Obsession: τι είναι αυτό, πώς εκδηλώνεται και πώς να θεραπεύσει;

Μερικές φορές οι άνθρωποι έχουν ένα περίεργο συναίσθημα ότι δεν είναι καθόλου. Έτσι μπορείτε να περιγράψετε εν συντομία την κατάσταση ενός ατόμου με εμμονές. Περιοδικά, παύει να είναι ο ίδιος και βιώνει σκέψεις και συναισθήματα ασυνήθιστα γι 'αυτόν, ξεπερνιέται με περίεργες και μερικές φορές τρομακτικές ιδέες.

Η Obsession είναι ένα σύνδρομο στο οποίο ένα άτομο από καιρό σε καιρό εμφανίζεται ιδεοληπτικές σκέψεις και ιδέες. Η απόρριψη τους και η διαβίωση σε ήρεμα άτομα που πάσχουν από ένα τέτοιο σύνδρομο δεν μπορούν, επικεντρώνει την προσοχή τους σε αυτά και αυτό προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, κατάσταση άγχους.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί ούτε να απαλλαγεί από αυτά, ούτε να τους ελέγχει. Όχι πάντα, αλλά συχνά ένα άτομο κινείται από τις κακές σκέψεις στην επιχείρηση, υλοποιείται. Τέτοιες ενέργειες, οι οποίες είναι συνέπεια της εμμονής, ονομάζονται καταναγκασμούς, και το ίδιο το σύνδρομο, αν συνοδεύεται από σκέψεις και πράξεις, ονομάζεται ψυχαναγκαστική (ή ιδεοληπτικές σκέψεις και ενέργειες).

Τα πρώτα σημάδια αυτού του συνδρόμου περιγράφηκαν το 1614 από τον Felix Plater. Αναφέρεται λεπτομερώς τι συμβαίνει με τον άνθρωπο το 1877, Δρ. Westphal. Ήταν αυτός που κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό ακόμα κι αν δεν παραβιάζονται τα άλλα συστατικά του ανθρώπινου πνεύματος, δεν υπάρχει ευκαιρία να απομακρυνθούν οι αρνητικές σκέψεις.

Πρότεινε ότι το λάθος της σκέψης ήταν φταίξιμο, και οι σύγχρονοι γιατροί επίσης τηρούν αυτή την άποψη. Τα πρώτα επιτυχημένα βήματα στη θεραπεία της εμμονής έγιναν από Ρώσο επιστήμονα και γιατρό Vladimir Bekhterev το 1892.

Το 2007, οι γιατροί του ΠΟΥ εκτιμούν: στο 78% των περιπτώσεων, οι άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έχουν επαναλαμβανόμενες αρνητικές και μερικές φορές ανοιχτά επιθετικές εμμονές. Περίπου ένας στους πέντε με ένα τέτοιο πρόβλημα πάσχει από ενοχλητικές οικείες κινήσεις με άσεμνο χαρακτήρα. Οι άνθρωποι που πάσχουν από νεύρωση, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων εμμονής, καταλαμβάνουν το ένα τρίτο περίπου των περιπτώσεων.

Οι εμμονές μπορούν να επηρεάσουν κάθε περιοχή της ανθρώπινης ζωής. Τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα είναι επαναλαμβανόμενες ιδεοληπτικές σκέψεις για τα δικά σας λάθη, τις λανθασμένες ενέργειες, τον παθολογικό φόβο για κάτι που εμφανίζεται σε περιόδους. Στην ψυχολογία, αυτή η κατάσταση ονομάζεται ασθένεια αμφιβολίας, και το όνομα αντανακλά την ουσία με ακρίβεια.

Για να αντιμετωπίσει τους φόβους και τις παθολογικές παρορμήσεις, ένα άτομο έχει μερικές φορές να αναπτύξει έναν κύκλο ενεργειών (καταναγκασμών). Για παράδειγμα, σε περίπτωση παράλογου φόβου για την αντιμετώπιση λοιμώξεων, ένα άτομο αρχίζει να πλένει διαρκώς τα χέρια του (μέχρι εκατό φορές την ημέρα).

