Ιταλική φορεσιά

Η εθνική ιταλική φορεσιά έχει πολλές ερμηνείες, σε κάθε περιοχή είναι διαφορετική. Ωστόσο, τα παντελόνια παντού διακρίνονται από μια ταραχή χρωμάτων και μια ποικιλία διακοσμητικών στοιχείων που είναι δύσκολο να κοιτάξουν μακριά. Δεν είναι περίεργο ότι στην Ιταλία ξεκίνησε η υψηλή μόδα και μέχρι σήμερα η χώρα αυτή είναι μία από τις πρωτεύουσες της παγκόσμιας βιομηχανίας μόδας.

Η ιστορία της εθνικής ενδυμασίας της Ιταλίας προέρχεται από την αρχαία Ρώμη, όπου η στολή, με τη σειρά της, δανείστηκε από τους αρχαίους Έλληνες. Είναι αλήθεια ότι οι Ρωμαίοι έκαναν τις προσαρμογές τους σε αυτό, προσθέτοντας πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Στην αρχαιότητα, τα ρούχα ήταν ανεπιτήδευτα και συχνότερα ραμμένα από μάλλινα υφάσματα. Το ράψιμο ασκήθηκε ελάχιστα, αντί των κουμπιών και των συνδετήρων που χρησιμοποιούνται καρφίτσες.

Ήδη εκείνη την εποχή, οι Ρωμαίοι είχαν ένα λεγόμενο ρούχο για εσώρουχα, τυλιγμένο γύρω από τους μηρούς, το ένα από τα ονόματα των οποίων είναι το μικρότερο. Οι γυναίκες είχαν ένα πρωτότυπο σουτιέν - μια περιτονία που στήριζε το στήθος.

Κάποιες φορές φορούσε ένα σκρφίωμα, φορούσε πάνω από τα κύρια ρούχα.

Το κύριο στοιχείο του ιματισμού για άνδρες και γυναίκες ήταν ένα χιτώνιο, φορούσε τόσο οι πλούσιοι Ρωμαίοι όσο και οι δούλοι τους. Το αρσενικό έφτασε συνήθως στο γόνατο και το θηλυκό στο δάκτυλο και μπορούσε να έχει μανίκια. Κατά την κρύα εποχή, θερμαίνονται, τοποθετώντας αρκετούς χιτώνες ο ένας στον άλλο. Τα ρούχα ήταν ραμμένα από λευκασμένο λινό, μόνο πολύχρωμες λωρίδες που χρησίμευαν ως διακριτικά στοιχεία.

Οι ελεύθεροι Ρωμαίοι θα μπορούσαν να φορούν ένα toga. Το δικαίωμα αυτό στερήθηκε από δούλους και αλλοδαπούς. Ήταν ένα κομμάτι καμβά, που ρίχτηκε πάνω από τον ώμο του με τον τρόπο μιας σύγχρονης τσάντας ταχυδρομείου. Φορούσε πάνω από το χιτώνα και έτσι βρισκόταν σε όμορφες πτυχές, διάφορα ραβδάκια ραμμένα στο στρίφωμα.

Στην γυναικεία ντουλάπα υπήρχαν πολύ λιγότεροι περιορισμοί, τα ρούχα τους ήταν ζωγραφισμένα σε όλα τα διαθέσιμα χρώματα εκείνη την εποχή. Πάνω από το χιτώνα, οι πλούσιες γυναίκες φορούσαν ένα συντομότερο τραπέζι - προκειμένου να αποδείξουν τη στρώση του φορέματος και να τονίσουν τον πλούτο τους.

Τα εξωτερικά ενδύματα χρησίμευαν ως ακρωτήριο - ρατσίνιο ή παλάς. Φορούσε από γυναίκες και άνδρες. Αν ήταν πολύ κρύο, έβαζαν ένα βαρύ αδιάβροχο που ονομάζεται laena, και φορούσε επίσης αδιάβροχο με κουκούλα - kukullus.

Τα σανδάλια με πολλούς δερμάτινους ιμάντες χρησιμοποιήθηκαν ως παπούτσια. Οι σχεδιαστές μέχρι σήμερα εμπνέονται από αυτό το παπούτσι, επιστρέφοντας συνεχώς σε μονομάχους σανδάλια.

