Κλεπτομανία: τι είναι και πώς να το ξεφορτωθείτε;

Πρόσφατα, τα ονόματα πολλών ψυχιατρικών ασθενειών περιλαμβάνονται στο συνηθισμένο λεξιλόγιό μας και παραμένουν εκεί. Αυτό συνέβη με την «κλεπτομανία» - ένα παθολογικό βάρος κλοπής. Σήμερα, η κλεπτομανία ονομάζεται επαναλαμβανόμενος κλέφτης και αυτό το γεγονός δεν μπορεί παρά να εκπλήξει, επειδή η πραγματική κλεπτομανία είναι μια μάλλον σπάνια ψυχική ασθένεια.

Η Κλεπτομανία δεν είναι μια κακή συνήθεια και όχι μια πρόκληση για την κοινωνία, όχι μια περίεργη διασκέδαση, αλλά μια ψυχική ασθένεια, το όνομα της οποίας προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά λόγια κλ; ΠΤΕΝ - «να κλέψει», «κλοπή» και μαν - Α - «παθολογική έλξη». Η ασθένεια υπάρχει στην πραγματικότητα, αναφέρεται στην ICD-10 με τον κωδικό F63.2. Αυτός ο τύπος διαταραχής συχνά ονομάζεται κλοπή μανίας. Ο πρώτος που η ασθένεια αυτή, οι γάλλοι γιατροί μαντέψαμε, συνέβη το 1816. Και μέχρι τον περασμένο αιώνα η εκδοχή τους ήταν βασική: οι γιατροί σε όλο τον κόσμο αναγνώρισαν την κλεπτομανία ως μια οδυνηρή λαχτάρα για να κλέψουν κάτι ως εκδήλωση υστερίας, άνοιας, εγκεφαλικής βλάβης ή διαταραχής του έμμηνου κύκλου στις γυναίκες (και αυτή η σχέση θεωρήθηκε σοβαρά από τους μεγαλύτερους επιστήμονες στον κόσμο, λογικό!).

Οι σύγχρονοι γιατροί εξετάζουν την κλεπτομανία ως μανιακή κατάσταση που προβαίνει σε παραβίαση του αυτοέλεγχου. Αυτό σημαίνει ότι ο κλεπτομανός δεν μπορεί να αντισταθεί στην ιδεοληπτική επιθυμία να κλέψει. Υπάρχει επίσης μια επιστημονική υπόθεση που αρνείται εντελώς την ύπαρξη μιας τέτοιας ασθένειας. Όσοι αρνούνται την κλεπτομανία υποστηρίζουν καταρχήν ότι η ασθένεια «εφευρέθηκε» από την ανθρωπότητα για να δικαιολογήσει την πιο συνηθισμένη συνηθισμένη κλοπή (οι ασθενείς μπορούν να αποφύγουν τη φυλακή).

Η επίσημη ιατρική σήμερα έχει διαφορετική άποψη. Η κλεπτομανία αναφέρεται ως παρορμητικές διαταραχές. Συχνά, συνοδεύεται από άλλες ψυχικές ασθένειες, για παράδειγμα, διαταραχή άγχους, διατροφικές διαταραχές, αλκοολισμός. Οι κλεπτομάνες είναι παρορμητικές, δεν επιδιώκουν κανένα προσωπικό ή άλλο όφελος από τις πράξεις τους. (το γεγονός ότι κλέβουν πράγματα που ούτε καν ξέρουν πού να υποβάλουν αίτηση είναι περιττό γι 'αυτούς μιλούν υπέρ αυτού). Η κλοπή γίνεται για να απολαύσετε μόνο την αδρεναλίνη (εξάλλου, η ίδια η διαδικασία κλοπής συνδέεται στενά με μια ισχυρή απελευθέρωση ορμονών στρες).

