Style 90s σε ρούχα

Παρά την ασυνέπεια της εποχής, ήταν αυτή που έφερε στη μόδα πολλά πράγματα που σήμερα θεωρούνται εικονικά - τζιν, μίνι φούστες, φορέματα με λινό και βομβαρδιστικά. Και οι σύγχρονοι έφηβοι, που γεννήθηκαν πολύ αργότερα, προτιμούν όλο και περισσότερο τα ρούχα από τη δεκαετία του '90.

Ας θυμηθούμε τι ήταν η μοντέρνα εποχή του τέλους της εικοστής χιλιετίας.

Ο τρόπος για να ντύσει κανείς τη δεκαετία του '90 είναι καλύτερα να μην ονομάζεται στυλ, αλλά μια νέα προσέγγιση της μόδας και της επιλογής των ρούχων. Η ίδια η αρχή της δημιουργίας ρούχων από τους σχεδιαστές και η δημιουργία μιας εικόνας από τους απλούς ανθρώπους άρχισαν να αλλάζουν.

Η βασική αρχή της εποχής - "να είσαι ο εαυτός σου". Μεγάλη προσοχή άρχισε να δίνεται στην ατομικότητα, μια αντανάκλαση του εσωτερικού κόσμου ενός ατόμου και του στυλ του. Ήταν αυτή τη στιγμή που εμφανίστηκε το επάγγελμα του στυλίστα και του δημιουργού εικόνων και τα γυαλιστερά περιοδικά άρχισαν να δίνουν συμβουλές για το πώς να τονίζουν την ατομικότητά τους.

Στη δεκαετία του '90, τα ρούχα denim έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή - όλοι πήγαν εκεί. Αυτά δεν είναι μόνο τα τζιν, αλλά και φούστες, σορτς, παπούτσια για κορίτσια και φόρμες για τα δύο φύλα.

Στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένα κοστούμι denim - παντελόνι και σακάκι ή σακάκι, τα οποία πρέπει να φοριούνται μαζί. Επιπλέον, οι σχεδιαστές δημιούργησαν τσάντες από denim, καπέλα και ακόμη και παπούτσια denim. Δεν είναι περίεργο ότι αυτή η εποχή ονομάζεται μερικές φορές "denim".

Επίσης, για πρώτη φορά, τα ρούχα unisex-style έγιναν δημοφιλή - με τζιν φορούσαν μπλουζάκια, μη διακριτικά πουλόβερ, πάνινα παπούτσια ή άλλα άνετα παπούτσια.

Ταυτόχρονα, υπήρχε ένα εσκεμμένο δράμα και μια αφθονία φωτεινών χρωμάτων στη μόδα, ειδικά στις γυναίκες εικόνες.

Δεν δόθηκε περισσότερη προσοχή τόσο στα ρούχα όσο και στο ανθρώπινο σώμα. Πρέπει να είναι είτε χλωμό ή πολύ μαυρισμένο, λεπτό, μερικές φορές ακόμη και πάρα πολύ, η φιγούρα έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της μοντέρνας πλώρης.

Είναι υποχρεωτικό να επισκεφθείτε όχι μόνο το γυμναστήριο, αλλά και ένα σαλόνι ομορφιάς. Η αισθητική χειρουργική έχει γίνει πολύ δημοφιλής. Μια λατρεία των supermodels εμφανίστηκε - όλοι ήταν πρόθυμοι να ισοπεδώσουν τη Naomi Campbell, την Linda Evangelista, την Cindy Crawford, την Kate Moss.

Δεδομένου ότι τα ρούχα δύσκολα μπορούσαν να εκπλήξουν κανέναν, οι mods άρχισαν να τροποποιούν το σώμα τους - τρυπήματα, τατουάζ, το ύφος του οποίου ήταν ένα θέμα για μια άλλη συζήτηση.

Η μόδα του τέλους του εικοστού αιώνα στον κόσμο και στην επικράτεια των μετασοβιετικών κρατών και ιδιαίτερα στη Ρωσία ήταν κάπως διαφορετική. Το γεγονός ότι παίρνουμε τη μόδα της δεκαετίας του '90 στην Αμερική και στην Ευρώπη ήταν δημοφιλής στα μέσα της δεκαετίας του '80.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σιδερένια κουρτίνα έπεσε και ρεύματα φωτεινών φορεμάτων, τα οποία προηγουμένως μπορούσαν να προσεγγιστούν μόνο από τους κερδοσκόπους, έσπευσαν προς το μέρος μας. Οι κάτοικοι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν τόσο σημαντικοί για να ακολουθήσουν τις παγκόσμιες τάσεις της μόδας, πόσο να φορούν "ξένα" ρούχα.

Αυτή η περίοδος θυμούνται τα μίνι μπλούζες, μπλούζες και πουλόβερ με φαρδιά ώμους, μπλούζες, μόδα για αθλητικά κοστούμια, πολύχρωμα πλεκτά πουλόβερ και ηλεκτρονικά ρολόγια χειρός.

