Αγοραφοβία: τι προκαλεί και πώς να θεραπεύσει;

Σίγουρα, καθένας από εμάς τουλάχιστον μια φορά είδε έναν άνθρωπο που κυριολεκτικά τρέχει στην πλατεία ή φοβάται να αφήσει την πόρτα ανοιχτή. Συνήθως θεωρούμε τέτοιους ανθρώπους να είναι στροφάλοι, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ από αυτό που μπορεί να φανεί με την πρώτη ματιά.

Η αγοραφοβία είναι μια πολλαπλή φοβία που εκδηλώνεται με τη μορφή του φόβου των ανοιχτών χώρων, των μεγάλων πλήθους. Ο φόβος του ανοιχτού χώρου μπορεί να εκδηλωθεί με τη φρίκη της προοπτικής να διασχίσει έναν ευρύ δρόμο ή πλατεία ή να αφήσει την πόρτα ανοικτή. Αυτή η φοβία είναι γνωστή για πολύ καιρό. Το όνομά του προέρχεται από αρχαία ελληνικά λόγια, μεταφρασμένα ως "αγορά" και "φόβο". Ως εκ τούτου, ο φόβος του ανοιχτού χώρου ονομάζεται συχνά "ασθένεια της αγοράς" ή "ασθένεια μεγάλης έκτασης".

Αγοραφοβία - μια έννοια που περιλαμβάνει πολλούς φόβους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο που συνδέεται με ανοιχτό χώρο. Οι φόβοι είναι ασυνείδητοι και συχνά παράλογοι. Στην ουσία, ο φόβος είναι μια υπερτροφική εκδήλωση του αμυντικού μηχανισμού - ένα άτομο αισθάνεται σε κίνδυνο και φυσιολογικές, ψυχικές και βιοχημικές διαδικασίες ξεκινούν στο σώμα του, οι οποίες περιλαμβάνουν "προστασία", να του πω ότι σε αυτή την κατάσταση πρέπει να τρέξετε, να ξεφύγετε.

Ο πρώτος που περιγράφει αυτή την ψυχιατρική διαταραχή ήταν ο Γερμανός ψυχίατρος και ο νευροπαθολόγος Karl Westphal, ο οποίος έζησε τον 19ο αιώνα. Το έργο του για το "φόβο της αγοράς" δημοσιεύθηκε το 1872 και ήταν ο πρώτος που πρότεινε να χρησιμοποιηθεί ο όρος "αγοραφοβία". Στο έργο του, η Westphal περιγράφει κυρίως μόνο το φόβο της ύπαρξης σε ανοιχτό μέρος, αλλά στη συνέχεια οι φωτισμοί της επιστήμης δεν γνώριζαν για την κίνηση στο μετρό σε ώρα αιχμής, δεν φαντάζαν μεγάλες διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις για αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Σίγουρα πολλοί θα εκπλαγούν να το ξέρουν αυτό η αγοραφοβία υπέστη τότε ο Sigmund Freud. Η νόσος εκδηλώθηκε ιδιαίτερα έντονα στη νεολαία του και γι 'αυτό ήταν πολύ δύσκολο για έναν παγκοσμίου φήμης γιατρό να κάνει ανεξάρτητες περιπάτους στο γήρας του. Ο ίδιος το είπε σε έναν από τους μαθητές του, τον Θεόδωρο Ράϊκ. Ο Ράικ περιέγραψε αυτή τη συζήτηση στα γραπτά του και ταυτόχρονα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Φρόιντ εμπνεύστηκε από τα δικά του προβλήματα με την ψυχή για να μελετήσει την ανθρώπινη ψυχολογία και τα βαθύτερα μυστικά της. Και, πράγματι, ο Φρόυντ πέτυχε πολλά.

