Όλα για την ηλιοφóβια

Εμείς και τα πάντα που μας περιβάλλει δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς ηλιακό φως. Είναι σημαντικό για μας, όπως το νερό και ο αέρας, ολόκληρο το οικοσύστημα του πλανήτη μας εξαρτάται από την επιρροή του ήλιου. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που θα δώσουν πολλά, αν δεν υπάρχει καθόλου ήλιος - πρόκειται για ελικοφόρα.

Η ελαιοφοβία ονομάζεται ο παθολογικός φόβος του ηλιακού φωτός, οι ακτίνες του ήλιου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας τέτοιος φόβος δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστός για κανέναν ζωντανό άνθρωπο, εκτός από τον άνθρωπο. Υπάρχουν νυχτερινά ζώα που έχουν προσαρμοστεί στο σκοτάδι και ξοδεύουν όλη τη ζωή τους σε αυτό, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το φόβο.

Η ελλειφοβία είναι μια ψυχική διαταραχή, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από σύγχρονη ψυχιατρική ταξινόμηση ως φοβικές διαταραχές. (κωδικός F-40 στο ICD-10). Αυτός ο τύπος παθολογικού φόβου δεν είναι τόσο κοινός όσο ο φόβος του σκοταδιού (νοκτοφοβία), ωστόσο, σύμφωνα με διάφορες πηγές, περίπου το 0,7-1% των κατοίκων του κόσμου φοβούνται το φως του ήλιου.

Αν κάποιος φοβάται το βάθος, το σκοτάδι, το ύψος - αυτό είναι ένα υπερτροφικό "έργο" αυτού του ενστίκτου, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να σώσει ένα άτομο από την εξαφάνιση. Το φως του ήλιου είναι απαραίτητο από το σώμα και ο φόβος του δεν μπορεί να εξηγηθεί από την εκδήλωση του ένστικτου αυτοσυντήρησης και επιβίωσης.

Μην συγχέετε τα ελικοειδή με ανθρώπους που υποφέρουν από χρωστικές ξηροδερμίας. Πρόκειται για μια αρκετά σπάνια δερματολογική ασθένεια που σχετίζεται με την ανάπτυξη σοβαρού ηλιακού εγκαύματος, ακόμη και με σύντομη έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία. Αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται τον ήλιο με σωστό τρόπο, ο φόβος τους είναι λογικός. Οι ελαιοφοβές δεν υποφέρουν από κάτι τέτοιο, το δέρμα τους δεν διαφέρει από το δέρμα άλλων ανθρώπων στις ιδιότητές τους, τίποτα δεν τους απειλεί αν βρίσκονται στον ήλιο και επομένως ο φόβος τους είναι παράλογος, αδικαιολόγητος.

Για παράδειγμα, σε ασθενείς υποχονδρία (μια ενοχλητική κατάσταση αναζήτησης ασθενειών στον εαυτό του) μπορεί να προκαλέσει φόβο στον ήλιο εξαιτίας της παραληρητικής πεποίθησης ότι ένα άτομο έχει τις προϋποθέσεις για το σχηματισμό μελανώματος ή άλλων κακοήθων ασθενειών. Σε ορισμένες μορφές κοινωνική φοβία οι άνθρωποι αποφεύγουν χώρους που φωτίζονται από τον ήλιο για το λόγο ότι τους φαίνεται ότι σε τέτοια σημεία όλοι τους κοιτάζουν, τις θεωρούν.

Με την καρκινοφοβία (φόβος για ογκολογικές παθήσεις), σχηματίζεται αρχικά η ελιοφοβία ως συνοδευτικό σύμπτωμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου μετατρέπεται σε μια ανεξάρτητη, πλήρης ψυχική ασθένεια. Ο φόβος του ηλιακού φωτός συχνά αναπτύσσεται ενάντια στο παραμελημένο αγοραφοβία (φόβος ανοιχτών χώρων). Αλλά ο παθολογικός φόβος των ακτίνων του ήλιου μπορεί να είναι μια ξεχωριστή διαταραχή και στη συνέχεια η προσεκτική αποφυγή του ήλιου είναι η μοναδική «παράξενη» ανθρώπινη συμπεριφορά.

