Κούπα εθνική φορεσιά

Ο σχηματισμός της λαϊκής φορεσιάς του Τσούβα ήταν υπό την επήρεια του τόπου όπου ζούσε ο Τσουβάς, ο οποίος ανέλαβε πολλά από τα μικρά πράγματα και τις λεπτομέρειες των ρούχων των πλησιέστερων γειτόνων. Τα παραδοσιακά ρούχα του νυμφικού (που είναι ο ανώτατος Τσούβας) από την περιοχή του Cheboksary μοιάζουν αρκετά έντονα με τα κοστούμια του φιννο-ουρικού λαού της Ρωσίας με την απλότητα και τα μέτρια σχεδιαστικά στοιχεία τους.

Πολύ μακρύς χρόνος ο Τσούβας ασχολείται αποκλειστικά με την κατασκευή υφασμάτων και διαφόρων φυσικών βαφών. Για να βαφούν νήματα, ήταν απαραίτητο να περάσουν πολύ χρόνο, λόγω του οποίου το κύριο χρώμα των κοστουμιών και των φορεμάτων ήταν ένα συνηθισμένο λευκό χρώμα.

Σύντομα τα αντέρνα απέκτησαν χρωστικές ανιλίνης, οι οποίες διευκόλυναν πολύ τη διαδικασία βαφής του νήματος, και αυτό έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της παραγωγής τέτοιου υλικού όπως το pestryad. Στη συνέχεια, τα ρούχα από το γουδοχέρι αντικαταστάθηκαν με τα συνηθισμένα λευκά κοστούμια. Οι Viryals δεν χρησιμοποίησαν καθόλου το γουδοχέρι στην κατασκευή ρούχων και φορέματα.

Το λευκό χρώμα χαρακτήριζε την καθαρότητα και ήταν το κύριο σε παραδοσιακές φορεσιές και φορέματα από την Κίνα. Ένα φρέσκο ​​λευκό πουκάμισο φορέθηκε για διάφορες αργίες και εορταστικές εκδηλώσεις. Συχνά, το βασικό λευκό χρώμα συνδυάστηκε με πλούσιο κόκκινο, το οποίο συμβόλιζε επίσης την αγνότητα, την αγιότητα και τη ζωή, επομένως σχεδόν όλες οι ραφές κοστουμιών και φορέματα καλύπτονταν με γραφειοκρατία.

Ένα λευκό πουκάμισο (aka kepe) ήταν ένα βασικό στοιχείο της γυναικείας και ανδρικής εθνικής ενδυμασίας. Ο σχεδιασμός του πουκάμισου ήταν μάλλον απλός: σχηματίστηκε καμβάς κάνναβης και ραμμένες σφήνες στις πλευρές, οι οποίες διευρύνουν το πουκάμισο στο κάτω μέρος. Πουκάμισα για κοστούμια γυναικών έγιναν με μήκος 120 cm και μια εγκοπή στο κέντρο στο στήθος. Τα πουκάμισα ανδρών είχαν παρόμοιες περικοπές στα πλάγια.

Αρχικά, τα πουκάμισα του Τσουβάς με ζώνη για άνδρες έγιναν ελεύθερα και μακριά (μέχρι τα γόνατα). Τα αντρικά ρούχα είχαν ποικιλία πλούσιων και εορταστικών κεντημάτων, εφαρμογών και μοτίβων μεταξιού, ενώ τα απλά κοστούμια που δεν προορίζονταν για τις αργίες ήταν αρκετά λακωνικά και αυστηρά και δεν είχαν τεθεί σε αυτά σχέδια.

Τα παραδοσιακά πουκάμισα του Chuvash για τις έγγαμες γυναίκες είχαν μάλλον πολύπλοκα κεντήματα ασυνήθιστου σχήματος, ενώ το στρίφωμα με γεωμετρικές ρίγες και λωρίδες διακρίθηκε από μετριοφροσύνη και απλότητα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών και τις συνήθεις καθημερινές, οι γυναίκες φορούσαν ειδικό υλικό με κρόσσια, μοτίβα και λωρίδες στους μηρούς τους, από νήματα μεταξιού και μαλλί.

Τα άγαμα κορίτσια φορούσαν μέτρια ρούχα χωρίς κεντήματα και σχέδια, για να μην αποσπούν την προσοχή από την ομορφιά τους.

Κοσμήματα συγκροτήματα με ασημένια νομίσματα, λεπτομέρειες χάντρα και ακριβές πέτρες είναι:

• Καπέλα για γυναίκες.
• ρούχα για το λαιμό και το στήθος (στο Τσούβα, ονομάζονται ama, alka, μπορεί).
• βραχιόλια και δαχτυλίδια (είναι sul και θείο)?
• μικρό καθρέφτη, ο οποίος είναι τοποθετημένος στη ζώνη (Toker).
• ζώνη πορτοφολιών (enchenok)
• αναρτήσεις στη ζώνη (jes hure).