Πριν από αυτόν, οι ψυχίατροι προσπάθησαν να θεραπεύσουν τους φόβους με τη μορφίνη, την ύπνωση και την ηλεκτρική ενέργεια. Σε ακραίες περιπτώσεις, ο ασθενής στάλθηκε με φοβίες στα θεραπευτικά νερά ή στο θέρετρο. Και ήταν ο Φρόιντ που πρώτα πρότεινε να μιλήσει, να μιλήσει με τους ασθενείς, να συζητήσει το πρόβλημά τους για να ελαχιστοποιήσει τις εκδηλώσεις της αγοραφοβίας. Το καλύτερο ιατρικό μυαλό του κόσμου ήταν συγκλονισμένο από μια τέτοια πρόταση, δεν ταιριάζει σε κανένα λογικό πλαίσιο, αλλά οι ίδιοι δεν μπορούσαν να προσφέρουν τίποτα καλύτερο και επομένως, από πολλές απόψεις, ο Freud καθόρισε τις αρχές της ψυχοθεραπείας και του φόβου των ανοιχτών χώρων και των μεγάλων συγκεντρώσεων ανθρώπων.

Σήμερα, η ιατρική εξετάζει την αγοραφοβία ευρύτερη. Περιλαμβάνει όχι μόνο τον φόβο των ανοιχτών χώρων, αλλά και τον φόβο παρόμοιων καταστάσεων (έξω από το σπίτι, την ανάγκη να μετακινηθεί κάπου έξω από το σπίτι, να βρίσκεται σε πλήθος, σε δημόσιους χώρους, σε μεταφορές και στο μετρό). Η αγοραφοβία αποδίδεται στον φόβο ότι πρέπει να περπατάτε ασυνόδευτα κατά μήκος ενός ερημικού δρόμου, ενός πάρκου, του φόβου να ταξιδέψετε ή να ταξιδέψετε μόνος του.Περιλαμβάνουν επίσης τον φόβο να πηγαίνουν σε αγορές, μεγάλα καταστήματα, εστιατόρια, κινηματογράφους, που πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις. Για την αγόραφοβα είναι χαρακτηριστικός ο φόβος οποιουδήποτε τόπου ο οποίος, οπότε, δεν θα μπορέσει να φύγει χωρίς να τον προσέξει, χωρίς να προσελκύσει την προσοχή των άλλων.

Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι φόβοι και οι κρίσεις πανικού τους δεν έχουν κανένα λόγο και φοβούνται πολύ ότι τέτοιες επιθέσεις θα γίνουν στο κοινό, δηλαδή θα γίνουν δημόσιες. Ως αποτέλεσμα, ένας άνθρωπος βρίσκει το μοναδικό λογικό, κατά την άποψή του, την έξοδο - κλείνει στο «φρούριο» του (στο σπίτι) και καμία δύναμη δεν μπορεί να την αναγκάσει να φύγει.

Στο έδαφός του, ο αγοραφόρος αισθάνεται ασφαλής. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορούν να επικοινωνούν απόλυτα, να δέχονται επισκέπτες, να είναι φιλόξενοι οικοδεσπότες, να εργάζονται, να κρατούν τηλεφωνικές κλήσεις, να επιλύουν πολύ σύνθετα δημιουργικά καθήκοντα, αλλά μόνο στην επικράτειά τους. Εφ 'όσον καταλαβαίνουν ότι ο χώρος γύρω τους είναι υπό έλεγχο, συμπεριφέρονται επαρκώς. Μπορούν να ζήσουν για χρόνια χωρίς να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. Προσπαθώντας να αποφύγετε κρίσεις πανικού, άτομα με αυτή τη διαταραχή περιορίζουν συνειδητά τις κινήσεις τους, περιορίζουν το πεδίο των δραστηριοτήτων, προσπαθούν να αποφύγουν τυχόν καταστάσεις στις οποίες μπορεί να είναι πολύ μακριά από τον ασφαλή χώρο τους. Είναι σημαντικό για αυτούς να το ξέρουν αυτό αν είναι απαραίτητο, μπορούν να επιστρέψουν γρήγορα σε αυτό.

Η Marilyn Monroe υπέφερε από αγοραφοβία, φοβόταν πολύ τους ανοιχτούς χώρους και τα μεγάλα πλήθη των ανθρώπων και τους επισκέφτηκε μόνο όταν συνοδεύονταν από συγγενείς ή φίλους τους οποίους εμπιστευόταν. Ένα παρόμοιο πρόβλημα ήταν με την ηθοποιό Barbara Streisand.