Δεν υπάρχει τρόπος να πούμε πόσα κλεπτομανία ζει στον πλανήτη. Η διάγνωση της νόσου είναι πολύ δύσκολη, οι ασθενείς δεν πηγαίνουν στους γιατρούς, επειδή φοβούνται να χάσουν την κοινωνική τους θέση, τη φήμη τους. Στη Ρωσία, οι ψυχίατροι βλέπουν ασθενείς με μια τέτοια διάγνωση σε μεμονωμένες περιπτώσεις, στις ΗΠΑ - συχνότερα λόγω μιας διαφορετικής νοοτροπίας. Και οι Αμερικανοί ψυχίατροι από την Εθνική Ένωση υποστηρίζουν ότι μέχρι το 7% των κατοίκων της χώρας είναι λανθάνοντες ή ανοιχτοί κλεπτομάνες. Οι καναδοί συνάδελφοί τους συμπλήρωσαν τα στοιχεία με μια εικόνα του μέσου πορτραίτου μιας κλασικής κλεπτομένης: μια γυναίκα ηλικίας 30 έως 40 ετών. Πιστεύεται ότι η κλεπτομανία δεν κληρονομείται, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.

Στην ιστορία ως ο πιο βασιλικός κλέπτωμαν θα παραμείνει για πάντα ο γάλλος μονάρχης Χένρι της Ναβάρας.Ο πλουσιότερος άνθρωπος της εποχής του δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να κλέψει ένα knickknack σε ένα πάρτι. Συνειδητοποιώντας ότι δεν ενεργεί σαν βασιλιάς, τότε ο Heinrich έστειλε πάντα έναν αγγελιοφόρο με ένα μπιχλιμπίδι πίσω στους ιδιοκτήτες. Ο Χάινιχτ προσπάθησε να κάνει τη διασκέδαση των υπαρχόντων του, εξηγώντας ότι τόσο εύκολα καταφέρνει να τους κύκλους γύρω από το δάχτυλό του.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Neil Cassidy (ένας από τους ιδρυτές της γενιάς bit) υπέφερε από την κλεπτομανία όλη της τη ζωή, αλλά ήταν «στενό προφίλ»: έκλεψε τον συγγραφέα μόνο τα αυτοκίνητα. Από 14 έως 20 ετών, κατάφερε να βγάλει περίπου 500 αυτοκίνητα. Η Κλεπτομανία δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα για τον συγγραφέα, είχε σημάδια διαφόρων ψυχικών διαταραχών και προσπάθησε να ανακουφίσει τις ιδεοληπτικές σκέψεις του με τα ναρκωτικά, τις ψυχοδραστικές ουσίες και τον άτακτο τρόπο ζωής.

Η Kleptomanka είναι ηθοποιός του Χόλιγουντ Lindsay Lohan, καταδικάστηκε ακόμη και για κατασκοπία. Αλλά ακόμα και μετά την άσκηση των διορθωτικών ωρών που επιβλήθηκαν με την πρόταση, η Lindsay παρατήρησε επανειλημμένα σε κλοπή μικρής και μεγάλης κλίμακας. Η ίδια διάγνωση έγινε μαζί με την oniomania (shopaholism), τον εθισμό στα ναρκωτικά και την τραγουδίστρια Depression Britney Spears. Έκλεψε μόνο αναπτήρες και περούκες από καταστήματα σεξ.

Μια άλλη ντι Χόλιγουντ Winona Ryder αναγνωρίστηκε επισήμως ως κλεπτομανία πριν από περίπου 10 χρόνια. Κλέβει είδη ένδυσης από καταστήματα, για τα οποία η αστυνομία την τιμωρεί ήδη. Αλλά όλα μάταια. Στα εγκληματικά χρονικά της Winona πήρε και στη συνέχεια.

Όπως και οι περισσότερες μανιακές διαταραχές, η κλεπτομανία έχει πολύ μυστηριώδη αίτια. Οι επιστήμονες και οι ψυχίατροι εξακολουθούν να υποστηρίζουν αυτά. Παρ 'όλα αυτά, έχει διαπιστωθεί με ακρίβεια ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κλεπτομανία συμβαδίζει με άλλες διανοητικές αναπηρίες, δηλαδή βρίσκεται σε συστηματικούς συνδυασμούς. Πιστεύεται ότι ο επώδυνος πόθος για κλοπή εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα της υπάρχουσας ψυχοπάθειας ή σχιζοφρένειας. Από άλλες μανίες η κλεπτομανία διαφέρει σε ορισμένα χαρακτηριστικά:

• Κλεπτομανία πιο συχνά από άλλους ασθενείς πάσχουν από διατροφικές διαταραχές, τη διατροφή?
• τα άτομα με κλινική κλεπτομανία έχουν υψηλή τάση στην κατάθλιψη.
• σε αυτούς τους ασθενείς, κατά κανόνα, υπάρχει μία ή περισσότερες φοβίες (παθολογικοί παράλογοι φόβοι).

