Φοβία: τι είναι, αιτίες και θεραπεία

Σχεδόν όλοι μας φοβόμαστε κάτι. Μερικοί δεν ανέχονται το σκοτάδι, άλλοι φοβούνται το ύψος ή το βάθος. Αλλά αυτός ο φόβος δεν μετατρέπεται πάντοτε σε φοβία. Ο συνήθης υγιής φόβος υπαγορεύεται από το αρχαίο ένστικτο αυτοσυντήρησης, επιβίωσης και δεν υπάρχει τίποτα ανώμαλο σε αυτό. Οι φοβίες μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός ατόμου, να τον περιορίσουν, οπότε χρειάζονται σίγουρα θεραπεία.

Οι φοβίες είναι ένας ανεξήγητος φόβος για κάτι. Ο φόβος γι 'αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει λόγους ακουστικής, αλλά έχει εμφανή σημάδια. Από τη φρίκη, ένα άτομο χάσει τον εαυτό του, τον κτύπο της καρδιάς του, τις αλλαγές του βάθους της αναπνοής, μυϊκούς σπασμούς, ναυτία και έμετο, απώλεια συνείδησης και ζάλη μπορεί να συμβεί. Πολλές φοβίες συνοδεύονται κρίσεις πανικού.

Αν κάποιος μετά από μια επίθεση να ρωτήσει τι ακριβώς φοβάται, τότε στις περισσότερες περιπτώσεις θα ληφθεί η απάντηση ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί. Οι Foby δίνουν απόλυτα στον εαυτό τους λογαριασμό για την αταξία του φόβου, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα με τον εαυτό τους τη στιγμή του τρόμου και πανικού. Επομένως, δεν βρίσκουν άλλη διέξοδο πώς να ξεκινήσετε την αποφυγή εκφοβιστικών τραυματικών καταστάσεων, να τους αποφύγετε, να οικοδομήσουμε τη ζωή σας κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην βλέπουμε, να μην ακούμε, να αντιλαμβανόμαστε επικίνδυνες περιστάσεις, να κρατάμε από αυτούς όσο το δυνατόν περισσότερο.

Έτσι, οι άνθρωποι που φοβούνται τον περιορισμένο χώρο αρνούνται να ταξιδέψουν στον ανελκυστήρα και πάντοτε περπατούν και οι κοινωνικοί φοβικοί άνθρωποι που φοβούνται την κοινή καταδίκη και την κοινωνία στο σύνολό τους, κλειδώνουν στους τέσσερις τοίχους τους και οδηγούν έναν αναπαλαιωμένο τρόπο ζωής, αεροφώβες για οποιεσδήποτε αποστάσεις κινούνται μόνο από το έδαφος, χωρίς να κινδυνεύουν να πάνε σε αεροπλάνα, και niktofoby, φοβισμένος από το σκοτάδι, κοιμούνται μόνο με τα φώτα στο.

Φοβία ονομάζεται κάθε παράλογο φόβο ενός ατόμου που σε ένα ή τον άλλο βαθμό τον αναγκάζει να αλλάξει τη ζωή του. Οι φοβίες δεν θεωρούνται ψυχική ασθένεια με την πλήρη έννοια της λέξης. Είναι ανήσυχες διαταραχές προσωπικότητας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι φοβίες δεν χρειάζονται θεραπεία. Η αποφυγή ενοχλητικών καταστάσεων μπορεί να διευκολύνει σημαντικά την ύπαρξη ενός fob, αλλά δεν μπορεί να εξαλείψει το πρόβλημά του. Και κάθε φορά που κάποιος θα βρίσκεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις ή συνθήκες, θα βιώσει πανικό, οι επιθέσεις του οποίου είναι αισθητές ακόμη και σε φυσικό επίπεδο.

Φοβίες σταδιακά κάνει κάποιον όμηρο, τον αναγκάζουν να λάβει όλες αυτές τις αποφάσεις που θα ήθελε να πάρει, να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τη δουλειά των ονείρων του, και μερικές φορές - να ξεκινήσει μια οικογένεια, να επικοινωνήσει με το δικό του είδος και να ταξιδέψει.

Πιστεύεται ότι σχεδόν το 70% των κατοίκων του κόσμου πάσχουν από διάφορες φοβίες, αλλά σε παθολογική μορφή, οι φόβοι βρίσκονται μόνο στο 8-11% του πληθυσμού. Οι Ασιάτες, οι Αφρικανοί και οι Λατινοαμερικανοί, σύμφωνα με τους επιστήμονες της έρευνας, είναι λιγότερο επιρρεπείς σε φοβικές διαταραχές από τους Ευρωπαίους και τους Δυτικούς. Οι γυναίκες και τα παιδιά υποφέρουν από φοβίες συχνότερα από τους άνδρες.

Όσο πιο γρήγορα παρατηρείται το πρόβλημα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες για την πλήρη θεραπεία του. Αλλά αληθινές γιορτές δεν έρχονται συχνά σε ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές για βοήθεια στα αρχικά στάδια της διαταραχής τους.Και στις περισσότερες περιπτώσεις, η πρόσβαση σε έναν γιατρό συμβαίνει ακόμα και όταν η φοβία αρχίζει να συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές, για παράδειγμα κλινική κατάθλιψη, ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές και μερικές φορές σχιζοφρένεια και διάφορες μανίες.

Η φρικτή ψυχική διαταραχή αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης άλλων ψυχικών προβλημάτων.

Ο ακριβής αριθμός φοβιών στους οποίους εκτίθενται οι άνθρωποι δεν είναι γνωστός στην επιστήμη. Αλλά οι σημερινοί κατάλογοι περιλαμβάνουν περίπου 300 τύπους φόβων από τους κλασσικούς - φόβος για το σκοτάδι, το ύψος, το βάθος, τους στενούς χώρους, το θάνατο, σε πολύ πρωτότυπες - ο φόβος της πεθεράς, ο φόβος του Πάπα της Ρώμης και η cumpunophobia.

Οι λίστες των φοβικών διαταραχών ενημερώνονται τακτικά με καινούργιες που αντιστοιχούν στο πνεύμα της εποχής, για παράδειγμα, imodjifobiya - είναι φόβος πανικού να χρησιμοποιείτε λάθος emoticons στην αλληλογραφία στο Διαδίκτυο, φοβούνται ότι τα επιλεγμένα "πρόσωπα" και τα "κουλουράκια" θα παρεξηγηθούν.

