Προσβολή: τι είναι, τύποι και τρόποι συγχώρεσης

Η δυσαρέσκεια είναι μια περίπλοκη αίσθηση που κάθε άτομο βιώνει. Οι παράπονοι περιπλέκουν σημαντικά τη ζωή και επηρεάζουν αρνητικά την υγεία, διότι σε ψυχοσωματικό επίπεδο, ισχυρά παράπονα συχνά προκαλούν σοβαρές ασθένειες. Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε πώς και γιατί οι άνθρωποι προσβάλλονται, ποιες είναι οι προσβολές και πώς να το αντιμετωπίσουμε.

Η δυσαρέσκεια είναι ένα αρχαίο και πολύ ισχυρό συναίσθημα, το οποίο είναι εγγενές σε μας σχεδόν από τη γέννηση μέχρι το γήρας. Ένα αδίκημα στην ψυχολογία ονομάζεται ανεπαρκής (αρνητική) αντίδραση ενός ατόμου σε γεγονότα, σχέσεις που θεωρεί άδικες, προσβλητικές. Τα συναισθήματα που βιώνει ένας απογοητευμένος, προσβεβλημένος, ο οποίος θεωρεί άδικα προσβεβλημένος, έχουν πάντα έναν αρνητικό συναισθηματικό χαρακτήρα. Εάν η θλίψη είναι ελαφριά (δημιουργική) ή σκοτεινή (λαχτάρα), τότε το αδίκημα έχει πάντα μόνο ένα αρνητικό, οδυνηρό συναισθηματικό υπόβαθρο, το οποίο πονάει κυρίως εκείνους που βιώνουν αυτό το καταστρεπτικό συναίσθημα.

Αν εξετάσετε προσεκτικά το αδίκημα, αποσυνθέστε το σε συστατικά, γίνεται προφανές ότι συνίσταται σε εξοργισμένοι από τις ενέργειες κάποιου, οργή προς τον παραβάτη και κρίμα για το δικό του πρόσωπο. Συνήθως, οι άνθρωποι αισθάνονται την ισχυρότερη δυσαρέσκεια όταν τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει υπό τις συνθήκες. Αυτή είναι η κύρια διαφορά μεταξύ της πικρής δυσαρέσκειας και της συνηθισμένης καταγγελίας ή κατηγορίας, που χρησιμοποιούνται από ένα άτομο για να προτρέψουν έναν άλλο να αλλάξει κάτι σε μια κατάσταση.

Η δυσαρέσκεια συνδέεται στενά με μια τέτοια έννοια όπως η δικαιοσύνη. Είναι εύκολο να βλάψετε ένα άτομο που έχει αυξημένη αίσθηση δικαιοσύνης. Τα αρνητικά συναισθήματα αναπτύσσονται όταν κάποιος πιστεύει ότι αντιμετωπίζονται άδικα προς αυτόν, παραβιάζονται τα δικαιώματά του, στερούνται του κάτι. Αν όλα συνέβησαν δίκαια, από τη σκοπιά ενός ατόμου, τότε δεν υπάρχει τίποτα που να προσβάλλεται - μπορεί κανείς να αναστατωθεί.

Είναι το αδίκημα φυσιολογικό, μπορεί να θεωρηθεί φυσικό για ένα άτομο; Είναι σίγουρα δύσκολο να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα, διότι ασκεί σοβαρό πλήγμα στην ψυχή και στην κατάσταση της υγείας. Από αυτή την άποψη, δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσικό. Αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι κανείς δεν γεννιέται με δυσαρέσκεια. Το νεογέννητο δεν μπορεί να προσβληθεί - είτε εσκεμμένα είτε άθελά του. Μπορεί να προκαλέσει σωματικό πόνο, να τον τρομάξει, αλλά το νεογέννητο απλά δεν ξέρει πώς να προσβληθεί. Τα βρέφη έχουν τις απαρχές του έμφυτου θυμού, η δυσαρέσκεια γι 'αυτούς είναι πολύ περίπλοκη.

