Γιατί αναπτύσσεται η πυρομανία και πώς να την καταπολεμήσετε;

Από την παιδική ηλικία, εξηγούν σε όλους ότι τα παιχνίδια με πυρκαγιά μπορούν να σταματήσουν άσχημα. Αλλά ένα πράγμα είναι να κάνετε μια φωτιά περιέργεια ή διασκέδαση για χάρη, και αρκετά άλλο να υποφέρει pyromania, όταν η αύξηση των πυρκαγιών και των φαινομένων γίνεται μια αναγκαιότητα, μια εμμονή που ο ίδιος ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Η Πυρομανία πήρε το όνομά της από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις πουρ, που σημαίνει "φλόγα" και μανία - "τρέλα", "πάθος". Αυτό είναι το όνομα για την ψυχική διαταραχή, που εμπίπτει στην κατηγορία των διαταραχών συμπεριφοράς, έλξη. Η πυρομανία είναι μια ασθένεια που εκδηλώνεται ως ένα απίστευτα ισχυρό εμπρησμό και παρακολουθεί με ενθουσιασμό την πυρκαγιά.

Ο όρος εισήχθη για πρώτη φορά στην ψυχιατρική πρακτική τον δέκατο ένατο αιώνα, αλλά το ίδιο το φαινόμενο ήταν γνωστό πολύ πριν από αυτό. Οι σύγχρονοι ειδικοί θεωρούν την Pyromania όχι μόνο ως ψυχική ασθένεια, αλλά και από νομική άποψη, ως άμεση παραβίαση του νόμου, ένα έγκλημα.

Μια πραγματική πυρομανία δεν θέτει ποτέ φωτιά σε τίποτα για κέρδος ή κέρδος, ως διαμαρτυρία ή για να κρύψει τα ίχνη του εγκλήματος. Οι φρίκοι του είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείτε από μια ιδεαστική σκέψη, να το συνειδητοποιήσετε. Παρακολουθώντας ένα σπίτι των γειτόνων που βράζει, ένα έργο τέχνης, χρήματα ή άχρηστα σκουπίδια, ο πυρομάχος βιώνει την ίδια χαρά, την ευφορία, την ικανοποίηση, γίνεται πιο εύκολη γι 'αυτόν.

Οι ψυχίατροι έχουν επίγνωση των περιπτώσεων στις οποίες οι πυρομάχοι βίωσαν πραγματική σεξουαλική διέγερση κατά τη στιγμή που κάηκαν κάτι, ακολουθούμενη από απαλλαγή. Αυτό ονομάζεται πυρολαζία.

Ο Pyroman δεν σχεδιάζει εκ των προτέρων τι να κάψει - μια ακαταμάχητη λαχτάρα να διαπράξει εμπρησμό αναδύεται ξαφνικά, αυθόρμητα, παρορμητικά. Πολύ συχνά, η παθολογική επιθυμία για μια φλόγα σχηματίζεται στην παιδική ηλικία και η αιχμή της νόσου θεωρείται ότι είναι από 16 έως 30 ετών.

Οι γυναίκες υποφέρουν από πυρομανία πολύ λιγότερο συχνά από τους άνδρες. Ο συνολικός αριθμός των ψυχικών ασθενειών είναι περίπου 0,4% του πληθυσμού. Είναι τόσο πυρομανικός που περπατάει ανάμεσα μας.

Η ιστορία γνώριζε πολλούς πυρομάνους. Τα πιο διάσημα μπορούν να εξεταστούν με ασφάλεια Ηρωστράτου - ένας συνηθισμένος κάτοικος της αρχαίας Ελλάδας, ο οποίος δεν είναι διάσημος για τίποτα άλλο, εκτός από την περίεργη στάση του απέναντι στην εμπρησμό. Ο άνδρας πήρε απλά και έκαψε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο στο έδαφος.

Δεν μπορούσε πραγματικά να εξηγήσει την πράξη του. Οι ιστορικοί προτείνουν ότι ο Ηρωστράτης θέλησε απλώς να αποκτήσει τη «στιγμή της δόξας» του. Και έλαβε. Μαζί με την ποινή του θανάτου.

Η πυρομανία ήταν περίεργη στον αυτοκράτορα Neroη οποία δεν περιοριζόταν σε ένα κτίριο και έκαψε αμέσως όλη την πόλη - τη Ρώμη. Κάηκε για μια εβδομάδα και όλη αυτή τη φορά ο Νέρο παρακολούθησε τη φωτιά. Συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί, όταν σχεδόν όλα είχαν καεί, ο αυτοκράτορας δεν βρήκε τίποτα καλύτερο από το πώς να μετατοπίσει την ευθύνη για το περιστατικό στους χριστιανούς, μετά από το οποίο ξεκίνησαν μαζικά πογκρόμ.

