Η ιστορία της εμφάνισης και ανάπτυξης της εθιμοτυπίας

Ο όρος "εθιμοτυπία" που είναι γνωστός σε όλους προέρχεται από τη γαλλική εθιμοτυπία - ηθική. Πρόκειται για ένα σύνολο κανόνων για την ορθή συμπεριφορά στην κοινωνία. Οι ιστορικές ρίζες του όρου στη σύγχρονη μορφή του αρχίζουν από τη βασιλεία του γάλλου βασιλιά Louis XIV.

Η ιστορία αυτής της έννοιας προέρχεται από τη Γαλλία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ακριβώς στο γήπεδο του γαλλικού βασιλιά. Πριν από την επόμενη κοινωνική εκδήλωση, οι επισκέπτες έδωσαν ειδικές κάρτες. Αναφέρθηκαν οι βασικές διατάξεις συμπεριφοράς.

Έτσι εμφανίστηκε ο πρώτος επίσημος κώδικας συμπεριφοράς σε μια πολιτιστική κοινωνία. Από τότε ξεκίνησε η ενεργητική ανάπτυξη της εθιμοτυπίας στις ανώτερες τάξεις, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ορισμένες διατάξεις και κανόνες στην αρχαιότητα.

Η Γαλλία θεωρείται γενικά ως η γενέτειρα της έννοιας της "εθιμοτυπίας", ωστόσο, ορισμένοι εμπειρογνώμονες ισχυρίζονται ότι η θέση της μητρικής χώρας του παραπάνω φαινομένου αμφισβητείται επίσης από την Αγγλία. Παρά την εμφάνιση ορισμένων κανόνων συμπεριφοράς, δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν σωστά λόγω των σκληρών και σκληρών συνθηκών εκείνης της εποχής. Ως αποτέλεσμα, η ηθική, η ηθική και η πνευματικότητα έχουν υποβιβαστεί στη δεύτερη θέση.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι κανόνες καλών τρόπων εμφανίστηκαν στον 14ο αιώνα μέσα στα σύνορα της Ιταλίας. Το κράτος άρχισε να παρατηρεί την πολιτιστική προσωπική ανάπτυξη. Η κοινωνική ουσία άρχισε να έχει σημασία στην κοινωνία.

Τον 15ο αιώνα στις χώρες της Ευρώπης άρχισαν να χρησιμοποιούν προσωπικά μαχαιροπίρουνα. Ένας αιώνας αργότερα, αυτά τα χαρακτηριστικά έγιναν υποχρεωτικά κατά τα γεύματα. Η χρήση του πιρουνιού και του μαχαιριού ήταν η ώθηση για τη διαμόρφωση δημόσιας ευρωπαϊκής εθιμοτυπίας.

Η ανάπτυξη και η κατανομή αυτού του αποτελέσματος επηρεάστηκε ιδιαίτερα από το τελετουργικό του δικαστηρίου. Ήταν αναγκαία η θέση του κυρίου των τελετών, ο οποίος παρακολούθησε προσεκτικά την εφαρμογή όλων των απαραίτητων οδηγιών και κανονισμών.

Οι κανόνες της εθιμοτυπίας ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά τη διάρκεια του Διαφωτισμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μετακόμισαν από τα υψηλότερα στρώματα της ευγένειας στον υπόλοιπο πληθυσμό. Οι κανόνες έγιναν απλούστεροι και πιο δημοκρατικοί, σε σύγκριση με τους τρόπους στο δικαστήριο.

Η σύγχρονη έννοια του όρου έχει εξελιχθεί μέσα σε αρκετούς αιώνες και έχει φτάσει στο χρόνο μας. Για παράδειγμα, οι ιππότες, που βρίσκονταν κοντά σε ανθρώπους, αφαιρούν κράνος. Αυτό δείχνει σαφώς την εμπιστοσύνη τους. Τώρα οι άνδρες αφαιρούν καπέλα στις εγκαταστάσεις. Έβγαλαν επίσης τα κεφάλια τους για να χαιρετήσουν τους ανθρώπους που περνούσαν.

Η παράδοση των χειραψιών κατά τη συνάντηση προέρχεται και από την Ευρώπη. Άτομα ίσης ηλικίας ή θέσης αναταράχτηκαν με το χέρι, ενώ το υψηλότερο άτομο ήταν φιλί.

Οι ιστορικοί παρακολουθούν τη διαδικασία της εθιμοτυπίας στο έδαφος της Ρωσίας από την περίοδο του Προ-ΠετρόφσκιΗ εθιμοτυπία εκείνης της εποχής ήταν σημαντικά διαφορετική από τα χέρια των Ευρωπαίων. Οι ξένοι πολίτες συχνά αντιλαμβανόταν τα καθημερινά πρότυπα της ρωσικής συμπεριφοράς ως κάτι άγριο και ακόμη και βάρβαρο.