Τα παιδιά συνήθως κάνουν τις πρώτες "επιτυχίες" στην κατανόηση της επιστήμης που προσβάλλεται από ηλικία 1-1,5 ετών, αρχικά την απλά αντιγραφή από ενήλικες ή συνομηλίκους. Τότε το παιδί βελτιώνει μόνο αυτή την καταστροφική ικανότητα, μερικοί καταφέρνουν να χειραγωγούν καλά με τους γονείς του και άλλους ενήλικες. Τα παιδιά γίνονται κύριοι στον τομέα των αδικημάτων από την εφηβεία.

Σε κάθε ηλικία, ο μηχανισμός της ανάπτυξης των προσβολών είναι πολύ απλός και, αν το καταλάβετε, μπορείτε εύκολα να μάθετε πώς να αντιμετωπίζετε αυτό το αρνητικό συναίσθημα χωρίς μεγάλη ζημιά στον εαυτό σας. Η εκκίνηση μιας μνησικακίας δίνει την απόκλιση μεταξύ των προσδοκιών μας και της πραγματικότητας: από ένα πρόσωπο που περιμέναμε κάτι κάτι, αλλά πήραμε το αντίθετο. Όλα τα αδικήματα μπορούν εύκολα να τεθούν σε τέσσερις ψυχικές εσωτερικές λειτουργίες:

• αρχικά δημιουργούμε την προσδοκία μας (παρουσιάζουμε πώς πρέπει να είναι τα πάντα, πώς θα έχουμε, πώς θα τα αντιμετωπίσουμε).
• τότε για κάποιο χρονικό διάστημα παρατηρούμε την πραγματικότητα (πώς όλα γίνονται στην πραγματικότητα, τι προσφέρεται σε εμάς, πώς αντιμετωπίζουμε)?
• διανοητικά συγκρίνουμε τις προσδοκίες μας με την πραγματικότητα, συγκρίνουμε, βρίσκουμε διαφορές.
• κάνουμε μια συνειδητή απόφαση σχετικά με την αντίδραση (παραβιάζουμε, πιστεύοντας ότι η διαφορά είναι άδικο).

Οι προσβολές είναι διαφορετικές. Είναι ενωμένα από ένα πράγμα - αυτό το συναίσθημα προέρχεται από την παιδική ηλικία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένας πολύ ευαίσθητος ενήλικας λέγεται συχνά ότι συμπεριφέρεται σαν παιδί. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι διακρίνουν διάφορους τύπους προσβολών. Καταρχάς - επίδειξη και κρυφές προσβολές. Αυτός είναι ένας τρόπος για να ενημερώσετε τον κόσμο για την απόφασή τους: μερικοί προσβεβλημένοι ώστε να είναι προφανείς σε όλους (προκλητικοί), άλλοι δεν εξυπηρετούν το μυαλό, αλλά σώζουν την προσβολή στην ψυχή, κρύβουν, αγαπούν και φροντίζουν. Ο δεύτερος τύπος είναι ο πιο επικίνδυνος, ο οποίος συχνά οδηγεί σε ασθένειες όπως ογκολογία, σοβαρές συστηματικές αυτοάνοσες ασθένειες. Τα εσωτερικά παράπονα παρεμβαίνουν στην κανονική διαβίωση, οικοδομώντας υγιείς σχέσεις.

Ο Γιούρι Μπουρλάν, γνωστός ψυχολόγος και κύριος της ψυχολογίας του συστήματος-φορέα, πρότεινε μια πολύ απλή και ταυτόχρονα λεπτομερή ταξινόμηση των τύπων αδικημάτων:

• ανά άτομο.
• σε μια ομάδα ανθρώπων.
• για τον κόσμο (ζωή)?
• στις ανώτερες δυνάμεις (Θεός, μοίρα, πρόνοια) και στον εαυτό μου.