Εξαρτάται υπό όρους οι φόβοι των ανθρώπων. συναγερμοί που σχετίζονται με την υγεία, το φαγητό, το χωρικό, το φυσικό και το κοινωνικό. Υπάρχει επίσης μια ξεχωριστή ομάδα φοβιών - μυστικιστική.

Η πρώτη ομάδα είναι η μεγαλύτερη. Βασικά, περιλαμβάνει όλες τις φοβίες στις οποίες ένα άτομο αισθάνεται πανικό από την προοπτική να αρρωστήσει με μια συγκεκριμένη ασθένεια ή ομάδα ασθενειών. Τέτοιοι φόβοι μπορεί να οφείλονται στο γεγονός ότι ένας συγγενής είχε μια ασθένεια, ο ίδιος ο ασθενής είχε προηγουμένως ή μια αφθονία τρομακτικών πληροφοριών για μια ασθένεια, η οποία για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ενοχλητικό άτομο μπορεί να πάψει να είναι πληροφορία και να γίνει σήμα κινδύνου.

Εδώ είναι μερικές φοβίες της πρώτης ομάδας:

• αλειφοβία - ο παθολογικός φόβος ξαφνικά κωφός.
• ακnefobia - παράλογος φόβος ακμής.
• στη στηθάγχη - φόβος ξαφνικής ασφυξίας.
• αποπληξία - φόβος εγκεφαλικής αιμορραγίας, εγκεφαλικού επεισοδίου.
• misofobia - φόβος βρωμιάς, μικροβιακής μόλυνσης, μολυσματικών ασθενειών, που εκδηλώνονται με παθολογική στάση απέναντι στην καθαρότητα του σώματος και του περιβάλλοντος χώρου,
• βρωμοϋδρογόνο - φοβούνται ότι οι άλλοι θα αισθάνονται μια δυσάρεστη μυρωδιά ιδρώτα, οσμή σώματος, που εκδηλώνεται στην υπερβολική χρήση αποσμητικών, συχνό πλύσιμο,
• venerophobia - Παθολογικός φόβος για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη εγκατάλειψη σεξουαλικών σχέσεων, φιλιών, αγκαλιώσεων.
• αιμοφοβία - ο φόβος του αίματος.
• καρκινοφοβία (καρκινο-φοβία) - ο παθολογικός φόβος να πάρει καρκίνο
• μαφοφοβία - ένας ισχυρός φόβος για πιθανές ψυχικές ασθένειες, οι οποίες, όπως φαίνεται στον ασθενή, μπορούν να αναπτυχθούν ανά πάσα στιγμή.
• πελαφοφοβία - ο φόβος της φαλάκρας, κατά την οποία ένα άτομο είναι ευαίσθητο στους φαλακρούς ανθρώπους, προσπαθεί να αποφύγει την επαφή μαζί του, τις συναντήσεις και ανησυχεί υπερβολικά για την υγεία των μαλλιών του ·
• ιατροφοβία - Παθολογικός φόβος από γιατρούς, νοσηλευτές, συχνά συνοδευόμενος από πλήρη άρνηση θεραπείας, εξετάσεις, επισκέψεις σε ιατρούς ειδικούς.

Φοβίες τροφίμων προέρχονται από τις συγκεκριμένες πεποιθήσεις ενός ατόμου σχετικά με τα τρόφιμα και μερικές φορές υπερβαίνουν όλα τα εύλογα όρια. Αυτές περιλαμβάνουν φόβους όπως:

• σιτοφοβία - ο παθολογικός φόβος είναι γενικά.
• φαγοφοβία - φόβος της κατάποσης, ώστε να μην πνίγεται.
• αιμοφοβία - φόβος χημικών πρόσθετων στα τρόφιμα.
• τοξικοφóβια - φόβος να δηλητηριαστεί.

Οι περισσότερες φορές οι άνθρωποι έχουν φοβίες που σχετίζονται με φυσικά φαινόμενα και ζώα. Φόβοι όπως είναι αρκετά συνηθισμένοι:

• αραχνοφοβία - παθολογικό φόβο αράχνων
• φελινοφοβία - φόβος για γάτες και γατάκια,
• μυοφοβία - πανικός τρόμου από την όραση ποντικών, αρουραίων,
• κινηματογραφική φοβία - φόβος σκύλων οποιασδήποτε φυλής και μεγέθους ·
• εκετοφοβία - φόβος για φίδια και ερπετά.

Υπάρχουν άνθρωποι που πανικοβλήθηκαν φόβος για βροντές. Υποφέρουν brontophobia. Και αυτοί που δεν πηγαίνουν στο δάσος, φοβούμενοι παθολογικά ότι χάνουν σε αυτό, καλούνται χυλοφοβική. Εάν το είδος της πυρκαγιάς προκαλεί ένα άτομο να έχει μια επίθεση πανικού, τότε το πρόβλημα του ονομάζεται πυροφóβια, και τα πόδια με ένα δοσιμετρητή στο χέρι, λόγω των φόβων ότι το επίπεδο της ακτινοβολίας θα αυξηθεί ξαφνικά, προκαλούνται από ραδιοφóβια. Οι άνθρωποι που φοβούνται τη θάλασσα καλούνται θαλασσόφοβια εκείνοι που δεν μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι τους και να κοιτάξουν τον ουρανό χωρίς φόβο πανικού για αυτή την ενέργεια καλούνται uranophobes.

Οι χωρικές φοβίες είναι γνωστές λόγω του γεγονότος ότι συχνά καλύπτονται από ταινίες, βιβλία. Για παράδειγμα κλειστοφοβία - ο φόβος για περιορισμένους χώρους, χαρακτηριστικό του 3-5% των κατοίκων του πλανήτη σε ένα ή άλλο βαθμό, και αγοραφοβία (φόβος πανικού για ανοιχτούς χώρους και πλήθη) έως και το 2-3% των ανθρώπων που υποφέρουν. Αυτό περιλαμβάνει επίσης φόβους μεγάλων κενών χώρων. (κενοφοβία)καθώς και ο φόβος για πολύ μεγάλα αντικείμενα (γιγαντιαία φοβία)ο φόβος να πέσει μέσα στις σήραγγες (τηλεφοβία σήραγγας) και ο φόβος να διασχίσουν τους δρόμους (αιμοφοβία).

