Μεγαλόμανη: τι είναι και πώς να το ξεφορτωθείτε;

Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και αλαζονικοί συχνά λέγεται ότι έχουν πυρετό αστέρι, αλλά αυτό σπάνια σχετίζεται με μεγαλομανία (μεγαλομανία). Δεν πρέπει να συγχέετε ένα άσχημο στέλεχος (αν και είναι παγκόσμιο αστέρι) με έναν πραγματικό μεγαλομανό, καθώς η μεγαλομανία είναι μια σοβαρή ασθένεια.

Η μεγαλομανία, η μεγαλομανία ή οι αυταπάτες μεγαλοπρέπειας είναι γνωστές στην ανθρωπότητα εδώ και πολύ καιρό. Η ασθένεια πήρε το όνομά της από ένα συνδυασμό αρχαίων ελληνικών λέξεων μεγάλος - "μεγαλοπρεπώς" και μάνα - "πάθος, τρέλα". Και αυτή η ψυχική ασθένεια ονομάζεται μεγαλομανικές παραληρητικές ιδέες.. Αυτή η ψυχική διαταραχή είναι ένας ειδικός τύπος αυτογνωσίας και συμπεριφοράς στον οποίο ο ασθενής αντιλαμβάνεται ανεπαρκώς τον εαυτό του, υπερβαίνοντας σημαντικά τη σημασία, τα επιτεύγματά του, τη δημοτικότητα, τις ικανότητες και τη δύναμή του.

Πολύ συχνά στο Διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε τον όρο "ψευδαισθήσεις μεγαλοπρέπειας" σε σχέση με τα αλαζονικά ποπ αστέρια, τον κινηματογράφο. Αυτή η χρήση της διάγνωσης είναι λανθασμένη - στην ψυχιατρική θεωρείται μεγαλομανία των ανθρώπων που δεν θεωρούν τον εαυτό τους τον ανώτερο ή το χειρότερο κυβερνήτη ολόκληρου του πλανήτη, αλλά επίσης βρίσκονται στο εσωτερικό κράτος, θεωρούνται ως κλασική μανιακή ανοησία.

Αυτός ο μεγαλομαντάρχης δεν πρέπει απαραιτήτως να καταλαμβάνει τα χαμηλότερα βήματα στην κοινωνική κλίμακα. Συχνά αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν επιτύχει πραγματικά πολλά και είναι σημαντικοί άνθρωποι. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η κλασική μεγαλομανία παρατηρήθηκε στον Ναπολέοντα Βαναπάρη, τον Αδόλφο Χίτλερ, τον Βλαντιμίρ Λένιν. Μια τέτοια ψυχική διαταραχή ήταν Ο μαθηματικός John Nash του προσφέρθηκε ένας αξιέπαινος τόπος στην ακαδημία, εκτιμώντας τη σημαντική προσωπική του συμβολή στην ανάπτυξη της ακριβούς επιστήμης, αλλά αρνήθηκε, επικαλούμενος το γεγονός ότι θα γίνει αυτοκράτορας της Ανταρκτικής.

Η παραληρητική κατάσταση μεγαλοπρέπειας έπασχε από την ψυχιατρική της κατανόηση Αλέξανδρος της Μακεδονίας. Σημάδια της κλασικής μεγαλομανίας που έδειξε ο καλλιτέχνης Σαλβαδόρ Νταλί. Μεταξύ των συγχρόνων, υπάρχουν ενδείξεις αυταπάτης μεγαλοπρέπειας στον ράπερ Kanye δυτικά, έγραψε μάλιστα τη δική του Βίβλο, η οποία ξεκινά με τις λέξεις "Στην αρχή, ο Kanye δημιούργησε τον ουρανό και το φλοιό της γης" και κυκλοφόρησε το άλμπουμ Yeezus, στο οποίο ο ίδιος ο ίδιος αποκαλείται Θεός. Ένας μουσικός Jay zi πολύ σοβαρά, λέει ότι η παρουσία του σε ορισμένες εκδηλώσεις είναι "μια μεγάλη ευλογία από την πλευρά του".

Η ψευδαίσθηση του μεγαλείου ταξινομείται στη σύγχρονη ψυχιατρική ως μια ομάδα ψυχικών διαταραχών στην οποία περιλαμβάνονται διάφοροι τύποι παθολογίας.