Η ιστορία έχει διατηρήσει δεδομένα που δείχνουν παρόμοια ψυχική ασθένεια στον διάσημο συγγραφέα Honore de Balzac. Φοβόταν το φως της ημέρας, ο ήλιος δεν τον άφηνε να σκέφτεται ήρεμα, να εργάζεται, να ζει και να αισθάνεται ευτυχισμένος. Ο λαμπρός Γάλλος συγγραφέας έγραψε όλα τα έργα του τη νύχτα. Κατά την αυγή, έπινε χάπια ύπνου και πήγε στο κρεβάτι, κλείνοντας σφικτά τα ρολά στο σπίτι, το σούρουπο σηκώθηκε, έπινε ισχυρό καφέ και κάθισε για λογοτεχνική εργασία.Ότι κατέχει τη φράση: "Αν είναι απαραίτητο, η νύχτα μπορεί να διαρκέσει για πάντα."

Το 2011, ένας κάτοικος του Χιούστον Lyle Bensley συνελήφθη στις ΗΠΑ, ο οποίος στα νεανικά του χρόνια φαντάστηκε ότι είναι βαμπίρ που δεν έχει ηλικία μικρότερη των 500 ετών. Βγήκε τη νύχτα, και κατά τη διάρκεια της ημέρας έκλεισε σε ένα σκοτεινό ντουλάπι και κοιμόταν. Ήταν τρομερά, μέχρι το σημείο της υστερίας, φοβόταν ότι οι ακτίνες του ήλιου θα τον έκαψαν. Κρατούσαν έναν νεαρό άνδρα με απογοητευτική απογοήτευση και αυταπάτες μεγαλοφυίας μόνο αφού είχε δαγκώσει μια γυναίκα, αποφασίζοντας ότι ήλθε η ώρα να δώσει την ουσία του βαμπίρ την πλήρη ελευθερία.

Γενικά, η ελαιοφοβία είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, η διανόησή του δεν διαταράσσεται, οι ψυχικές του ικανότητες είναι φυσιολογικές. Το μόνο σύμπτωμα είναι επιμελής αποφυγή καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν επίθεση φόβου.

Εάν η ηλιοφοβία σε ένα άτομο που εκτίθεται σε αυτήν είναι η μόνη διαταραχή, τότε ο άνθρωπος γνωρίζει καλά ότι ο φόβος του δεν δικαιολογείται, ότι δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάται. Μπορεί να συμφωνήσει με τέτοια επιχειρήματα, αλλά όταν χτυπά τον ήλιο σταματά να ελέγχει τα συναισθήματά του και μπορεί να χάσει τον έλεγχο της δικής του συμπεριφοράς. Η φωτεινότητα των συμπτωμάτων με αυτόν τον φόβο μπορεί να είναι διαφορετική - από το άγχος μέχρι την επίθεση πανικού.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ηλιοφóβια είναι σίγουρη óτι η "μανία" της μπορεί να καταδικαστεί απó άλλους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται με αρνητικά. Φοβείται ότι μια επίθεση πανικού μπορεί να συμβεί στο κοινό. Ως αποτέλεσμα, οι ελικοφόροι επιλέγουν έναν αποφεύγοντα τύπο συμπεριφοράς - προσπαθούν να εξαλείψουν από τη ζωή τους οποιεσδήποτε καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βιώσουν πανικό. Στην πράξη, αυτό σημαίνει τα εξής: πρέπει να αποφύγετε την έκθεση στον ήλιο.

Με μια μικρή φοβική διαταραχή, όταν κάποιος φοβάται ότι οι ακτίνες του ήλιου θα τον προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα ή καρκίνο, Το Heliophobe μπορεί να βάλει κλειστά ρούχα, γάντια, γυαλιά ηλίου, καλύμματα κεφαλής, προσπαθώντας να μην αφήσει εκτεθειμένο δέρμα.. Σε αυτή τη μορφή, σχεδόν όλο το χρόνο, θα εγκαταλείψει το σπίτι για να πάει στη δουλειά, να σπουδάσει ή να ψωνίσει.