Οι κοινωνικές φοβίες είναι επίσης ένα μεγάλο ανθρώπινο άγχος. Αυτό περιλαμβάνει όλους τους φόβους που σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο με την αλληλεπίδραση στην κοινωνία. Αυτές είναι οι πιο δύσκολες φοβίες που είναι πιο δύσκολο να διορθωθούν. Αυτό περιλαμβάνει κοινωνική φοβία (φόβος της κοινωνίας), ανδροφοβία (παθολογικός φόβος των ανδρών), αυτοφοβία (φόβος πανικού να είναι μόνος), γοφοβία - ο φόβος του γάμου, κοροφθοφοβία - φόβος να κάνει λάθος, αποτυχημένος, ηλιποφοβία - φόβος να γελοιοποιηθείς.

Υπάρχουν φοβίες που σχετίζονται με τον προσωπικό χώρο μέσα στην κοινωνία. Έτσι ο φόβος του άγνωστου (αγλοσοφοβία) κάνει ένα πρόσωπο σχεδόν πάντα ύποπτο για τους άλλους και να είναι σε συνεχή ένταση και αγωνία.

Οι άνθρωποι φοβούνται διάφορα πράγματα - από ηλεκτρισμό και κρύο μέχρι εισβολή αλλοδαπών (ufofobiya). Πρόσφατα, ο φόβος μιας αποκαλυπτικής ζόμπι κερδίζει δυναμική. (κινηματογραφική φοβία), υποχρεώνει τους ανθρώπους να κατασκευάζουν bunkers σε ένα προσωπικό πάρκο, να αποθηκεύουν κονσερβοποιημένα προϊόντα και μπαταρίες για το μέλλον.

Φοβούνται ανθρώπους όλων των μυστικιστικών - δαιμονοφοβία είναι ο φόβος των δαίμων και του διαβόλου. Ο πραγματικός πανικός σε ορισμένους ανθρώπους είναι ο φόβος των αριθμών (και οι δύο συνηθισμένοι, για παράδειγμα, "13", και ορισμένοι προσωπικοί αριθμοί που είναι σημαντικοί για ένα συγκεκριμένο άτομο). Υπάρχουν φόβοι της δικής τους σκιάς, φόβος να μένουν χωρίς κινητό τηλέφωνο, κάποιος φοβάται μανιτάρια και λαχανικά και κάποιος με αέρα και βροχή.

Σε κάθε περίπτωση, η foby βλέπει μόνο μία επιλογή. - να εξαλείψουν επικίνδυνες καταστάσεις στις οποίες είναι άβολα. Οι περισσότεροι fob ανησυχούν πολύ για τις απόψεις των άλλων, είναι πολύ ενοχλητικοί και εντυπωσιακοί άνθρωποι που φοβούνται να κάνουν λάθη, να απορριφθούν, αν κάποιος ξαφνικά καταλάβει τις ανησυχίες και τους φόβους τους. Προσπαθούν να αποφύγουν τις συγκρούσεις. Είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν μαζί σας για το γεγονός ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθούν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους φόβους τους μόνοι τους.

Μιλώντας για τους συχνότερους φόβους, είναι απαραίτητο να σημειώσουμε τις φοβίες που χαρακτηρίζουν τουλάχιστον το 3-5% του πληθυσμού. Και η επικράτηση μπορεί να σημειωθεί στις ακόλουθες φοβίες:

• νυκτοφóβια - ο φόβος για το σκοτάδι, τις νύχτες, εμφανίζεται σε περίπου οκτώ παιδιά στα δέκα και σε κάθε δέκατο ενήλικα.
• ακροφοβία - φόβο ύψους, χαρακτηριστικό του 8% του πληθυσμού της Γης.
• αεροφóβια - ο φόβος να πετάξει σε αεροπλάνα και άλλα αεροσκάφη.
• κλειστοφοβία - έως 5% των κατοίκων του κόσμου είναι τρομοκρατημένοι από περιορισμένους και περιορισμένους χώρους.
• aquaphobia - φόβος ύδατος σε ένα ή άλλο βαθμό - έως 3% των κατοίκων του κόσμου αντιμετωπίζουν δυσφορία από το μπάνιο και την πλήρη εγκατάλειψη των διαδικασιών για το νερό.
• οπιδιοφοβία - φόβος πανικού από φίδια (πραγματικές και φανταστικές) εμφανίζεται σε τουλάχιστον 3% των ενηλίκων.
• αιμοφοβία (αιματοποίηση) - Ο φόβος του αίματος είναι τουλάχιστον δύο ενήλικες από εκατό άτομα.
• από την αταφοβία - πανικός τρόμου πριν από το φυσικό θάνατο.
• glossofobia - φόβος δημόσιας ομιλίας σε ένα ακροατήριο (σχεδόν όλοι το έχουν, αλλά με τη μορφή φοβίας είναι στο 3% των ενηλίκων).

Πολύ σημαντικό να διακρίνει μια φοβία από το κοινό φόβοπου οι άνθρωποι βιώνουν ως αμυντικό μηχανισμό του εγκεφάλου μας. Μια φοβία είναι όταν δεν φοβάσαι απλά να μείνει μόνη της ή να χάσεις τον αγαπημένο σου, να είσαι σε ένα εντελώς σκοτεινό δωμάτιο ή να αντιμετωπίσεις μια αράχνη μεγέθους στερεού μεγέθους. Μια φοβία είναι όταν η περιγραφόμενη κατάσταση προκαλεί προφανή σωματικά συμπτώματα πανικού - αναπνοής και καρδιακού ρυθμού διαταράσσονται, ο έλεγχος της συμπεριφοράς ενός ατόμου είναι εντελώς ή εντελώς χαμένος.

Είναι διανοητικά και συναισθηματικά υγιές άτομο πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορείς να φοβάσαι, για παράδειγμα, μια κλειδαρότρυπα ή κουμπιά στα ρούχα, αλλά οι φοβίες είναι πολύ πολυσύνθετες και υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα φόβοι, πολλά από τα οποία δεν είναι καλά κατανοητά.

