Περιγραφή της ακροφοβίας και των μεθόδων του αγώνα

Ο φόβος των υψών είναι μια από τις πιο διαδεδομένες φοβίες, που συμβαίνει τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Οι αιτίες του άγχους, του άγχους και του πανικού που σχετίζονται με το ύψος, είναι ποικίλες και με πολλούς τρόπους ατομικές. Επί του παρόντος, αυτή η φοβία αντιμετωπίζεται με επιτυχία με τη βοήθεια εξειδικευμένων ψυχολόγων ή ψυχοθεραπευτών.

Ο φόβος των υψών στην ψυχολογία ονομάζεται ακροφοβία. Αυτή η φοβία εμφανίζεται στους ανθρώπους για διάφορους λόγους, παρέχοντας μια μάλλον δυσάρεστη και σοβαρή εμπειρία. Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, ο άνθρωπος χρειάζεται φόβο να αναπτύξει εσωτερικούς πόρους σε ακραίες συνθήκες διαβίωσης, ωστόσο, ο φόβος σε ακραίο βαθμό γίνεται επιβλαβής για το σώμα και ακόμη και επικίνδυνος για την υγεία.

Στα πρώιμα στάδια, η ακροφοβία συνοδεύεται από μια καταθλιπτική ψυχολογική κατάσταση, το άγχος, αλλά στα μεταγενέστερα στάδια συνδέονται επίσης σωματικά συμπτώματα: ανεξέλεγκτος τρόμος, πόνος, γρήγορος καρδιακός παλμός, αυξημένη εφίδρωση.

Ο φόβος για τα ύψη είναι φυσικός για τον άνθρωπο, μας προστατεύει από επικίνδυνες ενέργειες και μας υποχρεώνει να είμαστε προσεκτικοί σε υψόμετρα όπου μπορείτε να πέσετε και να πάσχετε από παγετό. Όμως όταν είναι περιεκτική και ενοχλητική, και οι εκδηλώσεις της προκαλούν σημαντική ενόχληση, μπορείτε να μιλήσετε για μια φοβία.

Στην ιατρική και την επιστήμη, είναι συνηθισμένο να γίνεται διάκριση μεταξύ φυσικής προσοχής σε έδαφος υψηλού υψομέτρου και παθολογικού, ανεξέλεγκτου φόβου να είναι στην κορυφή. Στην πρώτη περίπτωση, ένα άτομο φοβάται, αλλά μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, αισθάνεται εύκολη δυσφορία, αλλά ελέγχει τον εαυτό του και την κατάσταση. Στη δεύτερη περίπτωση, η ασθένεια είναι ένας εμμονής φόβος που δεν μπορεί να ξεπεραστεί, παρεμποδίζει σημαντικά την καθημερινή ζωή.

Το τακτικό άγχος προκύπτει μόνο όταν συμβαίνει μια επικίνδυνη κατάσταση (όταν ένα άτομο έχει την πρώτη του πτήση με αεροπλάνο ή άλμα στο νερό) και γίνεται ισχυρότερο λόγω έλλειψης πλήρους πληροφόρησης, καθώς και έλλειψης χρόνου για να μελετήσει την κατάσταση, να επιλέξει τη σωστή απόφαση, να προετοιμαστεί. Αυτό είναι κοινό σε όλους τους υγιείς ανθρώπους και απολύτως φυσιολογικό.

Έχει διάφορες κλινικές εκδηλώσεις, τόσο στο ψυχολογικό όσο και στο φυσιολογικό επίπεδο. Μεταξύ του κανονικού φόβου και της παθολογίας στην ψυχολογία υπάρχει πάντα μάλλον μια λεπτή γραμμή. Είναι πολύ εύκολο να το διασχίσεις - αρκεί να μπεις σε αντίξοες συνθήκες και οποιοσδήποτε από εμάς είναι λίγο ή πολύ πιθανό να αναπτύξει ακροφοβία.