Εάν ρωτήσετε κάποιον αγοραστή τι ακριβώς φοβάται, γιατί δεν μπορεί να πάει στη μέση της πλατείας και να πει σε όλους τι σκέφτεται γι 'αυτούς ή απλά να αφήσει το διαμέρισμά του, είναι απίθανο να βρει την απάντηση. Σε 95% των περιπτώσεων, οι ασθενείς με μια τέτοια φοβία θεωρούν τους φόβους τους εντελώς ανεξήγητους. Δεν βλέπουν καμία σχέση μεταξύ πανικού και προηγούμενων σοκ και ψυχολογικού τραύματος. Μόνο το 5% περίπου των αγοραφόρων μπορεί να το θυμάται σκληρά για πρώτη φορά γνώρισαν άγρια ​​τρόμο και πανικό σε μια κατάσταση που αισθάνθηκαν άσχημα σε ορισμένες συγκεκριμένες περιστάσεις: είχε γρίπη, κουρασμένος, ήταν πολύ αποπνικτικός και ζεστός, ανησυχούσε πριν από την συνέντευξη ή τη δοκιμή.

Αυτοί, ο γιατρός, φυσικά, πιστεύουν. Ωστόσο, οι περιστάσεις και οι καταστάσεις στις οποίες προκύπτει ο φόβος δεν μπορούν να εξηγήσουν τον λόγο της εμφάνισής του. Και με αυτό το πνεύμα, οι ψυχίατροι και οι νευροφυσιολόγοι ξέρουν τι δεν συνειδητοποιούν οι ίδιοι οι αγόραφοι - η διαταραχή είναι στενά συνδεδεμένη με το κριτικά χαμηλό επίπεδο αίσθησης προσωπικής ασφάλειας ενός ατόμου. Πολύ συχνά τοποθετείται στην παιδική ηλικία. Εάν ένας άνθρωπος σε τρυφερή ηλικία άρχισε να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ευάλωτος, αδύναμος και ανήμπορος, ανίκανος να αντισταθεί στον κακό, επιθετικό και κακό κόσμο, τότε η πιθανότητα ότι η αγοραφοβία θα εκδηλωθεί αργότερα θα είναι πολύ υψηλή.

Γιατί το παιδί νιώθει έτσι; Για τρεις λόγους:

1. οι γονείς του φροντίζουν χωρίς λόγο, χωρίς να αφήνουν χώρο για τις δικές τους αποφάσεις και ενέργειες, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος εφιάλτες και κινδύνους, "πρέπει να είστε προσεκτικοί και πάντοτε προειδοποιητικοί".
2. οι γονείς δεν δίνουν προσοχή στο παιδί, δεν ενδιαφέρονται για τα συναισθήματα και τους φόβους του, δεν αισθάνεται υποστήριξη και ασφάλεια δίπλα στους ενήλικες.
3. οι γονείς είναι υπερβολικά απαιτητικοί, δεσποτικοί, αυταρχικοί και το παιδί είναι συνεχώς έντονο, αναμένοντας ότι οι πράξεις, οι λόγοι, οι πράξεις του θα προκαλέσουν την αποδοκιμασία και ακόμη και την τιμωρία.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο φόβος γίνεται γνωστός σύντροφος της ζωής από την παιδική ηλικία, σε κάποιο βαθμό ή αλλιώς, είναι πάντα παρούσα. Αλλά θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε τους γονείς. Υπάρχουν μεμονωμένες προϋποθέσεις για την εμφάνιση ψυχικών διαταραχών άγχους. Τις περισσότερες φορές, η αγοραφοβία αναπτύσσεται σε άτομα με ένα ορισμένο είδος νευρικού συστήματος - πολύ ευαίσθητα, εντυπωσιακά άτομα, ανήσυχοι, επιρρεπείς να βυθίζονται στα συναισθήματά τους, μυστικοπαθείς, μη έτοιμοι να δείξουν στον κόσμο τις αδυναμίες τους.