• Γνωσφοβία - Αυτός είναι ένας ισχυρός φόβος πριν από τη λήψη νέων γνώσεων. Υπάρχουν τέτοιοι μαθητές και μαθητές στον πλανήτη που δεν είναι τεμπέληδες, αποφεύγοντας τις σπουδές τους, αλλά φοβούνται πραγματικά νέες πληροφορίες που μπορούν να πάρουν στα μαθήματα και τις διαλέξεις. Ο φόβος φέρεται να συνδέεται με το φόβο να μην αφομοιώνει, να μην κατανοεί την ουσία της πληροφορίας, να γίνεται ξεπερασμένος μεταξύ τους. Αυτή η μορφή φοβίας βρίσκεται συχνά στα παιδιά, "Mowgli", που για μεγάλο χρονικό διάστημα πέρασε χωρίς ανθρώπινη κοινωνία. Ακόμη και μετά την προσαρμογή τους στους ανθρώπους, έχουν φόβο πανικού για σύνθετες νέες πληροφορίες που πρέπει να αφομοιωθούν.

• Λευκή νόσος των φύλλων (δημιουργική φοβία) - η φρίκη που αισθάνεται ένα άτομο, μπροστά του οποίου βρίσκεται ένα κενό φύλλο χαρτιού (ως επιλογή - ένα κενό φύλλο ανοίγει στην οθόνη του υπολογιστή) Αυτός ο φόβος είναι εγγενής στους ανθρώπους των οποίων οι δραστηριότητες σχετίζονται με το γράψιμο, τη δημοσιογραφία, τους ποιητές και τους δασκάλους. Ένα κενό φύλλο σε έναν ευαίσθητο δημιουργό συνδέεται με την έλλειψη σκέψεων, τη στοργή στην πρόοδο της εργασίας, η οποία μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ενθουσιασμό με σημάδια μιας επίθεσης πανικού.

• Kumpunofobiya - ένα άτομο βιώνει μια παθολογική φρίκη με τα μάτια των κουμπιών και, αν χρειαστεί, να εκτελέσει κάποιες ενέργειες μαζί τους (ράβω, αποσυμπιέστε, στερεώστε). Ο Kumpunofoby προσπαθεί να αποφύγει αυτό το αξεσουάρ στα ρούχα του. Στη σοβαρή μορφή αυτής της φοβίας, ο ενθουσιασμός και το άγχος μπορεί να εμφανιστούν με την εμφάνιση των κουμπιών στα ρούχα άλλων ανθρώπων, τα οποία, λόγω της επικράτησής τους, οδηγούν αναπόφευκτα στο γεγονός ότι το cum-nophob περιορίζει την επικοινωνία του με τους ανθρώπους διατηρώντας επαφές μόνο με εκείνους που δεν φορούν μπουρνούζια .

• Πογονοφοβία - φόβος πανικού από μια γενειάδα. Αυτός ο τύπος φόβου έχει περιγραφεί σχετικά πρόσφατα. Μια τέτοια διαταραχή εκδηλώνεται με την προσεκτική αποφυγή γενειοφόρων αρκούδων κατ 'αρχήν. Η προσωπική εμφάνιση (αν μιλάμε για έναν άνδρα) θα είναι επίσης σημαντική για τους ιμάντες. Μπορεί να ξυρίσει μέχρι αρκετές φορές την ημέρα, φοβούμενος ότι θα δείξει ακόμη και την παραμικρή τρίχα. Οι γυναίκες pogonofoby απαιτούν τέλεια απαλότητα του δέρματος στο πρόσωπο των ανδρών τους, αυτό που μπορεί να τον φέρει σε αυτή την νευρική κατάρρευση.

• Λακανόφοβια - Παθολογικός φόβος των λαχανικών. Ο φόβος μπορεί να είναι όπως πριν από ένα ορισμένο λαχανικό (για παράδειγμα, μόνο πριν από ένα γογγύλι ή λάχανο), και πριν από όλα τα λαχανικά γενικά. Το άγχος αυξάνεται με την εμφάνιση λαχανικών.Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαταραχή συνοδεύεται επίσης από άρνηση κατανάλωσης και δυσανεξία όχι μόνο των ειδών αλλά και της οσμής των λαχανικών.

• Νεοφοβία - φόβος πανικού από τα σύννεφα. Το σύννεφο δεν έχει σαφή μορφή, "ρέει", αλλάζει, κινείται και αυτό μπορεί να προκαλέσει αρκετά απτή ανησυχία. Αλλά μια τέτοια διαταραχή σπανίως συνοδεύεται από κρίσεις πανικού.

• Ομοφαλοφοβία - απόρριψη του ομφαλού. Οι άνθρωποι με αυτή τη διαταραχή δεν μπορούν να κοιτάξουν τον ομφαλό χωρίς να τρέμουν - τους δικούς τους ή κάποιον άλλο. Συνήθως δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τον αγγίξει και ακόμη και οι ίδιοι μπορούν να αποφύγουν να αγγίξουν αυτό το μέρος του σώματος. Οι ψυχίατροι συνδέουν την εμφάνιση μιας τέτοιας φοβίας με περιγεννητική "μνήμη", αλλά δεν υπάρχει ενιαία εκδοχή των αιτιών της ανάπτυξης της διαταραχής.

Σπάνιες είναι οι φοβίες που εμφανίζονται σε λιγότερο από το 1% των ασθενών με διάφορους φόβους. Εδώ είναι μερικές από αυτές τις διαταραχές.

• Αβλουτοφοβία - φόβος πανικού για διαδικασίες νερού, μπάνιο, πλύσιμο, πλύσιμο, πλύσιμο. Οι Αβλουτοφόπες φοβούνται τόσο τις διαδικασίες που προσπαθούν να κάνουν χωρίς αυτούς. Σε μια ήπια μορφή, η διαταραχή δεν εμποδίζει ένα άτομο να αναγκάζεται να πλένει ή να κάνει ντους, ακόμη και περιστασιακά, αλλά αυτές οι ενέργειες συνδέονται γι 'αυτόν με σημαντική ταλαιπωρία και ακόμη και συναισθηματική κακουχία. Οι αβλουτοφόβοι είναι επιρρεπείς σε περιόδους παραληρήματος και απώλειας συνείδησης εάν αισθάνονται ότι η επαφή με το νερό δεν μπορεί να αποφευχθεί.

• Παπαφοβία - φόβος του Πάπα. Πρόκειται για μια νέα διαταραχή που δεν ήταν γνωστή μέχρι τώρα. Σήμερα αναφέρονται αρκετές περιπτώσεις φόβου πανικού για το όνομα, την εικόνα του επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας.