Ο εμπαθής φόβος για τα ύψη καθορίζεται ακόμα και στο υποσυνείδητό μας, και σε ορισμένα άτομα που είναι προδιάθετα σε αυτό, μπορεί να γίνει πιο έντονη, πιο απτή και να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά και καταναγκαστικά, καθιστώντας μια προφανή διαταραχή. Αυτό δεν είναι ένα λογικό συναίσθημα, αλλά ένας ανεξέλεγκτος φόβος. Ο ίδιος ο ασθενής δεν καταλαβαίνει γιατί είναι τόσο φοβισμένος από τα ύψη, δεν μπορεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά του και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Αυτός είναι ο λόγος Είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγείτε από τη φοβία - είναι πολύ πιο δύσκολο από τον απλό φόβο.

Η ακροφοβία είναι ένας πραγματικός πανικός, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου κρατά όλο και περισσότερο τον ασθενή και επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής του. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση - τόσο μερική όσο και σχεδόν πλήρης. Ένα άτομο υπό την επιρροή μιας τέτοιας διαταραχής στερείται ελευθερίας, περιορισμένης αδυναμίας να συμμετάσχει σε πολλές κοινωνικές δραστηριότητες και μερικές φορές διστάζει να αντιδράσει στα ύψη μπροστά σε άλλους ανθρώπους.

Η ακροφοβία προκαλεί πολλές ενοχλήσεις. Ένα άτομο γίνεται πραγματικά εθισμένο στον ασυνείδητο και περιβόητο φόβο του. Δεν μπορεί να κάνει πεζοπορία με τους φίλους του, να χαλαρώσει στα χιονοδρομικά κέντρα, να πάρει μια πτήση ή ακόμα και να πάρει τα σκαλιά ήρεμα. Συχνά συμβαίνει ότι το ακροφώβιο αρνείται επισκέψεις από συγγενείς και φίλους που ζουν σε πολυώροφα κτίρια.

Διαφανή δάπεδα σε σύγχρονα κτίρια και γέφυρες πάνω από τα ποτάμια προκαλούν επίσης οδυνηρή δυσφορία. Σε παρόμοια αντικείμενα σε ένα άρρωστο άτομο με την κυριολεκτική έννοια υπάρχει πανικός: κυριολεκτικά δεν μπορεί να μετακινηθεί από το κάθισμά του, συχνά κάθεται, προσπαθεί να καλύψει το πρόσωπό του, να πιάσει κάτι σταθερό ή να πιέσει το χέρι ενός ατόμου.

Στο φυσιολογικό επίπεδο, οι φοβίες έχουν επίσης εμφανείς ενδείξεις: σοβαρή ζάλη ή λιποθυμία, ναυτία, τρόμο. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι απειλητικές για τη ζωήΕξάλλου, είναι απαραίτητο να ελέγχετε τις μετακινήσεις σας σε υψόμετρο και τα ανεξέλεγκτα σωματικά συμπτώματα είναι επικίνδυνα με ενδεχόμενους τραυματισμούς.

Οι Αμερικανοί ψυχίατροι έχουν μελετήσει την ακροφοβία για πολλά χρόνια και τα αποτελέσματα των ερευνών τους δείχνουν ότι, σύμφωνα με την απόλυτη πλειοψηφία των ανθρώπων που πάσχουν από φοβία, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους, να ελέγξουν τα συναισθήματα, τις αποφάσεις και τις πράξεις τους όταν βρίσκονται σε κατάσταση άγχους σε μια κρίσιμη κατάσταση για τον εαυτό τους.

Σύμφωνα με τους φοβικούς πάσχοντες, πιστεύουν ότι θα πέσουν, και κατά καιρούς έχουν αντιφατική επιθυμία να πηδήξουν. Αξίζει να σημειωθεί σχεδόν όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι άνθρωποι δεν είχαν ορατά συμπτώματα κατάθλιψης και δεν υπήρχε απολύτως καμία τάση αυτοκτονίας.

Η ακροφοβία είναι ανεξάρτητη από το φύλο και την ηλικία - μπορεί να συμβεί σε άνδρες, γυναίκες, ενήλικες, εφήβους, μικρά παιδιά ή ηλικιωμένους. Σήμερα, οι ειδικοί δεν έχουν μια κοινή και ομοιόμορφη ερμηνεία των αιτίων της ακροφοβίας. Θεωρείται ότι μια τέτοια διαταραχή γεννάται με βάση αρνητικούς εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες που δρουν πολύπλοκα στην ψυχή.

