Κινέζικη εθνική φορεσιά

Ο ασιατικός πολιτισμός έχει προσελκύσει από καιρό ιδιαίτερη προσοχή. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους συγχρόνους του είναι αυστηρή παράδοση της φόρεμα, τα παπούτσια, τα μαλλιά και τον τρόπο ζωής γενικότερα. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι πολλά ευρωπαϊκά έθνη προσπαθούν να αντιγράψουν τα παραδοσιακά ασιατικά στοιχεία, προσαρμογή τους στην νοοτροπία τους.

Ένα τέτοιο εξάρτημα είναι το αρχικό δυτικότροπες κινεζική εθνική ενδυμασία.

Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς τον μέσο όρο των κινεζικών, ντυμένος με την παραδοσιακή φορεσιά του κλασσικού. Ωστόσο, μέχρι τη δεκαετία του τριάντα του εικοστού αιώνα, είναι αρκετά άνετη ζωή στα δημοτικά τακτικών και ευγενή ψηλούς.

Η ιστορία της κινεζικής εθνική φορεσιά αρχίζει να μετρά από περίπου 17-18 αιώνες. Δεν μπορούμε να πούμε ότι πριν οι Κινέζοι πάει με τίποτα. Απλά δεν είχαν καμιά κατεύθυνση στα ρούχα.

Το σύνολο της παραδοσιακής κινεζικής αξεσουάρ τέθηκε το συγκρότημα έχει ληφθεί από διάφορες τοπικές εθνοτικές ομάδες, ιδίως, τις Manchus και yuzhnokitaytsev. Μερικά εθνολόγοι και οι ταξιδιώτες ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ένα πραγματικά εθνικό, πρωτότυπο, κοστούμι Κίνα σήμερα μπορεί να βρεθεί στην Κορέα.

Η ίδια η παραδοσιακή φορεσιά ήταν ένα φόρεμα ή ένα μακρύ πουκάμισο με φανέλα του μωρού μόλις κομμένα μανίκια προσαρμοσμένο πλάτος. Σύμφωνα με τη ρόμπα-shirt φοριούνται χαλαρά παντελόνια ή φούστα, ανεξάρτητα από το φύλο. Συχνά αυτά ήταν απλά φυσικά υφάσματα για καθημερινή χρήση και φωτεινά μεταξωτά για τις διακοπές, τα οποία μόνο τα υψηλά μέλη της κοινωνίας μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά.

Το γενικό σύνολο της κινεζικής εθνικής φορεσιάς είναι σχεδόν μονότονο σε όλη τη χώρα, διαφέροντας μόνο μικρά χαρακτηριστικά στα παπούτσια, τα καπέλα και τα αξεσουάρ. Επίσης στη μεσαιωνική Κίνα, η οποία ήταν πολύ ενεργά χωρισμένη σε τάξεις, οι τύποι υφάσματος, τα χρώματα και η προσαρμογή της ποιότητας για τους φτωχούς και τους πλούσιους οριοθετήθηκαν αυστηρά.

Η παραδοσιακή φορεσιά έχει μια αρκετά απλή περικοπή και ένα καθολικό σχήμα και για τα δύο φύλα. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα κολάρο stand-up, το οποίο είναι το κύριο σημάδι της διαφοράς ανάμεσα σε ανδρικό κοστούμι και γυναικείο κοστούμι: για το πρώτο, το ύψος δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2 cm και το δεύτερο μπορεί να φτάσει με επιτυχία τα 8 cm.

Τις περισσότερες φορές, αυτός ο τύπος ρούχων έχει ένα δεξί άρωμα, όταν η αριστερή πλευρά μιας ρόμπας ή ενός πουκάμισου επικαλύπτει τη δεξιά πλευρά, κλείνοντας τελείως. Η θέση των πόρπες στα ρούχα εξαρτάται από αυτό: κουμπιά ραμμένα στην αριστερή πλευρά, και βρόχους στη δεξιά πλευρά. Κατασκευάστηκαν, κατά κανόνα, από ένα ειδικό πλεξούδα, κομμένο από το ύφασμα των κύριων ενδυμάτων.