Φοβικές σκέψεις σχετικά με την παρουσία βακτηριδίων και ιών γύρω είναι οι εμμονές, και το πλύσιμο των χεριών είναι καταναγκασμούς. Οι πιέσεις είναι πάντα σαφείς, επαναλαμβανόμενες, είναι ένα είδος υποχρεωτικής τελετουργίας για ένα άτομο. Αν το σπάσετε, μπορεί να εμφανιστεί μια κρίση πανικού, υστερία, επιθετικότητα.

Πολλές γενιές επιστημόνων και ιατρών προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια κατά το μάλλον ή ήττον διακριτή ταξινόμηση των εμμονιών, αλλά η ποικιλομορφία τους ήταν τόσο μεγάλη που ήταν πολύ δύσκολο να γίνει μια ενιαία ταξινόμηση. Και αυτό συνέβη:

• οι εμμονές αποδίδονται σε ψυχιατρικά σύνδρομα, επειδή βασίζονται σε ένα αντανακλαστικό τόξο.
• οι εμμονές θεωρούνται διαταραχή (ή συσπειρωτική διαταραχή).

Όσον αφορά τα είδη ιδεών σκέψεων ή συνδυασμών σκέψεων και ενεργειών, τότε οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων είναι διαιρεμένες.

Ο Γερμανός ψυχίατρος Karl Jaspers στα μέσα του περασμένου αιώνα πρότεινε να διαιρέσουν τις εμμονές σε:

• αφηρημένη - δεν συνδέεται με την ανάπτυξη της κατάστασης της επιρροής?
• άγονο σοφία - άδειο προφορικό λεκτικό κριτικό με ή χωρίς?
• μανιακός αριθμητικός βαθμός - ένα άτομο προσπαθεί να υπολογίσει τα πάντα?
• παρεμβατικές, συνεχώς αναστρέψιμες μνήμες από το παρελθόν.
• διαχωρισμός όταν μιλάει λέξεις σε ξεχωριστές συλλαβές.
• εικονιστική (συνοδευόμενη από φόβο, άγχος)?
• παρεμβατικές αμφιβολίες ·
• ψυχαναγκαστική επιθυμία;
• παραστάσεις που περιοδικά απαθανατίζουν πλήρως το άτομο.

Ο ερευνητής Lee Baer αποφάσισε να απλουστεύσει τα πάντα και πρότεινε να διαιρέσει ολόκληρη την ποικιλία εμμονές σε τρεις μεγάλες ομάδες:

• επιθετικές επιθετικές εμμονές (απεργία, κτύπημα, προσβολή κ.λπ.) ·
• ιδεοληπτικές σκέψεις σεξουαλικού χαρακτήρα.
• ιδεαστικές σκέψεις για το θρησκευτικό περιεχόμενο.

Ο ψυχίατρος και ο παθοφυσιολόγος Anatoly Ivanov-Smolensky πρότεινε την ακόλουθη διαίρεση:

• εμμονές ενθουσιασμού (στον τομέα της πνευματικής, αυτές είναι συνήθως ιδέες, ιδέες, ορισμένες μνήμες, φαντασιώσεις, ενώσεις, και στη σφαίρα των συναισθημάτων, φοβιών, φόβου).
• καθυστερημένες εμμονές, αναστολές - συνθήκες στις οποίες ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει κάποιες κινήσεις στις τραυματικές καταστάσεις του κατά βούληση.

Με τα αίτια των εμμονών τα πάντα είναι ακόμη πιο περίπλοκα από ό, τι με την ταξινόμηση. Το γεγονός είναι ότι πολύ συχνά οι ιδεοληπτικές σκέψεις ή ο συνδυασμός τους με τους καταναγκασμούς είναι συμπτώματα διαφόρων ψυχικών ασθενειών που έχουν διαφορετικές αιτίες και μερικές φορές δεν υπάρχουν προφανείς λόγοι.

