Γεωργική εθνική φορεσιά

Η παραδοσιακή φορεσιά του Γεωργιανού λαού ξεκινάει τον 9ο αιώνα. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, στις εποχές του Khazar Kaganate, που εμφανίστηκαν τα εξωτερικά ενδύματα των καυκάσιων λαών που ονομάζονταν Chokha., που μεταφράζεται από τις τουρκικές γλώσσες ως "ύφασμα, ύφασμα για ρούχα". Τέτοια εξωτερικά ενδύματα ήταν κοινά μεταξύ των ανδρών και των γυναικών και φορούσαν όλο το χρόνο.

Είναι μάλλον δύσκολο να κρίνουμε την εμφάνιση των εθνικών φορεσιών των Γεωργιανών της εποχής εκείνης, καθώς και άλλων καυκάσιων λαών, καθώς δεν διατηρήθηκαν ακριβείς περιγραφές των ρούχων των κατοίκων του Καυκάσου.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του κοστουμιού της Γεωργίας είναι η παρουσία δεξαμενών αερίου στο στήθος και στις δύο πλευρές. Ένα τέτοιο όνομα είναι ειδικές θωρακικές τσέπες, οι οποίες έχουν μικρά διαμερίσματα για την αποθήκευση φορτίων σκόνης - θολότητα. Αυτές οι τσέπες εμφανίστηκαν στα επάνω ρούχα των Γεωργιανών όχι πολύ καιρό πριν με την εξάπλωση των πυροβόλων όπλων. Αρχικά, οι γαστρονομίες φυλάσσονταν σε τσάντες πάνω από τον ώμο ή στη μέση, αλλά αργότερα, για λόγους ευκολίας, αυτές οι τσέπες εφευρέθηκαν, γεγονός που έγινε χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό της γεωργιανής φορεσιάς.

Η εθνική φορεσιά της Γεωργίας στον σύγχρονο κόσμο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορα τελετουργικά γεγονότα που απαιτούν τον σεβασμό των παραδόσεων του λαού της. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα παραδοσιακά ρούχα στη Γεωργία, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, άρχισαν να ξεθωριάζουν στο βάθος. Οι νέοι προτιμούν τα κομψά και ελαφρώς λαμπερά εθνικά κοστούμια σε απλούστερα και πιο άνετα ρούχα. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, πολλοί νέοι και κορίτσια φορούν μοντέρνα ρούχα με παραδοσιακά γεωργιανά μοτίβα με απόλαυση ως ένδειξη σεβασμού και ευλάβειας για τους ανθρώπους τους.

Για τα εθνικά ρούχα των Γεωργιανών, 6 χρώματα chokha είναι χαρακτηριστικά.

Το μαύρο χρώμα στα ρούχα ήταν το προνόμιο των ευγενών ανθρώπων. Οι πλούσιοι άνθρωποι φορούσαν μαύρα ρούχα όχι μόνο στην καθημερινή ζωή, αλλά και τα προτιμούσαν για ειδικές περιπτώσεις.

Ανεξάρτητα από το φύλο και την κοινωνική υπαγωγή, η κορεατική κοστούμι φαίνεται μάλλον αυστηρή, αλλά ταυτόχρονα κομψή. Τα υφάσματα επιλέχθηκαν αρκετά ισχυρά και ανθεκτικά. Οι πλούσιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αντέξουν κοστούμια μετάξι και βελούδο. Η δαντέλα θα μπορούσε να γίνει η διακόσμηση για τέτοιες πολυτελείς στολές για τη ζεστή εποχή, και στους κρύους μήνες ευγενείς γούνες.

Το νυφικό της νύφης ήταν ιδιαίτερα πολυτελές ανά πάσα στιγμή. Αν και εξωτερικά ήταν παρόμοια με την καθημερινή φορεσιά, το νυφικό ήταν πάντα κατασκευασμένο μόνο από λευκό ύφασμα. Ένα σημαντικό στοιχείο ήταν η πολύτιμη διακόσμηση των ρούχων για τη νύφη.

Τα νυφικά ήταν κεντημένα με νήμα από χρυσό ή ασήμι, καθώς και διακοσμημένα με διάφορες εφαρμογές. Ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η νυφική ​​στολή έπρεπε να φαίνεται πλούσια.

Στο κεφάλι της νύφης φορούσαν μια εθνική βελούδινη φανέλα με ένα ελαφρύ μαντήλι, με την οποία η νύφη κάλυπτε το πρόσωπό της.