Ο αριθμός των κουμπιών πρέπει να είναι περίεργος. Βρίσκονται, κατά κανόνα, ως εξής:

• το πρώτο είναι κάτω από το κολάρο?
• το δεύτερο είναι στο στήθος.
• το τρίτο πηγαίνει κάτω από το χέρι.
• ο τέταρτος, ο πέμπτος και οι επόμενοι (ο αριθμός τους κυμαίνεται από 5 έως 9 κομμάτια) τοποθετούνται κάθετα στο πλάι του ρόμπικ.

Όσον αφορά το φάσμα των χρωμάτων, όλα εξαρτώνται από την επικράτεια της κατοικίας και του φύλου. Οι Βόρειοι Κινέζοι άντρες στα ρούχα τους προτιμούσαν όλες τις αποχρώσεις του γκρι και μπλε Οι νότιοι ήταν πιο επιρρεπείς σε αντίθεση - λευκό και μαύρο.

Για τις γυναίκες και στις δύο πλευρές της Κίνας, ανατέθηκαν φωτεινά υφάσματα με ανάγλυφα σχέδια.

Αν και αυτός ο τύπος ρούχων δεν είχε ιδιαίτερα ορατές διαφορές ανά φύλο, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες αποχρώσεις που καθόρισαν σαφώς το αρσενικό μοντέλο. Καλοκαιρινή καλοκαιρινή έκδοση του μπλουζάκι για τους άνδρες ήταν ένα φυσικό ελαφρύ χιτώνα, ραμμένο από δύο μεγάλα κομμάτια υφάσματος. Οι Κινέζοι φορούν αυτό το αξεσουάρ πάνω από τα παραδοσιακά παντελόνια.

Παντελόνια - ευθεία, χωρίς τσέπες με φαρδύ "ζυγό" (φαρδιά ζώνη από λευκό ύφασμα), φτάνοντας σχεδόν στο στήθος. Από πάνω, η λεπτομέρεια αυτή περιβάλλεται στο επίπεδο της μέσης με ένα φαρδύ (μέχρι 20 cm) και μακρύ (μέχρι 2 m) φύλλο.

Ο ρόλος των επάνω καλοκαιρινών ρούχων εκτελείται από ένα φουσκωτό ρόμπα με μια απλή οσμή. Τα πλευρικά μέρη του προέρχονται από τη μέση, ομαλά πηγαίνοντας στα ίδια τα τακούνια με λοξές σφήνες. Έτσι ώστε οι μακρινοί όροφοι να μην παρεμβαίνουν και να μην μπερδεύονται κάτω από τα πόδια τους, κάνουν κοψίματα στο επίπεδο των γόνατων. Τα μανίκια αυτού του είδους της παραδοσιακής κινεζικής ντουλάπας, σύμφωνα με την παράδοση, είναι φαρδιά, μακρά, φουσκωμένα ή στενεύουν γύρω από την παλάμη.

Η εκδοχή της δεκαετίας του κλασικού κοστουμιού των Κινέζων ανδρών συμπληρώνεται από ένα συγκεκριμένο στοιχείο. Ελαφρύ μπουφάν με μονωμένη κορυφή ή σακάκι με επένδυση. Τα εσώρουχα παραμένουν τα ίδια όπως και το καλοκαίρι.

Το μανίκι χωρίς μανίκια χωρίς μανίκια δεν έχει κολάρο, που είναι εφοδιασμένο με μια ευθεία μακριά σχισμή μπροστά στη μέση. Συνήθως φτιαγμένο από σκούρο βαμβακερό ύφασμα στην επένδυση. Οι αγρότες δεν χρησιμοποιούνται καθόλου. Το σακάκι του φθινοπώρου-εαυτού (ραμμένο) είναι ραμμένο σύμφωνα με την ίδια αρχή με τα εξωτερικά εσώρουχα του καλοκαιριού, παρέχοντας μόνο μια θερμαινόμενη επένδυση.

