Εθνική φορεσιά του Αζερμπαϊτζάν

Κάθε έθνος έχει τη δική του ιστορία, η οποία αποτελείται από πολλές στιγμές: πολιτισμό, κουζίνα, γλώσσα, κοστούμια. Η ιστορία του Αζερμπαϊτζάν είναι ενδιαφέρουσα, συναρπαστική, μερικές φορές θλιβερή και τραγική. Σημαντικό μέρος στην ιστορία αυτού του έθνους προορίζεται για ρούχα. Η εθνική στολή του Αζερμπαϊτζάν ξεχωρίζει για την εξαιρετική ομορφιά της, η οποία συνδυάζεται επιδέξια με τις εθνικές ιδιαιτερότητες των κατοίκων του ηλιόλουστου Αζερμπαϊτζάν. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του αγωγού, υπέστη πολλές αλλαγές.

Κοστούμια οποιουδήποτε προσώπου έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Τα κοστούμια του Αζερμπαϊτζάν δεν αποτελούν εξαίρεση.

Τα υλικά επιλέχθηκαν διαφορετικά: εισαγόμενα και τοπικά. Το Silk χρησιμοποιήθηκε συχνότερα. Κατά τη δημιουργία περιστασιακής φθοράς, προτιμήθηκε το λινάρι, το μαλλί και το chintz. Φορέματα από πλούσιους ανθρώπους αποτελούνταν από βελούδο, ύφασμα, στρατό, λεπτό μετάξι.

Το φινίρισμα ήταν πάντα επιδέξιος και εκφραστικό. Ακόμα και ένα απλό κοστούμι στα εξειδικευμένα χέρια ενός ειδικευμένου εργάτη πήρε μια ακριβή εμφάνιση. Χρυσά, ασημένια νήματα, χάντρες, δαντέλες, δαντέλες, ακριβά νομίσματα χρησιμοποιήθηκαν για διακόσμηση.

Το κοστούμι των γυναικών αποτελείται από δύο μέρη και ένα μεγάλο αριθμό στοιχείων με σύνθετα και περίεργα ονόματα. Ας προσπαθήσουμε να τις καταλάβουμε και να παρουσιάσουμε την εικόνα μιας γυναίκας του Αζερμπαϊτζάν που έζησε αρκετούς αιώνες πριν.

• Το πέπλο είναι ένα κάλυμμα σχήματος τσάντας το οποίο τοποθετήθηκε σε μια έξοδο από το σπίτι.

• Rubend - ένα στοιχείο που κάλυψε το πρόσωπο μιας γυναίκας. Στο σπίτι, αυτό το στοιχείο δεν φορούσε, αλλά απαγορεύτηκε να φύγει από το σπίτι χωρίς αυτό.

• Τα χείλη των geyims - αυτό ήταν το όνομα του εξωτερικού ενδύματος, το οποίο περιλάμβανε ένα πουκάμισο με φαρδιά μανίκια, φαρδιά παντελόνια που έληγαν στο επίπεδο του αστραγάλου, μια φούστα.
• Το Chapken βγήκε πάνω από το πουκάμισό του, το οποίο, με τη σειρά του, ήταν στερεωμένο με ένα κουμπί στο λαιμό. Στο πλάι στο chepken υπήρχαν μανίκια με μανίκια. Για να δημιουργήσετε αυτά τα ρούχα που χρησιμοποιούνται βελούδο, Tirme και άλλα υλικά με λαμπρή υφή.

• Το Archalyg είναι ένα κοντό πουλόβερ που ταιριάζει στην πλάτη και στο στήθος. Τα μανίκια σε τέτοια ρούχα ήταν μακρά. Στην περιοχή της μέσης, αυτό το πουλόβερ ήταν πιο σφιχτό, και έπειτα ήταν πλούσιο και απλώνεται σε πλούσια βολάν. Αυτό το στοιχείο της εθνικής φορεσιάς θεωρήθηκε το πιο κοινό σε όλη τη χώρα.
• Καθώς ο πυθμένας του κοστουμιού χρησίμευε για ποδόγυρο, το οποίο θα μπορούσε να έχει διαφορετικό πλάτος. Για να δημιουργηθεί ένα ποδόγυρο, χρησιμοποιήθηκαν πλεκτά και κυματοειδή υλικά.

• Εκτός από αυτά τα τυποποιημένα στοιχεία, άλλα ρούχα θα μπορούσαν να είναι παρόντα ως μέρος του εθνικού κοστουμιού του Αζερμπαϊτζάν. Παραδείγματος χάριν, ένα εξώπλατο ρούχο με επένδυση (lebbade), εξωτερικό ρούχο από καπιτονέ υλικό (eshmek ή kyurdu), φτάνει μέχρι τη μέση με ένα στρίφωμα κυματοειδούς υλικού.

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ύπαρξης, η εθνική κοστούμι του Αζερμπαϊτζάν ήταν παρούσα με διαφορές στις εξαρτήσεις σύμφωνα με τον περιφερειακό δείκτη.Οι γυναίκες που ζούσαν στο έδαφος του Γαζακίου φορούσαν μακριά πουκάμισα με σχισμές. Οι κάτοικοι του Καραμπάχ στην ντουλάπα παρακολουθούσαν τα Caps με μακριά μανίκια, τα οποία τοποθέτησαν σφιχτά τη μέση.