Στο πρώτο και το δεύτερο είδος προσβολών συμμετείχαν όλες οι αισθήσεις. Ένα άτομο μπορεί να πληγωθεί από άλλο άτομο με μια λέξη, μια ματιά, μια πράξη. Υπάρχει μια πολύ σαφής ασυνέπεια των προσδοκιών και της πραγματικότητας. Η δυσαρέσκεια σε μια ομάδα ανθρώπων - πιο φιλόδοξη. Τα άτομα μπορούν να προσβληθούν από κάποιο είδος θρησκευτικής, εθνικής ομάδας, επαγγελματία ή φύλου (ένας άνθρωπος που προσβάλλεται από όλες τις γυναίκες, μια γυναίκα που προσβάλλεται πικρά από όλους τους αντιπροσώπους του ισχυρότερου φύλου).

Συνήθως, ένα τέτοιο αδίκημα βασίζεται στην προσωπική εμπειρία ενός αδικήματος για ένα συγκεκριμένο άτομο από μια τέτοια ομάδα, ως αποτέλεσμα του οποίου ο δράστης αρχίζει να γενικεύει, μεταφέρει τα συναισθήματά του σε άλλα μέλη της ομάδας που στην πραγματικότητα δεν προκάλεσαν τέτοια στάση. Αυτά τα αδικήματα δυσκολεύουν ένα άτομο να αλληλεπιδρά με την κοινωνία, με συγκεκριμένους ανθρώπους.

Το αδίκημα κατά της ζωής, ο κόσμος είναι ένα πολύ σκληρό είδος προσβολής. Ένα τέτοιο πρόσωπο προσβάλλεται καθόλου. Αρνείται να αποδεχθεί τον κόσμο επαρκώς. Ως αποτέλεσμα, ο θυμός του στρέφεται συχνά χωρίς προφανή λόγο σε όλα όσα φθάνουν τα χέρια του: μια γάτα ή μια νέα παιδική κούνια που έχει εγκατασταθεί στην αυλή, ένα πονηρό άτομο που προσπάθησε να φτάσει στο γιατρό χωρίς να περιμένει στη σειρά. Χρειαζόμαστε μόνο έναν λόγο να εκδικηθούμε τον κόσμο, να χτυπήσουμε, να σπάσουμε, να καταστρέψουμε. Στο σώμα των ανθρώπων αυτών συμβαίνουν επίσης καταστρεπτικές διαδικασίες.

Αλλά ο πιο δύσκολος τύπος θεωρείται ο τελευταίος τύπος - μια προσβολή σε μια υψηλότερη δύναμη. Υποδιαιρείται υπό όρους σε δύο υποείδη: μια προσβολή στον Θεό άμεσα για το γεγονός ότι "δίνεται σε άλλους, αλλά δεν μου δίνεται σωστά", και μια προσβολή στον εαυτό της. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα σε κακή διάθεση, λένε συχνά ότι οι ανώτερες δυνάμεις είναι άδικες γι 'αυτούς, συνήθως δυσκολεύονται να ασκήσουν τουλάχιστον κάποιο είδος θρησκείας. Εκείνοι που προσβάλλονται από τον εαυτό τους είναι πραγματικοί "Samoyeds", εκτελούν στην πραγματικότητα εσωτερικές υποσυνείδητες διαδικασίες αυτοκαταστροφής. Από εδώ - βαριά διάγνωση με ανεξήγητο ιατρικό λόγο, διαρκές πρόβλημα, το οποίο μπορεί να είναι τόσο οικείο όσο και μοιραία.

Πιστεύεται ότι το αδίκημα συμβαίνει για διάφορους κοινούς λόγους.