• Μανία ειδικής καταγωγής - Αυτό είναι ανοησία, στην οποία ο ασθενής είναι πειστικά πεπεισμένος ότι ανήκει σε μια διάσημη οικογένεια, για παράδειγμα, στη δυναστεία Bourbon ή Romanov. Μπορεί να δει τον εαυτό του ως σμήνος διάσημων ηθοποιών, μουσικών, βασιλιάδων, επιστημόνων. Με μια τέτοια διαταραχή, ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει πολλούς λόγους στις πεποιθήσεις του, και τα γεγονότα της βιογραφίας του διάσημου "προγόνου", που δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους, τους αφήνουν πεισματικά.
• Μανία πλούτου - Μια παραληρητική κατάσταση στην οποία ένα άτομο είναι σίγουρο ότι είναι υπέροχα πλούσιος.Το μέγεθος του κράτους μπορεί να είναι εύλογο (ένα πρόσωπο ισχυρίζεται ότι έχει μερικά εκατομμύρια δολάρια σε έναν τραπεζικό λογαριασμό), και εντελώς παράλογο - «Είμαι ο ιδιοκτήτης όλων των αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο».
• Μανία εφευρέσεως - ασθενής πειστεί ότι είχε διαπράξει το μεγάλο άνοιγμα, για παράδειγμα, γνωρίζει τον τύπο για το ελιξίριο της αιώνιας νεότητας, ή φάρμακα κατά του καρκίνου. Ο κόσμος είναι προσβεβλημένος άρρωστος ως «αχάριστοι ανθρωπότητα» δεν καταλαβαίνει από ό, τι αρνείται τις μεγαλύτερες προοπτικές, απορρίπτοντας την εφεύρεσή του.
• Αγάπη μανία - ένα άτομο πιστεύει σοβαρά ότι είναι το αντικείμενο του πάθους ενός διάσημου καλλιτέχνη ή πολιτικού. Ισχυρίζεται ότι έχει μια στενή σχέση με έναν διάσημο άνθρωπο και τα επιχειρήματα ότι ο ασθενής δεν έχει συναντήσει ποτέ τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας ή την παγκόσμια τάξη diva, δεν έχουν την παραμικρή δράση.
• Μανία μεταμόρφωσης - megaloman βέβαιος ξέρει πώς να οργανώσει μια επιχείρηση στη χώρα, στον κόσμο, ξέρει ένα αποτελεσματικό μοντέλο οικονομικής, στρατιωτικής και άλλες μεταρρυθμίσεις, επιμένοντας στην επανάσταση.
• Ανταγωνιστικό παραλήρημα - megaloman θεωρεί τον εαυτό του το κέντρο της γης, ένα βασικό σχήμα στον αγώνα των αντιθέτων - καλό και το κακό, το σκοτάδι και το φως. Με μια τέτοια διαταραχή, ένα άτομο συνήθως θεωρεί τον εαυτό του εκλεγμένο, ικανό να επηρεάσει το αποτέλεσμα της μάχης των αντίθετων.
• Μανία του αλτρουισμού ή του μεσσιανισμού - ο άρρωστος θεωρεί τον εαυτό του σωτήρα της ανθρωπότητας, αυτός, με τη δική του πεποίθηση, είναι ένας προφήτης, ένας μεγάλος θεραπευτής, ένας θαυματουργός εργαζόμενος, ένας γιος του Θεού, ένας άνθρωπος με άμεση σχέση με τον Κόσμο.

Στην ψυχολογία των μεγαλομανών, η παραληρητική συνιστώσα κυριαρχεί, πράγμα που υποδηλώνει αυτό η διανοητική διαταραχή είναι επίμονη, επιρρεπής σε υποτροπή και χρόνια εξέλιξη.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάγνωση με το ίδιο όνομα και ψευδαισθήσεις μεγαλείου θεωρείται από τους ειδικούς ως ένα σύμπτωμα άλλων ψυχικών διαταραχών. Συχνά, η μεγαλομανία εμφανίζεται σε παρανοϊκές πνευματικές αλλαγές, σε μανιακό σύνδρομο, σε προοδευτική παράλυση και σχιζοφρένεια, σε ορισμένα στάδια διπολικής ψυχικής διαταραχής. Οι εκδηλώσεις της μεγαλομανίας δεν είναι μια ανεξάρτητη διαταραχή, αλλά ένα σημάδι μιας άλλης διαταραχής.