Οι βυζαντινές παραδόσεις είχαν μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση των κανόνων συμπεριφοράς στη Ρωσία. Αυτό το κράτος δανείστηκε όχι μόνο τοπική εθιμοτυπία, αλλά και εθνικές παλιές παραδόσεις. Πήγαν στα ρωσικά εδάφη με τη χριστιανική θρησκεία. Παρά τις αλλαγές αυτές, ήταν δυνατό να διατηρηθούν οι παγανιστικές τελετουργίες που έπεσαν στη σύγχρονη εποχή.

Ο δεύτερος παράγοντας που έχει αλλάξει τον συνηθισμένο τρόπο ζωής του ανθρώπου είναι η επιρροή του μωσαϊκού-τάρτου ζυγού. Μερικά στοιχεία αυτής της κουλτούρας μεταφέρθηκαν στα εδάφη της Αρχαίας Ρωσίας.

Μεγάλη θέση στην κοινωνία έπαιξε η θέση του ανθρώπου. Με αυτή την έννοια, οι κάτοικοι της Ρωσίας και της Δυτικής Ευρώπης ήταν πολύ παρόμοιοι. Ο Ρώσος λαός τιμούσε επίσης τους πρεσβύτερους.

Μια ιδιαίτερη στάση ήταν στους φιλοξενούμενους. Αν ένα σημαντικό πρόσωπο ήρθε στο σπίτι, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού στη βεράντα το συνάντησε προσωπικά. Νεαροί στην κοινωνική κλίμακα και την ηλικία είχαν ήδη συναντηθεί στο δωμάτιο του σπιτιού, και το ίσο ήταν ευπρόσδεκτο στο πέρασμα.

Αξιοσημείωτα άτομα εκείνης της εποχής περπατούσαν με ένα ειδικό καλάμι. Περνώντας το κατώφλι του κτιρίου, έμεινε στην είσοδο. Τα καπέλα αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στα χέρια τους.

Η θρησκεία είχε τεράστιο αντίκτυπο στους κανόνες συμπεριφοράς. Πηγαίνοντας μέσα στο σπίτι, οι επισκέπτες σταμάτησαν κοντά στις εικόνες και βαφτίστηκαν. Τότε έκαναν τρία παραδοσιακά τόξα, απευθυνόμενα στις ιερές εικόνες. Στη συνέχεια, οι επισκέπτες έπρεπε να χαιρετήσουν τον οικοδεσπότη με ένα τόξο. Κλείσιμο ανθρώπων κούνησε τα χέρια και τις αγκαλιές.

Μόλις οι φιλοξενούμενοι έφυγαν, έκαναν σχεδόν την ίδια ακολουθία ενεργειών, βάπτισαν και υποκλίνονταν στην εικόνα των αγίων. Στη συνέχεια, είπαν αντίο στον ιδιοκτήτη. Η φούσκωμα, το φτέρνισμα και ο βήχας σε ένα πάρτι ήταν κακή μορφή.

Τα ρούχα των Ρώσων ανδρών και γυναικών κατά τον Μεσαίωνα δεν ήταν πολύ διαφορετικά. Επιπλέον, δεν υπήρχε διατομεακό πλέγμα, όλα ήταν ελεύθερα. Κατά την κρύα εποχή, ήταν βέβαιο ότι θα φορούσε παλτά από δέρμα προβάτου, σακάκια με κουπί, γούνινα παλτά και άλλα ζεστά ρούχα. Όμορφα ρούχα, διακοσμημένα με διακοσμητικά στοιχεία, μίλησαν για την υψηλή θέση και τον πλούτο του ατόμου. Οι αγρότες φορούσαν παπούτσια κατά τη διάρκεια του παγετού και η αριστοκρατία έβαζε μπότες.

Στην αρχή της γιορτής στη Ρωσία, οι επισκέπτες διέταξαν ένα ποτήρι βότκα. Πρέπει να τρώγεται με ψωμί. Στο τραπέζι τοποθετούνται προ-κομμένα πιάτα. Μαζί τους έβαλαν τα σκεύη από πολύτιμα μέταλλα, όμως δεν είχαν καμία πρακτική λειτουργία. Αυτές οι διακοσμήσεις μαρτυρούν τη φιλοξενία και τον πλούτο του οικοδεσπότη.

Τα οστά δεν αφήθηκαν στην πλάκα, αλλά τοποθετήθηκαν σε ξεχωριστό πιάτο.

Στην ανάπτυξη της εθιμοτυπίας κατά την εποχή του Πέτρου Α, οι τάσεις των δυτικών άρχισαν να εισάγονται έντονα. Είχε σημαντική επιρροή και μόδα στη Γερμανία, την Αγγλία και την Ολλανδία. Οι κανόνες συμπεριφοράς της υψηλής κοινωνίας της περιόδου αυτής άλλαξαν σημαντικά και άλλαξαν. Στη συνέχεια άλλαξαν στους απλούς ανθρώπους.