• Επιθυμία να χειριστείτε (μια συνειδητή απόφαση ενός προσώπου που προσβάλλεται, και αποδεικτικά, προφανώς, για να επιτύχει το επιθυμητό από άλλο). Αυτό γίνεται συχνά από παιδιά των οποίων η μητέρα αρνείται να αγοράσει ένα παιχνίδι ή να τα αφήσει να περπατήσουν στην αυλή, καθώς συχνά κάνουν κορίτσια ή γυναίκες που θέλουν να κάνουν έναν σύντροφο ή σύζυγο να αλλάξουν την απόφασή τους ή τη συμπεριφορά τους για να κάνουν ό, τι χρειάζονται. Έτσι, μερικές φορές οι άνδρες ενεργούν, αλλά οι εκπρόσωποι του ισχυρότερου φύλου, οι αιτίες των προσβολών είναι λιγότερο συχνές από άλλες. Η εξαίρεση είναι οι συνταξιούχοι. Σε μεγάλη ηλικία, η επιθυμία να επιστήσουμε την προσοχή στον εαυτό σας, να κάνουμε τους άλλους να κάνουν αυτό που χρειάζεται ένα ηλικιωμένο άτομο, εκφράζεται συχνά μέσω της καταφατικής δυσαρέσκειας.
• Αδυναμία συγχώρησης (ο συνηθέστερος λόγος). Αυτό είναι επίσης χειραγώγηση, μόνο ασυνείδητο, άγνοια. Εάν ειλικρινά ζητήσετε από τον προσβεβλημένο γιατί προσβλήθηκε και γιατί χρειαζόταν αυτό το αδίκημα, είναι απίθανο να μπορέσει να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό του, αφού δεν γνωρίζει τι συμβαίνει. Ο ίδιος θα ήταν ευτυχής να απαλλαγεί από μια δυσάρεστη κατάθεση στην ψυχή του, αλλά δεν ξέρει πώς, επιστρέφοντας διανοητικά σε αρνητικές εμπειρίες.
• Αδιαμφισβήτητο να ρεαλίζουμε την πραγματικότητα (εξαπατημένες προσδοκίες). Φυσικά, ο καθένας έχει ακούσει ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος σε κανέναν, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τις ιδέες κάποιου άλλου, αλλά πολύ συχνά ειλικρινά ελπίζουμε ότι οι φίλοι θα προσφέρουν βοήθεια από μόνοι τους, δεν θα χρειαστεί να υποβάλουν αιτήσεις που ο σύζυγος θα υποθέσει ότι πρέπει να κάνει σε μια δεδομένη κατάσταση.

Τα συμπτώματα της δυσαρέσκειας εξαρτώνται από το αν είναι ρητό ή κρυφό. Προσβάλλεται, αλλάζει έντονα την έκφραση του προσώπου του, μπορεί να "κολλάει", να γυρίσει μακριά, να αρνηθεί να συνεχίσει τη συζήτηση. Με όλη την εμφάνισή του, δείχνει ότι είναι συγκλονισμένος από αγανάκτηση, αγανάκτηση, θυμό, ότι τα καλύτερα του συναισθήματα του "τραυματίστηκαν", "διαμαρτυρήθηκαν". Ταυτόχρονα, ο προσβεβλημένος δεν πάει μακριά, προσπαθεί να κάνει τη δυσαρέσκεια του αισθητή, αλλιώς η "απόδοση" χάνει το νόημά της.

Οι άνθρωποι που κρύβουν επιμελώς τη δυσαρέσκεια τους στις πιο μακρινές γωνιές των ψυχών τους συμπεριφέρονται αρκετά διαφορετικά. Θέλουν την ιδιωτικότητα, είναι πιο ευχάριστη απομόνωση, ειδικά - από το αντικείμενο του αδικήματος. Μέχρι τη στιγμή που ένα "ηφαίστειο" ωριμάζει μέσα, μπορεί να συμπεριφέρονται ήσυχα, αλλά τότε θα είναι σίγουρα ενοχλητικές, θυμωμένες, συγκρατημένες.

Η δυνατότητα διάπραξης αδικήματος ενεργοποιείται κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων ζωής.

Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος στον πλανήτη που ποτέ δεν θα προσβάλλει κανέναν. Δεν είμαστε όμως αντιμέτωποι με το στόχο της εξάλειψης και καταστροφής του αδικήματος ως φαινόμενο. Είναι απαραίτητο μόνο να μάθουμε πώς να το ελέγξουμε, να το κατανοήσουμε, να το νοιώσουμε και να το αφήσουμε ελεύθερο εγκαίρως - αφήστε το να πετάξει. Σε ένα άτομο που θέλει να είναι υγιές και επιτυχημένο, ένα τέτοιο βάρος αρνητικότητας είναι εντελώς άχρηστο.