Οι φούστες δεν είναι χαμηλότερες από τα γόνατα και τα φαρδιά παντελόνια φορούσαν γυναίκες από το Nakhchivan. Αλλά οι κάτοικοι του Shusha και του Shamakhi φορούσαν μακριές φούστες. Στις πλούσιες γυναίκες από το Nakhchivan και τη Ganja, ήταν συχνά πιθανό να δούμε μακρύς σκύλος με πλούσια κέντημα και διάφορα σχέδια.

• Ένα ασημένιο με χρυσό ή χρυσό ιμάντα φορέθηκε στην κορυφή των ενδυμάτων (arkhaliga, chepken). Επίσης, υπήρχε συχνά μια δερμάτινη ζώνη κεντημένη με νομίσματα ή διακοσμημένη με ένα σήμα. Η χρήση ζώνης επιτρέπεται μόνο για έγγαμες γυναίκες. Το κορίτσι στο γάμο έλαβε την πρώτη της ζώνη ως δώρο.

• Το κεφάλι ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Τα καπάκια δημιουργήθηκαν με διάφορες μορφές. Κασκόλ θα μπορούσε να φορεθεί στην κορυφή. Τα μαλλιά ήταν κρυμμένα σε μια ειδική σακούλα λινό, η οποία ονομάστηκε "chutga". Ένα καπέλο σε σχήμα κυλίνδρου φορούσε στο κεφάλι, συνήθως ήταν βελούδο. Πάνω από τα καπέλα έδεσε ένα τουρμπάνι και κασκόλ. Ιδιαίτερα δημοφιλές ήταν το kelagai, ένα μεταξωτό μαντήλι. Υπήρχε μερικός τρόπος για να συνδεθεί. Κατά την κρύα εποχή, προστέθηκε ένα σάλι Κασμίρ, για τη δημιουργία του οποίου χρησιμοποιήθηκε μόνο φυσικό μαλλί.

• Υπήρχαν κάλτσες και παπούτσια Joraba με ένα μυτερό δάκτυλο, χωρίς πλάτη, με ένα μικρό τακούνι. Τέτοια παπούτσια ήταν μέρος της καλοκαιρινής ντουλάπας, και το χειμώνα χρησιμοποιούσαν charygi. Οι κάλτσες δημιουργήθηκαν με το δικό του χέρι από μαλλί ή βαμβάκι. Σε όλο το μήκος υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός σχεδίων και σχεδίων που ήταν παρόμοια με εκείνα που υπήρχαν στα χαλιά.

• Τα κορίτσια άρχισαν να φορούν κοσμήματα από την ηλικία των 3 ετών, θεωρούνταν ως επί το πλείστον ως φύλακες από κακά λόγια και μάτια. Μέχρι εκείνη την στιγμή, όταν το κορίτσι πρόκειται να γίνει παντρεμένη γυναίκα, μια ολόκληρη συλλογή κοσμημάτων κατάφερε να συγκεντρωθεί. Δεν μπορούσαν όλοι να φορεθούν. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας θρησκευτικής τελετής, για 40 ημέρες μετά το θάνατο ή τη γέννηση ενός παιδιού. Πλούσιες και φτωχές γυναίκες φορούσαν περίπου το ίδιο κόσμημα, η μόνη διαφορά ήταν η παρουσία πολύτιμων λίθων.

Το κοστούμι του Αζερμπαϊτζάν ανδρών αποτελούσε ένα πουκάμισο, παντελόνια, ένα beshmet, στενό γύρω από τη μέση και ένα παλτό από δέρμα προβάτου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε κρύο καιρό. Η Cirkassian ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε, έβαλε πάνω από το πουκάμισό του, το οποίο, με τη σειρά του, μπήκε στο παντελόνι του. Υπήρχαν μπότες στα πόδια του, και στο κεφάλι του ήταν ένα καπέλο για γούνα, για το οποίο επιλέχθηκε η αστραχάν ή η πρόβατα.

Ο Circassian πλήρωσε όλα τα κουμπιά και τα μανίκια ήταν λυγισμένα. Στην περιοχή του θώρακα υπήρχαν ειδικές θήκες για σωλήνες, τόξα αερίου ή σφαίρες. Αυτές οι τσέπες ονομάστηκαν gazyrnitsami. Λόγω του μεγάλου μεγέθους των θυλάκων, μειώθηκε η πιθανότητα σοβαρών ζημιών κατά τη διάρκεια της κοπής. Τώρα αυτές οι τσέπες είναι πιο διακοσμητικές από πρακτικές.

Οι σύγχρονοι νέοι δεν φορούν πλέον εθνικές φορεσιές. Από τη μόδα βγήκαν πριν από την έναρξη του εικοστού αιώνα. Τώρα οι εθνικές φορεσιές χρησιμοποιούνται σε θεατρικές παραγωγές και σε μουσειακές εκθέσεις.

Η εθνική κοστούμι του Αζερμπαϊτζάν έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους Ευρωπαίους σχεδιαστές. Στις σύγχρονες συλλογές που εμφανίζονται στα ευρωπαϊκά βάθρα, τα στοιχεία από την εθνική στολή του λαού του Αζερμπαϊτζάν βρίσκονται όλο και περισσότερο. Τα μαξιλαράκια, οι μακριές φούστες και τα εξωτερικά ενδύματα αποτέλεσαν τη βάση για πολλές συλλογές. Οι σχεδιαστές του Αζερμπαϊτζάν μόλις αρχίζουν να αναδεικνύουν αυτή την τάση.