Μορτσοβιανή εθνική φορεσιά

Η Μορντβά είναι μια από τις φιννο-ουγγρικές εθνοτικές ομάδες που παραδοσιακά έζησαν στην κεντρική Ρωσία και στην περιοχή του Βόλγα. Η ιστορία αυτού του έθνους άφησε το σημάδι του σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τα ρούχα δεν αποτελούσαν εξαίρεση.

Η δημιουργία του κοστουμιού της Μορδοβίας αντικατόπτριζε την ταυτότητα αυτού του λαού. Μορδοβιανή φορεσιά, ιδιαίτερα γυναικεία, πολύ πολύχρωμα. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν τη δημιουργία κοστουμιών αυτού του τύπου ως κορυφαίο έργο τέχνης γυναικών της Μορδοβίας.

Κατά κανόνα, οι Μορδοβιανοί τεχνίτες έκαναν υφάσματα για ραπτική από μόνα τους. Για τα πουκάμισα έβαζαν ένα έντονο, πυκνό λινό, για εξωτερικά ρούχα έκαναν υφάσματα και μάλλινα υφάσματα. Παρά το γεγονός ότι το εθνικό φόρεμα χωρίστηκε σε δύο τύπους χαρακτηριστικών δύο εθνοτικών ομάδων - Erzi και Moksha - είχε πολλά ενωτικά χαρακτηριστικά.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• ο κύριος καμβάς για ράψιμο, υφασμένος από λινό ή κάνναβη άσπρο.
• το πουκάμισο και τα εξωτερικά ενδύματα είχαν μια ευθύγραμμη τομή.
• Υποχρεωτικό κέντημα σε μεμονωμένα στοιχεία από μάλλινα νήματα. Το κέντημα ήταν πιο συχνά κόκκινο, σκούρο μπλε ή μαύρο.
• Χάντρες, νομίσματα και κοχύλια χρησιμοποιήθηκαν ως διακοσμητικά.
• σανδάλια που τραβήχτηκαν από το φλοιό.
• για να δώσουν στα πόδια μια μαζική και ομαλότητα, ήταν επιπλέον τυλιγμένα με onuchami.

Μορδοβιανή φορεσιά είναι απίστευτα όμορφη λόγω του μεγάλου αριθμού πρόσθετων στοιχείων, πλούσιου κέντημα. Λαμβάνοντας υπόψη τις διάφορες επιλογές για φινίρισμα, μην σταματήσετε να εκπλαγείτε και να θαυμάσετε τη φαντασία των κυρίων, την αρμονικά ανεπτυγμένη γεύση τους.

Ιδιαίτερα διακεκριμένη γυναικεία φορεσιά.

Αυτός είναι ένας από τους λίγους τύπους εθνικών ενδυμάτων που μια γυναίκα δεν μπορούσε να φορέσει πλήρως, αλλά πάντα κατέφυγε στη βοήθεια των τεχνών. Μερικές φορές η διαδικασία της κατοχής έφθασε σε δύο ώρες!

Το κύριο μέρος της γυναικείας ενδυμασίας είναι ένα πανάρ (πουκάμισο), από λευκά λινά, διακοσμημένο με χέρι κεντημένο. Από τη φύση του κέντημα, το στολίδι, το χρώμα, ήταν δυνατό να αναγνωριστεί εύκολα η γυναίκα που ανήκει σε μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα. Το πουκάμισο δεν είχε κολάρο και μοιάζει πολύ με ένα χιτώνα. Αυτό το μέρος της φορεσιάς ήταν και στις δύο εθνοτικές ομάδες: Erzi και Moksha.

Το πουκάμισο της γυναίκας Moksha ήταν περιφραγμένο με ειδικό πλαίσιο. Το διακοσμούσαν με χνουδωτές φούντες. Το πουκάμισο της Moksha ήταν συνήθως μικρότερο από το Erzi, κι έτσι γαντζώθηκε με τα παντελόνια τους.

Αντί για ένα πλαίσιο, η Erzya χρησιμοποίησε μια σύνθετη διακόσμηση σαν μια ζώνη - πούλια. Με τον τρόπο που ήταν διακοσμημένος ο Πούλα, ήταν δυνατό να ανακαλύψεις τον πλούτο μιας γυναίκας, για την ανήκει σε ένα συγκεκριμένο γένος. Οι πλούσιες γυναίκες από τη Μορδοβία κοσμούσαν πλούσια τη ζώνη με κοχύλια, χάντρες, ραμμένες χάντρες, νομίσματα, πούλιες. Ως αποτέλεσμα, το βάρος της ζώνης θα μπορούσε να φθάσει τα 6 κιλά.

Υπήρχαν δύο τύποι κοσμημάτων Pula. Η δεξιά πλευρά ήταν διακοσμημένη με κεντήματα. Στη συνέχεια, σχεδόν στα γόνατα, ραμμένο ήταν ραμμένο, συνήθως μαύρο, αλλά στις αργίες το αντικατέστησε με μπλε ή πράσινο.

Από πάνω, οι γυναίκες φορούσαν ένα φόρεμα σαν ένα γυμνό ή ένα καφτούν.

Εξωτερικά ενδύματα Μορδοβίτες από καμβά και διακοσμημένα με κεντήματα, κορδέλες. Στην Erzya ονομάστηκε Rutsya και χρησιμοποιήθηκε μόνο σε επίσημες περιπτώσεις. Η Moksha φορούσε καθημερινά εξωτερικά ρούχα (μούσκα).