Ξεχωριστά, θέλω να μιλήσω για αυτή την παθολογική προσβολή, η οποία γίνεται χαρακτηριστικό χαρακτήρα - για ψυχική προσβολή. Υπάρχουν άνθρωποι που προσβάλλονται σχεδόν συνεχώς. Οι ίδιοι δεν ξέρουν πραγματικά τι και γιατί, πάντοτε προσβάλλονται. Μια τέτοια προσβολή σχηματίζεται στην παιδική ηλικία. Ένα παιδί στο οποίο δεν δίνεται αρκετή προσοχή συνειδητοποιεί γρήγορα ότι είναι δυνατό να ενεργοποιήσετε τις απόψεις των ενηλίκων και να πάρετε αυτό που θέλετε, συχνά εφαρμόζοντας μια χειραγώγηση προσβολής. Είναι τόσο συνηθισμένος να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε σύντομα αυτό το καταστρεπτικό συναίσθημα να γίνει μέρος της προσωπικότητάς του.

Αυτό το είδος δυσαρέσκειας, ευτυχώς, δεν είναι τόσο συνηθισμένο. Αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτεί επαγγελματική ψυχοκατασκευή, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί από έμπειρο ψυχίατρο, ψυχοθεραπευτή.

Δεδομένου ότι το αίσθημα της δυσαρέσκειας είναι καταστρεπτικό, καταστροφικό, είναι επιτακτική ανάγκη να απαλλαγούμε από αυτό. Αυτό θα συμβάλει όχι μόνο στη βελτίωση των σχέσεων αλλά και στη διευκόλυνση όλων των πεδίων της ανθρώπινης ύπαρξης (θα γίνει πιο εύκολη στην ψυχή, η εργασία θα είναι ευκολότερη, θα είναι ευκολότερη η λήψη αποφάσεων, εάν υπάρχει ασθένεια, τότε θα νιώσετε πολύ καλύτερα).

Κάποιος πρέπει να καταλάβει αμέσως ότι η καταπολέμηση του αδικήματος, η αντίστασή του, όπως γνωρίζουν πολλοί ελάχιστα γνωστοί ψυχολόγοι στο Διαδίκτυο, είναι η εκστρατεία του Don Quijote εναντίον ανεμόμυλων. Επιπλέον, μια προσπάθεια να αρνηθεί κανείς κάτι που έχει ήδη γίνει μέρος από εσάς (αφθονία) είναι ένας σίγουρος τρόπος στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Τέτοιες προσπάθειες να κατασταλούν, να κρύψουν τον θυμό τους, συνήθως οδηγούν σε σοβαρές ανυποστάσιμες ασθένειες. Η προσβολή είναι απαραίτητη:

• αναγνώριση και αποδοχή.
• να αναλάβουμε την ευθύνη μόνο για τον εαυτό τους (εμείς οι ίδιοι αποφασίσαμε ότι θα προσβληθούμε!).
• να την αποσυναρμολογήσετε σε "συστατικά", να κατανοήσουμε καθεμία από τις τέσσερις ψυχικές διαδικασίες της κλασσικής εξέλιξης της δυσαρέσκειας.
• αντικαταστήστε τα αρνητικά συναισθήματα σε κάθε στάδιο με θετικά.

Για να μάθουν να αντιμετωπίζουν τέτοια καταστρεπτικά συναισθήματα όπως οι προσβολές, το 1993 δημιουργήθηκε μια μέθοδος νοημοσύνης (υγιούς) από έναν ψυχολόγο και καθηγητή Γιούρι Ορλόφ. Εάν περιγράφετε σύντομα την ουσία, τότε Ο καθηγητής πρότεινε την αντίθεσή του σε όλο το παθογόνο (θυμός, επιθετικότητα και παράβαση) θετικό και εποικοδομητικό (χαρά, αγάπη, συγχώρεση). Η μέθοδος Orlov σήμερα χρησιμοποιείται ενεργά σε συστάσεις για εκπαιδευτικούς, γιατρούς και ειδικούς που εργάζονται με καταδίκους και άτομα με αναπηρίες, καθώς και για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων.