Η κορυφαία λεπτομέρεια του κινεζικού εθνικού ανδρικού κοστουμιού για το χειμώνα διακρίθηκε από ένα σακάκι σε βαμβακερό μαξιλάρι, το οποίο είναι μόνο μία πλευρά και ίσου μήκους από όλες τις πλευρές - στο μέσο του μηρού. Ο αριθμός των κουμπιών αυτών των ενδυμάτων δεν υπερβαίνει τα επτά κομμάτια, ανάλογα με το ύψος.

Τα εθνικά είδη ένδυσης για ειδικές περιπτώσεις είχαν επίσης τα δικά της χαρακτηριστικά. Έτσι, η εορταστική φορεσιά του Σαββατοκύριακου είναι διαφορετική από την καθημερινή σακάκι. Έχει ένα ασυνήθιστα μικρό μήκος στη μέση, είναι επίσης εφοδιασμένο με μια μακριά ευθεία σχισμή στο μπροστινό και κοντές στα πλάγια, διακοσμημένη με κουμπιά ή ορείχαλκο κουμπιά. Το κολάρο stand-up είναι κατασκευασμένο από διπλό ύφασμα. Φοριέται πάνω από ένα ελαφρύ μπουφάν.

Μπορεί επίσης να είναι η πενθήμερη και χειμερινή περίοδος με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά μόνωσης. Το ύφασμα για τα Σακάκια Σαββατοκύριακου επιλέγεται με ιδιαίτερη φροντίδα: είναι συχνά σκοτεινό μετάξι με ζωγραφισμένα σχέδια.

Κινέζικη κοστούμι πένθους πρέπει να γίνει σε λευκό. Το ύφασμα αγοράστηκε ακατέργαστο, αλλά φυσικό, με μια κιτρινωπή απόχρωση. Το γενικό σύνολο αποτελείται από μια μακρά ρόμπα, μια φαρδιά ζώνη-ζώνη και τα κεφάλια.

Τα παραδοσιακά κινέζικα ρούχα διαφέρουν από τους άνδρες μόνο σε μέτριες προσθήκες και τόνους. Εδώ είναι τα κύρια:

• Παντελόνια παντελόνι Η μοναδικότητα έγκειται στο γεγονός ότι θα μπορούσαν να φορεθούν στο ύφος των ανατολικών παντελόνι, και ως κλασικό αρχαίο παντελόνι-φούστα. Η αρχική σχεδίαση αυτού του ρούχου είχε προφανώς θηλυκά χαρακτηριστικά: μεταξωτά κέντημα-εφαρμογές στο κάτω μέρος των κορυφών.
• Χρωματισμός. Οι ώριμες γυναίκες υποτίθεται ότι φορούν αποκλειστικά σκούρα χρώματα. Τα νεαρά κορίτσια ήταν λιγότερο περιορισμένα στην επιλογή τους. Τα ρούχα τους διακρίνονταν πάντα από έντονα ζωηρά χρώματα με πρωτότυπα κέντημα και σχέδια.

• Εσώρουχα. Φυσικά, ήταν διαφορετικό από το αρσενικό.Ήταν ένα μακρύ, σφιχτό σώμα, δεξαμενή κορυφής με πολλά κουμπιά (από εννέα έως έντεκα). Δεδομένου ότι στην αρχαία Κίνα, το επίπεδο στήθος μιας γυναίκας θεωρήθηκε σύμβολο ομορφιάς, αυτό το αμάνικο μπουφάν σχεδιάστηκε για να μειώσει το οπτικό του μέγεθος.
• Σαββατοκύριακο φορεματζή γυναικών μακράς διαρκείας. Έχει μια προσαρμοσμένη μορφή, είναι ραμμένη από ακριβά αγορασμένα υφάσματα (συνήθως μετάξι) και διακοσμημένο με λαμπερά πρωτότυπα σχέδια και εφαρμογές.

