, μούδιασμα. Στη δεύτερη θέση στη δημοτικότητα είναι η ψυχαλγία (πόνος που δεν σχετίζεται με το έργο των οργάνων και την κατάστασή τους, είναι συχνά δύσκολο για ένα άτομο να δείξει ακριβώς πού πονάει). Συχνά υπάρχουν και σιστανδαλγία (οι πόνοι είναι πολύ φανταστικοί - καίγονται, στροφές, βλαστοί, βγαίνει). Μερικοί ασθενείς συνήθως δυσκολεύονται να περιγράψουν πώς πονάει, υποδεικνύοντας απλώς ότι αντιμετωπίζουν σοβαρή ταλαιπωρία.

Αντανακλά την παρουσία της υποοδοντίας και τη συμπεριφορά ενός ατόμου, στην αλληλεπίδραση του με άλλους. Στους άνδρες και τις γυναίκες αυξάνεται η καχυποψία, γίνονται εγωιστές. Οι ίδιες "πληγές" γίνονται πιο σημαντικές από τα συμφέροντα της οικογένειας, των αγαπημένων, των παιδιών. Απαιτούν τη συμμετοχή συγγενών, παρενοχλούν τους με απαιτήσεις για φροντίδα, κηδεμονία και ενσυναίσθηση. Εάν οι συγγενείς προσπαθούν να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση της ειρήνης με την τελευταία τους δύναμη, αυτό ασφαλώς γίνεται αντιληπτό από τους υποχοδóριακους ως σημάδια αντιπαλότητας, αδιαφορίας, που τους βυθίζει ακόμα περισσότερο σε κατάσταση κατάθλιψης και μοίρας.

Η κλασική συμπεριφορά του υποχοδονιστή είναι αδικαιολόγητες κατηγορίες εναντίον αγαπημένων, ελλείψει προσοχής. Ο υποχωρητικός δεν είναι ευτυχισμένος, είναι αδύνατο να τον αιχμαλωτίσει, να τον βγάλει από τις σκέψεις και τις προσπάθειές του προς όφελος της δικής του υγείας. Σταδιακά, οι υποχοδονιστές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος κατοικείται από δύσκολους ανθρώπους (συγγενείς, γιατρούς) που δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν σοβαρά το πρόβλημά τους.

Εξαιτίας αυτού, η συχνότητα των κοινωνικών επαφών μειώνεται, ένα άτομο απομονώνεται, αρνείται να εργαστεί, από το γάμο, αφού αυτές οι πτυχές της ζωής μπορούν να απομακρύνουν από αυτά τα «υπολείμματα της πολύτιμης υγείας τους». Η αιτιολόγηση ακούγεται πιο συχνά: "Μπορώ να ζήσω, ίσως δυο Δευτέρες".

Ακόμα κι αν ο γενικός ιατρός είναι σίγουρος ότι κάθισε μπροστά του ένας υποχοδóρος, υποχρεούται να συνταγογραφήσει τις απαραίτητες εξετάσεις και εξετάσεις για να αποκλείσει τα σωματικά (σωματικά) αίτια του πόνου. Έχει διεξαχθεί αρκετά ευρύ φάσμα ερευνών - εργαστηριακών, οργανολογικών.

Εάν η ασθένεια δεν εντοπιστεί, το άτομο συνιστάται να επισκεφθείτε ψυχίατρος. Αυτός ο ειδικός διεξάγει δοκιμές για να διακρίνει την υποχοδονία από την κατάθλιψη, τη σχιζοφρένεια και άλλες ασθένειες ή να ανιχνεύσει συναφείς ψυχικές ασθένειες.

Όταν η θεραπεία θα λάβει χώρα - στο σπίτι ή σε ψυχιατρικό νοσοκομείο - ο γιατρός αποφασίζει. Σε σοβαρή υποχονδρία που σχετίζεται με αυτοκτονικές σκέψεις, συνιστάται η θεραπεία με νοσηλεία. Σε άλλες περιπτώσεις, η ερώτηση αυτή αφήνεται εντελώς στη διακριτική ευχέρεια του γιατρού. Τα υποχοδóριακα φάρμακα θεωρούνται ανεπιθύμητα. Το γεγονός είναι ότι το ίδιο το γεγονός της συνταγογράφησης χαπιών ή ενέσεων προκαλεί μια πρόσθετη πεποίθηση στους ασθενείς για την σοβαρή ασθένεια τους.

