Δυσμορφοφοβία: περιγραφή, σημεία της νόσου και πώς να τα εξαλείψουμε

Η εμφάνιση του καθενός από εμάς δεν μπορεί να είναι τέλεια, σίγουρα θα υπάρχει κάτι που δεν πληροί τα πρότυπα (με τέλεια επίπεδα πόδια μπορεί να υπάρχει ένα στραβά δόντι, και με ένα αγγελικό πρόσωπο - τα επιπλέον κιλά στους μηρούς). Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φιλοσοφικοί γι 'αυτό, αποδεχόμενοι τον εαυτό τους καθώς γεννήθηκαν. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι έτοιμοι με κάθε κόστος για να διορθώσουν τα φυσικά ελαττώματα του σώματος και το αποτέλεσμα δεν τις ικανοποιεί ποτέ πλήρως. Αυτά είναι δυσμορφόφοβα. Η δυσμορφόφοβη συχνά αποκαλείται "νέα πανούκλα του 21ου αιώνα".

Το όνομα dysmorphophobia έλαβε από τη συγχώνευση των αρχαίων ελληνικών λέξεων "δυσ" (αρνητικό πρόθεμα), "μορφ" (εμφάνιση, εμφάνιση) και "φ" βος "(φόβος, φόβος). Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή στην οποία ο ασθενής ανησυχεί υπερβολικά για την εμφάνισή του ή μάλλον για τα ελάσσονα ελαττώματά της. Φαίνεται σε αυτόν ότι ένα καμπύλο δόντι ή η ανομοιογενής γραμμή του άνω χείλους πρέπει να φαίνεται από όλους γύρω του, που προκαλεί κυριολεκτικά πανικό σε μια δυσμορφόφοβη. Το ίδιο το ελάττωμα δεν είναι πάντα το ίδιο. Μερικές φορές μιλάμε για τίποτα περισσότερο από μια ατομική ιδιαιτερότητα της εμφάνισης - μαρκαδόρο στο πρόσωπο, φαρδιά φτερά της μύτης, ένα ιδιαίτερο τμήμα των ματιών.

Η διαταραχή αναπτύσσεται βαθμιαία και συνήθως αρχίζει η σωματική δυσμορφόφοβια για πρώτη φορά κατά την εφηβεία. Οι έφηβοι είναι γνωστό ότι είναι πιο προσεκτικοί στα χαρακτηριστικά του ίδιου του σώματος. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες επηρεάζονται εξίσου. Σε οποιαδήποτε ηλικία η δυσμορφοφοβία εκδηλώνεται σε ένα άτομο θεωρείται η πιο επικίνδυνη φοβία για το λόγο ότι πιο συχνά από άλλες διαταραχές πιέζει ένα άτομο λόγω της δυσαρέσκειας του για την εμφάνιση αυτοκτονίας.

Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που θα είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την εμφάνισή του, που θα μπορούσε να πει ειλικρινά - ναι, είμαι όμορφος και τυποποιημένος (πρόκειται για μια άλλη ιστορία που στην ψυχιατρική ονομάζεται αυταπάτη μεγαλοπρέπεια!), Αλλά συνήθως οι αδυναμίες μας αυτιά) δεν επηρεάζουν σημαντικά την απόδοση, το σχολείο, τη συνηθισμένη καθημερινή ζωή.

Η Διεθνής Ταξινόμηση των Ασθενειών (ICD-10) δεν θεωρεί τη δυσμορφόφοβη ξεχωριστή διαταραχή, που τη συνδέει με το υποχοδóριακο σύνδρομο. Ωστόσο, το ICD-11, το οποίο σύντομα θα αντικατασταθεί από τη δέκατη έκδοση της Διεθνούς Ταξινόμησης των Ασθενειών, περιέχει μια αναφορά στη δυσμορφóφοβια ως ξεχωριστή ψυχική διαταραχή ιδεοψυχαναγκαστικού τύπου.

Ο ίδιος ο όρος προτάθηκε από Ιταλούς γιατρούς το 1886. Έτσι, ο ψυχίατρος Enrico Morselli περιγράφει αρκετές περιπτώσεις στις οποίες όμορφες, ελκυστικές γυναίκες θεωρούνταν τόσο άσχημες, που αρνούνταν να παντρευτούν, εμφανίζονταν δημόσια, επειδή φοβούνταν ότι όλοι θα τους γελάσουν.