Ο ηγετικός ρόλος στον σχηματισμό και την ανάπτυξη οποιουδήποτε είδους φοβίας διαδραματίζονται από τις προϋποθέσεις για το σχηματισμό μιας προσωπικότητας: Από την παιδική ηλικία μπορεί να δημιουργηθεί μια προδιάθεση σε ορισμένους τύπους ψυχικών διαταραχών. Πολύ συχνά, ο φόβος για τα ύψη καθορίζεται από τους φορείς της "επιβαρυμένης" κληρονομικότητας, δηλαδή εκείνους που έχουν οικογενειακό ιστορικό ψυχικών διαταραχών. Μερικές φορές η φοβία μπορεί να σχετίζεται με οργανικές βλάβες στις δομές του εγκεφάλου.

Συχνά η εμφάνιση ακροφοβίας προηγείται από τις ακόλουθες καταστάσεις.

• Τακτική εμπειρία: Αυτό μπορεί να είναι μια δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά ή προσωπική αποτυχία. Δεν είναι καν ο παράγοντας που προκαλεί το άγχος που έχει σημασία, αλλά η αντίδρασή μας: εάν ένα άτομο είναι ανήσυχο και επιρρεπής στον πανικό από μικροσκοπικά και τέτοιες καταστάσεις στη ζωή γίνονται όλο και περισσότερο, ο κίνδυνος ανάπτυξης οποιασδήποτε φοβικής διαταραχής αυξάνεται πολλές φορές.
• Κατάχρηση οινοπνεύματος και ανεξέλεγκτη πρόσληψη ψυχοδιεγερτικών μπορεί επίσης να προκαλέσει φοβίες.Να θυμάστε ότι το αλκοόλ δεν πρέπει να γίνεται κακοποιημένο και ότι τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται υπό την επίβλεψη και τη συνεχή επίβλεψη του γιατρού.
• Αρνητική εμπειρία της περιόδου ανάπτυξης σε συνδυασμό με την υπερβολική αυστηρότητα, την απόσπαση και την κρισιμότητα των γονέων μπορεί επίσης να αποτελέσει μια φοβία. Η ασυνεπής εκπαίδευση και η έλλειψη προσοχής στους φόβους των παιδιών ή στις αρνητικές εμπειρίες από την επικοινωνία σε κακές εταιρείες στο παιδί θέτει προδιάθεση για την ανάπτυξη μιας φοβίας που μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Μεταξύ των ακροφοβών, συχνά υπάρχουν άτομα με ψυαστενικό σύνταγμα, η κυριαρχία τέτοιων ιδιοτήτων καχυποψία, φρίκη, συναισθηματικότητα, αθλιότητα, συστολή, αλλά και υπερβολική ικανότητα εμφάνισης. Αυτοί οι άνθρωποι από τη γέννηση είναι επιρρεπείς σε διαταραχές - είναι πολύ ενοχλητικές και εύκολα εξωφρενικές προσωπικότητες.

Σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις, ένας ισχυρός και παράλογος φόβος υψηλών τοποθεσιών μπορεί να σχετίζεται άμεσα με τις προσωπικές αρνητικές εμπειρίες, ωστόσο, μια τέτοια άμεση σχέση δεν καθορίζεται πολύ συχνά. Συνήθως για το σχηματισμό μιας φοβίας χρειάζεστε πολλούς παράγοντες στο συγκρότημα. Για να προσδιορίσετε οτιδήποτε σπάνια είναι δυνατόν, αλλά ένας έμπειρος γιατρός θα είναι σε θέση να εντοπίσει τους πιο κυρίαρχους παράγοντες. Για να νικήσουμε μια φοβία, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε ακριβώς με τις κύριες αιτίες της.

Η ατροφική διαταραχή μπορεί να είναι είτε συγγενής είτε οφείλεται σε κάθε είδους αρνητικές περιστάσεις από ένα μακρύ ή πρόσφατο παρελθόν. Αυτή η φοβία δεν έχει καμία σχέση με το ύψος. Πολύ συχνά η ακροφοβία μπορεί να εμφανιστεί σε ευπαθή θέματα με πλούσια φαντασία, επομένως τα παιδιά συχνά υπόκεινται σε αυτήν.