Αλλά όλα αυτά είναι μόνο εξωτερικές συνθήκες. Τι συμβαίνει μέσα σε ένα άτομο; Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο εγκέφαλός του αρχίζει να τον εξαπατήσει - γι 'αυτό πολλοί ασθενείς με αγοραφοβία αναπτύσσουν προβλήματα με την αιθουσαία συσκευή. Ένα υγιές άτομο καταφέρνει να διατηρήσει την ισορροπία λόγω τριών τύπων σημάτων - ιδιοδεκτικότητας, αφής και οπτικής. Αυτές οι οδηγίες είναι αρκετά αρκετές για να καταλάβουν πού βρίσκεστε και ποια είναι η θέση σας στο σημείο του χώρου στην τρέχουσα εποχή.

Οι αγόραφοβες μπορούν να έχουν την αντίληψη μόνο δύο τύπων σημάτων - αφής και οπτικής. Λόγω αυτού, υπάρχει έντονος αποπροσανατολισμός, όταν κάποιος βρίσκει τον εαυτό του μέσα σε ένα σμήνος, σε κεκλιμένες επιφάνειες και μεγάλους ανοιχτούς χώρους με ελάχιστο αριθμό οπτικών ορόσημων. Ο εγκέφαλος τους στέλνει εσφαλμένα σήματα, ως αποτέλεσμα πιθανής ανισορροπίας.

Σημειώστε ότι ο εγκέφαλος δεν είναι ικανός από τέτοια "κόλπα" από μόνη της, αλλά με την ενεργό υποστήριξη των ορμονών. Το άγχος προκύπτει ως αμυντικός μηχανισμός και στη συνέχεια απελευθερώνονται αμέσως στο αίμα οι ορμόνες του στρες (για παράδειγμα, η αδρεναλίνη). Η ορμόνη προκαλεί αμέσως μια αντίδραση "τρέχει ή προστατεύει" στον εγκέφαλο.

Με ορισμένες συγγενείς και επίκτητες παθολογίες που σχετίζονται με ορμονικές διαταραχές, η ανάπτυξη της αγοραφοβίας μπορεί να έχει ενδοκρινικές αιτίες (οι παθολογικές διεργασίες στον εγκέφαλο προκαλούν ανισορροπία των ορμονών). Αυτό είναι δυνατό με τη νευροκυκλοφορική δυστονία, τον αλκοολισμό, τον εθισμό στα φάρμακα, τις σοβαρές παθολογίες του θυρεοειδούς αδένα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μεγάλοι ερασιτέχνες καφέ και ό, τι περιέχει καφεΐνη (έντονο τσάι και μαύρη σοκολάτα) κινδυνεύουν επίσης να αναπληρώσουν τις φιλικές τάξεις των αγοραφοβών - η καφεΐνη διεγείρει την παραγωγή ορμονών στρες και αν οι προδιαθεσικοί παράγοντες συμπίπτουν, είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει η «ασθένεια της αγοράς». Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, η αγοραφοβία σε ποικίλους βαθμούς, εμφανίζεται στο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, οι άνδρες είναι λιγότερο ευαίσθητοι σε αυτό από ό, τι οι γυναίκες είναι περίπου 2 φορές.

Η Αγοραφοβία είναι αρκετή για να μάθετε. Φοβείται να φύγει από το σπίτι, να κάνει κάτι εκτός της συνήθους περιοχής του υπό έλεγχο. Βγαίνοντας, διασχίζοντας το δρόμο, πηγαίνοντας κάτω από το μετρό και φτάνοντας στο γεμάτο πρωινό λεωφορείο για το κλασσικό αγοραφόρο είναι δύσκολα καθήκοντα και μερικές φορές αδύνατο. Σε αυτή την περίπτωση, κάποιος φοβάται να επισκεφθεί τα καταστήματα και ο δεύτερος δεν μπορεί να επισκεφτεί τον κομμωτή. Οι δημόσιες μεταφορές είναι ένας κοινός φόβος σε μια τέτοια διαταραχή, διότι ενώ ένα λεωφορείο ταξιδεύει, ένα άτομο δεν μπορεί να σηκωθεί και να το αφήσει αν αισθάνεται σε κίνδυνο.