Εάν ο αρχικά φόβος είναι καθολικός και ο ασθενής φοβάται το φως του ήλιου γενικά, μπορεί να μεταβεί στη νυχτερινή ζωή, όπως έκανε η Balzac - να βρει δουλειά στη νυχτερινή βάρδια, να επισκεφτεί μόνο 24ωρα μαγαζιά και εμπορικά κέντρα, να κλείσει τελείως τα παράθυρα με σκούρες περσίδες ή κουρτίνες. Οι ελαφριές βαθμοί ελαιοφοβίας εκδηλώνονται με την ανάγκη να βγαίνουν σε μια ηλιόλουστη μέρα χωρίς αποτυχία, με μια ομπρέλα για προστασία από τις ακτίνες, σε υπερβολική χρήση αντηλιακού. Heliophobe δεν θα συναντήσετε ποτέ στην παραλία.

Τι συμβαίνει εάν η "επικίνδυνη" κατάσταση εξακολουθεί να ξεπερνάει ένα άτομο δεν είναι τόσο δύσκολο να κατανοηθεί. Ο εγκέφαλος παίρνει ένα ψεύτικο σήμα συναγερμού, παράγεται μια μεγάλη ποσότητα αδρεναλίνης. Οι μαθητές διαστέλλονται, εμφανίζονται τρόμος, ενθουσιασμός, άγχος.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, έμετος, απώλεια ισορροπίας, συνείδηση. Εάν ένα άτομο παραμένει συνειδητό, υπακούει στις εντολές του βαθιού κεντρικού τμήματος του εγκεφάλου - του συστήματος του περιορισμού. Αυτό σημαίνει ότι θα επιδείξει μέγιστη ταχύτητα, αντοχή, όπως έναν επίπονο ολυμπιακό αθλητή, προκειμένου να ξεφύγει και να ξεφύγει από τις επικίνδυνες συνθήκες το συντομότερο δυνατό. Στη συνέχεια, όταν το επίπεδο της αδρεναλίνης επιστρέψει στο φυσιολογικό, ο ίδιος ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει γιατί έτρεξε, τι ακριβώς τον απείλησε, αισθάνεται κατώτερος, κουρασμένος, κάποιοι αρχίζουν να νιώθουν ντροπή και ενοχή.

Είτε είναι απαραίτητο να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία επιθυμία να επανακαλυφθούν τέτοιες επιθέσεις σε τέτοιες φυλές και γι 'αυτό είναι έτοιμοι να δείξουν θαύματα εφευρέσεως, αν μόνο δεν βρεθούν πλέον σε τρομακτικές περιστάσεις. Η αποφυγή συμπεριφοράς σε αυτή την ψυχική διαταραχή είναι γεμάτη με σοβαρές συνέπειες: οι ακτίνες του ήλιου συμβάλλουν στην παραγωγή βιταμίνης D στο σώμα και κατά τη διάρκεια της ζωής στο σκοτάδι, τα συμπτώματα της υποβιταμίνωσης D εμφανίζονται πολύ γρήγορα

Η νυκτερινή δεν ευνοεί την κανονική παραγωγή μελατονίνης, καθώς η ουσία αυτή συντίθεται μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου τη νύχτα. Πολλές ορμονικές διαταραχές κατά τη διάρκεια του νυχτερινού τρόπου ζωής επιδεινώνουν το ψυχικό πρόβλημα, το άγχος και η διαρκής «ετοιμότητα», περιμένοντας τον κίνδυνο οδηγεί στην ανάπτυξη παραληρηματικών καταστάσεων. Σταδιακά αρχίζει να φαίνεται ότι το φως του ήλιου προκαλεί πραγματικά σωματικό πόνο.

Ο φόβος οδηγεί ένα άτομο σε ένα πλαίσιο που δεν του επιτρέπει να ζήσει πλήρως - δεν μπορεί να πάει διακοπές, και μερικές φορές σπουδές ή εργασία, οι κοινωνικές επαφές γίνονται σπάνιες, σπάνιες. Σχετικά με τη δημιουργία μιας οικογένειας, την αύξηση των παιδιών και να μην μιλάμε.

Τα διαγνωστικά και η διάγνωση διεξάγονται από ψυχίατροι. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιούν ειδικές εξετάσεις για το επίπεδο άγχους, καθώς και μια συνομιλία και εξέταση της κατάστασης του εγκεφάλου μέσω CT ή MRI.