Υπάρχουν όμως αρκετές υποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι γιατροί έκαναν μια τεκμαιρόμενη λίστα παραγόντων που μπορούν (θεωρητικά) να επηρεάσουν την πιθανότητα εμμονών:

• βιολογικούς παράγοντες - ασθένειες του εγκεφάλου, τραυματισμοί, διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος, ενδοκρινικές διαταραχές που σχετίζονται με την παραγωγή και ποσότητα σεροτονίνης και ντοπαμίνης, νορεπινεφρίνη και GABA, γενετικοί παράγοντες, λοιμώξεις,
• ψυχολογικούς παράγοντες - χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ιδιοσυγκρασία, αποκλίσεις χαρακτήρων, επαγγελματική παραμόρφωση της προσωπικότητας, σεξουαλική συμπεριφορά ·
• κοινωνικούς παράγοντες - υπερβολικά αυστηρή (συχνά θρησκευτική) ανατροφή, ανεπαρκείς αντιδράσεις σε καταστάσεις στην κοινωνία κ.λπ.

Εξετάστε κάθε ομάδα παραγόντων με περισσότερες λεπτομέρειες.

Ο γνωστός επιστήμονας Σίγκμουντ Φρόυντ θεωρούσε το "έργο" του ασυνείδητου μας ότι είναι σεξουαλικές εμμονές, επειδή είναι εκεί που όλες οι οικείες εμπειρίες εγκαταστάθηκαν. Οποιεσδήποτε εμπειρίες και τραυματισμοί που σχετίζονται με το σεξ παραμένουν ασυνείδητοι, και αν δεν κατασταλούν, τότε η παρουσία τους μπορεί να εκδηλώνεται από καιρό σε καιρό, συμπεριλαμβανομένου του συναισθηματικού συνδρόμου. Αυτά επηρεάζουν αόρατα την ψυχή, την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Ο οπαδός του Φρόιντ και ο ψυχολόγος Alfred Adler υποστήριξαν αυτό ο ρόλος της σεξουαλικής έλξης στο σχηματισμό εμμονών είναι κάπως υπερβολικός. Ήταν σίγουρος ότι η βάση ήταν μια εσωτερική σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας να αποκτηθεί μια ορισμένη εξουσία και μιας αίσθησης της αυτοκανοποίησης, της κατωτερότητας. Έτσι, ένα άτομο αρχίζει να υποφέρει από ιδεαστικές σκέψεις όταν η πραγματικότητα έρχεται σε σύγκρουση με την προσωπικότητά του.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη θεωρία του Ivan Pavlov και των συντρόφων του. Ο ακαδημαϊκός Pavlov έψαχνε λόγους σε ορισμένους τύπους οργάνωσης ανώτερης νευρικής δραστηριότητας. Κάλεσε ψυχαναγκαστικές σκέψεις και καταναγκασμούς συγγενείς του παραλήρημα σε όλες αυτές τις καταστάσεις στον εγκέφαλο, υπάρχει μια υπερβολική ενεργοποίηση ορισμένων ζωνών, ενώ άλλοι παρουσιάζουν αδράνεια και παράδοξη αναστολή.

Τις περισσότερες φορές, οι εμπειρογνώμονες βασίζονται στη θεωρία των νευροδιαβιβαστών της προέλευσης των εμμονών. Συγκεκριμένα, ένα χαμηλό επίπεδο σεροτονίνης στο σώμα μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχή της αλληλεπίδρασης του εγκεφάλου, η οποία εκδηλώνεται ως εμμονή. Ταυτόχρονα, η επαναπρόσληψη της σεροτονίνης είναι υπερβολική και ο επόμενος νευρώνας στο κύκλωμα δεν λαμβάνει την απαραίτητη ώθηση.

Έχει παρατηρηθεί επίσης συσχετισμός μεταξύ των επιπέδων ντοπαμίνης - είναι αυξημένος σε ασθενείς με συναισθηματικό σύνδρομο. Η ποσότητα της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης αυξάνεται στο σώμα όταν κάνει σεξ, ενώ παίρνει αλκοόλ, νόστιμο φαγητό. Και να προκαλέσει την άνοδο της ντοπαμίνης όχι μόνο όλα τα παραπάνω, αλλά και μερικές ευχάριστες αναμνήσεις. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος επανέρχεται ξανά στο μυαλό του σε αυτό που του έδωσε ευχαρίστηση.