Ας εξετάσουμε πώς να συγχωρούμε ένα παράπονο με τη μέθοδο της σαγονικής σκέψης, χρησιμοποιώντας ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Για παράδειγμα, μια μητέρα προσβάλλεται από ένα γιο ή κόρη που έχει μεγαλώσει και σχεδόν δεν της δίνει χρόνο. Αυτή η δυσαρέσκεια έχει διασκεδαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολη η μεταφορά της. Στο πρώτο στάδιο, η μητέρα πρέπει να έχει ένα μικρό σημειωματάριο στο οποίο θα μπορούσε να φέρει τις αυτο-παρατηρήσεις της, να καταγράψει ποια λεπτά της ζωής, υπό ποιες συνθήκες, πόσες φορές την ημέρα έφευγε διανοητικά για να αισθανθεί δυσαρέσκεια στο ενήλικο παιδί της.

Στη συνέχεια, η γυναίκα πρέπει να ενημερωθεί για τις τέσσερις ψυχικές πράξεις που αποτελούν την ουσία του αδικήματος (γράψαμε γι 'αυτούς παραπάνω). Στο ίδιο σημειωματάριο, πρέπει να σχεδιάσει μια σελίδα σε τέσσερα μέρη και να γράψει σε κάθε:

• τις προσδοκίες (πώς είδε τη σχέση με το γιο της, πώς πρέπει να ενεργεί στην κατανόησή της, τι πρέπει να πει, να κάνει, να δώσει, κ.λπ.)?
• πραγματικότητα (αυτό που κάνει, αυτό που λέει και δίνει στην πραγματικότητα)?
• η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου (εδώ πρέπει να γράψετε όλες τις διαφορές προσδοκιών από την πραγματικότητα).
• τη φύση του αδικήματος (εδώ πρέπει να καθορίσετε ακριβώς πώς ξεκίνησε το αδίκημα: έντονα ή σιωπηρά, αν το παιδί γνωρίζει ότι η μητέρα του προσβάλλεται, αν το αδίκημα είναι χειραγωγικό).

Ο απώτερος στόχος είναι να δείτε οπτικά ότι οι προσδοκίες είναι απλώς ένα φαντασμα της φαντασίας σας και η πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να ληφθεί επαρκώς. Έτσι έρχεται η κατανόηση του γιατί ένας γιος ή κόρη ενεργεί ακριβώς όπως το κάνει. Μαζί με αυτό έρχεται η εσωτερική αποδοχή των πράξεών τους. Αυτό σημαίνει ήδη δικαιολογία και συγχώρεση.

Κανείς δεν πρέπει να είναι "άνετος" και άνετος μόνο για εσάς. Ως εκ τούτου, το κύριο μέρος της εργασίας είναι να συνεργαστείτε με τις δικές σας προσδοκίες από ένα συγκεκριμένο άτομο ή από μια ομάδα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Είναι χρήσιμο να ρωτήσετε τον εαυτό σας και από πού προέκυψαν τέτοιες προσδοκίες, το πρόσωπο αυτό έδωσε τη βάση για να δημιουργηθούν τέτοιες προσδοκίες, οι προσδοκίες σας είναι ρεαλιστικές ή θέλετε το αδύνατο από τους αγαπημένους σας. Συνήθως αυτό δίνει ένα αρκετά γρήγορο αποτέλεσμα και ένα άτομο αρχίζει να αξιολογεί την πραγματικότητα πιο αντικειμενικά.