Πολύ συχνά, η εμφάνιση κλεπτομανίας, σύμφωνα με τους γιατρούς, επηρεάζεται από τις κακές συνήθειες, ιδιαίτερα τον αλκοολισμό και τον εθισμό στα ναρκωτικά, καθώς και τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια. Η Κλεπτομανία για αρκετό καιρό μπορεί να παραμείνει κρυμμένη, λανθάνουσα. Και το ντεμπούτο συνήθως πέφτει σε καταστάσεις στις οποίες ένα άτομο έχει υποστεί παρατεταμένο άγχος. Οι ψυχίατροι τείνουν να βλέπουν σε αυτό ένα είδος υποσυνείδητης επιθυμίας να συνειδητοποιούν τους εαυτούς τους, όπως έκαναν στην παιδική ηλικία: να ανταμείψουν τον εαυτό τους για ταλαιπωρία και κακουχίες.

Υπάρχουν αρκετές υποθέσεις που μπορούν να εξηγήσουν τα αίτια της κλεπτομανίας και άλλων μανιακών καταστάσεων. Συγκεκριμένα, πιστεύεται ότι η ανισορροπία των νευροδιαβιβαστών (μια μικρή ποσότητα σεροτονίνης που παράγεται, ένα υψηλό επίπεδο ντοπαμίνης) μπορεί να αποτελέσει παράγοντα ενεργοποίησης. Με αυτό ένα άτομο έχει μια βιολογική, ασυνείδητη ανάγκη για αυξημένες δόσεις αδρεναλίνης: η διάπραξη κλοπής συνδέεται με το άγχος και τον κίνδυνο και αυτό του δίνει την ευκαιρία να πάρει την αδρεναλίνη. Έχοντας διαπράξει την κλοπή, ένα άτομο αισθάνεται ικανοποίηση, ευφορία, αλλά τότε συνειδητοποιεί το τέλειο, και βασανίζεται από ένα αίσθημα ντροπής. Σταδιακά, η κλοπή γίνεται μια προσαρμοσμένη-αντανακλαστική σύνδεση, η οποία σας επιτρέπει να απολαμβάνετε την ευχαρίστηση, την απροσπέλαστη σε οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις.

Οι ψυχίατροι ξεκίνησαν μια τριάδα συμπτωμάτων τα οποία είναι απαραίτητα παρόντα στην αληθινή κλεπτομένη:

• εξαναγκασμός - η ανάγκη να διαπράττει κλοπή, η οποία καθοδηγείται από την προηγούμενη ιδεοψυχαία σκέψη για τη διάπραξη της κλοπής.
• με μεγάλη ευχαρίστηση κατά τη διάρκεια της διάπραξης ενός εγκλήματος και μετά από αυτό για αρκετό καιρό.
• ένα έντονο αίσθημα ενοχής μετά το αδίκημα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το οποίο βυθίζει ένα άτομο σε κατάσταση ανησυχίας και κοντά στην κατάθλιψη.

Και τότε όλα - σε κύκλους. Η κατάθλιψη και η ενοχή προκαλούν έλλειψη σεροτονίνης, αυξημένο επίπεδο ντοπαμίνης, υπάρχει μεγάλη ανάγκη να αυξηθεί η αδρεναλίνη, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: να πάμε και να κλέψουμε κάτι ξανά. Σε αυτό το στάδιο, ένας άνθρωπος που πρόσφατα υποσχέθηκε να μην το κάνει ποτέ ξανά, χάνει την ευκαιρία να απολαύσει με κάθε άλλο τρόπο: ούτε το σεξ, ούτε το νόστιμο φαγητό ούτε άλλες χαρές ζωής του δίνουν το σωστό ποσό αδρεναλίνης. Υπάρχει μια εμμονή για κλοπή. Ένα άτομο γίνεται ανήσυχο, ανήσυχο, νευρικό. Δεν είναι ευχαριστημένος από τίποτα, μπορεί να αρχίσει να πίνει αλκοόλ και ναρκωτικά απλά επειδή τουλάχιστον προσωρινά αρχικά δίνει την ψευδαίσθηση της απελευθέρωσης από μια οδυνηρή κλίση.

Φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο της έντασης, ένα άτομο πηγαίνει και διαπράττει κλοπή. Δεν το σχεδιάζει ποτέ, δεν σκέφτεται τους τρόπους απόσυρσης, τα κανάλια πωλήσεων των κλεμμένων - δεν τον ενδιαφέρει. Κάνει κλοπή παλμικά. Και ταυτόχρονα το ίδιο μεγάλο και χαρούμενο ανάγλυφο έρχεται να αντικαταστήσει την έντονη καταπιεστική ένταση. Η διάθεση αυξάνεται, ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος, είναι πραγματικά καλός.

Μόλις αρχίσει να μειώνεται το επίπεδο αδρεναλίνης (και αυτό συμβαίνει συνήθως εντός 1-2 ημερών), εμφανίζεται ένα αίσθημα ενοχής, ο ύπνος και η όρεξη διαταράσσονται και όλα ξεκινούν εκ νέου. Υπό την επίδραση της ώθησης που ωθεί τον κλεπτομαντή στην κλοπή, μπορεί να διαπράξει κλοπή σχεδόν οπουδήποτε: σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο ή σε ένα μικρό κατάστημα σε κοντινή απόσταση, με συγγενείς, φίλους ή στο χώρο εργασίας. Τα πιο ασυνήθιστα περιστατικά κλεπτομανίας, που περιγράφονται στην ιατρική βιβλιογραφία, περιλαμβάνουν ένα γεγονός που εισήχθη στο βιβλίο των βιβλίων του Guinness: ένας άνθρωπος έκλεψε έναν ατμόπλοιο, έπεσε στην προβλήτα και έκοψε το βουνό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας κλεπτόμενος μπορεί να αναλάβει με ασφάλεια εργασίες που σχετίζονται με την ευθύνη για τις υλικές αξίες (χρήματα, ακριβό εξοπλισμό), επειδή συνήθως δεν παίρνουν τίποτα από τον τομέα ευθύνης, αλλά οι στυλογράφοι, τα κύπελλα και άλλα μικροσκοπικά θα εξαφανιστούν τακτικά από την εργασία. Υπάρχει μια περίπτωση κατά την οποία ο προπονητής μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που έχει πρόσβαση τόσο στα κεφάλαια του σωματείου όσο και στις υλικές αξίες, έκλεψε από το γραφείο ενός αθλητικού γιατρού μόνο μια φυγόκεντρο για εξετάσεις αίματος. Όταν ρωτήθηκε από τους αστυνομικούς για ποιο λόγο την χρειαζόταν, ο εκπαιδευτής της kleptoman δεν μπόρεσε να δώσει μια κατανοητή απάντηση. Αργότερα, οι ψυχίατροι τον κήρυξαν παράφορο.

Στο ένοχο στάδιο, πολλά κλεπτομανία μπορούν να επιστρέψουν τα ίδια τα κλεμμένα, να τα πετάξουν πίσω μυστικά. Είτε δίνουν το κλεμμένο αντικείμενο σε κάποιον, είτε το πετάνε μακριά. Το να απαλλαγούμε από το τι κλαπεί με οποιοδήποτε κόστος είναι σημαντικό για αυτούς, επειδή το πράγμα είναι μια υπενθύμιση της κοινωνικά απαράδεκτης πράξης που έχουν διαπράξει.

Οι περίοδοι μεταξύ κύκλων μειώνονται σταδιακά και τα επεισόδια κλοπής γίνονται συχνότερα. Σε περίπτωση διαρκούς παραβίασης που υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια, αρχίζουν επιπλοκές σε ένα άτομο: το άγχος που συνδέεται με πιθανή κατάρρευση της φήμης του αυξάνεται. Τις περισσότερες φορές είναι σε κακή διάθεση, καταθλιπτική. Ο ίδιος οριοθετεί και προσπαθεί να απομονωθεί από την κοινωνία.