Επίσης, στην ανάπτυξη των εμμονών υποψιάζεται γονίδιο hSERT. Επιπλέον, αυτό το σύνδρομο εμφανίζεται συχνά σε σχιζοφρένεια, νεύρωση, φοβίες οποιουδήποτε τύπου. Εκτός από όλα τα παραπάνω, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει τη σχέση μεταξύ βακτηρίων και ψυχικών διαταραχών. Συγκεκριμένα οι εμμονές μπορούν να οδηγήσουν ή να επιδεινώσουν τις διαταραχές των στρεπτόκοκκων.

Η ανθρώπινη ανοσία ρίχνει δύναμη για την καταπολέμησή τους, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός πονόλαιμου, αλλά η επίθεση των ανοσοποιητικών σωμάτων είναι τόσο ισχυρή που υποφέρουν οι άλλοι ιστοί, δηλαδή ξεκινά η αυτοάνοση διαδικασία. Εάν ο ιστός των βασικών γαγγλίων υποφέρει, τότε η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι πιθανό να ξεκινήσει.

Η εξάντληση του νευρικού συστήματος αποτελεί επίσης προϋπόθεση για την ανάπτυξη των ψυχαναλυτικών κρατών.. Αυτό είναι δυνατό μετά τον τοκετό, όταν θηλάζετε, μετά από μια οξεία λοιμώδη νόσο. Η γενετική θεωρία έχει αρκετά πειστικά στοιχεία: έως και το 60% των παιδιών σε ενήλικες με εμμονές κληρονόμησε τη διαταραχή. Πιστεύεται ότι το γονίδιο hSERT στο 17ο ζεύγος χρωμοσωμάτων είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά της σεροτονίνης.

Δεδομένου ότι το όνομα του συνδρόμου κρύβεται σχεδόν ολόκληρο το νόημά του, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κύριο σημάδι της διανοητικής βλάβης είναι η παρουσία εμμονή ιδεών ή σκέψεων. Για παράδειγμα, ένα παιδί ή ένας ενήλικας έχει μια ιδεοληπτική ιδέα ότι είναι βρώμικο. Για να το ξεφορτωθεί για λίγο, ένα άτομο αρχίζει να πλένει συνεχώς, κοιτάζει στον καθρέφτη, μυρίζει τις μυρωδιές του σώματός του.

Και στην αρχή βοηθάει, αλλά με κάθε επακόλουθη επίθεση της εμμονής, οι συνηθισμένες ενέργειες δεν είναι πλέον αρκετές, το πλύσιμο γίνεται ολοένα και συχνότερο, αλλά φέρνει ανακούφιση για λίγο, οι σκέψεις για βρωμιά επιστρέφουν κρυφά.

Το γεγονός είναι ότι ένα άτομο μπορεί να έχει πολλούς τύπους ιδεαστικών σκέψεων ταυτόχρονα. Υπάρχουν παραβιάσεις με διάφορους τρόπους: μερικές αυθόρμητες και ξαφνικές, ενώ άλλες αντιμετωπίζουν ορισμένους μεμονωμένους "προδρόμους" κάποια στιγμή πριν από την αρχή της εμμονής.

Η εμφάνιση ιδεαστικών σκέψεων, ιδεών συμβαίνουν ενάντια στη βούληση του ανθρώπου.Αλλά η συνείδηση ​​στο σύνολό της δεν υποφέρει και το μυαλό είναι σε άριστη τάξη, ο ασθενής εκτιμά κριτικά τον εαυτό του και καταλαβαίνει τη ντροπή ή την απαράδεκτη ιδέα του, την επιθυμία του. Ωστόσο, είναι αδύνατο να απαλλαγείτε από τις σκέψεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι αγωνίζεται με τις σκέψεις των ασθενών με διάφορους τρόπους: ενεργό ή παθητικό.

Η ενεργή αντιπαράθεση προσπαθεί να κάνει το αντίθετο της ιδεοληπτικής σκέψης.. Για παράδειγμα, ένα άτομο παίρνει την ιδέα να πνιγεί. Για να το συντρίψει, μερικοί ενεργοί μαχητές περπατούν στο ανάχωμα και στέκονται στην άκρη του νερού για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Παθητικοί μαχητές με εμμονές επιλέγουν διαφορετικό μονοπάτι - προσπαθούν να αλλάξουν την προσοχή σε άλλα πράγματα, να αποφύγουν τις σκέψεις, και σε μια παρόμοια κατάσταση, ένας άνθρωπος όχι μόνο δεν θα πάει στον ποταμό, αλλά θα αποφύγει επίσης το νερό, το μπάνιο, την πισίνα.