Οι λόγοι για τους οποίους αρχίζει ξαφνικά ένα πρόσωπο για να δει τον εαυτό του ως Θεό ή ιδιοφυΐα, διαφορετικά, και δεν είναι όλα από τους παράγοντες της νόσου που μελετήθηκαν. Ωστόσο, είναι αρκετές για να τονίσουν διάφορες πιθανές πηγές επιρροής:

• κληρονομικότητα - μεγάλη πιθανότητα κληρονομίας παραληρηματικών ψυχικών διαταραχών από γονείς ή από συγγενείς της δεύτερης και τρίτης γενιάς (γιαγιάδες, παππούδες, γιαγιάδες και παππούδες).
• σοβαρές ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος, οργανική εγκεφαλική βλάβη,
• ενδοκρινικές διαταραχές που σχετίζονται με αλλαγές στην ισορροπία της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης.
• σχιζοφρένεια παρουσία, μανία, η τοξικομανία, αλκοολισμός (με έντονη τοξική βλάβη του εγκεφάλου)?
• παρατεταμένη νεύρωση.
• προβλήματα με την αυτοεκτίμηση - υψηλή αυτοεκτίμηση προδιαθέτει στην εμφάνιση ψευδαισθήσεις μεγαλείου.

Η κατάσταση, όπως και οι περισσότερες άλλες μανιακές διαταραχές, προχωρεί σύμφωνα με ορισμένα στάδια. Το αρχικό στάδιο της μεγαλομανίας που εκδηλώνεται έμμονη επιθυμία με κάποιο τρόπο να ξεχωρίσει από το πλήθος, να είναι καλύτερα.

Ολοκληρωμένη τελειομανία μπορεί να γίνει η βάση της παθολογίας, όπως και για το πρόσωπο που είναι πολύ σημαντικό να κερδίσουμε, για να είναι το καλύτερο, και κάθε αποτυχία τους θεωρείται πολύ οδυνηρό. Ο άνθρωπος ψάχνει συνεχώς στοιχεία της ιδιοφυΐας του και εξαιρετικά χαρακτηριστικά, συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, βρίσκει τον εαυτό του με πολλά πλεονεκτήματα και πλεονεκτήματα.

Στη μεσαία σκηνή, ένα άτομο είναι σίγουρο για την «ιδιαιτερότητα» του, οι αμφιβολίες δεν έχουν πια τόπο. Αυτό συνοδεύεται από ανοικτές δηλώσεις, καθώς και αλλαγές στη συμπεριφορά, τις αντιδράσεις. Ένας άνθρωπος δεν ακούει πλέον τις απόψεις των άλλων, η δική του γνώμη γίνεται ο μόνος αληθινός γι 'αυτόν.

Είναι σε αυτό το στάδιο σε μια κατάσταση ακραίας ενθουσιασμού που ο ασθενής μπορεί να αποδείξει ότι είναι απόγονος του Ιάπωνα αυτοκράτορα ή του ίδιου του Καίσαρα στην τρέχουσα μετενσάρκωση του. Συχνά σε αυτό το στάδιο εκδηλώνεται επιθετικότητα, εάν οι δηλώσεις δεν ανταποκρίνονται με τον δέοντα σεβασμό, εάν οι γύρω άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται σκόπιμα και δεν δίνουν στον ασθενή το βαθμό σεβασμού που θεωρεί ότι του αξίζει.

Στο τρίτο στάδιο, τα συμπτώματα των αυταπάτων αρχίζουν να εξαφανίζονται - το άτομο είναι απογοητευμένο. Δεν έγινε αποδεκτό, δεν κατάλαβε, ο κόσμος είναι εχθρός σε αυτόν, προκαλεί κατάθλιψη, μια αίσθηση της δικής του αναποτελεσματικότητάς του, που μπορεί να προκαλέσει εθελοντική απομόνωση, επιδείνωση καταστροφικών συνηθειών (ο ασθενής αρχίζει να πίνει, να χρησιμοποιεί ψυχοδραστικές ουσίες).