Επίσης αποτελεσματική μπορεί να είναι μια μέθοδος που στοχεύει στον εαυτό σας να βρεθείτε στα παπούτσια του κακοποιού σας. Προσπαθήστε να φανταστείτε αν ξέρει πώς έπρεπε να οδηγήσει τον εαυτό του έτσι ώστε να μην προσβληθείτε.Για να καταλάβουμε γιατί ενήργησε εντελώς διαφορετικά από ό, τι θέλαμε, μπορείτε, αν καταλάβετε τα κίνητρα που τον οδήγησαν. Αυτή η μέθοδος θα καταστήσει δυνατή την συνειδητοποίηση ότι ο γιος (κόρη) δεν δίδει συγκεκριμένα στην ηλικιωμένη μητέρα λιγότερη προσοχή από πριν. Απλά έχει πολλή δουλειά, έχει τη δική του οικογένεια, παιδιά, έχει προβλήματα που χρειάζονται επίλυση.

Το να συγχωρείς είναι να το καταλάβεις. Μπορείτε να καταλάβετε όλους, το κύριο πράγμα είναι να έχετε την επιθυμία να απαλλαγείτε από το οδυνηρό συναίσθημα, τον θυμό και τον εαυτό σας, που σας καταστρέφουν. Και δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, είτε πρόκειται για ένα ελαφρύ αδίκημα είτε για ένα σοβαρό, αν ο δράστης έχει ζητήσει συγγνώμη ή όχι - όλοι οι τύποι αυτού του καταστροφικού αισθήματος κατά κάποιον τρόπο καταστρέφουν την υγεία μας, την προσωπικότητά μας.

Για να αντιμετωπίσετε ένα αδίκημα είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μάθετε πώς να το κάνετε μόνοι σας και να διδάσκετε στα παιδιά σας να μην προσβάλλονται, να μην κρύβουν μια προσβολή. Θα χρειαστεί χρόνος και επιθυμία να εργαστείτε στον εαυτό σας. Οι συμβουλές των ψυχολόγων μπορεί να σας βοηθήσουν.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα στη δική του γνώμη, στα συμπεράσματά του. Εάν ρωτήσατε για αυτά, μπορείτε να πείτε τι νομίζετε ότι είναι σωστό. Εάν όχι, τότε δεν πρέπει να προσπαθήσετε να επιβάλλετε σε άλλους αυτό που είναι χαρακτηριστικό μόνο εσάς. Διαφορετικά, η αποφυγή προσβλητικών καταστάσεων δεν θα λειτουργήσει.

Το καλό είναι σε όλους. Εάν προσπαθήσετε να δείτε αυτά τα κομμάτια του καλού, τότε μπορούν εύκολα να ωθήσουν ακόμα και τους τόνους του κακού. Αν κάποιος σας προσβάλει, προσπαθήστε να διακόψετε μια αλυσίδα τεσσάρων «προσβλητικών» πνευματικών διαδικασιών και να θυμηθείτε τουλάχιστον μία κατάσταση στην οποία το άτομο αυτό ενήργησε καλά και ευχάριστα για εσάς. Οι προσβολές μπορούν να αποφευχθούν.

Εάν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με εσάς και δεν έχετε μια θετική εμπειρία μαζί του, τότε απλά διανοητικά σημειώστε κάτι καλό στην εμφάνισή του (όμορφα μάτια ή ενδιαφέροντα μαλλιά). Όσο διανοητικά το κάνετε αυτό, ο μηχανισμός ανάπτυξης της προσβολής θα διαταραχθεί, δεν θα δημιουργηθεί ένα αρνητικό συναίσθημα.

Ακόμη και αν είναι δύσκολο να κατανοηθεί και με την πρώτη ματιά είναι σχεδόν αδύνατο. Απλά πνευματικά τοποθετήστε τον εαυτό σας στα παπούτσια ενός άλλου. Αυτό θα βοηθήσει να δούμε το κύριο πράγμα και να μην δώσουμε προσοχή σε επιθετικές μικροδουλειές, να μην οικοδομήσουμε άσκοπες αυταπάτες και στη συνέχεια να μην απογοητευθούμε από τις μικροδουλειές.