Τα πρώτα ρούχα είναι πολύ σημαντικά για τη σωστή πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Η μελλοντική μητέρα το κάνει με τα χέρια της πολύ πριν από τη γέννηση του μελλοντικού κληρονόμου. Το γιλέκο είναι ραμμένο από λεπτό χαρτί - ρούχα παλιών συγγενών, γεγονός που δείχνει τη μελλοντική μακροζωία του μωρού. Τυλίξτε νεογέννητα σε πάνες, προετοιμασμένες επίσης εκ των προτέρων από τη μητέρα.

Η μόνη διαφορά στα ρούχα του αγοριού και του κοριτσιού κάτω από πέντε είναι η μέθοδος της περιστροφής στην παιδική ηλικία. Έτσι, τα παιδιά του ισχυρότερου σεξ μπήκαν στο στήθος, και τα αδύναμα - στον λαιμό. Πάνω από έξι χρονών, τα ρούχα για αγόρια και κορίτσια αποκτούν τα χαρακτηριστικά μιας ενήλικης κινεζικής ενδυμασίας. Διαφέρει μόνο σε μέγεθος.

Η ενότητα του παραδοσιακού ιματισμού των κατοίκων της Κίνας είναι αδύνατη χωρίς πρόσθετα αξεσουάρ, καθένα από τα οποία είχε και το δικό του νόημα και έφερε τις πληροφορίες του στις μάζες.

Η ιστορική κεφαλίδα των Κινέζων έχει διάφορες επιλογές:

• το jin - τμήμα λευκής ύλης από τους βόρειους και μαύρο - από τους νότιους.
• στρογγυλό καπάκι πίλημα
• υφασμάτινο πώμα, εξοπλισμένο με ένα είδος διόγκωσης στο στέμμα.

• νότιο μπαμπού-φοίνικα καπέλο με μεγάλη γεύση.
• σε σχήμα κώνου υψηλό καπέλο με εθνική στολίδι.

Όσο για τα παραδοσιακά υποδήματα, ήταν λιγότερο διαφοροποιημένο από το κάλυμμα του κεφαλιού και έπρεπε να φορεθεί από εκπροσώπους και των δύο φύλων. Βασικά, τα παπούτσια ήταν ελαφριά κλωστοϋφαντουργικά παπούτσια με μαύρο χρώμα σε μια παχιά πλατφόρμα χωρίς φτέρνα. Η σόλα ήταν καλυμμένη με ένα λευκό βαμβακερό ύφασμα. Οι πιο πλούσιοι άνθρωποι τσακώνονται στα παπούτσια μεταξιού.

Οι άνθρωποι που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές φορούσαν σανδάλια από λυγαριά με ευχαρίστηση, η οποία είχε ένα τετράγωνο toe και ένα χαμηλό σκληρό σκηνικό. Αργότερα, στους ανοιχτούς χώρους της πόλης, εμφανίστηκαν χονδροειδείς αγροτικές σανδάλες. Για τους ιδιαίτερα πλούσιους πολίτες του αδύναμου ορόφου, εφευρέθηκαν ακόμη και βερνικωμένα παπούτσια σε ξύλινη πλατφόρμα. Μερικές φορές είχε μια άκρως αξιοσημείωτη φτέρνα.

Σήμερα στις εκτάσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι δύσκολο να συναντήσετε έναν συνειδητό πολίτη της χώρας του σε μια παλιά παραδοσιακή φορεσιά. Ωστόσο, τιμούν με ειλικρίνεια τη μνήμη των προγόνων τους, συνεχίζουν να μεταδίδουν τα εθνικά χαρακτηριστικά των ρούχων τους από γενιά σε γενιά.

Με ιδιαίτερη χαρά χρησιμοποιούν πολύχρωμα, ελαφρώς εκσυγχρονισμένα κοστούμια κατά τις εθνικές τους αργίες για να δείξουν την ενότητα των γενεών και να αποτίσουν φόρο σε μεγάλους προγόνους.