Τον 5ο αιώνα, σημειώθηκε η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία επηρέασε σημαντικά όχι μόνο την ιστορία της ιταλικής, αλλά και την ευρωπαϊκή φορεσιά στο σύνολό της. Εκείνη την εποχή, τα ρούχα παρέμειναν απλά και ανεπιτήδευτα. Έχει ραμμένο κυρίως από φυσικά υφάσματα από γκρι και καφέ αποχρώσεις. Οι φεουδαρχικοί άρχοντες φορούσαν φωτεινά μεταξωτά ρούχα, τα οποία έφεραν από το Βυζάντιο. Ρούχα διακοσμημένα με κεντημένα σχέδια και στρίφωμα.

Οι γυναίκες φορούσαν ρούχα που κρύβουν μια φιγούρα · αυτό οφειλόταν στην επιρροή της χριστιανικής εκκλησίας. Μόνο στον δέκατο αιώνα η σιλουέτα άρχισε να αλλάζει και οι κυρίες άρχισαν να τονίζουν τη φιγούρα τους. Τον XII αιώνα, το φόρεμα άρχισε να ταιριάζει γύρω από τη μέση, ένα σκοινί εμφανίστηκε πάνω του. Άρχισε επίσης να κάνει πιέτες και η φορεσιά χωρίστηκε σε δύο μέρη - το κάτω και το πάνω.

Η Αναγέννηση ήρθε στην Ιταλία πριν από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γρήγορα μετατράπηκε σε πλουσιότερη χώρα. Αυτό επηρέασε άμεσα την ιταλική φορεσιά 15-16 αιώνων, η οποία μιμήθηκε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με απλές λεπτές γραμμές μόδας, ευκολία φθοράς και "τυπικές" αναλογίες. Ωστόσο, η απλότητα της κοπής αντισταθμίστηκε από τη χρήση ακριβών υφασμάτων - μπροκάρ, βελούδο, μετάξι.

Τον 16ο αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας καταλήφθηκε από την Ισπανία, ο ιταλικός πολιτισμός, όπως και η εθνική φορεσιά, συνεχίζει να αναπτύσσεται μόνο στο βόρειο τμήμα της χώρας και στη Βενετία, που κατάφερε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της.

Στοιχεία κοστούμι ανδρών αυτής της περιόδου:

• Kamichi - το κατώτατο πουκάμισο.
• Calzoni - σφιχτά κοντά παντελόνια.
• Sottoveste - τοποθετημένο μπουφάν, θα μπορούσε να είναι χωρίς μανίκια?
• Jorn - εορταστικό αδιάβροχο με πτυσσόμενα μανίκια και πλούσιο φινίρισμα.

Το επίμηκες μακρύ καφτάν φορούσε ηλικιωμένοι άντρες. Συνδυάστηκε με μια λευκή σανίδα (πρωτότυπο του μανδύα). Με την πάροδο του χρόνου, η ιταλική στολή τροποποιήθηκε. Πουκάμισα ήρθε στη μόδα, τα οποία ήταν αρμαθιές μαζί από ένα καλώδιο γύρω από το λαιμό. Φορούσαν με ένα καφτάν με ένα βαθύ τετράγωνο λαιμόκομμα ή κολάρες stand-up. Συνδυάστηκε με κάλτσες και παντελόνι στο γόνατο. Από πάνω φορούσαν κοτσίδα - ένα υπέροχο και μακρύ αδιάβροχο, το οποίο με την πάροδο του χρόνου έγινε στενότερο και μικρότερο. Είχε φουσκωτά μανίκια και μεγάλο κολάρο.

Οι ευγενείς φέρουν πάντα ένα σπαθί μαζί τους (αριστερά) και ένα μαχαίρι (δεξιά). Η φορεσιά συμπληρώθηκε με ένα πορτοφόλι με ζώνη, γάντια και μια τεράστια χρυσή αλυσίδα. Το κοστούμι των γυναικών ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό και πλουσιότερο, τα κορίτσια φορούσαν ένα φόρεμα με σφιχτή κορυφή και μια φούστα στην πτυχή, που ονομάζονταν γκαμούρα. Η εικόνα συμπληρώθηκε με ένα ελαφρύ ακρωτήριο ή ένα κομμάτι ύφασμα, το οποίο ήταν προσαρτημένο στο φόρεμα.

Ο ρόλος των εξωτερικών ενδυμάτων έπαιζε ένα μακρύ αδιάβροχο, μερικές φορές ήταν ραμμένο με ανοίγματα για τα όπλα. Τα αξεσουάρ ήταν πορτοφόλια που κρεμούσαν στη ζώνη, γάντια και μαντήλια με κεντήματα.