• Panterafobiya - Ένας ισχυρός φόβος της πεθεράς ή της πεθεράς. Πρόκειται για μια σπάνια μορφή φοβικής διαταραχής, η οποία εκδηλώνεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι εντελώς αφόρητος για να επικοινωνήσει με τη πεθερά και μια γυναίκα με πεθερά. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για διαφωνίες, αλλά για τη φρίκη που βιώνει το panteraphob. Η ίδια η προοπτική συνάντησης με συγγενή προκαλεί ναυτία, ζάλη, αλλαγή στο επίπεδο της αρτηριακής πίεσης, μπορεί να προκαλέσει απώλεια αυτοέλεγχου.

• Ανθοφοβία - φόβο λουλουδιών. Μπορεί να εκδηλωθεί τόσο σε σχέση με μεμονωμένα φυτά, όσο και με όλα τα λουλούδια εν γένει. Τις περισσότερες φορές υπάρχει πανικός στα φυτά σε γλάστρες, που πολλοί θεωρούν ότι είναι αληθινά σύμβολα της άνεσης και της ομορφιάς. Από τα χρώματα που συνήθως είναι αντιφοβικά φοβούνται τους ίριδες, τις τουλίπες, τα τριαντάφυλλα και τα γαρύφαλλα.

• Isurofobiya - φόβος για γάτες. Για τους περισσότερους, η εικόνα των χαριτωμένων γατάκια ή των χαριτωμένων γατών είναι ευχάριστη, προκαλεί θετικά συναισθήματα. Αλλά όχι για το Iylofoba ή για το filophobe. Οι άνθρωποι που φοβούνται τα ζώα με ραβδώσεις προσπαθούν να αποφύγουν καταστάσεις συνάντησης με αυτά τα ζώα και να αποφύγουν τις εικόνες τους. Μερικές φορές ο φόβος απλώνεται μόνο στην προοπτική επίθεσης από μια γάτα, αλλά μερικές φορές φταίνε κυριολεκτικά τα πάντα - από το φλοιό στο μαλλί. Μια τέτοια διαταραχή υπέστη ο κατακτητής Napoleon Bonaparte.

• Υπνωφοβία - Παθολογικός φόβος ύπνου. Ένα άτομο φοβάται να κοιμηθεί για διάφορους λόγους - είτε να περιμένει τους εφιάλτες, είτε να φοβάται να πεθάνει σε ένα όνειρο, να παραλύει ή να είναι ευάλωτος και να μην έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε περίπτωση επίθεσης. Οι αληθινοί υπνωόφοβοι μπορούν να φτάσουν στον θάνατο και στην παραφροσύνη αν αποφύγουν τον ύπνο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος φοβόταν πολύ να πεθάνει στον ύπνο του, υποφέρει από τέτοιου είδους διαταραχή με μέτρο, οπότε εργάστηκε σκληρά τη νύχτα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

• Νοοφοβία - ο φόβος πανικού να είναι χωρίς τηλέφωνο. Μια φοβία εξακολουθεί να είναι σπάνια, αλλά σύντομα θα γίνει κοινή, επειδή εξελίσσεται ταχύτατα, σύμφωνα με ειδικούς στον τομέα της ψυχοθεραπείας.Οι νοσοκόφες εξαρτώνται πολύ από τα gadget τους. Η επίθεση του φόβου μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο τη σκέψη για την απώλεια ή την καταστροφή του τηλεφώνου, αλλά και την ξαφνικά "νεκρή" μπαταρία της συσκευής. Ακόμα και για λίγες ώρες για να παραμείνει χωρίς επικοινωνία είναι η πιο τραυματική κατάσταση που μπορεί να είναι στη ζωή ενός νομάφου.

• Τετραρόφοβια - φόβος του αριθμού "4". Εδώ δεν είναι ούτε η ιατρική πλευρά του θέματος που είναι περίεργη, αλλά και η πολιτιστική της συνιστώσα. Ο αριθμός αυτός δεν φοβόταν στην Ευρώπη, αλλά φοβόταν πολύ η Ιαπωνία, η Κίνα και οι δύο Κορέα. Το γεγονός είναι ότι σχεδόν σε όλες τις ασιατικές γλώσσες το ιερογλυφικό 死, που θυμίζει πολύ το "4", σημαίνει "θάνατος" και ως εκ τούτου ο γενικός φόβος οδήγησε στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τέταρτος όροφος σε σπίτια, ξενοδοχεία και κλινικές της Ανατολικής Ασίας, δεν υπάρχει χώρος στους κινηματογράφους τον αριθμό "4" και την αρίθμηση των σπιτιών που προσπαθούν να το κάνουν για να αποφύγουν το κτίριο με τον κατάλληλο αριθμό ακολουθίας.

• Χρονόφοβια - φόβος του χρόνου. Αυτή η παράξενη διαταραχή βρέθηκε για πρώτη φορά σε φυλακισμένους που καταδικάστηκαν σε μακρά ποινή από τα δικαστήρια. Μια προοπτική για μεγάλο χρονικό διάστημα, η αργή ροή του χρόνου, τους προκάλεσε κατάθλιψη, πανικό, υστερία. Το άλλο άκρο είναι ο φόβος μιας ταχείας ροής του χρόνου και της έναρξης της γήρας (γερασκοπφοβία). Η Γερακόππος δεν μπορεί να χτίσει σωστά τη ζωή, να σχεδιάσει κάτι, γιατί όλες οι σκέψεις τους είναι απασχολημένες απαισιόδοξες σκέψεις ότι ο χρόνος τελειώνει γρήγορα.

Σύμφωνα με την υπάρχουσα ταξινόμηση, οι φοβίες ονομάζονται συγκεκριμένες, οι οποίες είναι απομονωμένες στη φύση, δηλαδή περιορίζονται σε ορισμένες καταστάσεις, περιστάσεις, ενέργειες ή απευθείας από κάποια συγκεκριμένα αντικείμενα. Αυτό περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις φοβίες σε σχέση με τα ζώα (φόβος για γάτες ή σκύλους, φόβος για άλογα ή σαύρες). Μια απομονωμένη φοβία ισχύει μόνο για ένα αντικείμενο - κάποιος που φοβάται τις γάτες σε πανικό δεν φοβάται τα σκυλιά ή τους βατράχους.