Η διάνοια παραμένει άθικτη, ένα άτομο είναι ικανό να αναλύσει, γνωστικές διαδικασίες. Αλλά η πρόσθετη ταλαιπωρία είναι η σκέψη ότι οι ιδεοληπτικές ιδέες είναι αφύσικες και μερικές φορές ακόμη και εγκληματικές.

Οι αποσπασματικές εμμονές εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους.

• Άγρια σοφία - την κατάσταση στην οποία ένα άτομο μπορεί να μιλήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα για οτιδήποτε, αλλά πιο συχνά - για θρησκεία, μεταφυσική, φιλοσοφία, ηθική. Αντιλαμβάνεται το νόημα αυτών των επιχειρημάτων, θα ήταν ευτυχής να σταματήσει, αλλά δεν λειτουργεί.
• Παρατηρητικές Επαναλαμβανόμενες Αναμνήσεις - Αξίζει να σημειωθεί ότι τα σημαντικότερα γεγονότα (γάμος, γέννηση παιδιού), αλλά μικρές εγχώριες φύσεις εμφανίζονται στη μνήμη. Συχνά αυτό συνοδεύεται από το γεγονός ότι ένα άτομο αρχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια.

Οι εικονικές εμμονές συχνά εκδηλώνονται από αμφιβολίες - ένα άτομο υποφέρει από τη σκέψη του αν απενεργοποίησε το σίδερο, το φυσικό αέριο ή το φως, αν έλυσε σωστά το πρόβλημα. Εάν έχει την ευκαιρία να ελέγξει, τότε η επανειλημμένη δοκιμή του μπορεί να γίνει ένα καταναγκασμό - μια πράξη-τελετουργικό απαραίτητο για ηρεμία, ακόμη και για λίγο. Εάν δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ελεγχθεί, τότε ο άνθρωπος περνά συνεχώς από το κεφάλι του, αυτό που έκανε και πώς, θυμάται ολόκληρη την αλυσίδα των ενεργειών του, αναζητώντας ένα πιθανό σφάλμα.

Οι διεισδυτικές ανησυχίες, οι φόβοι ρέουν ακόμη πιο σκληρές. Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει τα συνηθισμένα πράγματα, να επικεντρωθεί σε τρέχοντα καθήκοντα, συνεχώς κύλιζε στο κεφάλι του τα σενάρια πιθανών αρνητικών γεγονότων που μπορεί να συμβεί σε αυτόν.

Με αυτήν, ο άνθρωπος θέλει οδυνηρά να κάνει κάτι επικίνδυνο ή άσεμνο, για παράδειγμα, να σκοτώσει ένα παιδί ή να βιάσει έναν γείτονα στο κλιμακοστάσιο. Σχεδόν ποτέ τέτοιες εμμονές δεν οδηγούν σε πραγματικά εγκλήματα: όπως άκαρπες σκέψεις, παραμένουν μόνο στο κεφάλι του ασθενούς.

Οι βασικές ιδέες χαρακτηρίζονται από μια παραμόρφωση της πραγματικότητας στις σκέψεις του ασθενούς. Για παράδειγμα, μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου και μιας κηδείας, ο ασθενής μπορεί να πιστεύει ότι τον έθαψαν ζωντανό, δεν επαλήθευσε τον φυσικό του θάνατο. Μπορούν να φανταστούν έντονα τι ήταν ο συγγενής τους όταν ξύπνησε κάτω από το έδαφος, υποφέρουν από αυτές τις σκέψεις.

Οι καταναγκασμοί μπορούν να εκδηλώσουν μια συντριπτική επιθυμία να πάνε στον τάφο και να ακούσουν τους ήχους από το έδαφος. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι ενεργοί ασθενείς αρχίζουν να γράφουν καταγγελίες, αναφορές με αίτημα να επιτρέψουν την εκταφή.