Πολύ συχνά, οι κλασικοί δυσμορφόφοβοι θεωρούνται ως εκκεντρικοί εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής, οι οποίοι, με την ομόφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των ανθρώπων γύρω τους, τείνουν να ξεχωρίζουν, "επιδεικνύουν". Αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η δυσμορφοφοβία έχει κίνητρο και από άλλα κίνητρα - φοβούνται παθολογικά ότι θα είναι γέλια, διότι κατά την κατανόησή του τα ελαττώματά του στην εμφάνιση είναι τόσο μεγάλα και σοβαρά που τον καθιστούν πραγματικό φρικτό.

Για ένα άτομο με αυτή τη διαταραχή, οι ιδιοσυγκρασίες (ιδεοληπτικές σκέψεις) και οι καταναγκασμοί (ιδεοληπτικές ενέργειες) είναι χαρακτηριστικές. Οι σκέψεις που δεν δίνουν να ζουν στην ειρήνη ωθούν ένα άτομο σε ορισμένες πράξεις που προσωρινά φέρνουν ανακούφιση από τις σκέψεις. Έτσι Ένα δυσμορφόφοβο πρόσωπο μπορεί να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη για μεγάλο χρονικό διάστημα ή, αντίθετα, να φοβάται τους καθρέφτες και τη δική του αντανάκλαση, αποφύγετε οποιαδήποτε σημεία όπου μπορεί να υπάρχουν καθρέφτες. Αν ένα άτομο έχει μια ιδεοληπτική ιδέα ότι το δέρμα του είναι ανομοιογενές, μπορεί να τρίβει τα τρίβει και να φλοιώσει μέσα του για ώρες (αυτό θα είναι μια πράξη εξαναγκασμού), ενώ το δικό του δέρμα θα υποφέρει και θα αιμορραγεί.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής παραδέχεται ότι είναι απόλυτη φρικιά και αρνείται να βγει και να επικοινωνήσει με κανέναν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται μερικές φορές η σοβαρή μορφή της κοινωνικής φοβίας με τον πλήρη περιορισμό των κοινωνικών επαφών.

Οι Γερμανοί ψυχίατροι εκτιμούν ότι περίπου το 2% του πληθυσμού έχει διαταραχή σε διαφορετικούς βαθμούς (συνήθως σε μέτρια μορφή). Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ επικριτικοί για τον εαυτό τους, μπορεί να μην τους αρέσει, να μισούν μερικά μέρη του σώματός τους (μύτη, αυτιά, πόδια, σχήμα ματιών). Σε 15% των περιπτώσεων, οι ασθενείς με αυτή τη διαταραχή καταφεύγουν σε προσπάθειες αυτοκτονίας. Μεταξύ των δυσμορφόφωνων, που υποβάλλονται εθελοντικά σε τεράστιες πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, ο αριθμός των προσπαθειών αυτοκτονίας είναι περίπου 25%, ενώ σε περίπτωση παραβίασης της σεξουαλικής ταυτότητας (όταν ένα άτομο δεν είναι ικανοποιημένο όχι μόνο με την εμφάνισή του αλλά και με το φύλο που το προικίζει), το ποσοστό αυτοκτονίας αυξάνεται στο 30%.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η διάγνωση της δυσμορφόφοβας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμη και για την εξάσκηση κλινικών ειδικών, επομένως η διαταραχή συχνά περνά απαρατήρητη. Είναι έξυπνα "μάσκες" από άλλα ψυχικά νοσήματα. Ως εκ τούτου, η δυσμορφόφοβη συχνά διαγνωρίζεται ως «κλινική κατάθλιψη», «κοινωνική φοβία», «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή». Οι γυναίκες με δυσμορφόφοβη μπορούν να βιώσουν σημαντικές διατροφικές διαταραχές, που οδηγούν σε νευρική ανορεξία ή νευρική βουλιμία. Στους άνδρες, συχνά συναντάμε μυϊκό δυσμορφισμό, και σε αυτή την κατάσταση, οι εκπρόσωποι του ισχυρότερου φύλου αισθάνονται υπερβολική ανησυχία για τους μύες τους, οι οποίοι, κατά τη γνώμη τους, δεν αναπτύσσονται.

Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένα κριτήρια που μας επιτρέπουν να μιλάμε για την παρουσία δυσμορφόφοβας σε έναν συγκεκριμένο ασθενή:

• το άτομο είναι απόλυτα πεπεισμένο ότι έχει παραμορφώσεις, σωματικές ανωμαλίες για τουλάχιστον έξι μήνες.
• η δική του εμφάνιση και οι «αδυναμίες» του τον ανησυχούν πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα πιθανά προβλήματα, το άγχος γι 'αυτό μεγαλώνει, προχωρά, οι ιδεοληπτικές σκέψεις δεν ελέγχονται από τον ίδιο τον ασθενή, δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτά.
• ένα άτομο ψάχνει επίμονα τρόπους για να υπερνικήσει τις σωματικές ανεπάρκειές του, συχνά με πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ υπερβαίνει όλα τα επιτρεπόμενα όρια.
• τις διαβεβαιώσεις των άλλων και την πεποίθηση των ιατρών ότι ο ασθενής δεν έχει μείζονες ελαττώματα εμφάνισης που χρειάζονται διόρθωση, δεν έχουν αποτέλεσμα - δεν είναι πεπεισμένος από αυτό.
• η ανησυχία για την εμφάνιση εμποδίζει ένα άτομο να οδηγήσει μια κανονική ζωή, βλάπτει τις κοινωνικές του επικοινωνίες, την ποιότητα ζωής του.

Είναι δύσκολο να απαντήσουμε χωρίς αμφιβολία πώς να αναγνωρίσουμε τη δυσμορφόφοβη - η ποικιλία των συμπτωμάτων είναι πολύ μεγάλη, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ενωμένες από ένα πράγμα - το μέγεθος και η σημασία του ελαττώματος, ακόμα και αν εμφανίζεται, είναι υπερβολικές. Οι ειδικοί έχουν εντοπίσει αρκετά κοινά συμπτώματα και σημάδια που χαρακτηρίζουν τα άτομα με δυσμορφιοφοβία.

• Σημάδι του καθρέφτη - την ιδεοληπτική ανάγκη να κοιτάτε συνεχώς στον καθρέφτη ή σε οποιαδήποτε άλλη αντανακλαστική επιφάνεια, ενώ το άτομο προσπαθεί να βρει μια γωνία στην οποία θα φανεί όσο το δυνατόν πιο ελκυστική, όπου το μειονέκτημα του θα είναι αόρατο για τους άλλους.
• Υπογράψτε τις φωτογραφίες και τους εαυτούς σας - ένα άτομο κατηγορηματικά αρνείται να φωτογραφηθεί και ακόμη προσπαθεί να μην φωτογραφίζει τον εαυτό του (δεν παίρνει ένα selfie), επειδή είναι σίγουρος ότι στις φωτογραφίες τα ελαττώματά του θα γίνουν προφανή, αισθητά σε όλους και πάνω απ 'όλα στον εαυτό του. Το Dysmorphophob θα βρει αρκετές δεκάδες λόγους για να δικαιολογήσει την απροθυμία τους να θέσουν για τον φωτογράφο. Αυτοί οι ασθενείς συνήθως προσπαθούν να αποφύγουν τις επιφάνειες καθρεφτών - να αναλογιστούν ότι η δική τους αντανάκλαση είναι δυσάρεστη.
• Σημάδι της scoptophobia - ένα άτομο παθολόγημα φοβάται να γελοιοποιηθεί, να γίνει το αντικείμενο ενός αστείου ή πειράγματος.
• Ένδειξη μεταμφίεσης - ένα άτομο αρχίζει να κάνει τα πάντα για να κρύψει ένα ελάττωμα που φαίνεται ανυπέρβλητο σε αυτόν - χρησιμοποιεί αδικαιολόγητα καλλυντικά, φοράει περίεργα ρούχα για να κρύψει ένα σχήμα, κάνει πλαστική χειρουργική για να διορθώσει ελαττώματα.
• Σημάδι υπερφόρτωσης - η αυτοεξυπηρέτηση γίνεται μια υπερτιμημένη ιδέα. Ένα άτομο μπορεί να ξυρίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετές φορές την ημέρα, να βουρτσίζει τα μαλλιά της, να μαζεύει τα φρύδια, να αλλάζει τα ρούχα, τη διατροφή κλπ.
• Ελαττωμένη ανησυχία - αρκετές φορές σε μια ώρα ένα άτομο μπορεί να αγγίξει ένα μέρος του σώματος που θεωρείται κατώτερο, αν, φυσικά, επιτρέπει την ανατομική του θέση. Για τους αγαπημένους τους, ένα άτομο συχνά ενδιαφέρεται για τη γνώμη τους για μια έλλειψη, οδηγώντας τους άλλους σε μια νευρική κατάρρευση με τις ερωτήσεις τους.