Οι φόβοι για ύψη, σκοτάδι, αεροπορικές πτήσεις, επισκέψεις σε δημόσιες τουαλέτες, φόβοι για ορισμένα είδη τροφίμων, φόβος οδοντιάτρων ή αιχμηρά αντικείμενα θεωρούνται συγκεκριμένα.

Για όλες τις απομονωμένες συγκεκριμένες φοβίες χαρακτηριστικές πρώιμη εμφάνιση - στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία. Αν παραμείνουν ανεπεξέργαστα, δεν απομακρύνονται μόνοι τους και οι μακροχρόνιες ειδικές φοβίες μπορεί να προχωρήσουν και το άτομο θα αποκτήσει και άλλες συναφείς ψυχικές διαταραχές.

Γιατί ένα άτομο αναπτύσσει αυτό ή ότι η φοβία είναι δύσκολο να πούμε. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες, οι γιατροί συζητούν για αυτό το θέμα. Υπάρχουν όμως αρκετές έννοιες που εξηγούν την εμφάνιση τέτοιων ψυχικών διαταραχών. Οι ειδικοί στον τομέα της βιολογίας και της ιατρικής έχουν την τάση να πιστεύουν ότι οι φοβίες μπορούν να κληρονομηθούν, αλλά η γενετική δεν προσπάθησε ποτέ να βρει κάποια γονίδια που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για τους φόβους του ανθρώπου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η παιδαγωγική εκδοχή των κληρονομικών φοβιών ακούγεται πιο πειστική - τα παιδιά αντιλαμβάνονται απλώς την αξία του οράματος του κόσμου που είναι χαρακτηριστικό των γονέων τους. Αντιγράφουν τα πρότυπα συμπεριφοράς των ενηλίκων και εάν μια μητέρα τρομοκρατείται από ποντίκια ή αράχνες, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί να μεγαλώσει με τον ίδιο ακριβώς προσωπικό φόβο. Ένας γονέας της κοινωνικής φοβίας που φοβάται την κοινωνία και προτιμά να ζει στο "κέλυφος" του είναι πιθανότερο να μεταδώσει στα παιδιά του πληροφορίες για τον «κίνδυνο» του έξω κόσμου και ο κίνδυνος ανάπτυξης κοινωνικής φοβίας στο μέλλον είναι αρκετές φορές υψηλότερος.

Υπάρχει μια αρκετά πειστική εκδοχή της ανάπτυξης των φοβιών σε σχέση με την παραβίαση του επιπέδου των ορμονών, που μπορούν να κληρονομηθούν και να αποκτηθούν.Σε αυτήν την περίπτωση, πιστεύεται ότι η ανάπτυξη μιας φοβίας προηγείται από ένα αυξημένο περιεχόμενο κατεχολαμινών στο ανθρώπινο σώμα, μια υπερβολική ποσότητα αδρεναλίνης, μια δυσλειτουργία των υποδοχέων μεταβολισμού GABA.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχαναλυτές βλέπουν τις φοβίες ως λείψανο του παρελθόντος. Ο φόβος βοήθησε τους ανθρώπους στην αυγή της ανθρωπότητας να επιβιώσουν ως είδος. Αν δεν φοβόταν το σκοτάδι, τα ζώα, οι επιθέσεις, τα παράξενα άγνωστα τρόφιμα, η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει και να γίνει επαρκώς αναπτυγμένος πολιτισμός - θα πεθάνουν από το κρύο, την πείνα, τη δηλητηρίαση, τα νύχια και τα δόντια των θηρευτών, θα θανατώνονταν ο ένας στον άλλο σε φυλετικούς πολέμους. Ο φόβος ως αμυντικός μηχανισμός είναι απαραίτητος και σήμερα, όταν πολλοί κίνδυνοι δεν απειλούνται πλέον από τους ανθρώπους, συνεχίζει να παραμένει (μετά από εκατομμύρια χρόνια ανάπτυξης είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από αυτό).

Οι εμπειρογνώμονες στον τομέα της συμπεριφορικής θεραπείας είναι σίγουροι ότι οποιαδήποτε φοβία είναι το αποτέλεσμα μιας εσφαλμένης αντίδρασης του ασθενούς σε ένα εξωτερικό ερεθιστικό. Με άλλα λόγια, έχοντας βιώσει φόβο και πανικό μια φορά σε μια κατάσταση, ένα άτομο μπορεί να έχει στενή σχέση μεταξύ των ίδιων καταστάσεων και του ίδιου του πανικού. Εάν ένα παιδί έχει γδαρθεί σοβαρά από μια γάτα ή δαγκωθεί από ένα σκύλο, τότε είναι πιθανό ο φόβος και η κατάσταση πανικού που βίωσε το παιδί εκείνη τη στιγμή να μπορεί να καθοριστεί σε σχέση με το αντικείμενο - στη γάτα ή το σκύλο. Στην πρώτη περίπτωση, η ανάπτυξη της φιλιλοφοβίας είναι πιθανή, στη δεύτερη - ταινία φοβία.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο φόβος σχεδόν πάντα έχει "παιδικές" ρίζες. Ακόμα κι αν ένας ενήλικας δεν θυμάται κάποιο γεγονός από την παιδική του ηλικία, που του προκάλεσε συνεχή φόβο, για παράδειγμα, υπόγεια ή κατσαρίδες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε γεγονός. Οι περιστάσεις ξεχάστηκαν, δεν συντηρήθηκαν στη μνήμη, αλλά η υπάρχουσα σύνδεση μεταξύ της αντίδρασης πανικού και ενός συγκεκριμένου αντικειμένου (περίσταση) είναι εμφανής. Μια περικοπή στην παιδική ηλικία μπορεί να αποτελέσει τη βάση ενός παθολογικού φόβου αιχμηρών αντικειμένων κατά την ενηλικίωση (αχμοφοβία), και η παρακολούθηση πυρκαγιάς μπορεί να οδηγήσει σε φόβο πυρκαγιάς (πυροπροβία).

Η αιτία της φοβίας μπορεί να είναι ακατάλληλη ανατροφή. Εάν οι γονείς φροντίζουν υπερβολικά το παιδί, τότε το παιδί μπορεί να μεγαλώσει ως αδρανές, ανίκανο να πάρει αποφάσεις και να φοβάται οποιαδήποτε ευθύνη (υπαινιοφοβία). Οι σταθερές δηλώσεις της μαμάς και του μπαμπά, της γιαγιάς ή του παππού ότι τα σκυλιά είναι πολύ επικίνδυνα μπορούν να προκαλέσουν κινηματογραφική φοβία και οι δηλώσεις που δεν μπορούν να εμπιστευτούν οι άνθρωποι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για βιώσιμη κοινωνική φοβία.