Τον 16ο αιώνα, εμφανίστηκαν εσώρουχα και κάλτσες, τα φορέματα έγιναν πλούσια και πιο εντυπωσιακά. Τα κορίτσια άρχισαν να φορούν φορέματα με βαθύ λαιμόκοψη, οι φούστες ήταν φαρδύ, βαρύ, με πολλές πτυχές. Το χειμώνα, οι γυναίκες συμπλήρωσαν τη στολή με συμπλέκτη από μετάξι με γούνα. Φορούσαν μπατς στα κεφάλια τους ή τα κάλυπταν με πέπλα. Επίσης, διάφορα καλύμματα, συνήθως από δαντέλες ή μετάξι, ρίχτηκαν πάνω από το κεφάλι.

Στην Ιταλία, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν υπάρχει ενιαία εθνική φορεσιά.

Το γεγονός είναι ότι διάφορες περιοχές της χώρας διαχωρίστηκαν μεταξύ τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και τελικά ενώθηκαν λίγο περισσότερο από 150 χρόνια πριν. Εκείνη την εποχή, οι παραδόσεις ήταν ήδη πλήρως εδραιωμένες και διέφεραν σχεδόν σε κάθε χωριό!

Δεδομένου ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εξεταστεί κάθε περιοχή, αξίζει να σταθούμε σε αρκετές κύριες περιοχές που ξεχωρίζουν για το χρώμα τους. Φυσικά, όλες οι ποικιλίες ιταλικής φορεσιάς έχουν τα ίδια στοιχεία και ομοιότητες.

Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η φωτεινότητα και η πλούσια παλέτα χρωμάτων. Οι φούστες των ιταλικών κοριτσιών είναι συχνά διακοσμημένες με σχέδια διαφόρων χρωμάτων - τριαντάφυλλα, πεπόνια, μαργαρίτες, μαργαρίτες.

Η μεγάλη επιρροή της παραδοσιακής φορεσιάς μπορεί να φανεί στις συλλογές των διάσημων σχεδιαστών μόδας Domenico Dolce και Stefano Gabbana, οι οποίοι συχνά δημιουργούν φορέματα ιταλικού στυλ.

Μεγάλη προσοχή δίνεται στα κοσμήματα, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του φορέματος. Τα παντρεμένα κορίτσια υποχρεούνται να φορούν καπέλο και μαύρο σακάκι, ανύπαντρες γυναίκες φορούν λευκή ποδιά και χήρες γυναικών φορούν μαύρη.

Η βάση της εθνικής φορεσιάς είναι μια φουσκωτή φούστα (gonna), ένα λευκό, συχνά κεντημένο πουκάμισο (camichia) και ένα μπούστο. Συμπληρώνει την εικόνα μιας φωτεινής ποδιάς (grem biule) και μιας μαντίλας στο κεφάλι (fatzoletto).Αυτά είναι τα κύρια στοιχεία της ιταλικής φορεσιάς, τα οποία βρίσκονται σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Μόνο το μήκος της φούστας, τα χρώματα και τα χρώματα, η παρουσία ή η απουσία στοιχείων δαντέλας διαφέρουν. Η δαντέλα ήταν συνήθως δημοφιλής με τους ευγενείς ιταλούς, και τα περιστασιακά ρούχα για τα συνηθισμένα κορίτσια ήταν απλά και μέτρια. Αλλά τα νυφικά ήταν πολύ θεαματικά - ήταν διακοσμημένα με κορδέλες, φτερά, κεντήματα, καρφίτσες.

Η εθνική φορεσιά των ανδρών είναι πολύ πιο εύκολη από την γυναικεία. Αποτελείται από παντελόνια κάτω από το γόνατο (παντελόνια) και ένα λευκό πουκάμισο. Η εικόνα συμπληρώνεται από ένα μανίκι (jacca) ή σακάκι χωρίς μανίκια (panchotto). Το κεφάλι είναι καλυμμένο με μούρο - μάλλινο κεχριμπάρι ή φρυγικό καπάκι.

Τα παντελόνια μπορεί να έχουν διαφορετικά μήκη, αλλά να είστε βέβαιος να ανεφοδιάσετε με γάντζο. Στον ιμάντα είναι στερεωμένο ragas - ένα κομμάτι ύφασμα που χρησιμεύει ως πρωτότυπο της ζώνης. Το μπροστινό μέρος του σακάκι συνήθως είναι άφθονα διακοσμημένο με κεντήματα.