Η μεγαλομανία αναφέρεται στους ψυχιάτρους σε ποιοτικές διαταραχές της σκέψης και αυτό σημαίνει ότι το "λάθος" εμφανίζεται στο στάδιο της λογικής επεξεργασίας των πληροφοριών. Οι καταδίκες ενός ατόμου, η αυτοπεποίθησή του, που συνορεύει με την τρέλα, την πραγματικότητα δεν αντιστοιχεί, αλλά είναι αδύνατο να πείσει κάποιον ήδη στο αρχικό στάδιο της μεγαλομανίας - πιστεύει, είναι πεπεισμένος.

Στην αιχμή της διαταραχής, ο ασθενής παράγει όλες τις πράξεις και τις σκέψεις του από την οπτική γωνία του ποιος θεωρεί τον εαυτό του - ο βασιλιάς, ο κυβερνήτης, ο πρόεδρος, ο σπουδαιότερος επιστήμονας και η αυτοκριτική είναι απούσα. Αυτό δεν είναι υπερηφάνεια, ούτε τρελή διάθεση με ήπια μορφή, αλλά μια πραγματική έλλειψη αυτοέλεγχου.

Στους ανθρώπους με αυταπάτες μεγαλοπρέπειας, η εσωτερική εστίαση επικεντρώνεται πάντοτε στον εαυτό τους - είναι σίγουροι ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους σε κάποιο χαρακτηριστικό ή γενικότερα. Πώς θα συμπεριφερθεί megaloman, δύσκολο να πω εκ των προτέρων. Πολλά εξαρτώνται από το πόσο ενδιαφέρουσα είναι η προσωπική του εμπειρία, ποια εκπαίδευση έλαβε, ποιες αναμνήσεις θα αντιληφθούν ως δικές του.

Στο τέλος, πολλά εξαρτώνται από το ποιος θα ταυτιστεί με τον ασθενή - με τον σκληρό αυτοκράτορα Nero ή με τον μεγάλο εραστή Casanova. Στην πρώτη περίπτωση θα επικρατήσει επιθετική συμπεριφορά, τον τόνο έκτακτης ανάγκης, την υπόσχεση των απάνθρωπων βασανιστηρίων και της τιμωρίας για την ανυπακοή, μερικές φορές - τη σωματική σκληρότητα. Στη δεύτερη περίπτωση, το άτομο αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν άπληστος κυρία, χωρίς να περάσετε από οποιαδήποτε γυναίκα, για να μην αφήσετε τα συγχαρητήρια, μην προσπαθήσετε να αγγίξετε.

Είναι σαφές ότι η συμπεριφορά καθίσταται ακατάλληλη, η λογική ενός ατόμου δεν υπόκειται στην κανονική λογική. Αλλά σε κάθε περίπτωση καθίσταται σημαντικό για τον ασθενή να «τραβήξει στο παιχνίδι» εκείνων γύρω του. Θα πρέπει να θαυμάζονται, θα πρέπει να αγαπούνται, να σεβαστούν, να εκτιμούν, να υποκύπτουν μπροστά τους. Το χειρότερο από όλα, όταν οι μεγαλοχένοι αρχίζουν να απαιτούν να τους εξυπηρετούνται από τους αγαπημένους τους για να εκπληρώσουν τις πιο δύσκολες ιδιοτροπίες και απαιτήσεις τους.

Για τους άνδρες και τις γυναίκες με τη διάγνωση "αυταπάτες μεγαλοπρέπειας" η αστάθεια των συναισθημάτων είναι μια σημαντική εκδήλωση - είναι ευτυχισμένη ευφορία, τότε χωρίς προφανή λόγο βυθίζονται σε κατάθλιψη και άγχος. Τα πρώτα στάδια της νόσου χαρακτηρίζονται από υπερβολικά υψηλή αυτοεκτίμηση.