Ένα άλλο εκπαιδευτικό άκρο, το οποίο μπορεί επίσης να βασίζεται σε μια φοβία - αγνοώντας τους φόβους του παιδιού. Αν το παιδί δεν έχει κανέναν να μοιραστεί τους φόβους του, δεν υπάρχει χώρος για να πάρει ολοκληρωμένες εξηγήσεις για τον παραλογισμό των φόβων του, αν απλώς αγνοείται, δεν τον δίνει λίγη προσοχή, δεν υπάρχει ειλικρινής επαφή με τους γονείς, τότε οι φόβοι γρήγορα ριζώνουν στο μυαλό του παιδιού και αντιμετωπίζουν αργότερα είναι δύσκολο ή αδύνατο .

Οι τιμωρίες μπορούν να γίνουν μια «σκανδάλη» για τις φοβίες - υπάρχουν αρκετοί κλειστοφοβείς οι οποίοι ήταν κλειδωμένοι σε ένα ντουλάπι ως παιδί, σε ένα υπόγειο, σε ένα ντουλάπι, σε τιμωρία σε σκοτεινή γωνία κλπ. Και υπάρχουν πολλοί εκείνοι που χάθηκαν στην πλατεία Έφυγε από τους γονείς του και φοβήθηκε πολύ γι 'αυτό.

Η φοβία μπορεί να αναπτυχθεί τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά υπό την επήρεια επίμονης εξωτερικής πληροφόρησης. Ο φόβος των σοφών ή των υποθηκών, των τρομοκρατών ή της ασθένειας αποσυμπίεσης μπορεί να αναπτυχθεί αφού παρακολουθήσουν ταινίες τρόμου, θρίλερ, ο φόβος των γιατρών μπορεί να γίνει πραγματικός αφού έλαβε μια ισχυρή εντύπωση από τα νέα για ένα ιατρικό λάθος ή μια ταινία στην οποία υπήρχε ένας κακοποιός γιατρός.

Η ανάπτυξη των φοβιών πλήττει τους ανθρώπους που έχουν πληγεί σε καταστροφές, ζώνες πολέμου, φυσικές καταστροφές, ατυχήματα και ατυχήματα. Ταυτόχρονα, το θέμα και ο τύπος της φοβίας συνήθως αντιστοιχούν στις περιστάσεις - η υδατοφία συχνά αναπτύσσεται σε εκείνους που επιβίωσαν από πλημμύρες ή πνίγηκαν, αλλά σώθηκαν, οι hoplofobia (φόβος όπλων) αναπτύσσονται σε ανθρώπους που έπεσαν κάτω από πυρκαγιά, βρίσκονταν σε μια περιοχή όπου διεξάγονται μάχες κ.λπ. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια είναι πιο πιθανό να συναντήσουν κλειστοφοβία στο μέλλον.

Πώς να αναγνωρίσετε μια φοβία στον εαυτό σας ή σε έναν αγαπημένο σας, πώς να καταλάβετε εάν υπάρχει μια ψυχική διαταραχή ή μήπως πρόκειται για τον πιο κοινό φόβο που είναι εγγενής σε όλους; Αυτή η ερώτηση είναι πολύ σημαντική. Ως εκ τούτου, πρέπει να ξέρετε ποια είναι τα σημάδια αυτής της φοβίας. Πρώτα απ 'όλα μια οξεία επίθεση φόβου που συμβαίνει κάθε φορά που ένα άτομο συναντά ορισμένες περιστάσεις ή αντικείμενα.

Κατά την επαφή με μια τρομακτική κατάσταση ή ένα αντικείμενο, ένα άτομο έχει μια στένωση της συνείδησης και της αντίληψης. Έχει αυτή τη στιγμή όλος ο κόσμος περιορίζεται μόνο από αυτή την περίσταση, και ως εκ τούτου η απόσπαση της προσοχής από κάτι άλλο είναι αδύνατη, τίποτα άλλο σε αυτή τη στιγμή για ένα fob στον κόσμο υπάρχει.

Ο εγκέφαλος ξεκινάει γρήγορα μια αλυσίδα αντιδράσεων και οι βλαπτικές αντιδράσεις εμφανίζονται - ο έλεγχος των δικών του ενεργειών χάνεται, η αναπνοή γίνεται γρηγορότερη, γίνεται ρηχή, ρηχή, ο καρδιακός παλμός γίνεται πιο συχνός, απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα ιδρώτα, στεγνώνει στο στόμα εξαιτίας του τερματισμού της έκκρισης σιελογόνων αδένων, εμφανίζεται ζάλη, στα πόδια. Ένα άτομο μπορεί να χάσει τη συνείδηση.

Συνήθως οι πρώτες εκδηλώσεις φοβιών συνδέονται με έντονο φόβο και πανικό, σε επακόλουθες υποτροπές παρατηρείται αύξηση του επιπέδου φόβου. Για να χαλαρώσει κάπως τη ζωή του, ένα άτομο αρχίζει να αποφεύγει πιθανές «επικίνδυνες» καταστάσεις γι 'αυτόν, και αυτή η αποφυγή είναι σταθερή ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της συμπεριφοράς. Εάν βλέπετε κάποιον που σκουπίζει προσεκτικά τα χέρια του με ένα υγρό πανί μετά από κάθε χειραψία ή ελέγχει διαρκώς τη φρεσκάδα της αναπνοής του, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι τα ιδεώδη συμπεριφορικά σχήματα στην περίπτωση αυτή είναι σημάδια μιας συγκεκριμένης φοβίας στο άτομο (στην πρώτη περίπτωση - μεσοφοβία και στη δεύτερη - halitophobia).