Ο ιδρυτής του στυλ είναι ο Kurt Cobain και η ομάδα του Nirvana. Έκαναν επανάσταση όχι μόνο στον κόσμο της μουσικής, αλλά και στον κόσμο της μόδας. Οι οπαδοί τους, ακολουθώντας τον Kurt, άρχισαν να φορούν φουσκωτά πουλόβερ, ογκώδη αντρικά παντελόνια (που σήμερα ονομάζουμε τζιν-φίλο), τεντωμένα ζακέτες, ελεγμένα πουκάμισα, μπουφάν, δερμάτινα μπουφάν, φθαρμένα αθλητικά παπούτσια και βαριά παπούτσια.

Έτσι, δήλωσαν την αδιαφορία τους για τη βιομηχανία της μόδας.Τα κύρια χαρακτηριστικά του grunge είναι ασυνείδητο, layering, υπερμεγέθη ρούχα, κλουβί και denim.

Η μόδα podium υιοθέτησε τις παραδόσεις του grunge, θα μπορούσε να βρεθεί στο Vivienne Westwood, ο Mark Jacobs, ο Karl Lagerfeld.

Αυτό το στυλ γεννήθηκε στη δεκαετία του '60, αλλά έφτασε στη μεγαλύτερη ανάπτυξη του στα τέλη του 20ού αιώνα. Πολλοί σχεδιαστές βασίστηκαν στον συντηρητισμό, την απλότητα των σχημάτων και των χρωμάτων. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε σε αυστηρές περικοπές και απλές σιλουέτες.

Οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του στυλ είναι η Donna Karan και ο Calvin Klein, οι οποίοι αργότερα ανυψώθηκαν σε ένα unisex λατρείας, το οποίο προήλθε από τον μινιμαλισμό. Με την πάροδο του χρόνου, το unisex μετατράπηκε σε ανδρογόνα, η οποία είναι δημοφιλής σήμερα.

Εάν το grunge ήρθε στα βάθρα από τους δρόμους, τότε με τον μινιμαλισμό ήταν το αντίθετο. Χάρη στις προσπάθειες των σχεδιαστών στην καθημερινή χρήση, σύντομα τζιν, λευκές μπλούζες και μπλουζάκια, παπούτσια, σακάκια και ελάχιστο αριθμό αξεσουάρ έγιναν δημοφιλή.

Στον κινηματογράφο, οι λαμπροί εκπρόσωποι του μινιμαλισμού ήταν η Rachel και η Monica από τους Φίλους, η Dana Scully από τα Files X και η ηρωίδα Sharon Stone από το Basic Instinct.

Στη μουσική, για να αντικαταστήσει το grunge, έχει έρθει μια νέα κατεύθυνση - rave. Πρόκειται για ηλεκτρονική μουσική, από την οποία τα αναμνηστικά κόμματα και τα ναρκωτικά αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι. Αναπόφευκτα, αυτό επηρέασε τις τάσεις της μόδας στα ρούχα. Τα χρώματα οξέα, βινύλιο και πλαστικό, supermini, t-shirts και κορυφές με ψυχεδελικά σχέδια, παπούτσια σε τεράστια πλατφόρμα, φωτεινά μαλλιά και μακιγιάζ έχουν γίνει δημοφιλείς.

Στο βάθρο αυτή η κατεύθυνση ήταν δύσκολο να βρεθεί, αλλά στους δρόμους το στυλ ήταν περισσότερο από ενεργό. Μπλε, πράσινο, πορτοκαλί, πλατφόρμα 15 εκατοστών, ρούχα βινυλίου - όλα αυτά ήταν δημοφιλή ακόμα και στη Ρωσία.

Στα μέσα της δεκαετίας του '90, γεννήθηκε μια άλλη στυλιστική κατεύθυνση που έκανε τις γκέτες ένα λατρευτικό κομμάτι ιματισμού. Φορούσαν με τσιμπήματα, λαμπερά μπλουζάκια, φορεμένα με φορέματα και μίνι φούστες.

Το Crop-top ήταν επίσης δημοφιλές (κατά προτίμηση με διάτρηση στον ομφαλό), το οποίο φορούσε τζιν ή μίνι φούστες.

Το sport-chic ήρθε στις πασαρέλες και στις ταινίες. Θα μπορούσε να βρεθεί στις περισσότερες νεανικές τηλεοπτικές εκπομπές της εποχής.

Στα τέλη του εικοστού αιώνα, η οικολογία σε όλο τον κόσμο επιδεινώθηκε έντονα, κάτι που δεν μπορούσε παρά να επηρεάσει τη βιομηχανία της μόδας. Οι σχεδιαστές άρχισαν να αναζητούν τρόπους να μην δημιουργούν και να ανακυκλώνουν υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί.

Για παράδειγμα, ο σχεδιαστής μόδας Martin Margela, άλλαξε τα παλιά ρούχα που εξήλθαν από τη μόδα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η ιδέα να αναμορφωθεί και να αλλάξει παλιά ρούχα έχει αποκτήσει τεράστια διανομή, και αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της. Το οικολογικό στυλ, όχι μόνο στα ρούχα αλλά και στο εσωτερικό, είναι δημοφιλές εδώ και πολλά χρόνια.