Ταυτόχρονα, συνοδεύεται από συγγενείς ή κάποιον στον οποίο ο ασθενής έχει πλήρη εμπιστοσύνη, το επίπεδο άγχους μειώνεται και το άτομο είναι σε θέση να κάνει κάτι που δεν μπορεί να γίνει μόνο του. Υπάρχουν αγοραφόροι που έχουν μόνο ένα είδος φόβου, για παράδειγμα, ο φόβος να διασχίσουν την πλατεία με τα πόδια ή ο φόβος να φτάσουν στο λεωφορείο. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν ταυτόχρονα με αρκετούς φόβους ταυτόχρονα μέχρι την πλήρη αδυναμία να εγκαταλείψουν το διαμέρισμά τους, να μετακινηθούν κάπου και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις και μόνο στα τείχη τους δεν μπορούν να παραμείνουν.

Συνήθως, οι αγοραφοβές ενεργούν ενεργά - σχεδιάζουν την καθημερινή τους ζωή με τέτοιο τρόπο ώστε να μην συναντούν τυχόν στροφές της μοίρας με καταστάσεις στις οποίες φέρονται ότι φοβούνται να είναι: αν φοβούνται τη μεταφορά, αρχίζουν να εργάζονται εξ αποστάσεως στο σπίτι, εάν φοβούνται να φύγουν από το σπίτι, να παραγγείλουν φαγητό στο σπίτι, αν φοβούνται να πάνε στο κατάστημα, κλείνουν τα παράθυρα, για να μην ξεχάσουν να κλείσουν την πόρτα πίσω τους. Και με τα μέτρα τους είναι πολύ συνεπείς, ακριβείς και προσεκτικοί στα μικρά.

Εάν, ωστόσο, το αγοραφόρο, παρά τις προφυλάξεις, αποδειχθεί ότι βρίσκεται σε ανησυχητικές καταστάσεις, παρατηρούνται τα ακόλουθα σημεία της νόσου:

• η αναπνοή γερνάει και γίνεται ρηχή, ρηχή?
• χτύπος της καρδιάς
• η εφίδρωση αυξάνεται, το πρόσωπο και τα χέρια ιδρώνουν ιδιαίτερα σκληρά.
• ζάλη εμφανίζεται, πιθανή απώλεια προσανατολισμού στο διάστημα, πτώση?
• υπάρχει ένα αίσθημα "κώμα στο λαιμό", γίνεται δύσκολο να καταπιεί?
• υπάρχει ένα αίσθημα ναυτίας και συστολής στο στομάχι.

Αν κάποιος προσεκτικός και συνετός ιστορικός ξέρει ότι σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια τρομερή και επικίνδυνη κατάσταση (για παράδειγμα, πραγματικά πρέπει να επισκεφτείτε το γραφείο διαβατηρίου και να πάρετε ένα έγγραφο, γιατί κανείς δεν θα το κάνει γι 'αυτόν), τότε περιμένει τον φόβο σε λίγες μέρες, το άγχος αυξάνεται σταδιακά.

Οι πραγματικοί αγοραφόροι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, είναι σχεδόν σίγουροι εκ των προτέρων ότι τίποτα καλό δεν θα έρθει από τα οικόπεδα και τις ιδέες τους. Φοβούνται τη μοναξιά, επειδή απλά δεν καταλαβαίνουν πώς να επιβιώσουν χωρίς υποστήριξη, φροντίδα, προστασία από το εξωτερικό. Είναι οδυνηρά χωρισμένοι, μπορούν να πέσουν σε σοβαρή κατάθλιψη.

Η όλη ζωή της αγόραφοβας - μια αδιάκοπη μάχη για επιπλέον ασφαλή χώρο κάτω από τον ήλιο. Και συμβαίνει ότι οι ασθενείς καταφέρνουν να κερδίσουν επιπλέον εδάφη στο "φρούριο" τους, επεκτείνοντας τον χώρο στον οποίο αισθάνονται ήρεμοι. Αλλά μετά την εμφάνιση απρόβλεπτων τραυματικών συνθηκών (η γυναίκα έφυγε, ο σύζυγος έφυγε, ο φίλος προδόθηκε, απολύθηκε από την εργασία, δεν έγινε δεκτός στην εργασία), η πρόοδος έρχεται συνήθως στο μηδέν και το άτομο επιστρέφει στο "νησί της ασφάλειας" του.