Σε εφήβους, η εμφάνιση της διαταραχής συνήθως συνοδεύεται συχνά από άρνηση εγκατάλειψης του σπιτιού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Φαίνεται σε αυτούς ότι, υπό το πρίσμα της ημέρας, οι αδυναμίες τους θα είναι ορατές για όλους και θα γίνουν γνωστές στο κοινό. Η ακαδημαϊκή επίδοση υποφέρει, η επιτυχία στις σπουδές, στην εργασία και στην εξωσχολική δραστηριότητα μειώνεται.

Συχνά, οι άνθρωποι με μακροχρόνια και παραμελημένη δυσμορφόφοβη προσπαθούν να ανακουφίσουν τις σκέψεις και την κατάστασή τους λαμβάνοντας αλκοόλ και ναρκωτικά. Υποφέρουν από αυξημένη ανησυχία, μπορούν να έχουν κρίσεις πανικού, ειδικά αν κάποιος τους βρει "απροετοίμαστοι", δεν είναι έτοιμοι να συναντήσουν ή να επικοινωνήσουν - χωρίς μακιγιάζ, με την περούκα, τα συνηθισμένα "μασκαρά ρούχα" κλπ.

Δυσφοφοβική χαμηλή αυτοεκτίμηση, συχνά έχουν αυξημένη αυτοκτονική εξιδανίκευση. Είναι δύσκολο για αυτούς να επικεντρωθούν σε εργασίες ή σπουδές για το λόγο ότι όλες οι σκέψεις σχεδόν πάντα καταλαμβάνονται από την έλλειψη σωματικότητας. Συχνά, οι άνθρωποι με αυτή τη διαταραχή συγκρίνουν την εμφάνισή τους με την εμφάνιση του ειδώματός τους και αυτές οι συγκρίσεις δεν είναι πάντοτε υπέρ του ασθενούς.

Ταυτόχρονα, τα άτομα με δυσμορφόφοβη είναι πολύ περίεργα σε ό, τι αφορά μεθόδους εξάλειψης του ενδεχόμενου "ελαττώματος" τους - είναι ενημερωμένα με τα τελευταία νέα της πλαστικής χειρουργικής, διαβάζουν ειδική ιατρική και σχεδόν επιστημονική βιβλιογραφία, αναζητούν λαϊκές συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσουν ένα ελάττωμα. Πρέπει να ειπωθεί ότι ακόμη και μια σειρά πλαστικών χειρουργικών επεμβάσεων, που έχουν σκοπό να φέρουν την εμφάνιση σε ιδανικές αναπαραστάσεις, δεν φέρνουν μακρόχρονη και διαρκή ανακούφιση - αρχίζει και πάλι να φαίνεται ότι κάτι είναι λάθος και πρέπει να κάνετε μια νέα πράξη.

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ισχύουν όλοι οι γιατροί για τη διόρθωση των "ελλείψεων". Μερικές φορές, χωρίς φυσική ικανότητα, οικονομικούς πόρους, οι δυσμορφώσεις προσπαθούν να βάλουν τα ίδια τα εμφυτεύματα, σχεδόν στο σπίτι, για να κάνουν τατουάζ για να αφαιρέσουν το ελάττωμα από μόνα τους. Περιττό να πούμε ότι τέτοιες απόπειρες συχνά τελειώνουν με πολύ θλιβερό τρόπο - δηλητηρίαση αίματος, σηψαιμία, θάνατος ή αναπηρία.

Τι συχνά διαμαρτύρονται για τα άτομα με δυσμορφφοφοβία; Οι πλαστικοί χειρουργοί και οι ψυχίατροι έχουν υπολογίσει και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ξεχωριστά μέρη του σώματος που δεν ταιριάζουν περισσότερο στη δυσμορφόφοβια:

• περίπου το 72% των ασθενών είναι δυσαρεστημένοι με την κατάσταση του δέρματος.
• στα μαλλιά δεν αρέσει το 56% των ανθρώπων με αυτή τη διαταραχή.
• η μύτη δεν ταιριάζει στο 37% των δυσμορφόφοβων.
• σε 20% των περιπτώσεων (συν ή μείον ποσοστό), οι ασθενείς εκφράζουν την ακραία απόρριψη του ίδιου βάρους, της κοιλιάς, του θώρακα, των ματιών και των μηρών.