Κάθε φορά που μια προσβολή αρχίζει να βράζει στην ψυχή σας, θυμηθείτε αυτήν την κακοποιημένη αλήθεια. Η ζωή είναι πραγματικά μία - για να την ξαναγράψουμε τότε και πάλι δεν θα λειτουργήσει. Επομένως, αξίζει να δαπανάτε κάθε ώρα και μέρα για να καταστρέψετε τον εαυτό σας με θυμό και μίσος, αυτο-κρίμα; Προσπαθήστε να φανταστείτε τον εαυτό σας στα γηρατειά - θα έχετε κάτι να θυμηθείτε το καλό, αν κατά τη διάρκεια της ζωής σας, έχετε βιώσει τις καταστροφικές συναισθήσεις.

Από την άλλη πλευρά, ο κακοποιός σας έχει και μια ζωή.

Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα έχουν το καθήκον να σας προκαλέσουν να προσβληθείτε, δηλαδή θα συνειδητοποιήσουν ότι θα προσβάλλουν. Ο σκοπός αυτών των ανθρώπων είναι να χτυπήσουν πιο οδυνηρά, να πιάσουν πού πονάει να προκαλέσει αντίδραση.Χρειάζεται να θέσετε σε κίνδυνο τον εαυτό σας και την υγεία σας εξαιτίας της σύγκρουσης κάποιου; Φαίνεται ότι όχι. Επομένως, η αγνόηση των προσπαθειών για να σας βλάψει θα είναι μια κατάλληλη δράση.

Λυπούμαστε πνευματικά το πρόσωπο (σύγκρουση, πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο να ζήσετε!), Σημειώστε τον εαυτό σας μερικές από τις θετικές του ιδιότητες, διατηρήστε την ηρεμία. Δεν θα υπάρχει τίποτα να αντιταχθεί στον δράστη ενάντια σε ένα τέτοιο «τείχος».

Στην αγάπη, στην καθημερινή ζωή, στη φιλία, συχνά εμφανίζονται μικρές προσβολές. Τους λέμε τόσο - επιπόλαια. Για να τα ξεπεράσετε, είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να δείτε ολόκληρη την κατάσταση, εντελώς, χωρίς να εστιάσετε στα μικρά πράγματα που πρόκειται να σας κάνουν να κάνετε την πιο καταστροφική απόφαση - να ξεκινήσετε τη διαδικασία της δυσαρέσκειας. Ο σύζυγός πατάτες πατάτες όχι σε καλαμάκια, αλλά σε κύβους, παρόλο που ζητήσατε να το κάνετε μόνο καλαμάκια; Πριν ανοίξετε το στόμα σας για θυμωμένη ομιλία, σκεφτείτε τι κάνει σε όλα - πατάτες πατάτες για εσάς. Θέλει να κάνει κάτι ωραίο. Αξίζει να θυμόμαστε; Επιπλέον, οι κύβοι πατάτας, αν όχι για να επικεντρωθεί σε μικροσκοπικά, είναι επίσης πολύ νόστιμο.

Δεν είναι απαραίτητο να πείτε στους άλλους ότι τους έχετε συγχωρήσει, δεν είναι απαραίτητο να προσπαθήσετε να διατηρήσετε τις σχέσεις σας, αλλά είναι απαραίτητο να συγχωρέσετε. Με τη συγχώρεση περνά βαρύτητα στην ψυχή. Ως εκ τούτου, σε κάθε περίπτωση, αντίο. Αλλαγή - συγνώμη, αφήστε το. Betray - συγχωρέστε και μην επιστρέψετε σε αυτό στη δική σας μνήμη. Συγχωρήστε τον εχθρό και τον οδυνηρό, τον εγκληματία, τον κλέφτη, ζουν όσο μπορούν και δεν χρειάζεται να είναι όπως θέλετε.

Πώς να απαλλαγείτε από το αδίκημα και να μάθετε να συγχωρείτε, δείτε το επόμενο βίντεο.