Μεγάλη αξία στη λαϊκή φορεσιά δόθηκε στις διακοσμήσεις. Χάρη στις διακοσμήσεις, μια γυναίκα θα μπορούσε να εκφράσει τη διάθεσή της, να τονίσει την κατάστασή της. Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό του κοσμήματος;

• μια μεγάλη ποικιλία από κροταφικά μενταγιόν διακοσμημένα με πέτρες, φτερά πουλιών, χάντρες.
• νεαρά κορίτσια διακοσμούσαν τα μέτωπά τους με τη βοήθεια μιας λωρίδας λωρίδων. Το περιθώριο είναι συνήθως φτιαγμένο από φτερά drake.
• τα μαλλιά ήταν διακοσμημένα με κοτλέ, τα οποία ήταν υφαντά από χάντρες.
• οι κύκλοι κόπηκαν από χαρτόνι ή φλοιό, καλύφθηκαν με φωτεινό ύφασμα και είτε κεντημένα είτε διακοσμημένα με χάντρες. Αυτοί οι κύκλοι ραμμένες στην κεφαλή πάνω από τα αυτιά.
• Οι θωρακικοί θαυμάζουν την ποικιλομορφία τους. Θα μπορούσαν να είναι χάντρες και περιδέραια με γυάλινες χάντρες. Οι πλάκες, ραμμένες από δερμάτινες ή υφασμάτινες λωρίδες, ήταν πολύ δημοφιλείς με το moksha. Υποδήματα διακοσμημένα με κεντήματα, κουμπιά, κέλυφος, κορδέλες.

Οι κεφαλές των Μορδοβιών διέφεραν από τις παντρεμένες και άγαμες γυναίκες. Τα κορίτσια χρησιμοποίησαν ένα στενό επίδεσμο καλυμμένο με κεντημένο ύφασμα και χάντρα από χαρτόνι. Οι έγγαμες γυναίκες είχαν διαφορετικά καπέλα. Ο βασικός κανόνας είναι ότι το καπέλο θα έπρεπε να έχει κρυώσει εντελώς τα μαλλιά μιας γυναίκας.

Σε σύγκριση με τα γυναικεία ρούχα, τα ρούχα των ανδρών δεν διέφεραν σε τέτοιο χρώμα και ποικιλία στοιχείων.

Ο Kushaku έδωσε μεγάλη σημασία. Κατασκευάστηκε από δέρμα αγελάδας και ως στολίδι χρησιμοποιήθηκε πόρπη από σίδηρο, χαλκό ή ασήμι. Η πόρπη μπορεί να είναι δακτυλιοειδής ή συμπαγής με ειδική ασπίδα για σύνδεση με τον ιμάντα. Η διακόσμηση της ζώνης έδωσε ιδιαίτερη προσοχή. Πέτρες, περίπλοκα σχήματα, μεταλλικά ένθετα αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι του φύλλου του Μορδοβιανού.

Το καλοκαίρι, οι άνδρες συμπληρώνονταν το κοστούμι τους με ένα άλλο λευκό πουκάμισο. Moksha της που ονομάζεται μούσκα, και Erzya - rutsya. Το φθινόπωρο και την άνοιξη, τα ρούχα τους συμπληρώθηκαν με ένα μάλλινο παλτό με πέλματα στην πλάτη στη μέση. Ο Chapan ήταν επίσης σε χρήση - ένα αιωρούμενο καφτάν με μεγάλη μυρωδιά και μακριά μανίκια. Το χειμώνα φορούσε παλτά από δέρμα προβάτου μεγάλου μήκους.

Τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες κοίταζαν σε σανδάλια. Το καλύτερο υλικό ήταν φτελιά ή φουντούκι. Σε επίσημες περιπτώσεις, οι Μορδοβιανοί χρησιμοποίησαν μπότες μοσχαριού ή μοσχάρι.Οι μπότες είχαν ένα μυτερό σχήμα και μια διπλωμένη μπότα. Όπως και οι Ρώσοι, οι Μορδβιάνιοι χρησιμοποιούσαν αισθητές μπότες το χειμώνα.

Πριν βάζετε τα παπούτσια σας, τα πόδια σας ήταν τυλιγμένα σε ένα κάλυμμα. Συνήθως υπήρχαν δύο ζεύγη: τα άνω μόσχοι και τα μπλε για τα πόδια. Στην κρύα εποχή στην κορυφή των μπάσταρδων χρησιμοποιείται συχνά ύφασμα. Λεία και χοντρά πόδια τυλιγμένα σε onuchi μίλησαν για την καλή γεύση της οικοδέσποινας.

Η φορεσιά παιδικής καταγωγής της Μορδοβίας δεν ήταν πολύ διαφορετική από τον ενήλικα. Μόνο στην έκδοση για το κορίτσι είχε πολύ λιγότερα στρώματα και διακοσμήσεις.

Επί του παρόντος, η εθνική φορεσιά της Μορδοβίας μπορεί να βρεθεί αρκετά σπάνια. Στην καθημερινή ζωή, δεν το χρησιμοποιούν πλέον. Κάποια στοιχεία μπορούν να βρεθούν στα χωριά μεταξύ των ηλικιωμένων. Ολοκληρωμένα σύνολα με όλες τις πιθανές διακοσμήσεις παρουσιάζονται μόνο σε σπίτια λαϊκής τέχνης ή τοπικά μουσεία στην Μορδοβία, υπενθυμίζοντας τη σύγχρονη γενιά των δεξιοτήτων των αρχαίων τεχνών.