Οι ψυχίατροι το έχουν παρατηρήσει Τα πρώτα σημάδια της νόσου συμβαίνουν συνήθως όταν ένα άτομο φτάσει την ηλικία των 20-25 ετών. Και αυτή είναι η κύρια διαφορά μεταξύ αυτού του φόβου και άλλων φοβιών, οι οποίες συνήθως εκδηλώνονται στην εφηβεία ή την παιδική ηλικία. Σύμφωνα με την ανάλυση των ιατρικών αρχείων των ανθρώπων με αγοραφοβία, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι η πρώτη επίθεση τρόμου συνήθως συμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις - όταν κάποιος στέκεται σε στάση λεωφορείου και περιμένει το τραμ του ή τη στιγμή που περπατά μέσω εμπορικού κέντρου ή αγοράς, επιλέγοντας αγορά.

Συνήθως η διαταραχή έχει επίμονη χρόνια. Οι περίοδοι των παροξύνσεων αντικαθίστανται από ύφεση και στη συνέχεια εκδηλώνονται ξανά οι παροξύνσεις. Επτά στους δέκα ασθενείς αναπτύσσουν κλασσική κλινική κατάθλιψη και σχεδόν οι μισές έχουν φοβικές διαταραχές. Αν ένα άτομο αναπτύξει σταδιακά σύνδρομο πανικού, η νόσος έχει την πιο σοβαρή πορεία και είναι η πιο δύσκολη θεραπεία.

Δυστυχώς, η επιστήμη και η ιατρική δεν γνωρίζουν το "μαγικό χάπι" που θα βοηθούσε ένα άτομο να απαλλαγεί από μια ασθένεια όπως η αγοραφοβία. Ως εκ τούτου, η θεραπεία θα είναι μακρά, σύνθετη, μερικές φορές συνεχίζεται καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής της αγόραφοβας.

Πολλά εξαρτώνται από το ποια μορφή της διαταραχής είναι εγκατεστημένη - με ή χωρίς διαταραχή πανικού. Αν δεν υπάρχουν κρίσεις πανικού ως τέτοιο, είναι αποδεκτό να θεραπεύεται το άτομο με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας. Αυτός είναι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε σήμερα το φόβο του ανοιχτού χώρου, του πλήθους ή της μεταφοράς. Η χρήση ναρκωτικών στην περίπτωση της μη-νανοειδούς αγοραφοβίας θεωρήθηκε αναποτελεσματική, τα χάπια από αυτή την ασθένεια δεν μπορούν να θεραπευτούν, μπορείτε μόνο προσωρινά να μειώσετε τα συμπτώματα. Αλλά σε ιδιαίτερα επίμονες περιπτώσεις ασθένειας, τα ηρεμιστικά συνιστώνται ταυτόχρονα με μια ψυχοθεραπευτική πορεία θεραπείας για σύντομες περιόδους.

Η κύρια μέθοδος, η οποία αξιολογείται σήμερα ως η πιο αποτελεσματική στην ψυχιατρική και την ψυχολογία, είναι νοητική συμπεριφορική θεραπεία. Στην αρχή, ο γιατρός προσδιορίζει το βαθμό και τη συχνότητα του άγχους και των φόβων, τις συνθήκες υπό τις οποίες το άτομο τις βιώνει. Στη συνέχεια, συνδέονται με ορισμένες μνήμες, συναισθήματα και εμπειρίες του ασθενούς. Και τότε ο γιατρός αρχίζει να αλλάζει με τον ασθενή τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που προκαλούν την εμφάνιση φόβου σε ορισμένες περιστάσεις.

Στο δεύτερο στάδιο, όταν ένα άτομο αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό των εφιάλτων του, αρχίζουν να τον βυθίζουν σταδιακά σε καταστάσεις που είχε φοβηθεί πρόσφατα περισσότερο στη ζωή. Πρώτον, συμβαίνει με τη βοήθεια ενός ειδικού, και στη συνέχεια - ανεξάρτητα. Ως αποτέλεσμα, οι καταστάσεις που φοβούνται πρόσφατα γίνονται συνηθισμένες, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τρομακτικές, το άγχος φυσικά αρχίζει να μειώνεται.