Εάν ο φόβος είναι τόσο εξωτικός που είναι εύκολο να το αποφύγετε στο μέλλον (για παράδειγμα, ένας κάτοικος του βορρά φοβάται μεγάλες τροπικές αράχνες που δεν θα συναντήσετε στο Βορρά για προφανείς φυσικούς λόγους), τότε οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις μπορεί να μην είναι για χρόνια. Αλλά αυτό δεν είναι μια θεραπεία, αλλά μόνο μια ψευδαίσθηση νίκης επί του προβλήματος. Είναι απαραίτητο ένας βορειοαρανοφοβικός να δει τυχαία την εικόνα ενός ταραντούλα ή να αλλάξει ανεπιτυχώς την τηλεόραση και να πάρει το πρόγραμμα για την άγρια ​​φύση, όπου λέει για τις αράχνες της Αφρικής ή της Αυστραλίας, πώς μπορεί να βιώσει μια ισχυρή επίθεση τρόμου, πανικού, με όλα τα συμπεράσματα μιας επίθεσης πανικού.

Οι Foby σχεδιάζουν πολύ προσεκτικά τις πράξεις τους. Όταν φοβούνται να διασχίσουν το δρόμο, οι άνθρωποι σκέφτονται εναλλακτικές διαδρομές εκατό φορές για να φτάσουν στον προορισμό τους. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες διαδρομές, τότε μπορεί να αρνηθεί να πάει εκεί καθόλου.

Ο κίνδυνος μιας φοβίας έγκειται στο γεγονός ότι η ζωή ενός ατόμου υποφέρει σημαντικά, υφίσταται αλλαγές που τον εμποδίζουν να ζει ελεύθερα και ήσυχα, να επικοινωνεί, να εργάζεται, να ταξιδεύει. Αλλά αυτό δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι φοβίες συνιστάται να μην κατασταλούν, αλλά αντιμετωπίζονται.Εάν ο φοβος έρχεται συχνά σε μια ανησυχητική κατάσταση (ζει στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης με φόβο για δρόμους και πλατείες ή υποφέρει από pediophobia - φόβο παιδιών), τότε είναι πιο πιθανό ότι θα προσπαθήσει να πνίξει τους φόβους του με τα ναρκωτικά, το οινόπνευμα και τις ψυχοτρόπες ουσίες.

Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν πολλοί αλκοολικοί, τοξικομανείς, άνθρωποι που υποφέρουν από ηρεμιστικά, κλπ. Μεταξύ φοβιών.

Δεν υπάρχει θεραπεία για μια γρήγορη επίθεση πανικού. Η θεραπεία με φάρμακα δεν είναι γενικά πολύ αποτελεσματική για φοβίες, έτσι οι σύγχρονοι ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές προσπαθούν να συνταγογραφούν φάρμακα μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, προτιμώντας τα αντικαταθλιπτικά (τα ηρεμιστικά απλά καταστέλλουν την αντίληψη του φόβου, προκαλούν έντονη εξάρτηση και δεν αντιμετωπίζουν με κανέναν τρόπο τη ρίζα). Εάν ληφθεί απόφαση σχετικά με το διορισμό φαρμάκων, συνιστώνται αποκλειστικά σύντομα μαθήματα με μακρά διαλείμματα.

Εξετάζεται η πλέον αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης των φοβικών διαταραχών σήμερα νοητική συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Αντιπροσωπεύει μια μάλλον χρονοβόρα και επίπονη συνεργασία του ασθενούς και του γιατρού. Πρώτον, υπάρχει ο προσδιορισμός συγκεκριμένων καταστάσεων και αντικειμένων που προκαλούν τρόμο. Στη συνέχεια, ο ειδικός αρχίζει να βοηθά το άτομο να δημιουργήσει νέες εγκαταστάσεις που υπογραμμίζουν την λανθασμένη συμπεριφορά των παλαιών και βοηθούν να ρίξουμε μια νέα ματιά σε αυτό που φαινόταν φοβερό και τρομακτικό χθες. Σε αυτό το στάδιο, τα αποτελέσματα της ύπνωσης και NLP μπορούν να εφαρμοστούν.

Στη συνέχεια, το άτομο αρχίζει σταδιακά να βυθίζεται σε αγχωτικές καταστάσεις. Πρώτον, εκείνοι που αρχικά προκάλεσαν λιγότερους φόβους, και στη συνέχεια τους πιο τρομερούς εφιάλτες. Η βύθιση παρακολουθείται από έναν γιατρό σε κάθε στάδιο. Αυτό βοηθά ένα άτομο να αλλάξει την αντίληψη μιας τρομερής κατάστασης και να το αντιληφθεί ήρεμα. Η θεραπεία συνδυάζεται με τεχνικές χαλάρωσης, οι μέθοδοι βαθιάς χαλάρωσης μυών είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές.

Οι ψυχαναλυτές αναζητούν μια βαθιά εσωτερική σύγκρουση ενός ατόμου, που οδήγησε σε μια εξωτερική εκδήλωση - πανικός. Αυξάνουν τις αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, τους φόβους, τα όνειρα, τις εικόνες και βρίσκουν τον «προβληματικό σύνδεσμο» που προκαλεί το φόβο κάτι. Στη συνέχεια, αυτός ο σύνδεσμος διορθώνεται.

Σήμερα, χρησιμοποιούν επίσης τις δυνατότητες της εικονικής πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας γυαλιά ενισχυμένης πραγματικότητας και εικονικούς κόσμους ειδικά σχεδιασμένους για φοβούς για τη θεραπεία των φόβων.

Η πρόγνωση της θεραπείας εξαρτάται από τον τρόπο πόσο ο ίδιος ο ασθενής ενδιαφέρεται να ξεφορτωθεί το άγχος και τον πανικό του. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι αυτή στην οποία ο ασθενής συνεργάζεται με τον γιατρό, εκπληρώνει όλες τις συστάσεις του, παίρνει έγκαιρα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, δεν επιτρέπει την αυτο-φαρμακευτική αγωγή και δεν παραλείπει τις περιόδους ψυχοθεραπείας.

Επίσης κατά τη στιγμή της θεραπείας, ένα άτομο πρέπει να εγκαταλείψει το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και άλλες κακές συνήθειες. Θα είναι καλό αν κάποιος κοντά θα είναι κοντά - υποστήριξη και βοήθεια για την αξιολόγηση των ενδιάμεσων αποτελεσμάτων που μπορούν να επιτευχθούν. Μερικές φορές συνιστάται κρατήστε ένα ημερολόγιο των παρατηρήσεων των συναισθημάτων τους.

Σχετικά με τις πραγματικές φοβίες, δείτε το επόμενο βίντεο.