Οι Γεωργιανοί, που φορούσαν παραδοσιακές φορεσιές του λαού τους, φαινόταν αρκετά έξυπνοι ακόμα και στην καθημερινή ζωή. Το φόρεμα που ονομάζεται kartuli, αν και έκρυψε τα πόδια των γυναικών, αλλά είχε ένα μάλλον σφικτό στυλ στην κορυφή. Το κορσέ μέρος του φορέματος ήταν διακοσμημένο με διάφορα διακοσμητικά στοιχεία. Θα μπορούσε να είναι πλεξούδα ή beadwork και πέτρες.

Εκτός από το φόρεμα, η γυναικεία στολή ανέλαβε αναγκαστικά την παρουσία ζώνης. Θα μπορούσε να είναι μετάξι ή βελούδο. Η ζώνη ήταν επίσης διακοσμημένη με τη βοήθεια διακοσμητικών αρχικών κεντημάτων ή μαργαριταριών και δεμένη έτσι ώστε όλη η γοητεία της έπεσε κατά μήκος της γυναικείας σιλουέτας και βρισκόταν σε περίοπτη θέση.

Outerwear Οι γυναίκες της Γεωργίας έχουν το όνομα Katibi. Ήταν συνήθως ραμμένες από βελούδο και μεταξωτά υφάσματα φωτεινά χρώματα, φυσικές γούνες ή βαμβάκι χρησιμοποιήθηκαν ως μονωτικά, η επένδυση τέτοιων ρούχων έγινε μεταξιού.

Οι γυναίκες χρησιμοποίησαν ένα λεπτό πέπλο που ονομάζονταν θεραπευτές ως κόμμωση. Το ύφασμα στο κεφάλι σταθεροποιήθηκε με τη βοήθεια μεταλλικού κυλίνδρου του ορυχείου, γεμισμένου με βαμβάκι, καθώς και με το χείλος χίκτα από χαρτόνι καλυμμένο με βελούδινο ύφασμα. Πάνω από όλα αυτά, έβαλαν ένα πέπλο, το οποίο αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα μαντήλι που ονομάζεται Baghdadi.

Ως υποδήματα, γυναίκες από απλές οικογένειες φορούσαν σκληρές δερμάτινες μπότες που ονομάζονταν calamani. Για τις γυναίκες από τις ευγενείς οικογένειες υπήρχαν βελούδινα παπούτσια με τακούνια και όχι πλάτη. Οι μύτες τέτοιων παπουτσιών που ονομάζονταν koshi ήταν λυγισμένες.

Ως διακοσμήσεις, τα προϊόντα από φυσικές πέτρες, όπως τα κοράλλια και τα κεχριμπάρι, διανεμήθηκαν ευρέως. Οι χτενίσματα των γυναικών αποτελούνταν από ύφανση πλεξούδων και μπούκλες, που κάλυπταν το χρονικό τμήμα.

Η εθνική φορεσιά για το κορίτσι ήταν ραμμένη με την εικόνα του γυναικείου φόρεμα, αλλά χωρίς υπερβολική πολυτέλεια.

Δεδομένου ότι τα παιδιά είναι πολύ δραστήριοι, πιο σύντομες εκδόσεις του κοστουμιού επιτρέπονται για μεγαλύτερη άνεση. Το χρωματικό σχήμα μπορεί επίσης να διαφέρει από το μονότονο ενήλικο ρουχισμό και να συμπληρώνεται με φωτεινές αποχρώσεις.

Για τα αγόρια επίσης ραμμένα κοστούμια με την εικόνα των ανδρών.

Η παραδοσιακή φορεσιά της Γεωργίας συνίστατο από τα κάτω παντελόνια ενός μανικιούρ και παντελόνια που έφταναν μέχρι το τέλος, ή μαργαριτάρια από μαύρο ή μπορντό χρώμα, τα οποία δεν εμπόδιζαν την κίνηση. Πάνω από αυτά φορούσαν ένα πουκάμισο που ονομάζεται περάνγκα.

Outerwear επιλέχθηκε σύμφωνα με την εποχή και την κοινωνική κατάσταση και χωρίστηκε σε διάφορους τύπους:

• Οι Γερμανοί του Circassian ή chocha το αποκαλούν. Αυτό το είδος ανδρικής ντουλάπας θεωρήθηκε υποχρεωτικό σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή του έτους. Οι Cherkeskos τοποθετήθηκαν πάνω από το καφτάν και περιζυγίστηκαν με ασημένια ή συνηθισμένα μεταλλικά ιμάντα. Η ζώνη σε αυτή την περίπτωση δεν εξυπηρετούσε απλώς μια διακοσμητική λειτουργία · οι άντρες πρόσδεραν ένα μαχαίρι ή μια σπαθιά σε αυτήν, που ήταν επίσης μέρος της εθνικής φορεσιάς της Γεωργίας.