Μερικοί από αυτούς τους ασθενείς μπορεί να αισθάνονται φόβο ύψους ακόμη και στον ύπνο. Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι Η ακροφοβία μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ανησυχία και επίθεση από εμμονή στον φόβο, ακόμη και αν δεν είστε σε ύψος.

Πολλοί επαγγελματίες ψυχολόγοι συμφωνούν ότι οποιαδήποτε πραγματική φοβία καθορίζεται από την παρουσία οποιασδήποτε αρνητικής εμπειρίας σε ένα άτομο που βιώνεται στο παρελθόν. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα στον τομέα της ψυχολογίας αναιρεί αυτή τη θεωρία. Πολλοί από τους ανθρώπους στο παρελθόν τους δεν είχαν την παραμικρή προϋπόθεση για ακροφοβία. Η ατροφία είναι μια ασθένεια που μπορεί να υπάρχει ήδη σε ένα άτομο από τη γέννηση. Μερικές φορές συνδυάζεται με δυσανεξία σε δυνατούς, σκληρούς ήχους - οι ψυχολόγοι δεν έχουν ακόμα κατορθώσει να εντοπίσουν τους λόγους για αυτό το μοτίβο.

Με τη σειρά τους, κάποιοι σύγχρονοι μελετητές το υποστηρίζουν η ακροφοβία είναι ένα προϊστορικό φαινόμενο. Οι πρόγονοί μας ήταν πολύ πιθανό να πέσουν από ύψος και να σπάσουν όταν ζούσαν στην άγρια ​​φύση και αγωνίστηκαν για επιβίωση με άλλα άτομα. Έτσι, η ακροφοβία έχει ρίζες στους εξελικτικούς μηχανισμούς, για τους αρχαίους ανθρώπους ήταν απαραίτητος για τη δική τους ασφάλεια.

Μελέτες αυτής της διαταραχής που διεξάγονται από επιστήμονες αποδεικνύουν ότι η ακροφοβία είναι χαρακτηριστική όχι μόνο των ανθρώπων. Μπορεί να βρεθεί σε όλα τα είδη ζώων με καλή όραση. Μερικές φορές, μεταξύ των λόγων για την εμφάνιση ακροφοβίας, διακρίνεται μια κακώς αναπτυγμένη ανθρώπινη αιθουσαία συσκευή, διότι είναι εκείνος που ρυθμίζει την ισορροπία της θέσης του σώματος στο διάστημα και επίσης παρέχει μια συνεχή σύνδεση μεταξύ της όρασης και του εγκεφάλου μέσω της παρεγκεφαλίδας. Έτσι, σήμερα, μεταξύ των ψυχολόγων δεν υπάρχει ενιαία θεωρία της εμφάνισης της ακροφοβίας.

Τα συμπτώματα της ακροφοβίας είναι πολύ μεταβλητά: για αυτή τη διαταραχή χαρακτηρίζονται τόσο οι ψυχολογικές εκδηλώσεις φόβου πτώσης από ύψος όσο και η ψυχοσωματική.Ο εμμονή στον φόβο του ύψους κάθε ασθενούς μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους. Συχνά, τα άτομα που εκτίθενται σε ακροφóβια δηλώνουν óτι δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τις ενέργειές τους, τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις πιθανές ενέργειες ενώ βρίσκονται σε υψóμετρο. Μια ακραία κατάσταση για έναν ακρόφοφο προκαλεί έναν πραγματικό πανικό. Μαζί με αυτό, ένας άρρωστος μπορεί να έχει την επιθυμία να πηδήξει.

Ένας ακροφώβος που είναι ζαλάδα, που μπορεί να συνδυαστεί με ναυτία, μερικές φορές μετατρέπεται σε εμετό. Συχνά στο φυσιολογικό επίπεδο εμφανίζονται προβλήματα με τη γαστρεντερική οδό, όπως η διάρροια. Η αναπνοή κατά τη στιγμή του πανικού γίνεται πολύ άνιση και γρήγορη και ο παλμός μπορεί να επιβραδυνθεί και να επιταχυνθεί. Με φόβο σε πολλούς η εφίδρωση αυξάνεται, ο πόνος στην καρδιά αισθάνεται, οι κράμπες και οι μαθητές αναπτύσσονται άθελά.