Δεν μπορεί να ακούσει εποικοδομητική κριτική στην ομιλία του, καθώς και οι συμβουλές των άλλων γύρω του είναι ένας άδειος ήχος, ο οποίος είναι επίσης συχνά ενοχλητικός. Σε αυτό το στάδιο, οι μεγαλομάχοι είναι ενεργοί, κινητοί, γεμάτοι ενέργεια, αλλά ταυτόχρονα συχνά αισθάνονται έντονο άγχος, που δεν μπορεί να εξηγηθεί, υπάρχουν στιγμές απίστευτης απόσπασης της προσοχής. Ήδη στα αρχικά στάδια, εμφανίζονται φυσιολογικές διαταραχές - ο ύπνος γίνεται «οδοντωτός», ένα άτομο συχνά ξυπνά, δεν μπορεί να χαλαρώσει πλήρως τη νύχτα. Αυξάνει την επιθετικότητα, ειδικά στους άνδρες.

Η καθολική ανοησία γίνεται ήδη στην αιχμή της νόσου. Ο ασθενής σταματά να είναι ντροπαλός και αρχίζει να δηλώνει ανοιχτά ότι είναι ο ηγέτης του Γαλαξία, η ενσάρκωση του Ναπολέοντα, του Θεού ή ενός νέου υπερήρωου με υπερδυνάμεις, του οποίου η αποστολή είναι να προστατεύσει όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη από την άνευ προηγουμένου απειλή από το διάστημα. Ταυτόχρονα, ο ασθενής συμπεριφέρεται αρκετά φυσικά, άνετα, επικρατεί η ευφορία και ο ενθουσιασμός του.

Εάν η παραληρητική διαταραχή του πλούτου ή η ευγενής γέννηση είναι πιο χαρακτηριστική για τους άνδρες, τότε οι ερωτικές αυταπάτες μεγαλοπρέπειας είναι πιο συχνές στις γυναίκες. Η απογοήτευση στις δικές του πεποιθήσεις (τρίτο στάδιο της μανίας) θεωρείται ήδη ως επιπλοκή της, καθώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ένα άτομο μπορεί να βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Η παγκόσμια ανοησία ήταν, όσο μεγαλύτερη ήταν η κλίμακα και η εμβέλειά της, τόσο ισχυρότερη θα ήταν η κατάθλιψη στην έξοδο.

Η μεγαλομανία διάγνωσης προσέλαβε έναν ψυχίατρο. Είναι απαραίτητο να έχετε ένα οικογενειακό ιστορικό (ποιοι από τους συγγενείς υπέφεραν από τις ψυχικές ασθένειες, υπήρχαν αλκοολικοί, οι τοξικομανείς), δίνεται μια αξιολόγηση της εργασίας του ΚΝΣ, για την οποία προσελκύεται ένας νευρολόγος και γίνεται CT ή MRI του εγκεφάλου.

Μεγάλη σημασία ο γιατρός μιλάει με τον ασθενή. Διεξάγεται αρκετές φορές από την πρώτη θεραπεία. Ο ειδικός θα ακούσει προσεκτικά γιατί ο ασθενής σκέφτεται ότι είναι ο Σωτήρας ή ο Αυτοκράτορας του Γαλαξία, συνήθως σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχουν δυσκολίες ακόμη και μεταξύ των ασκούμενων, επειδή οι μεγαλομαγνητοί μοιράζονται οικειοθελώς την ιστορία τους ως «ζωή», είναι ευτυχείς να απαντήσουν σε αποσαφηνιστικές ερωτήσεις. Και ήδη σε αυτό το στάδιο, ένας ειδικός μπορεί να καταλάβει από τη φύση του παραλήρημα τι είδους συνυπάρχουσα ασθένεια μπορεί να έχει ένα άτομο - με προοδευτική παράλυση, ανοησίες είναι παράλογη και με σχιζοφρένεια είναι φανταστική.

Για να ξεφορτωθεί κάποιος τις μη ρεαλιστικές παράλογες πεποιθήσεις του, είναι σημαντικό για έναν γιατρό να πάρει μια υπεύθυνη στάση απέναντι στη διάγνωση και να προσδιορίσει την συγκεκριμένη υποκείμενη ψυχική ασθένεια. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσετε τη θεραπεία με τη θεραπεία της κύριας νόσου - σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, μανιοκαταθλιπτική ψύχωση και ούτω καθεξής..