Ο ψυχοθεραπευτής και ο ψυχίατρος δεν θέτουν έναν στόχο να καταστρέψουν τον φόβο καθαυτό. Επιδιώκουν ένα άλλο στόχο - να αφαιρέσει αυτές τις ψυχολογικές συμπεριφορές και προϋποθέσεις, ανθυγιεινή αντίληψη του εαυτού του και του κόσμου γύρω του, που οδηγούν στο φόβο. Έτσι, η θεραπεία αποσκοπεί στην αύξηση της αυτοεκτίμησης, στην καθιέρωση πιο φιλικών σχέσεων με τον έξω κόσμο και τους κατοίκους. Χωρίς αυτό, το αίσθημα ψυχοθεραπείας θα είναι το ελάχιστο και σύντομα η φοβία θα επιστρέψει. Σε ιδιαίτερα δύσκολες περιπτώσεις, η ύπνωση χρησιμοποιείται.

Για τη θεραπεία της χρήσης διαφόρων φαρμάκων. Μπορούν να χωριστούν σε διάφορες ομάδες.

Αυτά περιλαμβάνουν φάρμακα που ουσιαστικά δεν θεραπεύουν, αλλά έχουν μια αποκαταστατική επίδραση στο σώμα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξεχωριστά εξαιτίας της ματαιότητας τέτοιων φαρμάκων για ψυχικές διαταραχές. Αλλά σε σύνθετη θεραπεία μπορεί να συνταγογραφηθεί. Αυτά περιλαμβάνουν "Γλυκίνη", "Afobazol", "Fezam", "Cerebrolysin", "Magne Β6"

Έχουν κυρίως συμπτωματικό αποτέλεσμα, δεν αντιμετωπίζουν κατ 'αρχήν τη ρίζα. Αιτία αναστολή των σημάτων στον εγκέφαλο, μειώνοντας έτσι το άγχος. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται βενζοδιαζεπίνες "Fenazepam", "Diazepam". Τα φάρμακα έχουν παρενέργειες. με παρατεταμένη χρήση προκαλούν εξάρτηση από τα ναρκωτικά, επομένως, δεν είναι κατάλληλα για μακροχρόνια θεραπεία.

Τα φάρμακα αυτής της ομάδας θεωρούνται πιο αποτελεσματικά στη θεραπεία της αγοραφοβίας από ό, τι οι παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω. Σχεδόν το 80% των ασθενών έχουν μειωμένα επίπεδα άγχους. Τα μέσα δεν είναι εθιστικά. Το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την ομαλοποίηση του αριθμού των νευροδιαβιβαστών στα εγκεφαλικά κύτταρα (αυξημένα επίπεδα σεροτονίνης ειδικότερα). Το καλύτερο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με ταυτόχρονη χρήση αντικαταθλιπτικά και ψυχοθεραπεία. Συχνά χρησιμοποιείται Παροξετίνη, σερτραλίνη, φλουοξετίνη.

Οι γενικοί κανόνες τονίζουν ότι ένα άτομο πρέπει να λαμβάνει όλα τα φάρμακα, είναι απόλυτα νηφάλιος και υγιής. Δηλαδή, το αλκοόλ, ο καφές, τα φάρμακα κατά τη στιγμή της θεραπείας αποκλείονται. Ο ασθενής δεν πρέπει να υπερβαίνει τη δοσολογία που συνιστά ο γιατρός. Επιπλέον, η απόρριψη της ψυχοθεραπείας δεν εγγυάται καμία επίδραση από τη θεραπεία γενικά. Τα χάπια τα ίδια, αν "δουλεύουν", τότε μόνο σε σχέση με ορισμένα συμπτώματα και όχι για πολύ.