Μετά από λίγο, η επιρροή των προαναφερόμενων ευρωπαϊκών κρατών άλλαξε στα γαλλικά. Την εποχή εκείνη, στις πολιτείες της κυβέρνησης η Βασίλισσα Ελισάβετ. Η παράδοση, η γλώσσα, η μόδα και πολλά άλλα πήγαν στα ρωσικά εδάφη.

Η κοινωνική συμπεριφορά των κοσμικών προσώπων απέκτησε το χαρακτήρα του συναισθηματισμού. Μετά την επιτυχία μεταμορφώθηκε σε ρομαντισμό. Οι άνθρωποι άρχισαν να ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση. Η τέχνη έρχεται στο προσκήνιο: ζωγραφική, μουσική, λογοτεχνία.

Οι ιστορικοί σημειώνουν ότι μια απότομη πτώση της επιρροής της Γαλλίας ήταν αισθητή το 1812, μετά το τέλος του Πατριωτικού Πολέμου.

Γνωστή σε πολλούς, το σύστημα της ιππότης γεννήθηκε στην Ευρώπη τον 11ο αιώνα. Έχει επηρεαστεί σημαντικά το σχηματισμό της ευρωπαϊκής, και μετά, και της παγκόσμιας εθιμοτυπίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισαν να αναδύονται νέες τελετουργίες και παραδόσεις που άρχισαν να κυριαρχούν κυριολεκτικά στην κοινωνία. Αυτή είναι η περίοδος των παγκοσμίως διάσημων ιπποδρομιών και των τελετών προς τιμήν των όμορφων κυριών.

Ταυτόχρονα υπήρχε μια τελετή έναρξης των ανδρών για να είναι ιππότες. Μια ειδική τελετή πραγματοποιήθηκε σε σχέση με τους θεσπισμένους κανόνες και κανονισμούς. Οι ιππότες εφεύρουν τον προσωπικό τους κωδικό και ακολουθούν αυστηρά. Οι κανόνες που θεσπίζονται με αυτόν τον κώδικα καθίστανται υποχρεωτικοί για τους πολεμιστές. Στην πραγματεία έδειξε όχι μόνο τους κανόνες συμπεριφοράς, αλλά και το ύφος της ένδυσης και το θέμα των χρησιμοποιούμενων συμβόλων.

Στη μεσαιωνική Ευρώπη, η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών αποδείχθηκε σαφώς. Οι εκπρόσωποι του δίκαιου φύλου είχαν πολύ λιγότερα δικαιώματα και ελευθερίες, σε σύγκριση με τους άνδρες εκείνης της εποχής. Ο πατριάρχης βασίλεψε και τα δικαιώματα ενός ισχυρού μισού ανθρωπισμού κατοχυρώθηκαν σε νομοθετικό επίπεδο. Αυτός ο τρόπος στήριξε την εκκλησία.

Αυτοί οι περιορισμοί επηρέασαν τη διαδικασία σχηματισμού κανόνων συμπεριφοράς για άνδρες και γυναίκες.

Ειδικοί κανόνες εθιμοτυπίας προέκυψαν ως αποτέλεσμα των σχέσεων των ιπποτών με τους εραστές τους. Ο άνθρωπος έγινε πρακτικά υπηρέτης της κυρίας. Έχει εκπληρώσει όλες τις ιδιοτροπίες και ιδιοτροπίες των γυναικών της καρδιάς. Ένα τέτοιο μοντέλο συμπεριφοράς υπήρχε ακόμα και αν η γυναίκα δεν μοιράστηκε τα συναισθήματα του φίλου και η αγάπη παρέμεινε αδιάφορη.

Για να γίνει η αγαπημένη κυρία ενός ιππότη, μια γυναίκα έπρεπε να πληρεί ορισμένα πρότυπα. Είναι υποχρεωμένη να είναι εξωτερικά ελκυστική, κοινωνική και περιπετειώδης. Σέβεται την ικανότητα να διεξάγει μικρές συζητήσεις. Οι σχέσεις δεν εξαρτώνται από την οικογενειακή κατάσταση

Για να θεωρηθεί ένας πραγματικός ιππότης, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναίος, ισχυρός, ειλικρινής, ειλικρινής, φιλόξενος και γενναιόδωρος. Έδειξαν αυτές και άλλες ιδιότητες κατά τη διάρκεια αγώνων και πολυάριθμων τουρνουά. Ο Ιππότης έπρεπε να κρατήσει το λόγο του με κάθε κόστος. Διοργάνωσαν επίσης μια υπέροχη γιορτή, δείχνοντας σαφώς τη γενναιοδωρία.