Η πιθανότητα να κοιμηθεί ή να γίνει κάποιος εξαρτημένος ναρκωτικά αυξάνεται, εμφανίζονται συχνά αυτοκτονικές παρορμήσεις και ιδέες. Αλλά οι ψυχολογικές συνέπειες δεν είναι το μόνο που μπορεί να περιμένει ο κλεπτομανός. Είναι δυνατόν να αποκτήσετε ποινικό μητρώο, οικονομικές δυσκολίες λόγω της ανάγκης αποζημίωσης από το δικαστήριο.

Για τη διάγνωση της νόσου, χρησιμοποιήστε τον κατάλογο των συμπτωμάτων που περιγράφονται στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο πρέπει να παρουσιάζει ορισμένα συμπτώματα.

• Αδυναμία να ξεπεραστεί ο επώδυνος εθισμός για πολλά επεισόδια.
• Η έλλειψη οφέλους για τον δράστη και τα αντικείμενα που κλέβει δεν πρέπει να είναι καλή ή αξία γι 'αυτόν.
• Η κλοπή φέρνει ευχαρίστηση και δεν έχει τίποτα να κάνει με εκδίκηση, ψευδαισθήσεις ή αυταπάτες. Εκτός από το άτομο δεν πρέπει να εμφανίζονται κοινωνικές μανίες, οργανική εγκεφαλική βλάβη και διπολική διαταραχή (οι κλοπές δεν σχετίζονται με κλεπτομανία).

Οι διαγνωστικοί έλεγχοι διενεργούνται από ψυχίατροι και η διάγνωση γίνεται από ειδική επιτροπή. Το καθήκον των εμπειρογνωμόνων αυτής της επιτροπής δεν είναι μόνο να αξιολογήσει τα σημεία και τα συμπτώματα, αλλά και να εντοπίσει τις πιθανές προσομοιώσεις (μερικές φορές είναι ευκολότερο για έναν ανακριτή να πάει στο νοσοκομείο για θεραπεία παρά για να πάει στη φυλακή για πολύ καιρό και επομένως οι εγκληματίες προσπαθούν συχνά να πλαστοπροσωπούν την κλεπτομανία). Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα δοκιμών που επιτρέπουν να προσδιοριστούν τα πραγματικά κίνητρα, οι λόγοι για τη διάπραξη κλοπών.

Με το γυμνό μάτι και χωρίς τα βασικά στοιχεία της γνώσης των μορφών αποκλίνουσας συμπεριφοράς, είναι αρκετά δύσκολο να διακρίνουμε έναν κοινό κλέφτη από έναν κλεπτομαντία. Το κύριο πράγμα είναι η διαφορά - το κίνητρο. Kleptoman - ένα άρρωστο άτομο για το οποίο δεν υπάρχει κανένα όφελος από την κλοπή. Ο κλέφτης πηγαίνει συνειδητά στο έγκλημα, με δική του ελεύθερη βούληση ή υπό την επήρεια ορισμένων περιστάσεων ζωής, έχει το πλεονέκτημα να διαπράξει κλοπή. Οι διαφορές είναι στην πραγματικότητα πιο εκτεταμένες.