Γνωστό ήταν η οδυνηρή του στάση απέναντι στη φωτιά και το περίφημο φυσικός ξύλο robert. Από την παιδική ηλικία, το αγόρι αγάπησε να πυροβολήσει κάτι και να ανατινάξει, και μέχρι την ηλικία των 8 ετών, ο Wood ξύπνησε τους άλλους και ως αποτέλεσμα την επισκέφθηκε συχνά η αστυνομία. Στη συνέχεια, ο νεαρός φυσικός ενημέρωσε τους αστυνομικούς, βοηθώντας τους να καταρτίσουν σε μια εξειδικευμένη τάξη τους τύπους εκρηκτικών και εύφλεκτων ουσιών που χρησιμοποίησαν οι εγκληματίες όταν διαπράττουν εκρήξεις και εμπρησμοί.

Το πιο ατυχές μπορεί να θεωρηθεί pyromaniac από τη Γαλλία. Το 1776 συνελήφθη η αστυνομία Ο Jean-Baptiste Muron, 16 ετών, ο οποίος ήταν εμμονή με εμπρησμό χωρίς ορατό στόχο. Για μια σειρά πυρκαγιών, ο νεαρός καταδικάστηκε σε 100 χρόνια φυλάκισης. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο όρος Jean αναχώρησε "από και προς", αφού απελευθερώθηκε σε ηλικία 116 ετών.

Οι ψυχίατροι, παρακολουθώντας την πυρομανία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε 99% των περιπτώσεων η αιτία της περίεργης λαχτάρας για πυρκαγιά πρέπει να αναζητηθεί στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία. Αλλά η ασθένεια αποκτά δύναμη αργότερα, ήδη από την εφηβεία και την ενηλικίωση, κάνοντας ένα άτομο κοινωνικά επικίνδυνο. Είναι δύσκολο να εντοπιστεί η αιτία που προκαλεί ψυχική διαταραχή στα παιδιά, αλλά οι επιστήμονες κατάφεραν να καθορίσουν διάφορους παράγοντες προδιάθεσης.

• Χαρακτηριστικά χαρακτήρων. Οι πυρομανίες είναι συνήθως άτομα με εξαιρετικά χαμηλή ικανότητα προσαρμογής. Είναι σχεδόν άοπλοι πριν τονίσουν, έχουν μειώσει την αυτοεκτίμηση, συχνά υπάρχει ένα σύνθετο κατωτερότητας. Τείνουν να εξετάζουν αρνητικά τον κόσμο, τους ανθρώπους και τις πράξεις τους. Αφενός, αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να έχουν τίποτα κοινό με τον κόσμο, αλλά από την άλλη πλευρά, χρειάζονται προσοχή και βγαίνουν από αυτό το δίλημμα με αυτό τον τρόπο - θέτοντας φωτιά σε κάτι για να τον προσελκύσουν.
• Ακατάλληλο και αυταρχικό μοντέλο εκπαίδευσης. Παρατηρείται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πυρομανών μεγαλώνει στις κοινωνικές οικογένειες. Εάν στο σπίτι οι σχέσεις είναι τέτοιες που υπάρχει πάντα ένας τόπος σκληρότητας, ασέβειας, ανοικτής ή λανθάνουσας βίας, ανικανότητας να ελέγχει κανείς τον εαυτό του, τότε αυτός ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά μπορούν να γίνουν κυρίαρχοι για το παιδί.
• Χαμηλές πνευματικές ικανότητες - αυτό το χαρακτηριστικό είναι επίσης συχνά, αλλά όχι πάντα χαρακτηριστικό της κλινικής πυρομανίας. Οι λόγοι για τη μείωση της νοημοσύνης μπορεί να είναι ένα χαμηλό επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης, διανοητικής καθυστέρησης, άνοιας και εγκεφαλικών τραυματισμών στην παιδική ηλικία. Σε αυτή την περίπτωση, ο πυρομανικός δεν καταλαβαίνει καθόλου ότι κάνει κάτι μη φυσιολογικό, αντικοινωνικό, επικίνδυνο. Αυτός, όπως λένε, "θαυμάζει την τρέχουσα στιγμή".
• Διαταραχές συναισθήματος και θέλησης, ψυχοπάθεια - ο κύριος λόγος. Αλλά μαζί της, το πυρομανικό συνήθως έχει ένα ευρύ προφίλ παράνομων δραστηριοτήτων - θέτει φωτιά και κλέβει και μπορεί να είναι απάτη, επιρρεπής στη λαχτάρα.
• Απογοήτευση. Πιστεύεται ότι η μακροπρόθεσμη έλλειψη ικανοτήτων για την κάλυψη σημαντικών αναγκών (για παράδειγμα, στην ασφάλεια, στην τροφή, στον ύπνο, στο φύλο) μπορεί επίσης να προκαλέσει την ανάπτυξη πυρομανίας. Σε αυτήν την περίπτωση, μια ανθυγιεινή στάση απέναντι στη φλόγα αναπτύσσεται εν μέσω σοβαρής πνευματικής καταπόνησης και το εμπρησμό γίνεται αντιληπτό ως ένα επεισόδιο ανάπαυσης, απόσπασης της προσοχής και απόρριψης.