Οι εξαρτήσεις των γυναικών από τις νότιες περιοχές και ειδικότερα τη Σαρδηνία είναι ιδιαίτερα διαφορετικές. Οι πλούσιες κυρίες φορούσαν φωτεινά φορέματα, επικράτησε κόκκινο. Βεβαιωθείτε ότι συμπληρώνετε την εικόνα σας με πολλά δαχτυλίδια στα δάχτυλα.

Οι φτωχές γυναίκες φορούσαν πρακτικά γκρίζα φορέματα με πολλές τσέπες, ο αριθμός των δακτυλίων στα δάχτυλα ήταν ελάχιστος. Το πιο σημαντικό στοιχείο της ντουλάπας ήταν ένα μαντήλι, το οποίο κάλυπτε το κεφάλι και τους ώμους. Θα μπορούσε να μοιάζει με ένα πραγματικό έργο τέχνης: λεπτή δαντέλα ή ακριβό ύφασμα, διακοσμημένο με περίτεχνα κεντήματα. Μερικές φορές χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς για να δημιουργηθεί μια τέτοια μαντίλα.

Ήταν οι Βενετοί που παρουσίασαν την ιδέα του καρναβαλιού στον κόσμο και τους Ιταλούς εν γένει. Τα καρναβάλια στη Βενετία εξακολουθούν να είναι θορυβώδη και διασκεδαστικά, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η πόλη γίνεται ένα πραγματικό θεατρικό τοπίο, όπου μπορείτε να δείτε μοναδικές παραγωγές.

Όλοι οι παρόντες είναι ενωμένοι με ένα πράγμα - την παρουσία κοστουμιού και μάσκας. Τα περισσότερα ρούχα είναι περισσότερο σαν έργα τέχνης, τα οποία μερικές φορές φτάνουν μέχρι τα 15 μέτρα του υφάσματος. Στη Βενετία, υπάρχουν πολλά καταστήματα που προσφέρουν στολές για το καρναβάλι και όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για ενοικίαση.

Μπορείτε να ντύσετε όσο επιθυμεί η καρδιά σας - μια ευγενής κυρία του μπλε αίματος, Harlequin ή Pierrot, ένας μουσκέτας ή ένα bautto. Όλα εξαρτώνται από τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Είναι αλήθεια ότι στις οδικές εκδηλώσεις μπορεί να περιοριστεί σε μία μόνο μάσκα και σε ορισμένα επίσημα γεγονότα είναι απλώς άσεμνο να εμφανιστεί χωρίς κοστούμι.

Τα υποδήματα στην Ιταλία, ως μέρος της εθνικής ενδυμασίας, είναι διαφορετικά. Σε πολλές περιοχές, εξακολουθεί να είναι ραμμένη με το χέρι, ωστόσο, όπως το ίδιο το κοστουμιών, το κόστος του οποίου φτάνει ορισμένες φορές χιλιάδες ευρώ.

Σε διαφορετικές περιοχές μπορείτε να βρείτε τέτοια παπούτσια:

• Ξύλινα υποδήματα με δερμάτινες κάλτσες.
• Δερμάτινα υποδήματα με ξύλινα πέλματα.
• Παπούτσια κλωστοϋφαντουργίας με στερεά πέλματα.
• Μαλακά σανδάλια από πετσέτα με μακριά λουριά.

Εθνική στολή μιας νεαρής κοπέλας στη Σικελία. Μια χνουδωτή ανοιχτό ροζ φούστα, διακοσμημένη με κορδόνια, ένα λευκό πουκάμισο, ένα κορσάζ, μια λευκή ποδιά, με παπαρούνες κεντημένες επάνω σε αυτό και την αντιγραφή με μια μαντίλα. Στη φωτογραφία, το κορίτσι συλλέγει πορτοκάλια, αλλά στην καθημερινή ζωή, φυσικά, φορούσαν πιο μέτρια φορέματα. Τέτοιες εντυπωσιακές στολές προορίζονταν για μια επίσημη περίσταση.

Ιταλικός γάμος σε εθνικές φορεσιές. Η νύφη έχει μια πλούσια στολή που είναι γεμάτη με κεντήματα, χρυσά και κοσμήματα. Στο κεφάλι υπάρχει ένα παραδοσιακό λευκό κασκόλ. Το κοστούμι του γαμπρού είναι πιο συγκρατημένο - φοράει ένα λευκό πουκάμισο, μακριά johns και ένα σκούρο μπλε γιλέκο από μπροκάρ.