Το Hypochondriac πρέπει να παίρνει φάρμακα υπό την επίβλεψη του ιατρικού προσωπικού, αλλιώς δεν μπορεί να αποκλειστεί η υπέρβαση των δόσεων, η άρνηση να ληφθούν τα πόδια των βατράχων και άλλες μέθοδοι αυτο-θεραπείας. Ο κύριος τρόπος θεραπείας της υποοδοντίας είναι η ψυχοθεραπεία. Χρησιμοποιείται ορθολογική τεχνική, η οποία βοηθά να πείσει τον ασθενή για την πλάνη των απόψεών του.

Καλά αποδεδειγμένα τη θεραπεία με gestalt, την οικογενειακή θεραπεία και τη γνωστική συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Το καθήκον του γιατρού είναι να δημιουργήσει στον ασθενή νέες, θετικές στάσεις που θα τον βοηθήσουν να ασχοληθεί πιο κριτικά για τον εαυτό του, τις στάσεις και τις πεποιθήσεις του.

Είναι δυνατόν να θεραπεύσετε εντελώς ένα άτομο; Είναι δυνατόν, αλλά με την προϋπόθεση ότι ο ίδιος θα ενδιαφέρεται για αυτό. Χωρίς το κατάλληλο κίνητρο, όλες οι προσπάθειες του ψυχοθεραπευτή θα είναι άχρηστες και αναποτελεσματικές.

Είναι με το κίνητρο ότι συνήθως δημιουργείται η κύρια δυσκολία - ένας υποχονδρικός δεν είναι ενάντια στη θεραπεία, αλλά όχι από αυτό που θέλουν να αντιμετωπιστούν, αλλά από το φανταστικό καρκίνο ή το AIDS. Οι προβλέψεις θεραπείας είναι επομένως διφορούμενες: σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία έως το 25% των ασθενών με υποχώρηση έχουν υποτροπιάσει για ένα έτος - Σκέψεις για την υποτιθέμενη ασθένεια επανέρχονται.

Λίγοι υποχονδρικοί είναι προβληματισμένοι από αυτή την ερώτηση. Αλλά η πιθανότητα θεραπείας ενός ατόμου στο σπίτι προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην οικογένειά του και στους συγγενείς του. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό Η υποχώρηση είναι μια ψυχική ασθένεια και αυτή η ομάδα ανθρώπινων παθήσεων συνήθως δεν ανταποκρίνεται στην θεραπεία στο σπίτι.. Ξεφορτωθείτε την εμμονή και τις αυταπάτες των λαϊκών θεραπειών, να αντιμετωπίσετε μια εμμονή να ασχοληθείτε με την πρόληψη του καρκίνου με τη βοήθεια της ψυχής και το μασάζ είναι αδύνατο. Ως εκ τούτου, ένας ψυχίατρος θα πρέπει να συμμετέχει στη θεραπεία.

Αλλά με τη δύναμη των συγγενών και την ίδια την υποχώρηση για να βοηθήσει αυτόν τον ειδικό να νικήσει την ασθένεια. Και το πρώτο μέτρο αυτοβοήθειας είναι η σωστή οργάνωση της ζωής σας. Είναι απαραίτητο να αφήσουμε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο για να σκεφτόμαστε και να καταλαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα πράγματα (σπίτι, κοινό, χόμπι). Πολύ συχνά, οι ψυχοθεραπευτές σημειώνουν ότι η κατάσταση του υποχοδονιστή γίνεται καλύτερα αν συγγενείς ή φίλοι του δίνουν ένα κατοικίδιο ζώο - μια γάτα ή ένα σκυλί.

Οι εμπειρογνώμονες ζητούν από τους συγγενείς ή συντρόφους του ασθενούς να του κάνουν μεγάλη ευχαρίστηση - να συλλέγουν και να κρύβουν όλα τα ιατρικά βιβλία - βιβλία αναφοράς, εγκυκλοπαίδειες, καθώς και πολλά πολυάριθμα αντίγραφα του περιοδικού της υγείας μας ή παρόμοιων εκδόσεων, για τα οποία έχουν υπογραφεί εδώ και καιρό υποογκόνια.