Αρχικά, αυτό το κομμάτι ιματισμού κατασκευάστηκε από μαλλί προβάτου ή καμήλας. Σήμερα χρησιμοποιούνται ελαφρύτερα υφάσματα όπως το βαμβάκι. Το μήκος του Circassian είναι συνήθως ακριβώς κάτω από τα γόνατα, η τομή είναι μάλλον χαλαρή, αλλά δίνει έμφαση στην αρσενική σιλουέτα. Το Chokha έχει συνδετήρες από την κορυφή και τη μέση της μέσης. Στο στήθος υπάρχουν τσέπες για την αποθήκευση πυρίτιδας, η οποία σήμερα διακρίνει τη γεωργιανή ενδυμασία μεταξύ των υπόλοιπων.

Το chokha συνήθως δεν έχει κολάρο, αλλά σε μερικές παραλλαγές μπορεί να υπάρχει κολάρο με βάση. Τα μανίκια αυτού του ενδύματος είναι συνήθως φαρδιά και μακρυά, γεγονός που καθιστά δυνατή την ελεύθερη κίνηση κατά τη διάρκεια της μάχης. Για τους ηλικιωμένους, μακρύ μανίκια για chokhi ήταν αποδεκτά.Σήμερα υπάρχουν διαφορετικοί τύποι με διαφορετικά μήκη μανικιών.

• Kaba. Πλούσιοι άνθρωποι από ευγενείς και πριγκίπισσες οικογένειες φορούσαν αυτό το είδος εξωτερικού ενδύματος, κατασκευασμένο από μεταξωτό κορμό. Το μαύρο μεταξωτό κορδόνι χρησιμοποιήθηκε για να τελειώσει τις καμπίνες και δημιουργήθηκαν επίσης συνδετήρες.

• Kuladzha. Αυτό το είδος ανδρικής ντουλάπας προοριζόταν για μετανάστες από την ευγένεια. για ειδικές περιπτώσεις. Το Kuladzha ήταν ένα φόρεμα μικρού μήκους, το οποίο φορούσε πάνω από τα ρούχα. Velvet διαφορετικών χρωμάτων χρησιμοποιήθηκε για την προσαρμογή των τελετουργικών φορεμάτων. Η φυσική γούνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διακοσμητικά στοιχεία. Με kuladzhey αναγκαστικά να τεθεί σε ένα γούνα καπέλο από Astrakhan.
• Cock και pabadi. Για τους χειμερινούς μήνες οι Γεωργιανοί χρησιμοποίησαν την σκανδάλη. Ήταν ένα γούνινο παλτό διακοσμημένο με κέντημα με χρυσό και ασημένιο νήμα. Επίσης, κατά την κρύα εποχή φορούσαν παμπάντι.

Τέτοια ρούχα λευκού, μαύρου ή καφέ χρώματος ονομάζονται επίσης burqa. Τους χειμερινούς μήνες, το κεφάλι καλύφθηκε με ένα καπέλο γούνας, το οποίο ήταν ραμμένο από γούνα αστραχάν ή από δέρμα προβάτου.

Εκτός από το καπάκι, το οποίο χαρακτηρίζει τους ορειβάτες, οι Γεωργιανοί φορούσαν άλλα καλύμματα κεφαλής, ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση. Έτσι, σε διάφορες περιοχές φορούσαν τσόκαρα και ένα κουκούλα, που ονομάζεται kabal akhi, ακόμη και καπέλα με μικρά χωράφια.

Ως υποδήματα για την εθνική φορεσιά των ανδρών, ήταν επίσης συνηθισμένοι οι Γεωργιανοί: το koshi - ανάμεσα στις πλούσιες κατηγορίες, το kalamani - ανάμεσα στους φτωχούς. Για τους πλούσιους ανθρώπους, υπήρχαν ακόμα δερμάτινες εκδίκηση σε μια επίπεδη σόλα, καθώς και tsaga - δερμάτινες μπότες, οι οποίες συχνά ήταν διακοσμημένες ακόμη και με τη βοήθεια πολύτιμων λίθων.