Τσουβάς ενδυμασία για το γάμο είχε τις ακόλουθες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες:

• το φόρεμα της νύφης ήταν διακοσμημένο με χάντρες, κοχύλια και νομίσματα, δημιουργώντας ένα μεγάλο και πολύπλοκο μοτίβο, που συμπληρώθηκε από ένα ειδικό κόμμωση.
• το πουκάμισο της νύφης, η ποδιά και τα εξωτερικά ενδύματα ήταν διακοσμημένα με κομψό κέντημα · επιπλέον, το κορίτσι φορούσε δαχτυλίδια, βραχιόλια, μενταγιόν και πορτοφόλι με μικρό καθρέφτη στη ζώνη (αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η στολή ζυγίζει περίπου 16 κιλά).
• η ενδυμασία του Τσούβες είχε μια σημαντική λεπτομέρεια, όπως - ένα πούλι (μεγάλο λευκό υλικό ή ένα κάλυμμα από κουβέρτα) με πλούσια κεντήματα κατά μήκος των άκρων, κάτω από τα οποία η νύφη έμεινε για ορισμένο χρονικό διάστημα, μετά το οποίο το πέπλο αφαιρέθηκε και το κορίτσι ντύθηκε σαν παντρεμένη γυναίκα.
• ο γαμπρός ντυμένος με ένα πουκάμισο και ένα καφτάν με μια φαρδιά ζώνη χρώματος, και επίσης βάζει γάντια, μπότες και ένα καπέλο γούνας με ένα νόμισμα στην περιοχή του μέτωπου.

Τα λαϊκά κοστούμια για παιδιά του Τσούβα ήταν αξιοσημείωτα για τον πλούτο και την πολυτέλεια του κεντήματος. Τα ρούχα για τα κορίτσια ήταν αρκετά απλά και ήταν διακοσμημένα με πλεξούδα ή απλά σχέδια που ραμμένα στο στρίφωμα. Το κεφάλι ήταν καλυμμένο με συνηθισμένα διακοσμητικά και πλεκτά. Τα μεγαλύτερα κορίτσια φορούσαν κοσμήματα από χάντρες που ήταν στερεωμένα στη ζώνη από την πλάτη.

Τα κοστούμια για τους μικρούς άνδρες ήταν αρκετά απλά και διέφεραν μόνο με φωτεινά σχέδια στο κολάρο.

Στην αρχαιότητα, τα γυναικεία καπέλα του Τσούγουσα εκπροσωπούνταν από καπάκια και καλύμματα.

Τα περιβραχιόνια (headsbands) διαφόρων διαστάσεων, τα τουρμπάνια, τα σάλια και οι παράνυμφοι, που προορίζονταν αποκλειστικά για έγγαμες γυναίκες, ανήκαν σε καλύμματα.

Στην πλούσια εθνική φορεσιά, το Τσουβάσκα έχει πολλές μικρές, αλλά πολύ σημαντικές λεπτομέρειες και στολίδια, που δείχνουν την ταυτότητα, την ηλικία και την κοινωνική θέση των γυναικών.

Πολλά στολίδια γυναικείων φορεμάτων (νομίσματα, κοχύλια, χάντρες) προστατεύονται πρωτίστως από κακά πνεύματα, εχθρούς και διάφορους κινδύνους. Για τις αργίες ή τους γάμους, το τσαλάβσκι φορούσε ένα πλήρες σετ φυλαχτά κοσμήματα, το οποίο ζύγιζε περισσότερο από 10 κιλά.

Τη θερινή περίοδο, άνδρες και γυναίκες του Τσουβάς φορούσαν σανδάλια.Αυτά τα παπούτσια υφαίνονται σε διάφορους και μάλλον πονηρούς τρόπους, γι 'αυτό και ορισμένα μοντέλα έχουν επιζήσει μέχρι σήμερα και βρίσκονται σήμερα στο μουσείο. Με τα παπούτσια που βρισκόντουσαν βάλουν άνετα γάντια πανί. Όταν ήρθε ο χειμώνας, ο Chuvash καθαριζόταν τα παπούτσια και έβαζε τις ζεστές μπότες, χωρίς τις οποίες ήταν απλώς αδύνατο να το κάνεις.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν παράδοση να δώσουμε γάμο για δερμάτινες μπότες σε γιοι και δερμάτινα παπούτσια για την κόρη της, η οποία στη συνέχεια φορούσε εξαιρετικά σπάνια και πολύ προστατευμένη.

Προς το παρόν, η παραδοσιακή εθνική φορεσιά του Τσούβα έχει χάσει τη σημασία της και μόνο σε ορισμένα χωριά και χωριά φορούν τα φορέματα του Τσούβα για διακοπές ή τελετές.

Η εθνική φορεσιά χρησιμοποιείται συχνά κατά τη διάρκεια διαφόρων συναυλιών και παραστάσεων λαϊκών ομάδων. Οι σχεδιαστές μόδας δεν βασίζονται πλέον σε παραδοσιακά κοστούμια και πουκάμισα στα σχέδια τους, αλλά χρησιμοποιούν κάποιες παρόμοιες εικόνες στις προσπάθειές τους να παράγουν όλες τις λεπτομέρειες των λαϊκών στολιδών, στολίδια και σχέδια.