Μερικές φορές η αιτία της πυρομανίας είναι μια αρνητική παιδική εμπειρία. Για παράδειγμα, ένα παιδί είδε μια τρομερή πυρκαγιά, η οποία έκανε μια ανεξίτηλη εντύπωση γι 'αυτόν.

Πριν μιλήσουμε για τον τρόπο αναγνώρισης του Pyromanus, πρέπει να φανταστούμε την παθογένεια αυτής της ασθένειας. Η πρόσκρουση στη φωτιά δεν σχηματίζεται αμέσως, αλλά σταδιακά.

• Η σκέψη πάντα έρχεται πρώτηαλλά ο ασθενής είναι εμμονή, το άτομο έχει μια ακαταμάχητη επιθυμία να πυροβολήσει κάτι και να απολαύσει το θέαμα, είναι αδύνατο να απαλλαγείτε από τη σκέψη.
• Στάδιο συζήτησης περιλαμβάνει ψυχική είσοδο. Δηλαδή, το πρόσωπο έχει ήδη αποφασίσει για τον εαυτό του ότι θα το κάνει, και τώρα η διάθεσή του αυξάνεται - τελικά, είναι σε αναμονή.
• Στάδιο εφαρμογής - εμπρησμένος ο ίδιος. Σε αυτό το σημείο, ένα άτομο φτάνει στην ευφορία, ευχαρίστηση, αυξάνει την παραγωγή αδρεναλίνης, σεροτονίνης.
• Μετά από πυρκαγιά, όταν μειώνεται η αδρεναλίνη, υπάρχει μια περίοδος μετάνοιας, ευαισθητοποίησης, ένα πρόσωπο είναι κοντά στην κατάθλιψη. Και για να βγούμε από αυτή την κατάσταση, χρειάζεται και πάλι σεροτονίνη και αδρεναλίνη. Δεδομένου ότι, όταν η μανία πυροδοτείται, άλλες μέθοδοι απόκτησης ευχαρίστησης δεν φέρνουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα, μια καινούργια σκέψη (εμμονή) εμφανίζεται και πάλι.

Τότε όλα επαναλαμβάνονται. Με την πάροδο του χρόνου, η ασθένεια εξελίσσεται, τα διαστήματα μεταξύ των σταδίων γίνονται συντομότερα. Οι ειδικοί τείνουν να πιστεύουν ότι το κέντρο της παθολογικής δραστηριότητας στα πυρομάντια βρίσκεται στην μετωπική περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού, η οποία είναι υπεύθυνη για περίπλοκη συμπεριφορά.

Συχνά, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στην παιδική ηλικία. Ένα παιδί γοητεύεται με τρόπους να πυρπολήσει και, παρά τις απαγορεύσεις των ενηλίκων και την τιμωρία, βρίσκει πάντοτε αγώνες, έναν αναπτήρα που χρησιμοποιεί για τον προορισμό του, πυροδοτώντας μικρά οικιακά αντικείμενα, σκουπίδια στο δρόμο, παλιά ελαστικά, έπιπλα και καταστήματα στην είσοδο. Ο ενθουσιασμός και η επιθυμία να παρακολουθήσουν ξανά την καύση εμφανίζεται γρήγορα.

Κατά την εφηβεία, η έλξη γίνεται ισχυρότερη · οι έφηβοι μπορούν να πυροδοτήσουν εμπρησμό προκλητικά, προκαλώντας την κοινωνία, τις έννοιες και τους κανόνες. Η πυρομανία ενηλίκων εκδηλώνεται με την επανάληψη των κύκλων που περιγράφηκαν παραπάνω, και σε κανένα επεισόδιο εμπρησμού, ένα άτομο έχει τα δικά του οφέλη, στόχους ή υπολογισμό. Συχνά, οι πυρομανίες ενηλίκων μπορούν να σχεδιάσουν πυρκαγιά, αλλά δεν γνωρίζουν εντελώς τις συνέπειές τους. Στο στάδιο του σχεδιασμού, οι πυρομάχοι είναι ενεργοί, κινούνται πολύ, μιλάνε πολύ, είναι ενθουσιασμένοι.