• Σχεδιάζοντας τις λεπτομέρειες της κλοπής. Ο Kleptoman, εκτός από την έλλειψη παροχών, ποτέ δεν σκέφτεται εκ των προτέρων πού, πότε και πώς πρέπει να γίνει η κλοπή. Υποκείλει την ώθηση που "άρεσε - άρεσε - πήρε". Ο κλέφτης σκέφτεται τις λεπτομέρειες, μελετά το σχέδιο του καταστήματος, γνωρίζει την εποχή του έργου του, τη θέση των κάμερες παρακολούθησης. Προσβλέπει σε αυτό που χρειάζεται εκ των προτέρων και σκέφτεται πώς να διαπράξει ένα έγκλημα και να πάρει αυτό που έχει κλαπεί.
• Η μοίρα των κλεμμένων. Ο κλεπτόμενος προσπαθεί να πετάξει μακριά ή να δώσει στον κλεμμένο, τον κλέφτη - να το πουλήσει ή να το ανταλλάξει για κάτι πολύτιμο (και πάλι επιστρέφουμε στο ζήτημα του υλικού κέρδους).
• Συμπεριφορά κατά την αστυνομική σύλληψη. Οι Κλεπτομανίες ντρέπονται από την ασθένειά τους και πολλοί από αυτούς είναι καλύτερα να πηγαίνουν στη φυλακή απ 'ό, τι να κάνουν τους πάντες γύρω τους να γνωρίζουν ότι έχουν ψυχική ασθένεια. Ο κλέφτης θα επιδιώξει επίσης τα οφέλη εδώ: θα δηλώσει τον εαυτό του κλεπτομάντη εθελοντικά με την ελπίδα να αποφύγει την τιμωρία της φυλακής και θα προσομοιώσει επιμελώς την ασθένεια.

Στην ρωσική πρακτική, είναι μάλλον δύσκολο να αναγνωρίσουμε ακόμη και έναν πραγματικό κλεπτομάντη από την κλεπτομανία. Το γεγονός είναι ότι η συσκευασία των συνδετήρων χαρτιού έχει το κόστος της και πείθοντας τους δικαστές ότι αυτό το πακέτο χαρτιού δεν αντιπροσωπεύει όφελος για ένα άτομο με υψηλά εισοδήματα είναι σχεδόν μη ρεαλιστικό. Στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, η προσέγγιση είναι διαφορετική: βασίζονται στο γεγονός των πωλήσεων. Υπήρξε μια πώληση, αυτό σημαίνει ότι το πρόσωπο είναι κλέφτης, δεν υπήρξε πώληση (ακόμα κι αν δεν είχε ακόμη καταφέρει να το πουλήσει), αυτό σημαίνει ένα κλεπτομανάκι.

Είναι δύσκολο να κάνεις ένα κοινωνικό πορτρέτο ενός κλέφτη: οι κλέφτες είναι διαφορετικοί. Αλλά για την κλεπτομανία, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ψυχιάτρων, υπάρχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:

• συνήθως είναι αρκετά πλούσιοι άνθρωποι που μπορούν να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν ό, τι έχουν κλέψει χωρίς να βλάψουν το πορτοφόλι.
• κυρίως η ασθένεια είναι ιδιόμορφη για τις γυναίκες.
• οι κλεπτομανικοί ειλικρινά ντρέπονται για το τι έκαναν.
• στην καθημερινή ζωή, οι κλεπτομάν είναι συνήθως πολίτες που τηρούν το νόμο.

Έτσι, ο άνδρας που κάθεται μπροστά σας με τατουάζ, χωρίς κάποιο είδος δραστηριότητας και δύο πεποιθήσεις πίσω του, ισχυριζόμενος ότι είχε επιλέξει αυτό το κατάστημα με σκοπό, άρπαξε γάντια, άφησε το αυτοκίνητο στην είσοδο ανοιχτό και πήρε αρκετά χρυσά αντικείμενα για λόγους κλεπτομανίας - είναι ένας προσομοιωτής. Ένας φοβισμένος και ντροπιασμένος άντρας που είχε πιάσει μικρά και γελοία καταστήματα (πήρε οδοντογλυφίδες, γυάλινη βάση), ο οποίος ισχυρίζεται ότι σκόνταψε και είναι έτοιμος να υποστεί τιμωρία, μπορεί να αποδειχθεί κλεπτομανικός. Αλλά ο ίδιος δεν θα ήθελε ποτέ να παραδεχτεί ότι έχει παθολογική ασθένεια - είναι καλύτερο να πάει στη φυλακή.

Πριν προγραμματίσετε τη θεραπεία, πρέπει να παρασύρετε την κλεπτομανά σε έναν ψυχίατρο. Και αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Η συστολή και το αίσθημα της ειλικρινούς μετάνοιας, που γίνονται γνωστά στην κλεπτομανία, τον εμποδίζουν να δεχτεί ειλικρινά έναν ειδικό στην έλξη του, να πει τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του. Αλλά οι ανεξάρτητες προσπάθειες να διορθωθεί η κατάσταση, να αλλάξουν συνήθως δεν έχουν καμία επίδραση, κάθε φορά που τελειώνει με μια νέα επίθεση και μια νέα κλοπή.