Παρατηρήσεις σχετικά με το σχήμα της γνάθου (που απαντώνται σε περίπου 6% των ασθενών), το σχήμα των ώμων και των γόνατων (3% των ασθενών), καθώς και η εμφάνιση των δακτύλων και των αστραγάλων (2% η κάθε μία). Παραπλανητική εμπιστοσύνη ότι η εμφάνιση είναι επιζήμια, συχνά συνοδεύεται από ένα αίσθημα ατέλειας αρκετών τμημάτων του σώματος.

Πιστεύεται ότι η κύρια αιτία της διαταραχής είναι μια υπερτροφική στάση απέναντι στην εμφάνισή του στην εφηβεία. Σταδιακά, οι εικασίες γίνονται εμπιστοσύνη, ένα άτομο είναι πεπεισμένο ότι η στάση του απέναντι στα εξωτερικά του δεδομένα είναι απόλυτα συνεπής με την πραγματικότητα. Ωστόσο, η ψυχολογία περιγράφει τους μηχανισμούς ανάπτυξης ανησυχίας των εφήβων σχετικά με την εμφάνιση, αλλά δεν αναπτύσσουν όλες οι έφηβοι δυσμορφοφοβία. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ακόλουθοι παράγοντες επηρεάζουν την πιθανότητα της ασθένειας:

• γενετικές ενδοκρινικές διαταραχές (μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης).
• η παρουσία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.
• γενικευμένη διαταραχή άγχους;
• κληρονομικά αίτια (κάθε πέμπτο δυσμορφόφοβο έχει τουλάχιστον έναν συγγενή με ψυχική ασθένεια).
• βλάβες μεμονωμένων τμημάτων του εγκεφάλου, την παθολογική τους δραστηριότητα.

Πιστεύεται ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την πιθανότητα δυσμορφφοφοβίας. Εάν ένας έφηβος είναι πειρατισμένος ή επικριμένος μεταξύ των συνομηλίκων του, αυτό μπορεί να είναι ο μηχανισμός έναρξης που ενεργοποιεί την ψυχική διαταραχή. Αυτό υποδεικνύεται από το 65% των ασθενών.

Το να γίνει η αιτία και η παιδεία, ή μάλλον το ιδιαίτερο στυλ της. Κάποιες μητέρες και πατέρες αποδίδουν μεγάλη σημασία στα μικρά πράγματα στην εμφάνιση του παιδιού, απαιτούν από αυτόν να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην αισθητική της εμφάνισης. Εάν ένα παιδί έχει τους παραπάνω βιολογικούς (κληρονομικούς) παράγοντες, τότε αυτό το μοντέλο ανατροφής μπορεί να δημιουργήσει ένα πραγματικό δυσμορφόφοβο από ένα συνηθισμένο παιδί. Η αιτία μπορεί να είναι οποιαδήποτε ψυχολογική τραυματική κατάσταση, όπως αποτυχίες στην προσωπική ζωή, σεξουαλικό φιάσκο.

Ξεχωριστά, είναι απαραίτητο να πούμε για την επιρροή της τηλεόρασης, του Διαδικτύου, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της διαταραχής, επιδεικνύοντας ορισμένα πρότυπα ομορφιάς - μοντέλα, ηθοποιούς με άψογη ή σχεδόν άψογη εμφάνιση, άνδρες με ισχυρούς δικέφαλους μυς, παρουσιάζοντάς τους ως τα πρώτα όμορφα ή σεξουαλικά σύμβολα.

Πιο ευαίσθητοι στη δυσμορφόφοβη είναι τα άτομα που υποφέρουν από τελειομανισμό, ντροπαλοί άνδρες και γυναίκες που δεν είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, είναι επιρρεπείς στο να αποφύγουν κάτι που τους τρομάζει ή τους προκαλεί.

Σήμερα, η γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της δυσμορφόφοβας, η οποία βοηθά να απαλλαγούμε από τις ιδεοληπτικές σκέψεις και να διαμορφώνουμε νέες ιδέες για την εμφάνισή τους σε περίπου το 77% των περιπτώσεων.

Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να συνιστώνται για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της διαταραχής. - αυτή η ομάδα φαρμάκων βοηθά στην εξάλειψη του καταθλιπτικού συστατικού της κατάστασης με την ομαλοποίηση του επιπέδου της σεροτονίνης.

Η θεραπεία συνήθως λαμβάνει χώρα σε εξωτερικούς ασθενείς. Στην ψυχιατρική, συνηθίζεται επίσης να δίνουμε μεγάλη προσοχή στην αποκατάσταση και την παρακολούθηση - η πάθηση είναι επιρρεπής σε υποτροπή.