Οι συναισθηματικές διαταραχές εκδηλώνονται με αυξημένη καχυποψία, υψηλό άγχος. Το άτομο είναι καταθλιπτικό, αισθάνεται κατώτερο, ανασφαλές. Ευερεθιστότητα αυξάνεται, ένα άτομο μπορεί να γίνει κατάθλιψη.

Η αντίληψη του κόσμου επίσης αλλάζει. Πολλοί αρχίζουν να αποφεύγουν τους καθρέφτες - γίνεται δυσάρεστο για τους ίδιους, φοβούνται τη δική τους "τρελή εμφάνιση". Στην επικοινωνία με τους άλλους συχνά εμφανίζεται ένα τέτοιο σημάδι άρνηση να κοιτάξουμε στα μάτια του συνομιλητή. Σε σοβαρές εμμονές, δεν αποκλείονται ψευδαισθήσεις, οι οποίες ονομάζονται Οι ψευδο-ψευδαισθήσεις του Kandinsky είναι διαταραχές της γεύσης, της οσμής, στις οποίες παραμορφώνονται οι ήχοι και η απτική αντίληψη.

Σε φυσικό επίπεδο, οι εμμονές έχουν συνήθως τα ακόλουθα σημάδια:

• τα περιβόλια γίνονται ανοιχτά.
• καρδιακές παλμούς, κρύος ιδρώτας.
• ζάλη, λιποθυμία είναι δυνατή.

Περιττό να πούμε ότι ο χαρακτήρας ενός ατόμου που πάσχει από συναισθηματικό σύνδρομο μεταβάλλεται σταδιακά. Σε αυτό εμφανίζονται χαρακτηριστικά που ήταν εντελώς ασυνήθιστα στο παρελθόν για αυτό το άτομο.

Ανεξάρτητα αποτελεσματικά ασχολούνται με τις εμμονές και η αντιμετώπισή τους είναι αδύνατη. Πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν ψυχίατρο ή ψυχοθεραπευτή και να υποβληθείτε σε μια διάγνωση. Εάν υποψιάζεστε εμμονές, χρησιμοποιήστε ένα ειδικό σύστημα ελέγχου (κλίμακα Yale-Brown).

Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να απαλλαγείτε από ιδεαστικές σκέψεις και εικόνες είναι ψυχοθεραπεία. Η γνωστική-συμπεριφορική, η εκθεσιακή ψυχοθεραπεία χρησιμοποιείται συχνότερα, καθώς και μια μέθοδος που ονομάζεται "μέθοδος διακοπής της σκέψης".

Το καθήκον του γιατρού είναι να αντικαταστήσει τις παλιές εγκαταστάσεις με νέες, θετικές, για να δημιουργήσει ένα γόνιμο έδαφος, έτσι ώστε ένα άτομο να έχει μεγάλο ενδιαφέρον για κάτι νέο, ενδιαφέρον και να μπορεί να αποσπάσει από παλιές σκέψεις. Το καλό αποτέλεσμα δίνει επαγγελματική θεραπεία. Σύμφωνα με την κατάσταση, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της ύπνωσης, NLP, για να διδάξει την αυτο-εκπαίδευση και τον διαλογισμό του ασθενούς.

Μερικές φορές τα φάρμακα έρχονται επίσης στη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή. - ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά, νευροληπτικά. Αλλά χωριστά τέτοια φάρμακα (χάπια και ενέσεις) δεν θα έχουν καμία επίδραση. Χωρίς ψυχοθεραπεία, θα καλύψουν μόνο τα συμπτώματα χωρίς να επηρεάσουν τον μηχανισμό για την ανάπτυξη ιδεών ιδεοληψίας. Η θεραπεία με βιταμίνες, τα μεταλλικά παρασκευάσματα και η λήψη νικοτίνης σε ορισμένες δοσολογίες χρησιμοποιούνται ως πειραματικές μέθοδοι θεραπείας (ό, τι στηρίζεται στην ωφέλιμη επίδραση της νικοτίνης στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, είναι άγνωστη).

Το παρακάτω βίντεο λέει για τη θεραπεία της εμμονής.