Οι κανόνες του καλού τόνου θεωρήθηκαν δώρα που οι ιππότες παρέδωσαν τις κυρίες τους. Το ιδανικό δώρο είναι ένα αντικείμενο τουαλέτας (διακόσμηση, χτένα, σάλι, και άλλα). Εάν ένας άνθρωπος έγινε νικητής στο τουρνουά, θα δώσει σίγουρα το αγαπημένο άλογο του αντιπάλου και το όπλο του ως τρόπαιο. Η κυρία είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί την προσφορά. Μίλησε για την αδιαφορία της για τον άνθρωπο.

Ιππότες και κυρίες μερικές φορές ορκίστηκαν ο ένας στον άλλο. Μερικές φορές έκαναν λάθη και ανόητα πράγματα, αλλά ακολουθήθηκαν χωρίς αποτυχία. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος θα μπορούσε να καταλήξει σε τέτοιες συνθήκες: αρνήθηκε να κόψει τα μαλλιά του πριν από ένα συγκεκριμένο κατόρθωμα ή μια σημαντική ημερομηνία.

Οι εκπρόσωποι της υψηλής κοινωνίας έπρεπε να ακολουθούν απόλυτα τους κανόνες της εθιμοτυπίας. Πρότειναν υψηλότερες απαιτήσεις. Στα τέλη του Μεσαίωνα δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στους τρόπους. Αυτοί οι κανόνες που εγκρίθηκαν αρκετούς αιώνες πριν διατηρήθηκαν, μεταμορφώθηκαν και μετασχηματίστηκαν.

Στην εποχή του Διαφωτισμού άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα εγχειρίδια, τα οποία περιείχαν τις διατάξεις της ηθικής του παλατιού. Οι εκπρόσωποι της αριστοκρατίας μελέτησαν προσεκτικά τα εγχειρίδια.

Το βιβλίο έδειξε τέτοιες διατάξεις:

• Οι βασικοί κανόνες της συζήτησης.
• Η σωστή καθημερινή ρουτίνα.
• Πώς να συμπεριφέρεστε σε διάφορες τελετές και πολλά άλλα.

Λόγω αυστηρών κανόνων, εμφανίστηκε ένα τέτοιο επάγγελμα ως δάσκαλος χορού.Ο δάσκαλος δίδαξε όχι μόνο να προχωρήσει σωστά, αλλά και να εισαγάγει τους μαθητές σε κομψούς και εκλεπτυσμένους τρόπους.

Οι χοροί αυτής της περιόδου ήταν σημαντικά διαφορετικοί από αυτό που ονομάζεται χορός στη σύγχρονη κοινωνία. Κυρίαρχες δεν ήταν κινήσεις χορού, αλλά διάφορα τόξα.

Η άριστη γνώση των κανόνων συμπεριφοράς δεν ήταν μόνο ένα σημάδι καλού τόνου. Ακόμα και μια μικρή επίβλεψη στον τομέα αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες συνέπειες. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι έχασαν το καθεστώς τους, αλλά υπήρξαν επίσης περιπτώσεις που έχασαν τη ζωή τους για το λάθος. Όλα εξαρτώνταν από τη σοβαρότητα του αδικήματος και το καθεστώς του προσώπου που προσβλήθηκε από μια τέτοια συμπεριφορά. Τα δικαιώματα και τα καθήκοντα κάθε ατόμου στο δικαστήριο ήταν νόμοι για τους οποίους κανείς δεν είχε το δικαίωμα να φύγει.

Εκτός από τους άριστους τρόπους, το δικαστήριο ήταν υποχρεωμένο να κατέχει τέτοιες δεξιότητες:

1. Διαθέτει ένα μουσικό όργανο.
2. Παιχνίδια καρτών.
3. Χορεύοντας
4. Τραγουδώντας
5. Σχέδιο
6. Γνώση ξένων γλωσσών.

Λίγο περισσότερο για την ιστορία της εθιμοτυπίας μπορεί να βρεθεί στο παρακάτω βίντεο.

Στη σοβιετική εποχή, υπήρχε επίσης μια ορισμένη εθιμοτυπία. Οι κανόνες ήταν αξιοσημείωτοι για τη συγκεκριμένη δημοκρατία και απλότητα. Δεν έφεραν αυτόν τον τρόπο και τον πάθος, ο οποίος ήταν εγγενής στην ευρωπαϊκή εθιμοτυπία. Έγιναν κοινές οικογενειακές και ανεπίσημες επισκέψεις.

Στη θέση των κοσμικών δεξιώσεων, χαρακτηριστικών των αιώνων XVIII-XIX, έχουν έρθει οι χορευτικοί όροφοι. Ήταν στα κορίτσια χορού πιο συχνά συναντήθηκε με τα παιδιά.