Αυτό περιλαμβάνει την απόρριψη συνθετικών υφασμάτων υπέρ του λίνου, του βαμβακιού και της κάνναβης, των υποδημάτων από φυσικό δέρμα.

Ταυτόχρονα, η απαγόρευση της φυσικής γούνας, την οποία οι σχεδιαστές άρχισαν να αντικαθιστούν με συνθετικά, προωθήθηκε ενεργά από το "πράσινο". Στη δεκαετία του '90, ο Franco Moschino έγινε ο πρώτος και σήμερα πολλά σήματα μόδας δεν το χρησιμοποιούν πλέον στις συλλογές τους.

Για να κατανοήσουμε πώς οι γυναίκες των επιχειρήσεων εκείνης της εποχής ήταν ντυμένες, αξίζει να θυμηθούμε ξανά τον πράκτορα Scully. Αυτά ήταν επιμήκη σακάκια με τεράστιους ώμους, παντελόνια ή κοντές φούστες, πουκάμισα μεταξιού και μαζικά παλτά.

• Φόρεμα, φόρεμα με λινό, τετράγωνη σύντομη φόρμα με στυλ μινιμαλισμού.
• Κομπολόγια, μπλουζάκια και μπλουζάκια (κάτω κομμένα σε λεπτές λωρίδες), φωτεινά ή λευκά μπλουζάκια με εκτυπώσεις και φωτογραφίες αγαπημένων αστεριών. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα είναι ένα μπλουζάκι με τους κύριους χαρακτήρες της ταινίας "Titanic", το οποίο ήταν σχεδόν κάθε κορίτσι στα τέλη της δεκαετίας του '90.
• Κάλτσες φωτεινών χρωμάτων και με διάφορες εκτυπώσεις.
• Ογκώδη πουλόβερ, περικαλυμμένα πουλόβερ, πλεκτά φορέματα και σακάκια.
• Κλασσικά παντελόνια με ψηλή μέση, παντελόνια με φουσκωτό γόνατο, παντελόνια με εγχάρακτη και ζωική εκτύπωση.
• Τζην και δερμάτινα φορεσιά.
• Όλα τα είδη ένδυσης τζιν - παντελόνια, φούστες, σορτς, μπουφάν, σαραφάνες.
• Διάφορα δερμάτινα ρούχα - δερμάτινα σακάκια, παντελόνια και σορτς, φόρμες, φούστες, γιλέκα, μακριά παλτά.

Τα παπούτσια σε μαζικές σόλες, παπούτσια και μπότες με παχιά, σταθερά τακούνια ήταν δημοφιλή. Οι οπαδοί της Grunge φορούσαν τους αλεξιπτωτιστές και τον Dr. Martens. Τα πάνινα παπούτσια και τα πάνινα παπούτσια ήταν επίσης σχετικά, αλλά αν στις ΗΠΑ ήταν Convers και Adidas, τότε έχουμε κυρίως κινέζικα ψεύτικα.

Τα κοσμήματά τους ήταν ευνοημένα από chokers, μεγάλα σκουλαρίκια, δαχτυλίδια και λεπτές αλυσίδες.

Παρά το γεγονός ότι η περίοδος αυτή θεωρείται από καιρό ως μία από τις πιο άγευστες, σήμερα είναι απίστευτα δημοφιλής. Ξεκινώντας από το 2012, στοιχεία αυτής της εποχής άρχισαν να εμφανίζονται σε συλλογές μόδας σχεδιαστών.

Στην αρχή ήταν χρώματα νέον, το 2013 υπήρξε μια πραγματική έκρηξη grunge. Κάποιοι αντιγράφηκαν όλοι τον ίδιο τον Kurt, ενώ άλλοι πρόσθεσαν έναν πολύπλευρο εκλεκτικισμό. Δαντέλες και χοντροκομμένα πουλόβερ, σε συνδυασμό με χοντρούς μπότες, δεν έβγαλαν μόδα για αρκετές εποχές.

Μερικοί σχεδιαστές είχαν στοιχεία από rave, μινιμαλισμό, σπορ chic. Οι τελευταίες δύο κατευθύνσεις δεν έχουν βγει από τη μόδα καθόλου πρόσφατα, έχουν μεταφερθεί στην κατηγορία των καθολικών.

Προς το παρόν, στοιχεία του στυλ της δεκαετίας του '90 στην κορυφή της δημοτικότητας. Ευρείες φτέρνες, τετράγωνες κάλτσες σε παπούτσια, περικοπές κορυφής, τζιν υψηλής περιμέτρου, μίνι φούστες με απλά λευκά μπλουζάκια.

Για κάθε σχεδιαστή, αυτή η εποχή παρουσιάζεται διαφορετικά. Κάποιος βασίζεται στον μινιμαλισμό, ο οποίος αποτιμάται για αυστηρότητα και απλότητα, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν τη λαμπρότητα και την ποικιλομορφία εκείνης της περιόδου στις συλλογές τους.