Η θεραπεία θα είναι πολύ πιο γρήγορη αν ο ασθενής βλέπει θετικά παραδείγματα για παράδειγμα, η εκμάθηση για τις ιστορίες ανθρώπων που έχουν θεραπευθεί από τον καρκίνο ζει ευτυχώς και πλήρως με διαγνώσεις όπως ο HIV, το AIDS, οι αυτοάνοσες ασθένειες. Υπάρχουν αρκετά τέτοια παραδείγματα, σήμερα υπάρχουν κύκλοι τηλεοπτικών προγραμμάτων, βιβλία, ταινίες για αυτούς - κάντε μια επιλογή. Είναι σημαντικό να αφιερώσετε αρκετό χρόνο για να κοιμηθείτε τη νύχτα, να φάτε καλά, να αποκλείσει από τη ζωή του ασθενούς όλα τα κηροζίνη και τα βατράχια που προσπάθησε να πάρει (αυτό πρέπει να γίνει αφού ο ψυχοθεραπευτής δώσει την άδειά του για μια τέτοια ενέργεια).

Ένα άτομο πρέπει να μάθει να χαλαρώνει - να ασκεί διαλογισμό, γιόγκα. Η βοήθεια των συγγενών είναι επίσης απαραίτητη για να φέρνουν πιο συχνά μια υποοδοντία στο φως - στον κινηματογράφο, στις εκθέσεις, στις συναυλίες. Για αυτόν, στη διαδικασία της θεραπείας, οι νέες εντυπώσεις είναι πολύ σημαντικές, που δεν έχουν καμία σχέση με το φάρμακο και τις ασθένειες.

Είναι αδύνατο να ασκηθεί πίεση σε μια υποχώρηση, να απαιτηθεί να συγκεντρωθεί το θάρρος της και τελικά να ξεπεράσει το δικό της πρόβλημα. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Για αυτόν, αυτή η στάση σημαίνει καταπολέμηση με τον εαυτό του και γι 'αυτό η αυτοβοήθεια στο υποχοδóριακο σύνδρομο πρέπει να είναι λογική και να συντονίζεται με τον παθιασμένο ψυχίατρο.

Οι ψυχικές ασθένειες είναι αρκετά δύσκολο να αποφευχθούν, επειδή όλοι οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την εμφάνισή τους δεν έχουν μελετηθεί, πολλά δεν είναι προφανή για τους γιατρούς και τους επιστήμονες. Στην περίπτωση του συνδρόμου της υποχονδρίας, πρέπει να ληφθούν προληπτικά μέτρα στην παιδική ηλικία.

• Μη φοβάστε το παιδί με φοβερές ασθένειες ("Απογυμνώστε το μαντήλι - πιάστε ένα κρύο και πεθάνετε", "σηκώστε ένα δάχτυλο με μια βελόνα - θα αιμορραγείτε ή θα μολυνθείτε από μια επικίνδυνη ασθένεια"). Η στάση του παιδιού απέναντι στη νόσο πρέπει να είναι επαρκής.
• Μην τρομάζετε εάν το παιδί έχει υποστεί μώλωπες ή μώλωπες. - δεν πεθαίνουν από αυτό, αλλά εύκολα γίνονται υποχοδóρια στο πλαίσιο της συνεχούς γονικής νευρωτικής ανησυχίας για την υγεία του παιδιού.

Οι ενήλικες δεν πρέπει να εμπλέκονται στην αυτοδιάγνωση των βιβλίων, του Διαδικτύου ή των ιατρικών ταινιών. Η αυτοδιάγνωση δεν έφερε ακόμα κανέναν καλό. Εάν ένα άτομο είναι πολύ εντυπωσιακό, τότε ακόμη και οι εικόνες στην ιατρική εγκυκλοπαίδεια μπορούν να προκαλέσουν τα αρχικά στάδια της υποχοδóνδριας σε αυτόν.

Αν κάποιος έχει προηγουμένως θεραπευτεί για υποογκόνδρια, είναι σημαντικό να επισκεφθείτε έναν ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή, όπως είναι απαραίτητο - μετά από κάθε επεισόδιο εμφάνισης μιας εμμονήσης για μια πιθανή ασθένεια. Πολύ συχνά υπάρχει ανάγκη για προληπτική θεραπεία (προφυλακτική) και, όπως και η κύρια θεραπεία, δεν βασίζεται σε φάρμακα, αλλά σε ψυχολογική εργασία.

Το παρακάτω βίντεο θα σας ενημερώσει για τα συμπτώματα και τις αιτίες της υποοδοντίας.