Μεταξύ των επεισοδίων της συνειδητοποίησης, οι ασθενείς πολύ συχνά σκέφτονται τη φλόγα, τις φωτιές, τους αρέσουν να παρακολουθούν όλα αυτά στην τηλεόραση, σε ταινίες, δελτία ειδήσεων, θέλουν να σκεφτούν και να συζητήσουν τρόπους για την πυρκαγιά και τις πηγές της. Ίσως να ονειρευτούν μια φωτιά.

Αν ο πυρομανικός παίρνει αλκοόλ, ο μετωπικός λοβός του εγκεφάλου του μειώνει την παραγωγικότητα της ανάλυσης περίπλοκων ενεργειών και οι πιωμένοι πυρομαγείς συχνά γίνονται ανεξέλεγκτοι, επιθετικοί, μπορούν εύκολα να πυρπολήσουν το σπίτι με τους ανθρώπους μέσα, το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης στο οποίο κάθεται το παιδί ή το ζώο.

Η ίδια η πυρομανία δεν περνάει. Προχωράει εάν η θεραπεία δεν παρέχεται έγκαιρα. Και οι μικροί φαινομενικά παύουν να είναι ευχάριστοι, όλο και περισσότερη αδρεναλίνη απαιτείται και επομένως οι ασθενείς αρχίζουν να εισβάλλουν σε μεγάλα κτίρια με μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Σταδιακά το αίσθημα της ενοχής πηγαίνει στη λήθη, και μετά από μια πυρκαγιά, ακόμα και αν συνδεόταν με ανθρώπινα θύματα, ο αδιάκριτος πυρομάγος δεν αισθάνεται ένοχος, η συμπάθεια είναι ξένη προς αυτόν.

Η θεραπεία της πυρομανίας ασκείται από ψυχίατροι. Για τη διάγνωση, είναι σημαντικό να καθοριστεί εάν το Pyro έχει σκοπό ή όφελος. Εάν ναι, τότε μιλούν για εγκλήματα, αν όχι, τότε είναι πιθανό ότι πρόκειται για ψυχική διαταραχή. Το μόνο πράγμα που προκαλεί την πυρομανία να πυρπολήσει είναι η επιθυμία να απολαύσετε τη διαδικασία. Διεξάγονται δοκιμές, καθώς και μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία του εγκεφάλου.

Είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν οι πυρομάντες - δεν αναγνωρίζουν την παρουσία της νόσου και συνεπώς μπορούν να αρνηθούν τη θεραπεία. Πολύ συχνά, η θεραπεία είναι υποχρεωτική. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για θεραπεία - σε νοσοκομείο που λαμβάνει το άτομο αντιψυχωσικά και ηρεμιστικά. Αυτό βοηθά στη μείωση της παρορμητικότητας, μειώνοντας ταυτόχρονα την ένταση των μανιακών ιδεών.

Αυτή η θεραπεία συμπληρώνεται από την ψυχοθεραπεία. Αλλά οι παθητικές μεθόδους, στις οποίες ένα άτομο αλλάζει τις πεποιθήσεις, τα κίνητρά του, έχουν μικρή επίδραση. Ως εκ τούτου, θεωρείται πιο αποτελεσματική τη χρήση συνόδων ύπνωσης με στοιχεία πρότασης και NLP.

Οι προβλέψεις των ειδικών γενικά είναι αρκετά ευνοϊκές. Εάν οι συγγενείς και οι συγγενείς του ασθενούς βοηθήσουν τους γιατρούς, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα και γεμάτη ζωή ζωή γι 'αυτόν, γεμάτη από θετικές εντυπώσεις που θα αντικαταστήσουν ανθυγιεινούς πόθους και θα τον διδάξουν να απολαύσει άλλες μεθόδους, μπορείτε να επιτύχετε μια μακρά και διαρκή ύφεση.

Δυστυχώς, υπάρχουν και υποτροπές. Αλλά βασικά είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που συνεχίζουν να κακοποιούν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά μετά τη θεραπεία.

Στο πολύ αρχικό στάδιο του σχηματισμού της παθολογίας, μπορεί να προσαρμοστεί με εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά ο ειδικός πρέπει να πει ακριβώς πώς, επειδή δεν είναι πάντα μια ζώνη και μια αυστηρή απαγόρευση είναι οι μόνες αποτελεσματικές παρεμβάσεις.