Ως εκ τούτου, συνήθως συμβαίνει ότι η ασθένεια γίνεται γνωστή ως μέρος της εξέτασης που διατάσσει το δικαστήριο όταν ο ασθενής έχει ήδη πιάσει μια σειρά κλοπών. Πολύ σπάνια οι συγγενείς των κλεπτομένων στρέφονται προς τους γιατρούς, οι οποίοι με το κόστος των απίστευτων προσπαθειών πείθουν τους ασθενείς να επισκεφτούν έναν ειδικό εξάλλου. Τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες.

Η κλεπτομανία στους ενήλικες αντιμετωπίζεται με πολύπλοκο τρόπο, όπως και πολλές άλλες διαταραχές της επιθυμίας: συνδυάζουν τη φαρμακευτική θεραπεία με προγράμματα ψυχοθεραπευτικής διόρθωσης. Από τα φάρμακα δίνουν συνήθως προτίμηση στα αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Βοηθούν στην αύξηση της περιεκτικότητας σε σεροτονίνη στο σώμα, εξαιτίας της οποίας αρχίζει να μειώνεται η ανεπανόρθωτη ανάγκη για υπερβολική αύξηση της αδρεναλίνης.

Η ψυχοθεραπεία θεωρείται η πιο αποτελεσματική μέθοδος. Μπορεί να επιλεγεί ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ή ένα βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα, ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα της διαταραχής. Το καθήκον του γιατρού είναι να εντοπίσει τις αρνητικές εμπειρίες που θα μπορούσαν να είναι οι κυριότερες για την κλεπτομανία. Στη συνέχεια ξεκινά η αλλαγή της συμπεριφοράς στη σωστή συμπεριφορική θεραπεία που καθιστά δυνατή τη δημιουργία νέων αντιδράσεων σε παλιές τραυματικές καταστάσεις. Οι ομαδικές συνεδρίες με έναν ψυχοθεραπευτή έχουν αποδειχθεί αρκετά καλά.

Οι προβλέψεις σχετικά με την κλεπτομανία, δυστυχώς, δεν είναι οι πλέον ευνοϊκές. Αυτή η διαταραχή (όπως και άλλες διαταραχές λαχτάρα) είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί. Εάν ένα άτομο δεν έχει το κίνητρο να απαλλαγεί από τον εθισμό, να πολεμήσει, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με ψυχοθεραπεία ούτε με φάρμακα - η επιθυμία να κλαπεί θα επιστρέψει.

Τα παιδιά της προσχολικής και σχολικής ηλικίας κλεπτομανίας μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή και θα έχουν τις δικές τους συγκεκριμένες αιτίες και συμπτώματα. Συχνά, η συστηματική παιδική κλοπή παιδιών είναι ένα σαφές μήνυμα ότι ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα έχει προκύψει στη συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση του παιδιού. Είναι κλοπή που προσπαθεί να προσελκύσει την προσοχή της. Υπάρχουν προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν την επιθυμία να κλέψουν.

• Ανταγωνισμός για γονική προσοχή (ένας αδελφός ή αδελφή γεννήθηκε στην οικογένεια, το παιδί άρχισε να λαμβάνει λιγότερη προσοχή από τη μαμά και τον μπαμπά).
• Επικοινωνιακό πρόβλημα. Υπάρχουν προβλήματα με την επικοινωνία στην ομάδα των συνομηλίκων. Κάνοντας κλοπή, το παιδί δείχνει στους συναδέλφους του ότι είναι γενναίος, ισχυρός, έξυπνος και επομένως μπορεί να είναι όχι μόνο πλήρες μέλος της εταιρείας αλλά και ηγέτης του.
• ΠεριέργειαΤο παιδί κάνει μια παρορμητική, αυθόρμητη κλοπή απλώς και μόνο επειδή το θέμα του φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, προσέλκυσε την προσοχή του.