Ανεξαρτήτως, η αντιμετώπιση της αγοραφοβίας είναι σχεδόν αδύνατη, επειδή ο φόβος γίνεται γρήγορα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής ενός ατόμου, μέρος της δικής του προσωπικότητας. Και ο αγώνας εναντίον του θυμίζει τον περίφημο αγώνα των μελισσών ενάντια στο μέλι. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη η προσφυγή σε ειδικό. Πέραν της θεραπείας, οι ακόλουθες συστάσεις θα συμβάλουν στην επιτάχυνση των θετικών αποτελεσμάτων και στην αντιμετώπιση των φόβων:

• μάθετε να χαλαρώσετε - να ασχοληθείτε με το διαλογισμό, να κάνετε γιόγκα (αυτό μπορεί να γίνει με βίντεο μαθήματα), να αφιερώσετε χρόνο χαλάρωσης κάθε μέρα, καλύτερα όταν συμβαίνει το πρωί και το βράδυ.
• πιστεύετε ότι είστε στο δρόμο σας προς την ανάκαμψη, έχετε αρκετή δύναμη για να πάτε σε όλη τη διαδρομή?
• μαθαίνουν ασκήσεις αναπνοής - μια σειρά αναπνοών και εκπνοών ενός ορισμένου βάθους και έντασης βοηθάει στην ταχεία αντιμετώπιση του πανικού, σε περίπτωση επανάληψης της επίθεσης.
• κρατήστε ένα ημερολόγιο στην οποία καθημερινά καθορίζετε λεπτομερώς ποιο μέρος των φόβων σας έχετε ήδη καταφέρει να κερδίσει, θα σας βοηθήσει να δείτε την πρόοδο και θα σας παρακινήσει για περαιτέρω θεραπεία.

Στο μέτρο του δυνατού, προσπαθήστε να προσελκύσετε την υποστήριξη ενός ατόμου που εμπιστεύεστε. Μοιραστείτε μαζί του τις νέες αισθήσεις, τα επιτεύγματά σας. Αλλά σταδιακά κερδίστε περισσότερη ανεξαρτησία: αν νωρίτερα δεν μπορείτε να πάτε στο κατάστημα χωρίς οδηγό, μην φοβάστε να προσπαθήσετε να το κάνετε μόνοι σας, αλλά πρώτα κάντε το μισό δρόμο προς το κατάστημα και να επιστρέψετε και στη συνέχεια πηγαίνετε όλος ο τρόπος. Στην επόμενη "προσέγγιση" πηγαίνετε στο κατάστημα και μείνετε εκεί για λίγο. Σταδιακά επιτυχία και πραγματοποίηση αγοράς.

Η πρόληψη της αγοραφοβίας δεν υπάρχει, αφού οι παράγοντες ενεργοποίησης (παράγοντες προκλήσεως) εξακολουθούν να είναι ελάχιστα μελετημένοι. Και η πρόληψη είναι πιο σοφό να φροντίζουμε τους γονείς που θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους διανοητικά υγιείς. Γι 'αυτό, οι μητέρες και οι μπαμπάδες δεν θα πρέπει να συμμορφώνονται με ένα αυταρχικό στυλ γονικής μέριμνας, στο οποίο το παιδί εκφοβίζεται συνεχώς. Θα πρέπει να εξαλειφθεί και overprotect - το παιδί πρέπει να έχει αρκετό προσωπικό χώρο και ανεξαρτησία, πρέπει να έχει το δικαίωμα επιλογής. Στην αρχή θα είναι μια επιλογή, τι να φάει για το απογευματινό τσάι, και αργότερα - την επιλογή του επαγγέλματος, του πανεπιστημίου, των φίλων.

Εάν είστε ευαίσθητος άνθρωπος, ανήσυχος και πολύ ανήσυχος για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσάς, αν συχνά φοβάστε να μην αντιμετωπίσετε το έργο που πρέπει να κάνετε μόνοι σας, χωρίς τη βοήθεια άλλων, εάν είστε εξαιρετικά άβολα στο μετρό ή στο λεωφορείο (αλλά δεν είναι είναι για τον πανικό), πρέπει να αναζητήσετε βοήθεια από έναν ψυχολόγο. Αυτό θα βοηθήσει στην επανεξέταση κάποιων πεποιθήσεων ότι κάτω από αντίξοες συνθήκες μπορεί να μετατραπεί σε εξέλιξη της αγοραφοβίας.

Πώς να ξεφορτωθείτε την αγοραφοβία, δείτε το επόμενο βίντεο.