Εάν αυτό δεν γίνει, θα είναι αδύνατο να αντιμετωπίσετε τις μανιακές αυταπάτες μεγαλοπρέπειας. Ταυτόχρονα, όταν γίνεται κατάλληλη συνταγογράφηση της κύριας ασθένειας, τα σημάδια της μεγαλομανίας υποχωρούν μόνα τους, σταδιακά, φυσικά.

Χρησιμοποιούνται γνωστικές συμπεριφορικές και ορθολογικές προσεγγίσεις - αυτές οι τεχνικές επιτρέπουν σε ένα άτομο να κατανοήσει σταδιακά τα λάθη των αποφάσεών του και υπό την αυστηρή καθοδήγηση ενός ψυχοθεραπευτή, οι λανθασμένες δηλώσεις αντικαθίστανται με μια επαρκή αντίληψη για τον εαυτό τους.

Τα φάρμακα λαμβάνουν χώρα, αλλά μόνο εάν ο γιατρός κρίνει ότι είναι απαραίτητα (ως μέρος της θεραπείας της υποκείμενης νόσου). Εάν ο μεγαλομανός είναι υπερβολικά ενθουσιασμένος, κινείται πάρα πολύ, κάνει μια τεράστια ποσότητα περιττών κινήσεων, μπορούν να συνιστώνται μικρές δόσεις ηρεμιστικών για μια σύντομη πορεία, ώστε να μην αναπτύσσεται η τοξικομανία.

Πού να θεραπεύσει ένα άτομο – σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο ή στο σπίτι – λέει ο γιατρός δεδομένου ότι μόνο γνωρίζει, σε σχέση με το ποια ήταν η κύρια ασθένεια, εμφανίστηκαν λανθασμένες ψευδαισθήσεις σχετικά με τη δική του ιδιοφυΐα, την υπεροχή του. Οι ήπιες μορφές της διαταραχής συνήθως δεν απαιτούν νοσηλεία, αλλά στην περίπτωση αυταπάτης μεγαλοπρέπειας ενός σοβαρού σταδίου ή σε σοβαρή ταυτόχρονη κατάθλιψη, όταν ο ασθενής μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον εαυτό του, είναι πιο λογικό να διεξάγεται θεραπεία σε νοσοκομείο με 24ωρη παρακολούθηση του ιατρικού προσωπικού.

Το πόσο επιτυχημένη θα είναι η θεραπεία με τη μεγαλομανία εξαρτάται επίσης από τη βασική διάγνωση. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα από την υποκείμενη νόσο, οι γιατροί μιλούν για την πιθανότητα επανάληψης (σε περίπου 75% των περιπτώσεων, οι τρελές ιδέες τείνουν να επιστρέφουν). Επομένως, έχουν μεγάλη σημασία το οικογενειακό κλίμα, τα χαρακτηριστικά της αποκατάστασης μετά τη θεραπεία.

Δεν υπάρχουν μέθοδοι πρόληψης παραληρηματικών ιδιοτήτων, είναι αδύνατο να προβλεφθεί η εμφάνιση του συνδρόμου και η ανάπτυξή του - αυτό μπορεί να επηρεάσει όλους. Εάν ένα άτομο έχει ήδη αντιμετωπιστεί μία φορά με αυταπάτες μεγαλοπρέπειας, τότε οι συγγενείς θα χρειαστούν βοήθεια για να αποτρέψουν μια υποτροπή. Είναι σημαντικό ένα άτομο να ζει σε ένα ευνοϊκό συναισθηματικό κλίμα, να μην πίνει αλκοολούχα ποτά, ναρκωτικές ουσίες.

Όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια υποτροπής (άγχος, νευρικές βλάβες, ανεπαρκείς ισχυρισμοί), είναι σημαντικό να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν ψυχίατρο. Τις περισσότερες φορές, η διαταραχή εκδηλώνεται την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπως και οι περισσότερες άλλες ψυχικές διαταραχές. Κατά τη διάρκεια της εκτός εποχής, η διέγερση του νευρικού συστήματος αυξάνεται.

Σχετικά με το πώς να αναγνωρίσετε ένα άτομο με υψηλή αυτοεκτίμηση, δείτε παρακάτω.