Τα ακριβή αίτια της οποίας μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αυτού του τύπου των φοβιών, οι γιατροί γνωστή ως νόσος εμφανίζεται λιγότερο συχνά, όπως ο φόβος του κλειστού χώρου (κλειστοφοβία) ή ο φόβος των αραχνών (arachnophobia). Υπάρχουν προτάσεις ότι η διαταραχή αναπτύσσεται ως αμυντική αντίδραση στο σχηματισμό λανθασμένων συμπεριφορών.

Εάν ένα παιδί καεί κακό ως παιδί στον ήλιο, έλαβε σοβαρό ηλιακό έγκαυμα που ήταν άρρωστο για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να έχει κάποια παθολογική σχέση ανάμεσα στον ήλιο και τον πόνο, τον κίνδυνο. Συνήθως τέτοια παιδιά είναι πολύ εντυπωσιακά, μελαγχολικά, ανήσυχα, έχουν πλούσια και οδυνηρή φαντασία.

Περιπτώσεις έχουν περιγραφεί όταν η ηλιοφóβια αναπτύχθηκε σε σχέση με το θερμό εγκεφαλικό επεισóδιο με ψευδαισθήσεις που ένα άτομο υπέφερε κατά την παιδική ηλικία. Μετά από αυτό, ο ήλιος μπορεί να αρχίσει να γίνεται αντιληπτός ως κάτι μυστικιστικό. Μερικές φορές ο φόβος πανικού για τις αιτίες του πηγαίνει σε μια άλλη αρνητική εμπειρία, για παράδειγμα, το παιδί έζησε έντονο σοκ, φόβο από την επίθεση του ζώου, αλλά αυτή τη στιγμή η προσοχή του επικεντρώθηκε στον ήλιο (ήταν σε μια ηλιόλουστη μέρα έξω).

Ένα άτομο με υποτονική σχιζοφρένεια ή πριν από το ντεμπούτο της νόσου μπορεί να εκδηλώσει μάλλον έντονη ηλιοφóβια. Και ο φόβος του ήλιου αρχίζει να προηγείται της απογοητευτικής απογοήτευσης με μια μάζα ακατάγνωστων και ειλικρινά παράλογων λογικών (φοβάμαι τον ήλιο, γιατί μπορεί να με κάνει μαύρο ή να το καίνω στο έδαφος).

Όχι απαραίτητα η επαφή με τον ήλιο προκαλεί την ανάπτυξη μιας φοβίας. Μερικές φορές ένα εντυπωσιακό παιδί μπορεί να δημιουργήσει λανθασμένες πεποιθήσεις όταν παρακολουθεί μια ταινία στην οποία σκοτώνει ο ήλιος ή όταν σκέπτεται τις ισχυρές καταστροφικές επιπτώσεις της ξηρασίας, του ηλιακού εγκαύματος σε άλλους.

Όσο πιο συχνά το ακούει ένα μωρό, τόσο πιθανότερο είναι να αρχίσει να φοβάται το φως του ήλιου και τη θερμότητα. Εάν υπάρχουν συγγενείς στην οικογένεια ενός παιδιού που φοβούνται τον ήλιο, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί να πάρει απλά ένα παρόμοιο πρότυπο συμπεριφοράς και κοσμοθεωρίας στην πίστη και να το χρησιμοποιήσει.Έχει από καιρό αποδειχθεί ότι το αντικείμενο του φόβου της μαμάς ή του μπαμπά προκαλεί ασυνείδητο ενθουσιασμό σε ένα παιδί.

Αυτός ο τύπος φοβίας είναι υποχρεωτικός απαιτεί μια επαγγελματική προσέγγιση της θεραπείας. Ανεξάρτητα αντιμετωπίζουν με αυτόν τον φόβο είναι σχεδόν αδύνατο, και ανάρμοστες προσπάθειες να το πράξουν μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της φοβικής διαταραχής. Συνεπώς, πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν ψυχίατρο.

Συνήθως η θεραπεία λαμβάνει χώρα σε εξωτερικούς ασθενείς, μόνο σοβαρές μορφές απαιτούν παραμονή σε νοσοκομείο. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η ψυχοθεραπεία με τον υποχρεωτικό προσδιορισμό των υποκείμενων αιτιών των φοβιών των παιδιών. Προαιρετικά μπορεί να εκχωρηθεί αντικαταθλιπτικά με το επιβεβαιωμένο γεγονός της αυξημένης ανησυχίας και κατάθλιψης.