Μερικές φορές σε ασθενείς με αυτή τη φοβία παρατηρείται επίσης μια προφανής υπερτονικότητα των μυών, η κινητική δραστηριότητα αυξάνεται, η οποία είναι ορατή από την πλευρά της - αυτές είναι διασκορπισμένες κινήσεις με τις οποίες ο ακρόφωβ προσπαθεί να ξεφύγει από τον κίνδυνο. Αυτή η συμπεριφορά στο ύψος είναι πραγματικά επικίνδυνη για ένα άτομο.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ο φόβος και η εμμονή στο άγχος εκδηλώνονται συστηματικά, θα ήταν λογικό να στραφούν σε ειδικούς. Μια φοβία χωρίς ιατρικό έλεγχο μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω και μπορεί να γίνει ένα σοβαρό πρόβλημα που θα χαλάσει την ποιότητα ζωής του ασθενούς κάθε μέρα. Σε έναν ασθενή που πάσχει από ακροφοβία σε προχωρημένο στάδιο, η ελευθερία κινήσεων είναι σημαντικά περιορισμένη, ο τρόπος ζωής του αλλάζει.

Είναι δυνατόν να ξεπεραστεί μια φοβία στα πρώτα στάδια ανεξάρτητα. Προκειμένου να ξεπεραστεί ο φόβος, ο ασθενής πρέπει να έχει αρκετή δύναμη θέλησης και να προσελκύσει την υποστήριξη στενών φίλων και συγγενών. Η υπέρβαση μιας φοβίας μπορεί να είναι σχετικά γρήγορη ή μεγάλη, ανάλογα με την ατομική κατάσταση. Σε δύσκολες περιπτώσεις, είναι καλύτερο να θεραπεύεται η ακροφοβία υπό την επίβλεψη ενός γιατρού - ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή.

Οι συστάσεις θα εξαρτηθούν από τα αίτια της ακροφοβίας και τον βαθμό παραμέλησης της νόσου. Μερικές φορές προτείνεται να μιλήσετε τους φόβους σας ή να τους τραβήξετε, για να πετάξετε συναισθήματα και να νικήσετε μια φοβία και επίσης να συμμετάσχετε με ασθενείς στην ομαδική θεραπεία. Η ύπνωση χρησιμοποιείται συχνά. - τέτοιες τεχνικές σας επιτρέπουν να απαλλαγείτε γρήγορα από φοβίες σε οποιαδήποτε ηλικία. Σε δύσκολες περιπτώσεις, μπορείτε να θεραπεύσετε μια φοβία με φάρμακα που συνταγογραφούνται από ψυχίατρο.

Μπορείτε να συμβάλλετε στη θεραπεία μόνοι σας. Για παράδειγμα Θα είναι χρήσιμο να εκπαιδεύεται η αιθουσαία συσκευή, για αυτή την τέλεια γυμναστική. Οι ειδικοί βρίσκουν επίσης ότι οι ασκήσεις γιόγκα, διαλογισμού και αναπνοής είναι εξαιρετικά χρήσιμες. - για να ηρεμήσετε, να απαλλαγείτε από το άγχος και να μάθετε να ελέγχετε τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να δώσετε διαλογισμό λίγα λεπτά την ημέρα, και όταν υπάρχει πανικός, σκεφτείτε την κατάλληλη αναπνοή.

Άλλες μέθοδοι χαλάρωσης θα είναι επίσης αποτελεσματικές, για παράδειγμα, μασάζ Μπορείτε επίσης να πιείτε φυτικές εγχύσεις για να ηρεμήσετε, να εξασφαλίσετε σωστή διατροφή, να περιορίσετε την πρόσληψη αλκοόλ. Η απόδραση από τη φοβία θα βοηθήσει τη δημιουργικότητα, την ενδιαφέρουσα δουλειά, τον αθλητισμό και το ευχάριστο παιχνίδι με τους αγαπημένους.